Aukablað um meistaraflokk kvenna í handknattleik má finna í nýjasta tölublaði Mosfellings. Þar er meðal annars rætt við Davíð Svansson þjálfara liðsins. Miklar breytingar hafa orðið á liðinu sem nú leikur í 1. deild. Næsti leikur er gegn FH að Varmá á laugardaginn kl. 15:00.

Hvernig hefur undirbúningur fyrir veturinn gengið?
Undibúningurinn hefur verið upp og ofan. Það voru enn miklar breytingar á hópnum stuttu fyrir mót. Því höfum við ekki getað undirbúið okkur með okkar besta lið fyrr en núna rétt fyrir mót.
Einnig lentum við í meiðslum og forföllum sem er að stríða okkur nú í byrjun móts. En við spiluðum nokkra æfingaleiki og þeir gengu ágætlega.

Hvernig líst þér á leikmannahópinn fyrir veturinn? Nú hafa orðið töluverðar breytingar á liðinu, getur þú frætt okkur meira um það?
Mér líst mjög vel á hópinn sem við erum með, það er mjög góður mórall í hópnum og stelpurnar ná mjög vel saman. Já, það urðu nokkrar breytingar á hópnum, við misstum Heklu og Ingibjörgu sem voru stórir póstar hjá okkur í fyrra. En fáum aftur á móti inn nýja leikmenn, við fengum margar mjög góðar stelpur inn í staðinn.
Við fengum tvo útlendinga, þær Paulu og Kristu, svo fengum við Nínu Líf Gísladóttur frá Val, Írisi Kristínu Smith frá Fram, Selmu Rut Sigurbjörnsdóttur frá ÍBV, Andreu Þorkelsdóttur frá Stjörnunni, Sunnu Dögg Jónsdóttur frá Val og nú síðast Ragnhildi Hjartardóttur sem var í Danmörku.

Hvaða væntingar hefur þú til tímabilsins ?
Eins og staðan er núna þá er erfitt að segja til um hvernig veturinn verður. Við erum að berjast við meiðsli og forföll, Nína og Sesselja meiddust rétt fyrir mót og Telma Rut verður ekki með okkur fyrr en í nóvember þar sem hún er að fara að keppa á HM í karate. Það verður erfiðast fyrir okkur að bíða eftir henni, hún er fyrirliðinn í hópnum og er algjör lykilleikmaður innan sem utan vallar.
Þegar við verðum komin með fullt lið þá sjáum við betur hvar við stöndum og þá hvaða væntingar við ættum að hafa til vetrarins. En eins og ég segi þá erum við með frábærar stelpur og eigum við fullt erindi í toppsætin í þessari deild.

 

Samgönguvika fór fram í Mosfellsbæ 16.-22. september. Málþing var haldið í Hlégarði undir yfirskriftinni „Hjólum til framtíðar“. Þá var fjöldi smærri viðburða í boði þessa vikuna.
Hjólahreystibraut var tekin í notkun á Miðbæjartorginu við mikla kátínu yngri kynslóðarinnar. Brautin er sett upp í samstarfi við LexGames þar sem Alexander Kárason ræður ríkjum.
„Já, þetta er Pumpan í Mosó, pumptrack-braut. Hún er hönnuð þannig að þú þarft ekki að hjóla til að halda þér á ferð heldur notar líkamann til að pumpa þig áfram,“ segir Lexi. „Þetta er allt vísindalega hannað og hentar mörgum hópum, þeim sem eru á hjólum, hlaupahjólum, línuskautum, hjólabrettum, BMX og fl.“

Stefnan sett á að keppa í hjólahreysti
Um er að ræða fyrstu braut sinnar tegundar á Íslandi. Pumpan stenst allar þær vottanir og kröfur sem leiktæki þurfa að hafa í dag. „Svo er auðvitað hjálmaskylda í brautinni.“
„Þetta er íþróttaaðstaða sem mikil þörf er á og er Mosfellsbær fyrsta sveitarfélagi sem tekur slíka braut í notkun. Brautin hentar gríðarlega breiðum hóp sem hefur litla sem enga aðstöðu fengið fyrir sitt sport.“
Lexi segir að næsta skref sé að fjölga brautum og standa fyrir keppni á milli bæjarfélaga og skóla. „Mig langar að koma á keppni í hjólahreysti. Snýst bæði um að fara sem hraðast og gera trikk.

