Árni Jón Hannesson, umsjónarkennari í Varmárskóla hefur kennt mörgum nemendum þar á bæ. Hann hóf kennslu við Varmárskóla árið 1998. Hann hefur allar götur síðan tileinkað starf sitt börnum, menntun þeirra og velferð.
Árni hefur verið að þróa kennsluefni fyrir börn alveg frá því að hann hóf störf sem kennari. Haustið 2017 byrjaði hann að bjóða bráðgerum nemendum viðbótarkennslustundir. Kennslustundirnar eru í boði eftir hefðbundna kennslu og hafa nemendur Varmárskóla ásamt nokkrum nemendum Krikaskóla mætt í þessa skapandi tíma hjá Árna.
En gefum Árna orðið:
„Ég leyfi nemendum svolítið að ráða hvað er rætt um hverju sinni. Hvað langar þau að læra meira um, hvar liggur áhuginn. Það hafa verið að mæta hjá mér 15-20 börn úr 4. til 5. bekk annan hvern þriðjudag, svo hina þriðjudagana hafa verið að mæta 18-23 börn úr 6. til 8. bekk.
Í einni kennslustundinni tókum við fyrir umræður um Hubble sjónaukann, skoðuðum myndir og myndbönd. Út frá þeirri umræðu spratt áhugi barnanna á sólinni. Við skoðuðum myndbönd af sólinni, stjörnuþokum, vegalengdum í alheiminum, lofthjúp jarðar og nokkrum þekktu, stjörnum í okkar ímynduðu stjörnumerkjum, s.s. stjörnurnar í Órionþokunni, Fjósakonurnar 3 og Andrómedu og margt fleira.
Reikistjarnan Mars er í miklu uppáhaldi hjá mér og krökkunum. Við erum búin að skoða myndir af algengum hlutum og lífverum sem eru teknar í gegnum rafeindasmásjá.“
Eins og fram kemur í greininni er Árni duglegur að leyfa áhuga krakkanna að ráða för. Stjörnufræðin er þar ofarlega á blaði og vildu krakkarnir vita ýmislegt um fjarlægðir og stærðir. Sífreri og metangas ásamt öðrum náttúrufyrirbærum er eitthvað sem vekur áhuga barnanna.
Árni vinnur með ýmis stærðfræðihugtök eins og flatarmál og ummál. Einnig hefur hann verið duglegur við að kenna stærðfræðina verklega eins og að búa til þvívíddarform, þríhyrninga og ferstrendinga. Krakkarnir reikna svo stærðfræðidæmi út frá hugtökunum. Svo er tilvalið að ljúka tímanum með því að skoða myndband úr alheiminum þar sem stærðarhlutföll eru vegin og metin.
Sem sagt alltaf gaman í Varmárskóla.

Ásgerður Inga, Elfa Dís Austmann, Kristín Svanhildur
Kennarar í 1. bekk Varmárskóla

Ein hliðin á grundvallarréttindum okkar í nútímasamfélagi er að lifa í góðu og hollu umhverfi.
Þessu er víða ábótavant – einnig í Mosfellsbæ. Það ætti að vera markmið stjórnvalda – alltaf – að kappkosta að bæta samfélagið og þar með umhverfið.
Mjög víða blasa við verkefnin í Mosfellsbæ:
Loftgæðum er víða ábótavant og þyrfti að bæta. Sérstaklega þarf að fylgjast betur með þar sem mengun er töluverð t.d. við Vesturlandsveg. Setja þarf upp mælitæki þar sem fylgjast má betur með þessum málum. Koltvísýringur, brennisteinsgufur og aðrar varhugaverðugar lofttegundir eru eðlislega þyngri en venjulegt loft og mætti því setja upp þessi mælitæki nálægt gamla Brúarlandi. Þar er sérstök ástæða til að fylgjast með loftgæðum enda skólastarfsemi í Brúarlandi.
Suma kyrrláta daga þá logn er má búast við umtalsverðri loftmengun. Á gamlárskvöld hefur flugelda- og blysnotkun farið fram úr öllu hófi á höfuðborgarsvæðinu og hafa niðurstöður mengunar farið langt yfir öll heilsuverndarmörk.

