Guðjón Svansson ráðgjafi og Vala Mörk Jóhannesdóttir Thoroddsen iðjuþjálfi eru eigendur Kettlebells Iceland.

Hjónin Guðjón og Vala stofnuðu fjölskyldufyrirtækið Kettlebells Iceland árið 2006 sem er óhefðbundin æfingastöð með samtengdri úti- og inniaðstöðu.
Í starfi sínu leggja þau áherslu á að fólk byggi upp alhliða styrk, úthald og liðleika á þann hátt að það nýtist vel í daglegu lífi. Eins veita þau ráðleggingar varðandi svefn og mataræði. Þau segja góða heilsu skipta öllu máli og og mikilvægt sé að viðhalda henni með reglulegri hreyfingu og heilbrigðum lífsstíl.

Vala er fædd í Reykjavík 3. desember 1970. Foreldrar hennar eru þau Dóra Thoroddsen bókasafnsfræðingur og Jóhannes Hörður Bragason flugvirki og flugvélstjóri. Vala á fjögur hálfsystkini samfeðra, Odd fæddan 1976, Loga fæddan 1985, Daisy fædda 2002 og Bo fæddan 2004.
Guðjón er fæddur í Reykjavík 21. september 1969. Foreldar hans eru þau Steinunn­ Guðjónsdóttir fjármálastjóri og Svanur Ingimundarson málarameistari. Guðjón á eina systur, Hrafnhildi, fædda 1974.

Eftirminnilegustu æskuminningarnar
Vala er alin upp í Vesturbænum en bjó í tvö ár í Bandaríkjunum á sínum yngri árum. Guðjón bjó sín fyrstu ár í Sæviðarsundinu en er alinn upp í Árbænum.
Ég spyr þau hver sé þeirra helsta æskuminning? „Líklega í flugvélinni á leið til Bandaríkjanna en ég man þó einnig eftir að hafa séð vörubíl velta á hringtorginu þar sem Þjóðarbókhlaðan er núna. Þannig var að ég var á leið heim úr leikskólanum með mömmu. Bíllinn var með fullan farm af möl sem dreifðist yfir stórt svæði. Man hvað mér fannst þetta svakalegt og ég vorkenndi bílnum ógurlega en ég pældi hins vegar ekkert í bílstjóranum,“ segir Vala og hlær.
„Ég man eftir því hvað það tók rosalega langan tíma að fara í sveitina þegar ég var gutti, sérstaklega á Strandirnar,“ segir Guðjón. „Í minningunni var þetta margra daga ferðalag á holóttum og hlykkjóttum malarvegum. Í dag er þetta nokkra tíma skreppur á malbiki.“

Fluttu til Danmerkur
Vala byrjaði skólagöngu sína í Tulsa í Oklahoma, þar sem allir dagar byrjuðu á fánahyllingu með hönd á hjarta. Eftir dvölina úti tók Vesturbæjar- og Hagaskóli við og svo Menntaskólinn í Reykjavík. Guðjón byrjaði sína skólagöngu í Langholtsskóla, Árbæjarskóla og fór svo í Menntaskólann við Sund.
En hvar skyldu þau hjón hafa kynnst? „Við hittumst árið 1991 á Hressó, sveitagaurinn úr Árbænum og borgargellan úr Vesturbænum og höfum verið saman síðan,“ segir Guðjón.
„Við fluttum til Odense í Danmörku árið 1993 og bjuggum þar til ársins 1999. Vala lærði þar iðjuþjálfun og starfaði við það líka. Ég starfaði í prentsmiðju bæjarblaðsins, Fyens Stiftstidende, en lærði svo alþjóðasamskipti og kláraði það fag með mastersgráðu.“