Krakkar sem finna sig ekki í venjulegum íþróttum
Lexi segir að í Mosfellsbæ sé stærsti BMX-hópurinn á landinu. „Þetta eru krakkar sem margir hverjir eru greindir með ADHD eða eitthvað í þeim dúr. Þessir velvirku krakkar sem eiga erfitt með að vera kyrrir fá frábæra útrás í þessu. Oft er krökkum úthýst sem vandræðagemsum af því þeir þurfa á þessari hreyfingu að halda en finna sig kannski ekki í venjulegum íþróttum.
Lexi tók nýverið þátt í að breyta skólareglum í Lágafells- og Varmárskóla varðandi hjólabretti. „Áður var bannað að vera á hjólabrettum en nú er komið sérstakt svæði fyrir bæði hjól og bretti.“
Lexi hefur verið að nota sína eigin palla í verkefnin og bætir við að hjálmaskylda sé algjört lykilatriði.

Pumpan komin til að vera í Mosó
Pumpan mun á næstu vikum flytjast að íþróttahúsinu að Varmá þar sem hún mun fá varanlegan stað. Hjólabrettapallarnir sem hafa verið að Varmá munu þá flytjast á svæðið við hliðina á Áhaldahúsinu í Völuteigi. „Þetta er því allt í áttina,“ segir Lexi að lokum en hann hefur verið ötull í því að bæta þessa aðstöðu í samstarfi við Mosfellsbæ.

Katrín Rós Ragnarsdóttir útskrifaðist sem tannlæknir síðastliðið vor. Katrín er um þessar mundir að koma sér fyrir með sinn eigin tannlæknastól sem hún rekur sjálfstætt í Þverholti 7, í samstarfi við Elmar Geirsson sem starfað hefur um árabil í Mosfellsbæ.
„Ég gekk í Varmárskóla, fór þaðan í Borgarholtsskóla og svo í tannlækningar í HÍ. Frá því að ég byrjaði í náminu var ég alltaf ákveðin í að opna mína stofu í Mosfellsbæ.“

Sveigjanlegur opnunartími
„Ég hef að undanförnu verið að vinna á Akranesi og verð það eitthvað áfram á meðan ég er að koma mér fyrir hérna og eignast minn kúnnahóp. Ég leigi aðstöðu hjá honum Elmari og hlakka mikið til að starfa hér í mínum heimabæ, segir Katrín Rós.
„Ég hef fjárfest í góðum græjum og tek að mér allar almennar tannlækningar. Til að byrja með verð ég að vinna á mánudögum kl. 9-19 og á laugardögum. Það er hægt að hafa beint samband við mig í síma 789-8270 eða hringja beint á stofuna í síma 566-6104. Ég er mjög sveigjanleg og er alveg tilbúin að vinna líka á kvöldin ef það hentar fólki.“

Sveinbjörg Davíðsdóttir leikskólastjóri á Hlaðhömrum segir að í leikskólanum sé lögð sérstök áhersla á gæði í samskiptum, með aðaláherslu á virðingu, vináttu og kærleik.

Leikskólinn Hlaðhamrar er elsti leikskóli Mosfellsbæjar. Hann hóf starfsemi sína að Hlaðhömrum þann 8. október 1976, en húsið var áður íbúðarhús. Byggt var við skólann árið 1997 og batnaði þá aðstaðan til muna. Í skólanum eru nú íþróttasalur, listaskáli, eldhús og góð vinnuaðstaða fyrir starfsfólk.
Á Hlaðhömrum ræður Sveinbjörg Davíðs­dóttir ríkjum, en hún tók við leikskólastjórastöðunni árið 2002.