Fyrsta skrefið til betra umhverfis er að fylgjast betur með með aðstoð mælitækni. Annað að setja þrengri reglur um notkun flugelda með það að markmiði að draga verulega úr mengun og hættu sem af þeim stafar.
Spurning að sveitarfélög á höfuðborgarsvæðinu taki sig saman um samstarf við Landsbjörg sem yrði falið að sjá eftirleiðis um þessi flugeldamál með dyggum stuðningi sveitarfélaga og annarra aðila sem málið láta sig varða.
Það hefur gefist mjög vel á Þrettándagleði í Mosfellsbæ undanfarna áratugi og er til fyrirmyndar. Þar er með öllu stranglega bannað að skjóta upp flugflaugum og varhugaverðum blysum enda þúsundir fólks samankomin og mjög mikil slysahætta er til staðar ef handvömm verður. Og Björgunarsveitinni Kyndli hefur verið falið að sjá um flugeldasýningu í lok atburðar með mjög góðum árangri. Með því að hafa betri stjórn á þessum flugeldamálum mættu sveitarfélög spara sér umtalsverðan kostnað af tiltekt eftir gamlárskvöld.

Annað mál:
Göngustígar eru víða í Mosfellsbæ en ekki alls staðar. Hvers vegna hefur t.d. ekki verið lagður göngustígur meðfram veginum að Reykjalundi frá Reykjavegi? Þar hefur um langa tíð verið starfrækt endurhæfingarstöð og óskiljanlegt að þarna liggur enginn göngustígur en komast má að Reykjalundi gangandi eftir krókaleiðum. Hvað er heppilegra en góðir göngustígar – einnig meðfram eða í nánd við aðalökuleið að Reykjalundi. Þá er Varmáin sérstakur kapítuli út af fyrir sig. Þar þarf að ljúka viðgerð stígsins meðfram ánni og er til vansa hversu það hefur dregist.

Víða um Mosfellsbæ eru auk þess gamlir göngustígar. Sumir þeirra eru börn síns tíma, voru fremur illa lagðir með fremur lélegum undirbúningi. Aðrir eru einfaldlega of mjóir og þyrfti annaðhvort að breikka eða leggja annan til viðbótar.

Við verðum að vinna sameiginlega að bæta umhverfi okkar og gera umhverfið betra fyrir börnin sem og alla aðra borgara.

Guðjón Jensson
arnartangi43@gmail.com

Viðreisn í Mosfellsbæ lagði fram tillögu í bæjarráði um að stofnaður verði sjóður til styrktar börnum efnaminni foreldra til íþrótta- og tómstundaiðkunar í Mosfellsbæ. Sjóður þessi hefði til ráðstöfunar um 1,5 milljónir króna árlega.
Íþróttaiðkun barna er jákvæð á allan hátt fyrir þau og á unglingsárum hefur íþróttaiðkun verulega jákvæð áhrif á líkamlegt ástand, andlegan og félagslegan þroska. Hún eykur ábyrga hegðun, námsárangur, trú á eigin getu og styrkir traust á samfélagið. Það er því afar mikilvægt að vel sé staðið að íþrótta- og tómstundaiðkun í bænum og að Mosfellsbær styrki áfram þau íþróttafélög sem starfa í bænum.
Það er hins vegar staðreynd að fjárhagsstaða foreldra hefur áhrif á þátttöku íslenskra unglinga í íþróttum. Samkvæmt niðurstöðum rannsóknar Ársæls Más Arnarssonar, prófessors við Háskóla Íslands frá árinu 2017 er brottfall úr íþróttum meira hjá þeim sem telja fjárhagsstöðu foreldra slæma en hinna sem telja hana góða. Alþjóðlegur samanburður er heldur ekki Íslandi í hag að þessu leyti og eru vísbendingar um að hér sé kostnaður við íþróttaiðkun barna meiri og fari hækkandi.
Það er því brýnt að brugðist verði við og við stöndum betur að verki. Sama í hvaða flokki við stöndum þá hljótum við flest að vera sammála um að gefa börnum jöfn tækifæri óháð efnahag heimila. Þannig er það ekki í dag, kostnaður við íþróttaiðkun barna er það hár að börn hafa ekki jöfn tækifæri.
Þessum viljum við breyta með þessari tillögu. Kostnaðurinn er ekki mikill en ávinningurinn getur verið það.