Okkur leið vel í Byggðunum
„Við eignuðumst tvo af fjórum sonum okkar í Danmörku. Viktor Gauta 1996 og Arnór Ingimund 1998. Við fluttum í Mosfellsbæinn árið 2000 og ég fékk vinnu á Reykjalundi,“ segir Vala.
Við leigðum hús á Neðribraut við Reykjalund og bjuggum þar til ársins 2004 en þá fluttum við í Krókabyggðina. Við eignuðumst þriðja strákinn okkar, Patrek Orra, 2002 og þann fjórða, Snorra Val, í ársbyrjun 2011.
Okkur leið vel í Byggðunum en fórum samt fljótlega að líta í kringum okkur eftir stærra húsnæði því fjölskyldan var orðin svo stór.“

Yndislegt að búa rétt fyrir utan höfuðborgina
„Eftir að hafa búið í Mosfellsbæ í 16 ár erum við orðin miklir Mosfellingar. Okkur hefur verið vel tekið og fólkið hér er frábært. Það er yndislegt að búa rétt fyrir utan höfuðborgina en vera samt svona nálægt.
Strákarnir okkar hafa allir æft með Aftur­eldingu, fótbolta, Taekwondo, frjálsar íþróttir, karate og handbolta. Þeim hefur alla tíð liðið ótrúlega vel hér og eiga góða vini.
Elsti sonur okkar flutti nú í haust til Kaupmannahafnar ásamt Elísu kærustu sinni, næstelsti er í MS, sá þriðji í Varmárskóla og stubburinn er í leikskólanum á Reykjakoti.“

Góður andi í gamla húsinu
„Árið 2006 stofnuðum við hjónin Kettlebells Iceland,“ segir Guðjón. „Við byrjuðum með æfingar í bardagaklúbbnum Mjölni, fluttum okkur svo á Ylströndina í Nauthóls­vík 2011 en enduðum svo með fyrirtækið upp í Mosfellsbæ árið 2012.
Við byrjuðum fyrst með útiæfingar við Dælustöðuna. Eftir að við keyptum okkur hús við Engjaveginn árið 2012 þá bjóðum við upp á æfingar þar bæði inni og úti en við breyttum stórum bílskúr í æfingasal. Það er góður andi í gamla húsinu sem var byggt árið 1955 fyrir bormeistara Orkuveitunnar.“
Fyrir utan að þjálfa fólk bæði á morgnana og seinnipartinn þá sinna þau hjónin öðrum verkefnum líka. Guðjón starfar við fyrirtækjaráðgjöf hjá Hagvangi og Vala starfar hjá Postura.is tvo daga í viku þar sem hún aðstoðar Jóhannes Sveinbjörnsson við stoðkerfismeðferð. Sameiginlegt áhugamál þeirra snýr að hreyfingu og heilsu ásamt því að ferðast með börnunum sínum.

Skyndihjálp ætti að vera kennd í skólum
„Ég verð Völu ævinlega þakklátur en hún bjargaði lífi mínu þann 13. septem­ber s.l. Við vorum í afmælismat hjá tengdó og ég var að steikja þykkar nautalundir. Ég skar smá bita af til að smakka og þá vildi ekki betur en svo að bitinn sat pikkfastur í hálsinum á mér og kom í veg fyrir að ég gæti andað.
Vala, sem er vel að sér í skyndihjálp, tók nokkur hressileg Heimlich tök á mér og bankaði á bakið. Bitinn kom ekki strax en hún gafst ekki upp og hélt áfram. Að lokum spýttist bitinn út og ég náði andanum aftur.
Þetta var sterk upplifun fyrir okkur því maður hefur ekki margar mínútur í svona aðstæðum. Þetta fær mann til að meta lífið enn meira og hætta að láta smáatriði fara í taugarnar á sér.
Skyndihjálp ætti að vera skyldufag í öllum skólum og jafnvel kennd á vinnustöðum. Maður veit nefnilega aldrei hvenær maður þarf á þessari kunnáttu að halda.
Rauði krossinn er með námskeið allt árið, við hvetjum alla til að skella sér.“

Mosfellingurinn 20. október 2016
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

Mosfellingurinn Sigríður Sveinbjörnsdóttir lenti í alvarlegu bílslysi á Þingskálavegi í Rangárvallasýslu þann 20. ágúst.
Slysið var með þeim hætti að bíll sem kom úr gagnstæðri átt fór yfir á rangan vegarhelming og lenti framan á bíl Sigríðar. Bílstjóri hins bílsins lést samstundis.
„Við hjónin erum að byggja sumarbústað í Heklubyggð, ég skaust í Húsasmiðjuna og var á leið til baka þegar slysið varð. Ég var sem betur fer á stórum bíl og er ekki í neinum vafa um að það, loftpúðarnir og bílbelti björguðu því að ekki fór verr,“ segir Sigríður.