Sveinbjörg Davíðsdóttir er fædd í Reykjavík 9. september 1963. Hún er einkabarn foreldra sinna, þeirra Huldu Kolbrúnar Finnbogadóttur og Davíðs Björns Sigurðssonar. Hulda lést árið 1999.

Yndislegar minningar úr Dalnum
„Ég bjó fyrstu ár ævi minnar í Reykjavík. Við fjölskyldan leigðum litla kjallaraíbúð af frændfólki sem bjó á efri hæðinni. Pabbi sem er húsasmíðameistari hafði hug á að byggja hús fyrir litlu fjölskylduna sína og því var keypt lóð í Mosfellssveit.
Á meðan á byggingu stóð leigðum við risíbúð á Laugabóli í Mosfellsdal. Ég á góðar minningar úr Dalnum, elskaði að leika mér úti í náttúrunni við krakkana.“

Fór sex ára í sveit
„Ég fór alltaf í sveit á sumrin þegar ég var yngri, að Melum í Hrútafirði. Ég byrjaði að fara þegar ég var sex ára og var í tvær vikur.
Þegar ég var 11 ára þá flutti Sigrún Eygló systir pabba á sveitabæ í Borgarfirði. Þá fór ég að fara til hennar og það gerði ég þangað til ég varð 15 ára. Ég á Sigrúnu mikið að þakka, hún hefur kennt mér margt og hefur alltaf stutt mig í gegnum lífið. Við erum bestu vinkonur í dag.“

Vorum reknar úr tíma
„Það var yndislegt að alast upp í Mosfellssveit, hér er gott að vera og ég vil hvergi annars staðar eiga heima.
Ég gekk í Varmárskóla og Klara Klængsdóttir gerði sitt besta til að reyna að kenna mér að lesa og henni tókst það á endanum. Eitt sinn vorum ég og vinkona mín reknar úr tíma fyrir að hlæja of mikið. Þetta var mikill skellur, ég man þennan dag eins og hann hafi gerst í gær.
Pabbi fór í það ásamt öðrum að koma af stað handboltadeild innan Aftureldingar. Hann þjálfaði alla flokka á tímabili og hefur oft verið kallaður faðir handboltans í Mosfellsbæ. Ég reyndi fyrir mér í boltanum en það gekk nú því miður ekki eftir,“ segir Sveinbjörg og hlær.

Passaði öll börnin í götunni
„Eftir útskrift úr Gaggó Mos sótti ég um í Fjölbraut í Breiðholti eins og flestar mínar vinkonur. Ég fékk höfnun sem var mikið áfall og var vísað á Kvennaskólann í Reykjavík. Ein vinkona mín sem var í Kvennó var alltaf að læra, það var ekki séns að ná í hana í síma. Ég ætlaði sko ekki í þann pakka.
Í ljós kom að flestum vinkonum mínum var síðan vísað á Kvennó og þangað fórum við. Ég á þeim góða skóla allt að þakka því þar lærði ég að læra.
Á leikskólanum Hlaðhömrum vann ég öll sumur. Þar kviknaði áhugi minn á börnum. Auðvitað hafði ég alltaf haft áhuga á að passa börn enda saknaði ég þess að eiga ekki systkin. Ég held að ég hafi passað öll börnin í götunni á sínum tíma.“

Barnabörnin orðin þrjú
Sveinbjörg á þrjú börn með fyrrverandi eiginmanni sínum, Svani Magnússyni, en þau slitu samvistum árið 2000. Elst barna þeirra er Kolbrún fædd 1981, Davíð Hlíðdal fæddist svo 1985 og yngst er Magnea Rós fædd 1995. Barnabörnin eru þrjú, Gabríel Davíð, Sonja Karen og Viktor Ari.

