„Þetta er fyrst og fremst frábær heiður að hljóta þessa viðurkenningu og er ég mjög þakklátur og snortinn,“ segir tónlistarmaðurinn Óskar Einarsson, bæjarlistamaður Mosfellsbæjar 2020.
Það er menningar- og nýsköpunarnefnd sem stendur fyrir útnefningunni líkt og síðastliðin 25 ár.
Óskar er fæddur á Akureyri en hefur verið búsettur í Mosfellsbæ síðan árið 2003 og segist hvergi annars staðar vilja vera.
Hann stundaði píanó- og saxófónnám við tónlistarskólann á Akureyri, stundaði nám við FÍH og lauk blásarakennaraprófi frá Tónlistarskólanum í Reykjavík 1995. Hann hefur lokið mastersgráðu í útsetningum frá University of Miami. Auk píanóleiks og kórstjórnar leikur hann á flautu, saxófón og klarinett.

Þekktastur fyrir gospeltónlist
Gospeltónlist er sú tegund tónlistar sem Óskar er þekktastur fyrir. Hann var stofnandi og stjórnandi Gospelkórs Reykjavíkur og hefur verið tónlistarstjóri Hvítasunnukirkjunnar í Reykjavík í um 30 ár. Hann starfar sem tónlistarstjóri í Lindakirkju í Kópavogi og stýrir þar öflugum kirkjukór sem heldur reglulega gospeltónleika.
Óskar lét ekki sitt eftir liggja í COVID-19 bylgjunni í vor og stóð fyrir viðburðinum Hittumst heima ásamt félögum sínum í Gospeltónum.
Óskar Einarsson er öflugur tónlistarmaður sem hefur komið víða við og er vel að heiðrinum kominn.
„Ég man fyrst eftir að hafa séð mynd af mér í blaði, eins árs gömlum, við píanóið heima þar sem stóð „Litli píanósnillingurinn“. Þar byrjaði þetta. Svo hef ég verið í tónlistarnámi frá því ég man eftir mér, hlustað á músík og unnið við þetta alla ævi.“
Dagarnir hjá Óskari eru mjög fjölbreyttir. „Ég spila í brúðkaupum, útförum og sé um tónlist í sjónvarpi, leikhúsunum og auðvitað í kirkjunni.“
Óskar hefur fylgst með blómlegu kóralífi í Mosfellsbæ og meðal annars útsett og stjórnað tónleikum með Karlakórnum Stefni og verið með tónleika með Álafoss­kórnum. Þá hefur hann fengið sinn kór, Gospelkór Reykjavíkur, til að halda tónleika hér auk þess sem hann hefur margoft spilað með mosfellskum listamönnum eins og Gretu Salóme og Diddú.

Kynnir sig og verk sín á næstunni
Á því ári sem bæjarlistamaður er tilnefndur kynnir hann sig og verk sín innan Mosfellsbæjar í samvinnu við menningar- og nýsköpunarnefnd. Auk nafnbótarinnar er listamanninum veittur menningarstyrkur.
„Ég er strax búinn að undirstinga mitt fólk með að gera eitthvað skemmtilegt hér í Mosfellsbæ á næstunni og fæ jafnvel Pál Rósinkrans með mér í einhver verkefni,“ segir Óskar að lokum og hafði aldrei hugsað svo langt að maður eins og hann, á bakvið tjöldin, væri vel að slíkri viðurkenningu kominn.

Í júní opnaði í Álafosskvosinni ilmsýningin Ilmbanki íslenskra jurta og lítil búð sem selur ýmsar vörur sem unnar eru úr íslenskum jurtum.
Það eru þær Elín Hrund Þorgeirsdóttir og Sonja Bent sem standa að baki sýningunni en þær hafa unnið saman síðastliðin þrjú ár og reka saman fyrirtækið Nordic angan.
„Við höfum verið að vinna að rannsóknarverkefni á ilmum í íslenskri náttúru síðastliðin tvö ár og er sýningin afrakstur þeirrar vinnu. Sýningin hefur fengið góðar viðtökur og er komin til að vera áfram,“ segir Elín. Sýningin er opin allar helgar, aðgangseyrir er 1.200 kr. en frítt fyrir 16 ára og yngri.

Frábært að vera í Kvosinni
„Við erum rosalega ánægðar með að vera hér Álafosskvosinni en hér erum við bæði með sýninguna og vinnustofuna okkar. Við vinnum með íslenskar jurtir, eimum úr þeim ilmkjarnaolíur og hönnum ilmtengdar vörur. Svo umhverfið hérna smellpassar við okkar starfsemi.
Það er búið að vera mjög áhugavert að vinna að þessari rannsókn því það er sterk hefð fyrir því á Íslandi að nota jurtirnar okkar á ýmsan hátt en engin hefð fyrir því að eima úr þeim ilmkjarnaolíur.
Við höfum unnið að því að rannsaka hvaða jurtir er hægt að eima og hvaða virkni er í olíunum. En svo fórum við líka að vinna með þær jurtir sem ekki var hægt að eima og reyna að ná ilmi út þeim líka.“

Leikið með lyktarskynið
Sýningin er fallega uppsett en þar getur fólk lyktað af ýmsum íslenskum jurtum og trjám á skemmtilegan og aðgengilegan hátt. Einnig er svokölluð ilmsturta sem þær stöllur hönnuðu og kynntu á Hönnunarmars í fyrra en um er að ræða tæki sem gefur frá sér kalda þurrgufu með íslenskum ilmkjarnaolíum.
„Við erum rosalega ánægðar með útkomuna og viðbrögð, það er greinilegt að þessi nýjung með ilmupplifum og jafnvel tengsl á milli lyktar, tilfinninga og minninga er eitthvað sem fólki finnst áhugavert.
Það er alltaf að aukast að við séum að taka á móti hópum s.s. vinkonuhópum, saumaklúbbum, vinnustöðum og öðrum hópum. Við getum boðið upp á leiðsögn um sýninguna og jafnvel léttar veitingar. Best er að hafa bara samband við okkur til að bóka heimsókn fyrir hópa,“ segir Elín að lokum og býður alla Mosfellinga sérstaklega velkomna.