Var send með þyrlu á Landspítalann
„Ég man nú ekki alveg atburðarásina á slysstað en það var björgunarsveitamaður sem kom að slysinu og tilkynnti það. Ég náði að hringja í Frímann manninn minn og þegar hann kom á vettvang voru lögreglan, sjúkraflutningamenn og læknir kominn á staðinn.
Slysið var tilkynnt um kl. 13:30 og þyrlan lenti með mig á Landspítalanum um kl. 14:30, ótrúlegur viðbragðsflýtir.“
„Þegar ég kom á spítalann fór í gang ferli með ítarlegri skoðun og myndtökum. Í kjölfarið fór ég í fjögurra tíma aðgerð á fótunum. Áverkarnir sem ég hlaut voru miklir, ég var með opin beinbrot á báðum ökklum, hægri hnéskelin margbrotnaði en sú vinstri fór bara í tvennt. Auk þess brákaðist beinið sem er utan um hægri mjaðmakúlu, bringubein brákaðist, rifbein brotnaði, áverkar á hægri hendi og svo fékk ég stórt brunasár og mikið mar eftir bílbeltið.
Þrátt fyrir alla þessa áverka þá er ég svo þakklát að bakið á mér og hálsinn er í lagi,“ segir Sigríður af æðruleysi.

Byrjuð í endurhæfingu á Reykjalundi
„Ég var 11 daga á spítalanum, fékk að fara heim 31. ágúst eftir að fagaðilar höfðu tekið heimilið út og gefið grænt ljós á að ég gæti athafnað mig. Ég var með gifs á báðum fótum og við þurftum að gera lítilsháttar breytingar til að auðvelda mér lífið.
Það var yndislegt að koma heim og vera umvafinn sínum nánustu. Ég losnaði við gifsið þann 5. október, það var mikill léttir þó að ég þurfi enn að notast við hjólastólinn. Ég er byrjuð í endurhæfingu á Reykjalundi, er þar í góðum höndum frábærs fagfólks. Ég sóttist eftir því komast að þar enda stutt að fara og yndislegt að vera þar.“

Þakklæti er mér efst í huga
„Þetta hefur gengið vel og ég er þakklát fyrir hvert lítið skref sem ég næ í bataferlinu. Ég er endalaust þakklát fyrir fjölskylduna, vini mína og lífið. Ég ætla að taka þessu verkefni með jákvæðni og brosi á vör og sigrast á þessu.
Svona slys hefur mikil áhrif á fjölskylduna og vini. Við Frímann eigum 6 börn og öll upplifum við þetta á misjafnan hátt. Við höfum notið stuðnings sr. Arndísar Linn til að takast á við þetta og kann ég henni mínar bestu þakkir fyrir frábær og fagleg vinnubrögð. En það sem er mér efst í huga er þakklæti,“ segir Sigríður að lokum.

Þessa dagana stendur yfir undirbúningur að sjónvarpsþáttaröð sem nefnist Afturelding. Þættirnir sem verða níu talsins munu að mestu gerast í Mosfellsbæ.
Það er Mosfellingurinn Halldór Halldórsson eða Dóri DNA sem skrifar handritið í samstarfi við Hafstein Gunnar Sigurðsson, Jóhönnu Friðriku Sæmundsdóttur og Jörund Ragnarsson.
„Upphaflega hugmyndin var að gera gamanmynd en svo þróaðist þetta í þá átt að gera sjónvarpsþætti. Þetta er dramasería með glettnu ívafi og sögusviðið er handboltaheimurinn.
Við ákváðum að nota Mosfellsbæ, íþróttahúsið að Varmá og Reykjalund svo eitthvað sé nefnt, þar sem ég er með góða þekkingu á þessum stöðum. Svo komumst við að því að þessir staðir hafa verið lítið notaðir í kvikmyndaheiminum, svolítið eins og óplægður akur,“ segir Dóri DNA.