Mamma hafði mikla ástríðu fyrir börnum
„Árið 1999 lést móðir mín eftir að hafa barist við krabbamein í tvö ár. Þetta er erfiðasta ár sem ég hef upplifað. Ég hélt að það væri ekki hægt að sigrast á þessari sorg, en ég á yndislegan pabba sem hefur stutt mig í blíðu og stríðu. Án hans held ég að ég hefði ekki getað lært að lifa með sorginni.
Mamma var engri lík, hún hafði mikla ástríðu fyrir börnum. Hún starfaði í sundlauginni að Varmá þegar hún lést. Öll börn sem fóru í skólasund muna vel eftir henni enda var hún amma allra barnanna.“

Börn eru skapandi einstaklingar
„Ég útskrifaðist úr Fósturskólanum árið 1985 og fékk starf á leikskólanum Birkibæ.
Vorið 1986 tók ég við deildarstjórastöðu á Leikskólanum Hlaðhömrum og svo við leikskólastjórastöðunni árið 2002.
Leikskólinn starfar í anda Reggio stefnunnar. Hún er að uppruna frá borg í Ítalíu sem nefnist Reggio Emilia. Frumkvöðull þessarar stefnu hét Loris Malaguzzi. Hann sagði að börn hafi 100 mál en frá þeim séu tekin 99, að börn væru skapandi einstaklingar sem búa þarf umhverfi sem hvetur þau til náms.
Barnið lærir með því að kanna, fást við og upplifa.
Til þess að nálgast þessa hugmyndafræði er leikskólinn Hlaðhamrar vel búinn efniviði og aðstöðu s.s. rúmgóðum listaskála. Mikið er notaður verðlaus efniviður til myndlistar og sköpunar.”

Áhersla lögð á gæði í samskiptum
Starfsárinu er skipt í ákveðin þematímabil með ákveðinni yfirskrift sem þó er ekki bindandi því fyrst og fremst er farið eftir áhugasviði barnanna hverju sinni. Sérstök áhersla er lögð á gæði í samskiptum, með aðaláherslu á virðingu, vináttu og kærleik, og svo skapandi starf þar sem tekið er tillit til löngunar barnsins hér og nú og þeim búinn skapandi efniviður og aðstæður í máli og myndum, til leikja sem og í öðru starfi.
Með þessu teljum við að barnið verði skapandi og frjór einstaklingur með hæfni til að velja og hafna í framtíðinni og takast á við formlegra nám síðar meir.
Börn læra best í gegnum leik. Það er mikilvægt að gera leiknum hátt undir höfði og horfa á sterku hliðar barnsins og efla jákvæða sjálfsmynd þess.
Það er mikilvægt að gera fyrsta skólastiginu hátt undir höfði, það er mikilvægasta skólastigið að mínu mati.“

Verðum að halda vel á spöðunum
„Áhugamál fjölskyldunnar er klárlega handboltinn enda er hann okkur í blóð borinn. Börnin mín hafa öll spilað handbolta og í fyrra voru þau öll í sama liðinu hjá Aftureldingu. Þá varð mömmuhjartað stolt.
Ég hef starfað lengi við barna- og unglingastarf og hef verið m.a. í stjórn barna- og unglingaráðs handknattleiksdeildar Aftureldingar og í meistaraflokksráði kvenna.
Ég held að kvennahandboltinn hér í bænum eigi eftir að koma til enda margar efnilegar stúlkur hér í bænum í handbolta. Við verðum að halda vel á spöðunum og ekki slaka á í þeim efnum.“

Mosfellingurinn 8. september 2016
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

 