Valdimar Birgisson

Er heimurinn að minnka? Okkur finnst það stundum því við fáum innsýn (oft án þess að við leitum eftir því) og erum sjálf í tengslum við fjarlægar slóðir.
Við getum farið heimshorna á milli og heimshornaflakkið kemst jafnvel léttilega fyrir í sumarfríinu okkar. Það eru sem sagt töfrandi tímar fyrir mörg okkar sem njótum heimsmenningar. En við heyrum líka daglega af hryllilegum átökum í ýmsum heimshornum og flóttamannastraumurinn er víða, þótt ekki komi margir flóttamenn hingað.
Straumur verkafólks hingað er hins vegar talsverður. Mikið er um láglaunastörf hér sem verkafólk frá Evrópu er velkomið að sinna. Aðrir, helst fólk utan Evrópusambandsins fær enga vinnu hér, þótt það sé bláfátækt og fái ekki vinnu heima hjá sér.
Við Íslendingar erum hins vegar svo vel „í sveit sett“ að mörg okkar geta farið til nágranna okkar í Noregi og fengið þar góð laun. Það þykir sjálfsagt að fara, jafnvel þótt við séum ekki bláfátæk og getum fengið eitthvað að gera hér.
Við Íslendingar getum líka farið í háskóla víða um heim, og ég gerði einmitt það, fyrir akkúrat 30 árum. Ég valdi að kynnast mínum upprunaslóðum, Þýskalandi. Ég kynntist vel fólkinu mínu sem upplifði seinni heimsstyrjöldina, með öllum þeim hryllingi sem henni fylgdi eins og hungri og herþjónustu.
Ég man að mér fannst ansi pirrandi þegar ætlast var til af mér trekk í trekk að klára matinn á boðstólum af því ég væri svo ung …­ þangað til ég fattaði þetta með hungrið … Þegar samhengi fæst við raunveruleika annarra verður oft svo miklu auðveldara að takast á við það sem manni finnst ekki við hæfi (eða er framandi). Þegar ég var að alast upp hér heima kynntist ég dómum landans á seinni heimsstyrjöldinni. Þessir dómar höfðu þau áhrif á mig að ég skammaðist mín fyrir upprunann, langt fram eftir aldri.
En af hverju á barn að skammast sín fyrir uppruna sinn? Það er ekki gott veganesti. Auðvitað er það ekki ætlunin, en fjölmörg börn verða fyrir alls kyns misrétti vegna uppruna síns. Þetta á ekki bara við um börn, ég tala bara sérstaklega um þau því það auðveldar skilning á efninu. Ég er að tala fyrir frjálslyndi til hagsbóta fyrir samfélagið. Maður getur ekki vitað forsögu hvers og eins en maður kemst langt á fordómaleysi, velvilja og kurteisi í að móta gott samfélag.
Rauði krossinn hér í Mosfellsbæ vinnur að ýmsum fjölmenningarverkefnum. Síðasta vetur var hér brilljant enskukennsla í boði fyrir hælisleitendur, kennarararnir Björk Ingadóttir og Elín Eiríksdóttir (FaMos) gáfu vinnu sína í þágu hælisleitenda.
Fjölmargir Mosfellingar tóku svo til hendinni þegar flóttafólkið okkar frá Úganda kom hingað síðasta vetur, gerðu húsnæði þeirra vistlegt og leiðbeina þeim nú um íslenskt samfélag – fyrsta kastið hér á Fróni.
Hjá Rauða krossinum gefast ýmis góð tækifæri til að vera með og kynnast fólki víða að úr heiminum. Já, og Rauði krossinn í Mosfellsbæ er ávallt opinn fyrir góðum hugmyndum og hvet ég sérstaklega, frjálslynda heimsmenningarsinna að vera í bandi.
Með heimsmenningarkveðju.