Þjálfar kvennalið Aftureldingar
Verkefnið hefur hlotið styrki frá Menningamálanefnd, Kvikmyndasjóði Íslands og RÚV. „Þættirnir fjalla um Skarphéðinn, sem var leikmaður í sigurliði Íslands á B-keppninni í Frakklandi árið 1989. Hann er að snúa heim eftir veru erlendis og fær það starf að þjálfa kvennalið Aftureldingar. Honum finnst það langt fyrir neðan sína virðingu og það gengur á ýmsu,“ segir Dóri.
Næsta ár mun fara í fjármögnun en stefnt er að tökum árið 2018.

Arndís Guðríður Bernhardsdóttir Linn tók við embætti prests í Lágafellssókn þann 1. maí 2016.

Í Lágafellssókn eru tvær kirkjur, að Lágafelli og að Mosfelli. Í sókninni fer fram fjölbreytt starf fyrir unga jafnt sem aldna og næsta víst að allir geta fundið eitthvað við sitt hæfi.
Arndís G. Bernhardsdóttir Linn hóf nám í guðfræði komin á fertugsaldur. Átta árum eftir útskrift tók hún við prests­­­­e­­­m­bætti í Lágafellsókn. Arndís segir starfið einstaklega gefandi, skemmtilegt og fjölbreytt.

Arndís er fædd í Reykjavík 12. septem­­­ber 1970. Foreldrar hennar eru þau Dagbjört Pálmey Pálmadóttir húsmóðir og Bernhard Linn fyrrverandi vörubílstjóri. Arndís er elst fimm systkina, Pálma, Steinunnar Svandísar, Ágústs og Hauks.
„Ég er alin upp í Mosfellssveit. Við fjölskyldan bjuggum fyrst í Hlíðartúninu en þegar ég var fjögurra ára fluttum við í Teigana. Við krakkarnir lékum okkur mikið í gilinu í Teigunum, löbbuðum stokkinn og alltaf var gengið fram hjá Brúarlandi á leið í skólann.
Síðustu árin hef ég gengið mikið hér um bæinn og smátt og smátt rifjast upp fyrir mér að ég á minningar frá hverri þúfu. Fyrir vikið þykir mér óendanlega vænt um þessa sveit.“

Ævintýralegar ferðir með ömmu
„Uppáhalds æskuminning mín er þegar við amma fórum saman til höfuðborgarinnar, en við fórum alltaf bara tvær. Þetta voru algjörar ævintýraferðir sem endaðu með viðkomu á Hressingarskálanum.
Ég gekk í Varmárskóla og svo í Gaggó Mos. Ég söng í kór, var í skátunum, lærði á blokkflautu, fiðlu og horn og var í Skólahljómsveit Varmárskóla. Ég spilaði aðeins fótbolta en handboltinn náði svo yfirhöndinni. Ég náði meira að segja að æfa með unglingalandsliðinu.“

Rekin heim úr skólanum
„Mér fannst stundum erfitt að vera unglingur og var ekki alltaf til fyrirmyndar. Ég var þónokkur gelgja og svolítið uppvöðslusöm. Það var stundum pínu uppreisn í manni og það kom fyrir að ég var rekin heim úr skólanum í einhverja daga. Ætli ég hafi ekki stundum verið dálítið dramatísk,“ segir Arndís og glottir.