Skátafélagið Mosverjar er um þessar mundir að flytja í nýtt húsnæði í Álafosskvosinni.
„Við vorum að festa kaup á þessu fína húsnæði að Álafossvegi 18. Við fengum góðan styrk frá Mosfellsbæ og hjálp frá Arion banka. Þetta er fyrsta húsnæðið sem er í eigu skátafélags í Mosfellsbæ, hingað til höfum við verið í húsnæði á vegum bæjarins,“ segir Dagbjört Brynjarsdóttir félagsforingi Mosverja sem er annað stærsta skátafélag á landinu með 150 skátum.
„Við státum af góðu skátastarfi með traustu baklandi, öflugum sjálfboðaliðum og frábærum foreldrum. Við sjáum fram á enn meiri fjölgun núna með svona flottu húsnæði í frábæru umhverfi. Það var farið að þrengja verulega að okkur á gamla staðnum.“

Frábær staðsetning fyir skátastarfið
„Við erum alsæl með staðsetninguna og eigum eftir að nýta okkur vel Stekkjarflötina, Reykjalundarskóginn og það sem Kvosin hefur upp á að bjóða og þá menningu sem hér er.
Við upplifum okkur sérstaklega velkomin hér í Álafosskvosina en margir nágrannar hafa kíkt við og boðið okkur velkomin.“
„Starfið hjá okkur byrjar mánudaginn 12. september og erum við spennt að byrja starfsemina. Það er sérstaklega góður andi í húsinu. Upplýsingar um fundatíma og aldursbil er hægt að finna á heimasíðu Mosverja og Facebook-síðu okkar. Við hvetjum alla til að koma og sjá hvað við höfum að bjóða. Skemmtileg áskorun fyrir skemmtilega krakka,“ segir Dagbjört að lokum.

Eistinn Mikk Pinnonen gekk til liðs við Aftureldingu í janúar sl. og átti heldur betur eftir að hafa góð áhrif á gengi liðsins.
„Síðasta tímabil var frábært, við vorum svo nálægt þessu. Það er erfitt að horfa til baka en það gefur okkur góða hvatningu fyrir næsta tímabil,“ segir Mikk. Deildin kom Mikk á óvart og er hún betri en hann bjóst við, jöfn deild þar sem allir geta unnið alla.
Mikk byrjaði síðasta tímabil í Dormagen þar sem Daði Hafþórsson aðstoðarþjálfari gerði garðinn frægan á síðustu öld.
„Ég var ekki ánægður með stöðu mína í Þýskalandi og taldi mig þurfa breytingu. Eftir að hafa talað við Hrannar, en við urðum vinir í Danmörku, og svo Einar og stjórnina var ég viss um að þetta væri rétta skrefið fyrir mig.

Mosfellingar mjög vinalegir
Mikk býr í Mosfellsbæ og vinnur í Lágafellsskóla. Hann talar um að það sé frábært fólk hérna í bænum og mjög vinalegt. Stuðningurinn hjá Rothögginu var frábær í úrslitakeppninni eða AMAZING eins og hann segir.
„Ég hef aldrei upplifað eins mikla ástríðu og hjarta hjá stuðningsmönnum, útileikir voru eins og heimaleikir. Ég get ekki beðið eftir að þetta byrji aftur.”
Æfingaferðin til Finnlands gekk vel og var frábær bæði fyrir móralinn og hópinn. Seinni æfingaleikurinn var mjög góður og gott að fara með þessa leiki inn í tímabilið.“ Mikk segir að liðið stefni hærra og vilji meira á næsta ári og ætlar ekkert að slaka á núna.
Hann vill þakka stuðningsmönnunum fyrir traust sem þeir hafa sýnt honum og liðinu og ætlar liðið að gefa allt sem það getur til að koma með gullið, sem það á klárlega skilið, í Mosó.

Fyrsti leikur tímabilsins fer fram á fimmtudag.
Afturelding – Selfoss að Varmá kl. 19:30.

Aukablað um meistaraflokk karla fylgir Mosfellingi fimmtudaginn 8. september.

Elísabet Jónsdóttir kennari fékk styrk frá Sprotasjóði til að búa til kennsluáætlun í markmiðasetningu fyrir unglinga.