Sigrún Guðmundsdóttir
ritari í stjórn RK Mosfellsbæ

Í Varmárskóla stunda hátt í 1.000 börn nám og er þetta kraftmikill hópur með fjölbreytta reynslu og styrkleika sem býr yfir mikilli lífsgleði og sköpunarkrafti.
Til að tryggja að börnin fái notið bernsku sinnar þarf að búa vel að yngstu íbúum bæjarins og leggja áherslu á snemmtæka íhlutun. Allir eiga rétt á kennslu við sitt hæfi og því þarf að taka mið af þroska hvers og eins, ólíkum þörfum og bakgrunni. Námsumhverfið þarf að vera hvetjandi svo hægt sé að laða fram hæfileika allra nemenda með markvissum hætti því öll börn eru einstök. Vellíðan í skóla er grundvöllur námsárangurs og því mikilvægt að nota fjölbreyttar uppeldis- og kennsluaðferðir til að geta mætt börnunum þar sem þau eru stödd.
Atómstöðin, Gerpla og Heimsljós eru stofur í eldri deild Varmárskóla sem nefndar eru eftir verkum nóbelskáldsins. Um er að ræða þrjú námsver, þar af tvö ný, þar sem allir nemendur geta leitað sér stuðnings varðandi nám og líðan og átt athvarf í erli dagsins.

Á stuttum tíma hefur Áslaug Harðardóttir, deildarstjóri sérkennslu í eldri deild, ásamt sínu góða starfsfólki unnið grettistak í að móta heildarsýn á aðstæður þar sem hagsmunir barnsins eru ávallt hafðir að leiðarljósi og lögð áhersla á að það fái verkefni, kennslu og stuðning við hæfi. Það hefur verið magnað að fylgjast með, síðan námsverin voru tekin í notkun, því trausti sem hefur myndast milli nemenda og starfsmanna sem standa alltaf vaktina, líka í frímínútum og hádegismat. Áslaug og hennar teymi leggja mikið upp úr að vera til staðar á „gólfinu“ og hlusta á nemendur í umhverfi þeirra til að geta betur sett sig inn í aðstæður hvers og eins af umhyggju og virðingu.

Nemendum á einhverfurófinu hefur verið veitt sérstök athygli og það skilað góðum árangri. En þjónustan er ekki bundin við afmarkaðan hóp nemenda heldur leita sífellt fleiri í námsverin sem vilja nýta sér þessa frábæru aðstöðu sem stendur öllum nemendum til boða. Mikil ánægja er meðal foreldra með þessa uppbyggingu þar sem umhyggja, sveigjanleiki, hvatning og virðing er í fyrirrúmi. Samskipti heimilis og skóla eru markviss, foreldrar meðvitaðri en áður um hagi barna sinna og hvaða þjónustu þau eru að fá.
Áslaug og hennar teymi eiga mikið lof skilið ásamt fræðsluyfirvöldum fyrir þá aðstöðu og vinnu sem lögð hefur verið í að gera námsverin að veruleika. Ánægjulegt er að sjá hversu vel nemendur taka þessari þjónustu og þann marktæka árangur sem hún er að skila. Áhugavert verður að fylgjast með námsverunum vaxa og styrkjast enn frekar enda mikilvægt að hlúa vel að styrkleikum hvers og eins þannig að börnin séu í stakk búin til að takast á við líf í síbreytilegu samfélagi.