Lærði mikið af dvöl minni í Þýskalandi
„Ég byrjaði ung að passa börn, vann í sjoppu og í Kaupfélaginu. Ég fór í Menntaskólann í Reykjavík og eftir útskrift starfaði ég í Kaupfélaginu í hálft ár. Þaðan fór ég sem aupair til Baden Baden í Þýskalandi og var þar í rúmt ár. Þar passaði ég Paul sem var dásemdardrengur og fjölskylda hans reyndist mér einstaklega vel.
Þegar ég kom heim fór ég að vinna hjá Hans Petersen. Ég hef verið með ljósmyndadellu alveg síðan ég fékk mína fyrstu myndavél að gjöf frá mömmu og pabba, þá var ég níu ára. Ég hætti störfum í versluninni 1996 og tók eina önn í þýsku í Háskóla Íslands.“

Athöfnin fór fram í kyrrþey
Arndís er gift Hilmari Kristni Friðþjófssyni vélfræðingi en hann er Mosfellingur í húð og hár. Þau hafa verið saman síðan árið 1993 og eiga tvö börn, Sigríði Maríu fædda 1997 og Bernhard Linn fæddan 1998.
„Við Kiddi trúlofuðum okkur í hlíðum Úlfarsfells með súkkulaðisnúða og kampavín í bakpoka 1993 en giftum okkur ekki fyrr en 2012. Ég segi stundum að athöfnin í Lágafellskirkju hafi farið fram í kyrrþey því einungis foreldrar okkar og börn voru viðstödd. Það voru ekki allir sáttir við þessa leið okkar en svona vildum við hafa þetta.“

Trúin braust einhvern veginn í gegn
„Ég hef alltaf verið trúuð alveg frá því ég man eftir mér. Það var amma Dísa sem kynnti mig fyrir Guði og trúnni, hún kenndi mér bænir og talaði við mig um Jesú. Hún hafði mikil áhrif á mig og er mér sterk fyrirmynd.
Ég las Nýja testamentið sem ég fékk að gjöf frá skólanum, sótti styrk í Biblíuna á unglingsárunum og þegar ég hugsa til baka þá var þetta leið sem átti alltaf eftir að liggja fyrir mér. Í gömlu myndaalbúmunum mínum má finna myndir af kirkjum, altörum og styttum af Jesú, trúin braust svona einhvern veginn í gegn. Það kom mínum nánustu því ekki á óvart þegar ég skráði mig í guðfræði en ég byrjaði í náminu haustið 2003 og útskrifaðist um vorið 2008.“

Mikill áhugi á femínískri guðfræði
„Áður en ég fór í guðfræði sá ég um foreldramorgnana í Lágafellskirkju. Ég byrjaði árið 2002 og hef unnið þar alla tíð síðan því seinna varð ég meðhjálpari, kirkjuvörður, sá um barnastarf, skúringar, heimasíðu og ýmislegt fleira.
Ég vígðist til kvennakirkjunnar, sem er sjálfstætt starfandi hópur innan þjóðkirkjunnar, 14. júlí 2013. Starfið í kvennakirkjunni er í sjálfboðavinnu og þar starfa ég við hlið sr. Auðar Eirar Vilhjálmsdóttur sem er fyrsta konan sem vígðist til prests á Íslandi árið 1974. Ég hef mikinn áhuga á femínískri guðfræði en Kvennakirkjan byggir á henni. Messurnar eru léttari og öðruvísi.“

Draumur minn rættist
„Ég hef sótt um þó nokkur embætti innan íslensku þjóðkirkjunnar síðustu átta árin og ekki fengið. Draumur minn var alltaf að geta verið prestur í minni heimabyggð, hann rættist og fyrir það er ég afskaplega þakklát. Það var einstaklega skemmtilegt að ég var kosin til prests á brúðkaupsdaginn minn 18. mars 2016 og tók síðan við embætti 1. maí.
Það eru forréttindi að fá að vinna og þjóna í bæjarfélaginu þar sem ég hef kynnst svo mörgum í gegnum tíðina. Starf mitt er einstaklega fjölbreytt, skemmtilegt og gefandi. Við prestarnir erum mikið á ferðinni, meðal annars í kirkjunum, safnaðarheimilinu og förum inn á heimili fólks. Starfið getur tekið á andlega því við mætum fólki líka á erfiðustu stundum lífs þess.“