Beta er algjör perla og er falleg bæði að utan sem innan. Hún er sannur vinur vina sinna og það er alltaf hægt að treysta á hana. Það er aldrei lognmolla í kringum hana, hún er mikill stuðbolti og ávallt þétt skipuð hjá henni dagskráin en hún hefur samt alltaf tíma fyrir mann til að spjalla eða aðstoða á einhvern hátt,“ segir Edda Davíðsdóttir æskuvinkona Betu er ég bið hana um að lýsa vinkonu sinni í stuttu máli.

Elísabet, eða Beta eins og hún er ávallt kölluð, fæddist í Reykjavík 30. maí 1969. Hún ólst upp í Varmadal en foreldrar hennar eru þau Hanna Sigurjónsdóttir og Jón Sverrir Jónsson vörubílsstjóri og verktaki.
Beta á þrjá bræður, þá Jón, Andrés og Björgvin. Andrés lést árið 1997.

Alltaf gaman að koma á Skálatún
„Andrés bróðir minn bjó á Skálatúni frá sjö ára aldri og frá því góða heimili á ég margar góðar minningar. Það var til dæmis alltaf gaman að vera þar á 17. júní, þá mættu fjölskyldur þeirra sem bjuggu þar og glöddust úti við hina ýmsu leiki og svo voru grillaðar pylsur.“

Átti farsæla og ánægjulega skólagöngu
„Ég gekk í Varmárskóla þar sem ég var svo heppin að hafa heimsins besta umsjónarkennara, hana Sigríði Johnsen, nær allan barnaskólann. Ég átti mjög farsæla og ánægjulega grunnskólagöngu umvafin góðum vinum sem enn halda hópinn.
Ferðamáti okkar unglinganna var með öðru sniði þá en gengur og gerist í dag, við vorum puttalingar ef við vorum ekki hjólandi.“

Vann hin ýmsu störf á unglingsárunum
„Eins og flestar stelpur þá byrjaði ég í vist ásamt því að vera í unglingavinnunni. Ég vann líka í sjoppu en síðan lá leiðin á Western Fried sem var kjúklingastaður í Þverholtinu. Þar vann ég með skóla og á sumrin í mörg ár hjá Ragga vini mínum Björns.
Að loknu grunnskólaprófi fór ég eins og við flest úr Mosfellssveitinni í Menntaskólann við Sund þar sem félagslífið og vinir áttu hug mig allan. Þar hætti ég svo eftir annað árið í einu af mörgum verkföllum sem þá voru en kláraði svo stúdentsprófið í Fjölbrautaskólanum við Ármúla.“

Hætti í bankanum og fór að kenna
„Eftir stúdentinn hóf ég störf hjá Íslandsbanka og það var þar sem Ragnheiður Ríkharðsdóttir skólastjóri tók mig tali því henni fannst ég ekki vera á réttri hillu í lífinu, henni fannst ég fædd til að verða kennari. Sigríður Johnsen sem þá var aðstoðarskólastjóri í Varmárskóla var henni hjartanlega sammála svo úr varð að ég hætti í bankanum og fór að vinna hjá þeim báðum. Svo það má segja að það sé þeim stöllum að þakka að ég varð kennari og ég sé alls ekki eftir því,“ segir Beta brosandi.

Fluttu til Hollands
Beta kynntist eiginmanni sínum, Agli Sveinbirni Egilssyni, árið 1988 en þau höfðu þekkst í mörg ár enda bæði uppalin í Mosfellssveit. Þau eiga þrjú börn, Hönnu Lilju fædda 1991, Emmu Íren fædda 2000 og yngstur er Egill Sverrir fæddur 2004.
„Árið 1997 fluttum við fjölskyldan til Hollands. Egill fór í hönnunarnám við Hönnunarakademíuna í Eindhoven. Á meðan nýtti ég tímann og lærði hollensku ásamt því að taka eitt ár í innanhússhönnun og eignast miðjubarnið.
Við bjuggum úti í fjögur ár og eignuðumst marga góða vini þar. Að námi loknu stóð til að vera áfram í Hollandi en Agli bauðst gott starf á Íslandi svo við fluttum heim haustið 2001. Hann starfar í dag sem yfirhönnuður hjá stoðtækjaframleiðandanum Össuri.“