Fyrir hönd stjórnar Foreldrafélags Varmárskóla
Elfa Haraldsdóttir

Í lífi manna gengur mismikið á en hjá flestum safnast upp, með tímanum, atvik og tilfinningar sem erfitt getur verið að vinna úr. Sumt er meðvitað en annað ómeðvitað og því oft mjög erfitt að átta sig á því.

Ég er þarna engin undantekning og eftir því sem leið á, fann ég að eitthvað var ekki eins og það átti að vera. Eitthvað hafði slökknað innra með mér. Ég hélt samt áfram því ég þurfti að sjá fyrir mér og mínum! Það kom svo að því að ég varð algerlega uppgefinn. Ég var orðinn ómeðvitaður um eigin tilfinningar og þarfir, mér leið eins og ég væri tilfinningalaus! Gleðin var horfin úr lífi mínu og ég vissi ekki hvað ég vildi eða þurfti. Mér fannst fólk ráðskast með mig, bæði persónulega og í vinnu. Þó ég hefði einhverjar skoðanir stóð ég ekki á þeim heldur flaut bara með. Ég hafði lítið sjálfsálit og dæmdi mig hart ef eitthvað gekk ekki eins og ég vildi. Mér leið ekki vel og einangraði mig og sinnti í engu mínum eigin þörfum. Mér fannst ég hafa misst stjórnina á lífinu.

Dag einn hitti ég gamlan vin sem greinilega tók eftir breytingu á mér og kannaðist við ástandið því hann fór að segja mér frá hvernig hann hafði endurskoðað líf sitt með aðferðum 12 sporanna. Með því hafði hann náð tökum á lífi sínu á ný. Hann lýsti því hvernig það að skoða líf sitt á þennan hátt, fékk hann til að koma auga á ýmislegt sem betur mátti fara. Á einum vetri hefði hann náð góðum tökum á lífi sínu á ný. Hann hafði tileinkaði sér nýjan lífsstíl þar sem hann notar aðferðir 12 sporanna til að tækla lífið og tilveruna. Með því var hann nú orðinn sáttur við líf sitt, sig og sína.
Vinur minn hvatti mig til að koma með sér á sporafund hjá Vinum í bata og athuga hvort ég finndi þar leið fyrir mig. Ég varð hissa því ég hélt að 12 sporin væru eingöngu fyrir þá sem ættu við áfengis- eða fíkniefnavanda að stríða.
Það er skemmst frá því að segja að ég sló til og fór í 12 sporin og get nú ekki hugsað mér lífið án þeirra. Með hjálp sporanna tileinkaði ég mér nýjan lífsstíl sem gerði mér kleift að ná tökum á lífinu, finna gleðina á ný og lifa í sátt við sjálfan mig og aðra.

Vinir í bata er hópur karla og kvenna á öllum aldri sem hafa tileinkað sér Tólf sporin til að vinna úr sínum málum, hvort sem er úr fortíð eða í nútíð.

Kynningar fundurinn verður í safnaðarheimili Lágafellskirkju að Þverholti 3, í kvöld fimmtudag kl. 19 og fimmtudagskvöldið 25. október, kl. 19. Það er síðasta tækifærið til að slást í hópinn þennan veturinn því eftir það verður hópnum lokað og hin eiginlega 12 spora vinna hefst.

Bestu kveðjur
Vinur í bata

Kannastu við þvala lófa, öndunarerfiðleika og jafnvel öran hjartslátt þegar athyglin beinist að þér?
Flestir finna fyrir kvíðaeinkennum þegar þeir standa upp og tjá sig á fundum. Staðreyndin er sú að mjög reyndir ræðumenn finna margir fyrir kvíða þegar þeir tala fyrir framan hóp af fólki. Því hefur jafnvel verið haldið fram að fólk óttist dauðann minna en að tala opinberlega.