Fólk finnur sig ekki alltaf í helgihaldi
„Ég held að fólk hafi þörf fyrir að rækta hið andlega og kirkjan er staður til þess. Fólk finnur sig ekki alltaf í helgihaldi kirkjunnar og ég er þeirrar skoðunar að það þurfi að koma betur til móts við fólkið í samfélaginu. Við höfum leitast við að gera guðþjónusturnar aðgengilegri, létta helgihaldið til dæmis með því að syngja sálma sem ná betur til fólks. Breyta orðaforða, það má ekki gleyma sér í orðaforða sem enginn skilur, einhverskonar himnesku.
Það er alltaf hægt að bæta leiðir til að finna samfélagið við Guð,“ segir Arndís með bros á vör er við kveðjumst.

Mosfellingurinn 29. september 2016
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

Deilur hafa staðið milli stjórnar Kaupfélags Kjalarnesþings og núverandi og fyrrverandi félagsmanna þess.
Skilanefnd hefur verið skipuð yfir félagið sem á fasteignir í hjarta Mosfellsbæjar, ásamt leigulóðarrétti við Háholt 16-24. ViðskiptaMogginn greindi frá stöðu mála á dögunum.
Deilurnar eru meðal annars sagðar snúast um að í aðdraganda aðalfundar voru nöfn tuga félagsmanna afmáð úr félagaskrá.
Á félagsfundi sem fram fór 23. ágúst gerði stjórnin tillögu um að skipuð yrði slitastjórn yfir félagið, eignir þess seldar og andvirðið greitt til félagsmanna eftir tilteknum reglum. Eigin fé félagsins yrði síðan varið til góðgerða- og líknarmála á félagssvæðinu.

Félagsmenn 85 talsins í dag
„Þetta er komið í formlegt slitaferli og skipuð hefur verið sérstök skilanefnd,“ segir Ragnheiður Þorkelsdóttir formaður skilanefndar.
„Kröfulýsingafrestur er tveir mánuðir og í kjölfarið útbýr skilanefnd kröfuskskrá og heldur fund með lánadrottnum félagsins. Þegar kröfurnar eru allar komnar á hreint og eignum félagsins komið í verð þá eru í raun allar kröfur félagsins greiddar.
Í kjölfarið er útbúin úthlutunargerð í samræmi við samþykktir félagsins og samvinnufélagalögin og þær samþykktir sem gerðar voru á þessum félagsfundum,“ segir Ragnheiður.
Samkvæmt skilanefnd eru félagsmenn nú 85 talsins og fær hver félagsmaður sitt stofnsjóðsframlag samkvæmt reglum félagsins.
„Það var ekki búið að uppfæra félagaskrána fyllilega þangað til tekinn var skurkur í því í sumar. Samkvæmt reglum félagsins voru ennþá einhverjir á félagatalinu sem uppfylla ekki skilyrði samþykktar að vera félagsmenn. Ýmist brottfluttir eða látnir.“

Meinaður aðgangur að aðalfundi
Og einhverjum var meinaður aðgangur að síðasta aðalfundi félagsins?
„Já, það voru einhverjir sem voru brottfluttir og svo voru vissulega aðrir sem höfðu verið skráðir en höfðu aldrei greitt félagsgjald samkvæmt bókhaldi félagsins. Það er forsenda félagsaðildar að gjaldið hafi verið greitt.“
En af hverju er þessi óánægja?
„Það eru margir sem spyrja sig hvaða hagsmunir búa þar að baki, sérstaklega í ljósi þess að megintilgangurinn og ætlunin er að peningarnir fari í góð málefni á svæðinu,“ segir Ragnheiður.
Samkvæmt deiliskipulagi er búið að skipuleggja kirkju og menningarhús á svæðinu. Í frétt Morgunblaðsins kemur fram að viðræður standi við ákveðinn aðila um kaup á eignunum fyrir 130 milljónir. „Það er ekkert frágengið með söluna og engar ákvarðanir hafa verið teknar,“ segir Ragnheiður. „Vissulega er þetta ákveðnum erfiðleikum bundið vegna óvissu um framtíð þessara lóða.“

Meistaraflokkur karla í knattspyrnu verður áfram í 2. deild á næsta ári. Það er þriðja efsta deild á Íslandi og þar hefur liðið verið síðan 2009 þegar það féll úr 1. deild ásamt Ólafsvíkurvíkingum. Meistaraflokki kvenna hefur gengið betur síðustu ár, en verður eftir tvö döpur tímabil í röð sömuleiðis í þriðju efstu deild á næsta tímabili.