Njótum útivistar alla daga
„Áhugamál okkar hjóna og störf hafa einkennst af áhuga á fagumhverfi okkar og þróun þess í samfélaginu. Egill hefur starfað mikið við Hönnunarmiðstöð Íslands, Rannís og Listaháskólann en einnig stundað fjölbreytt kórastarf. Ég hef mikinn áhuga á menntamálum, börnum og ungmennum og þaðan er sú þörf sprottin að gera betur hjá þeim sem koma til með að skapa framtíð okkar. Ég er félagi í Rótarýklúbb Mosfellssveitar þar sem áhersla er lögð á mannúðarmál.
Við höfum byggt okkur heimili í Varmadal og þegar maður býr í svona náttúruperlu þá nýtur maður útivistar alla daga í nánd við náttúru og dýr.“

Hóf nám í markþjálfun
„Árið 2001 byrjaði ég að vinna sem leiðbeinandi í Lágafellsskóla, tók við kennslu í 1. bekk og hóf ári síðar nám í Kennaraháskólanum þaðan sem ég svo útskrifaðist sem grunnskólakennari.
Ég hef verið umsjónarkennari í nær öllum árgöngum ásamt því að vera deildarstjóri yngsta stigs um árabil. Undanfarin ár hef ég þróað lífsleiknikennslu á unglingastigi og kennt það af miklum áhuga.
Ég ákvað að bæta við mig þekkingu og hóf nám í markþjálfun sem ég lauk fyrir um ári síðan. Sú ákvörðun var afar farsæl fyrir mig sem manneskju og sem kennara. Í kjölfar námsins fékk ég styrk frá Sprotasjóði til að búa til kennsluáætlun í markmiðasetningu fyrir unglinga og bauð svo nemendum upp á að taka þetta í vali á síðustu önn.“

Tækifæri til að öðlast aukna ábyrgð
Kveikjan að því að sækja um þennan styrk var sú að ég sem lífsleiknikennari hef lengi talið vanta að ungmennum sé boðið upp á að læra að setja sér markmið. Mig langaði að þróa valáfanga sem gæfi nemendum tækifæri til að öðlast aukna ábyrgð með því að fara inn á við, kynnast sjálfum sér, skoða eigin styrkleika og áhugasvið og út frá því að gera það að vana sínum að setja sér sín eigin markmið.
Ég kenndi tveimur hópum af unglingum markmiðasetningu á vorönn og það var afar notalegt að finna að ánægjan með áfangann var mikil. Ég fékk tölvupósta frá foreldrum sem tjáðu mér ánægju sína með námið og sögðust sjá mikla og jákvæða breytingu á unglingnum sínum.
Það er einmitt svona uppskera sem gleður mann svo mikið þegar maður leggur sig fram um að sá, að ná árangri er svo hollt og hvetjandi.“

Kominn tími á breytingar
„Alla mína starfsævi hef ég starfað í Mosfellsbæ og í sumar ákvað ég að það væri kominn tími á breytingar. Ég sótti um starf deildarstjóra eldra stigs við Álfhólsskóla í Kópavogi sem ég fékk. Þar mun ég takast á við mörg ný og krefjandi verkefni, m.a. spjaldtölvuvæðingu. Ég mun líka koma að lífsleiknikennslu og markmiðasetningu.
Ég er einnig að undirbúa almenn námskeið í markmiðasetningu svipað því sem ég bauð upp á í Lágafellsskóla. Ég stefni á að byrja með fyrsta námskeiðið strax á nýju ári. Það verður áhugavert og skemmtilegt að breiða út boðskapinn,“ segir Beta með bros á vör er við kveðjumst.

Mosfellingurinn 23. ágúst 2016
Myndir og texti: Ruth Örnólfs