Það er eðlilegt að vera taugaóstyrkur og það veldur því að við erum aðeins á tánum. Við erum líklegri til að undirbúa okkur þannig að vel takist til þegar við finnum fyrir fiðrildum í maganum. Ef maður er of afslappaður og ákveður að þetta reddist allt saman þá er maður ekki tilbúinn þegar á hólminn er komið.

Okkur finnst vont að vera kvíðin og taugaóstyrk, þá er ágætt að vita að auðvelt er að hafa stjórn á þessum tilfinningum. Markmiðið er að hafa stjórn, ekki að komast alveg yfir taugaóstyrkinn. Gott er að hafa í huga hvað það er sem veldur kvíðanum. Erum við hrædd við áheyrendur? Þeir eru bara venjulegt fólk. Erum við hrædd um að ræðan okkar sé ömurleg, eða að spurningin sem við viljum bera upp hallærisleg? Eða erum við hrædd við það óþekkta, verð ég kjánaleg, flækist ég í snúru á leiðinni í pontu? Get ég svarað öllum spurningum?
Þegar við tökumst á við þennan ótta og skiljum hvað það er sem veldur honum þá undirbúum okkur í samræmi við það. Það versta sem við gerum er að hætta við allt saman, sitja bara heima og segja ekki neitt.

Á fundum hjá Korpu mætir fólk og þjálfar sig í að takast á við þessar aðstæður. Það undirbýr erindi sín vel, bæði skrifin og flutning. Það finnur oft fyrir kvíða þegar það mætir og þegar það stendur upp og tjáir sig eða flytur ræður. En satt að segja þá sést það yfirleitt ekki á fólki, þeir sem á hlýða greina sjaldnast mikinn taugaóstyrk hjá þeim sem tala. Því fólk hefur undirbúið sig. En fólk undirbýr sig ekki bara heima áður en það mætir.

Hluti af góðum undirbúningi er t.d. að kynna sér salinn þar sem það ætlar að tala. Koma snemma og kynna sér umhverfið, passa að hljóðneminn sé ekki til vandræða, verði hann notaður. Ákveða fyrirfram hvaða leið best sé að ganga í ræðustól. Ef það á að nota skjávarpa, tölvu eða önnur tæki þá er gott að prófa allt slíkt áður en fundur hefst og vera viss um að allt virki áður en kemur að flutningi. Allur svona undirbúningur minnkar líkur á vandræðagangi og eykur öryggi flytjanda.

Það er alltaf gott að minna sig á að áheyrendur eru ekki komnir til að horfa á þig mistakast, þeir vilja í raun gjarnan að þér takist vel til, þeir eru með þér í liði. Það er eins með þetta og allt annað, reynslan byggir upp sjálfstraust og það er lykillinn að góðum ræðuflutningi og þátttöku á fundum.
Hjá Korpu færðu endalaus tækifæri til að þjálfa framkomu, ræðuflutning og almennt að tjá þig í hóp. Þar viðheldur fólk bæði þekkingu og þjálfun með því að mæta á fundi allan veturinn og bætir í reynslubankann með þátttöku í skemmtilegu starfi.

Fundir Korpu eru 1. og 3. miðvikudag í hverjum mánuði klukkan 20:00, í Safnaðarheimili Lágafellssóknar, Þverholti 3 á 2. hæð. Allir eru velkomnir á fundi og vel er tekið á móti gestum. Frekari upplýsingar um starfið má finna á powertalk.is
Næstu tveir fundir verða miðvikudaginn 3. október og miðvikudaginn 17. október klukkan 20.00. Ég hvet þig til að mæta og láta ekki kvíðann stjórna þér.

Lóa Björk Kjartansdóttir
Ritari Korpu 2018-2019