Mosfellsbær er sjöunda stærsta bæjarfélag landsins og það er hálfbiturt að meistaraflokkarnir okkar séu ekki öflugri en þetta í vinsælustu íþróttagrein landsins. En kannski er þetta blessun í dulargervi. Tækifæri til að gjörbylta því hvernig við hugsum um fótbolta í bænum okkar. Barna- og unglingastarfið hefur verið gott undanfarin ár. Við höfum alið upp mikið af frambærilegu knattspyrnufólki sem spilar í dag með bestu liðum landsins. Þrír af byrjunarliðsmönnum bikarmeistara Vals í karlaflokki voru til dæmis Mosfellingar.

Kannski eigum við að hætta að rembast svona við að búa til samkeppnishæf meistaraflokkslið í fótbolta. Setja alla okkar krafta í yngri flokkana. Leggja enn meiri rækt við krakkana, bæði þá sem stefna á afrek og þá sem vilja vera með til þess að leika sér. Þar eru tækifæri. Semja við eitthvað af nágrannaliðunum um samstarf í meistaraflokkum. Menn fá kannski fyrir hjartað þegar þeir lesa þetta, vilja halda fast í meistaraflokkana. Fyrirmyndir yngri krakkana og allt það. En staðreyndin er sú að það hefur gengið illa að fá fólk til starfa fyrir meistaraflokkana og sömuleiðis til þess að fá okkur íbúana til að mæta á völlinn. Áhorfendur hafa yfirleitt verið taldir í tugum í sumar, ef það.

Þetta er bara pæling. En heilsu- og íþróttabærinn Mosfellsbær verður að gera eitthvað afgerandi í sínum málum varðandi fótboltann. Ef menn vilja alls ekki leggja niður meistaraflokkana, hvað þá með að standa við kosningaloforð um knattspyrnuhús, rífa upp starfið af krafti og koma okkur í hóp þeirra bestu?

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 29. september 2016

Umhverfisviðurkenningar Mosfellsbæjar fyrir árið 2016 voru afhentar við hátíðlega athöfn í Hlégarði á bæjarhátíð Mosfellsbæjar „Í túninu heima“.
Umhverfisviðurkenningarnar eru veittar þeim aðilum sem taldir eru hafa skarað fram úr í umhverfismálum á árinu. Að þessu sinni bárust samtals 17 tilnefningar um garða, fyrirtæki og einstaklinga. Umhverfisnefnd ákvað að í ár yrðu veittar viðurkenningar fyrir fallegan garð og til þriggja einstaklinga sem hafa skarað fram úr í umhverfismálum.

Miðla þekkingu á umhverfismálum
Ásdís Hannesdóttir og Jón Ólafur Halldórsson fá viðurkenningu fyrir fallegan garð að Hamratanga 8. Þar er blandað skemmtilega saman gróðri og hönnun, aðkoma er sérstaklega snyrtileg og takmarkað svæði er einstaklega vel nýtt.

Andrés Arnalds er virtur fræðimaður á sviði landgræðslumála og hefur lengi látið sig varða umhverfismál í Mosfellsbæ. Meðal annars starfaði hann mikið í grasrótarsamtökunum Mosa sem sinntu uppgræðslu og öðrum umhverfismálum í Mosfellsbæ.

Hjónin Ólafur Arnalds og Ása L. Aradóttir hafa starfað sem prófessorar við Landbúnaðarháskólann á Hvanneyri um langt skeið og miðlað þar sinni þekkingu á umhverfismálum á faglegan hátt. Bókin „Að lesa og lækna landið” kom út í fyrra og þar eru góðar leiðbeiningar um hvernig hægt er að hlúa að röskuðu landi.