Margir fastagestir sækja Lágafellslaug í Mosfellsbæ enda ein flottasta sundlaug landsins. Hópur fastagesta hittist þar á hverju kvöldi og fer yfir málin. Eftir sund og gufu leggur hópurinn á ráðin yfir engiferskoti í anddyri laugarinnar. „Við erum Mosfellingar og þverskurður samfélagsins á aldrinum 20-80 ára,“ segir Guðmundur Björgvinsson, Makkerinn, einn meðlima sundhópsins.

Hátt í þúsund undirskriftir komnar
Hópurinn hóf að safna undirskriftum í sumar fyrir lengri opnunartíma í Lágafellslaug. Undirskriftarsöfnunin gengur út á að hafa opið alla daga vikunnar til kl. 22:00, einnig um helgar. Lauginni er nú lokað kl. 21:30 á virkum dögum og kl. 19:00 um helgar.
„Opnunartími í Lágafellslaug er styttri en alls staðar annars staðar á höfuðborgarsvæðinu og á flestum sundstöðum er opið til kl. 22:00 alla daga.“
Rafræn undirskriftasöfnun á island.is stóð yfir frá 17. júní til 17. júlí. Einnig voru undirskriftalistar aðgengilegir á N1 í Mosfellsbæ á þessum tíma. Í ljósi COVID taldi hópurinn að rétt væri að bíða með að afhenda listann til bæjarstjórnar Mosfellsbæjar. Enn er hægt að ljá málefninu lið með því að skrifa undir listann á N1, bókasafninu og í Lágafellslaug. Stefnt er að því að afhenda bæjarstjórn listann þann 15. september.

Heilsueflandi og stækkandi samfélag
„Aðstaðan í Lágafellslaug er ein sú besta á Íslandi og það er okkar einlæga ósk að opnunartíminn verði lengdur“, segir Guðmundur sem segir hópinn hafa fengið afar góðar undirtektir.
„Á þessum sérstöku COVID-tímum, þar sem fjöldatakmarkanir eru í heitum pottum og í gufuklefum, er lengri opnunartími enn mikilvægari en áður,“ bætir Svavar Benediktsson við. „Það gengur ekki upp að Mosfellingar þurfi að búa við lakari þjónustu en aðrir íbúar höfuðborgarsvæðisins. Það er krafa Mosfellinga að opnunartími Lágafellslaugar verði færður til samræmis opnunartíma annars staðar á höfuðborgarsvæðinu.
Þetta hefur félagslegt gildi og er gott fyrir sálina í okkar ört stækkandi og heilsueflandi samfélagi.“

Svala Árnadóttir er kraftmikil kona sem vill leggja sín lóð á vogaskálarnar til að koma hlutum í framkvæmd. Hún hefur verið virk í margs konar félagsstarfi í gegnum tíðina sem hún segist hafa haft mikla unun af og er hvergi hætt þótt komin sé á besta aldur.
Í dag sækir hún fundi hjá Rótarýklúbbi Mosfellsbæjar, situr í öldungaráði bæjarins og svo hefur hún mikinn áhuga á að stofnað verði hollvinafélag fyrir hjúkrunarheimilið Hamra. Á milli funda nýtur Svala lífsins með börnum sínum og barnabörnum.

Svala er fædd í Hveragerði 5. janúar 1945. Foreldrar hennar eru þau Sigríður Guðmundsdóttir húsfreyja og Árni Sigfússon bóndi og garðyrkjubóndi. Svala á tvö systkini, Karólínu f. 1947 og Sigfús Ægi f. 1954.

Náði gamla tímanum í sveitinni
„Ég ólst upp á bæ rétt hjá Laugarvatni sem heitir Böðmóðsstaðir. Ég náði gamla tímanum í sveitinni en foreldrar mínir hófu búskap út frá búi afa míns og ömmu.
Í eldhúsinu var kolaeldavél sem hélt hita í eldhúsinu og það var ekkert heitt vatn svo það þurfti því að þvo þvottinn niður við ána. Engin voru salernin, bara útikamrar og það þurfti að ganga nokkra kílómetra til að komast í símasamband. Rafmagnið kom ekki fyrr en ég var 16 ára.
Pabbi byggði svo nýtt hús og allt varð nýtískulegra. Okkur leið vel þarna og oft var glatt á hjalla enda þekktum við ekkert annað.“

Léku leikrit fyrir sveitungana
„Ég var heppin að skólastjórinn í barnaskólanum mínum hafði mikinn áhuga á að láta okkur sveitakrakkana læra góða framsögn. Við fengum að leika leikrit einu sinni á vetri fyrir fólkið í sveitinni sem var gaman.
Ég get ekki gleymt að þegar ég var 8 ára skotta þá var ég látin lesa kvæði fyrir fullu húsi af gestum. Eins minnist ég líka ömmu minnar sem var best af öllum, hún fór með okkur krakkaskarann í langan göngutúr að steini sem heitir Grásteinn til að segja okkur sögu.“

Skellti sér í síldina á Raufarhöfn
„Ég gekk í gagnfræðaskólann á Laugarvatni og lauk prófi þaðan 1962. Þar eignaðist ég góða vini sem ég hef haldið sambandi við alla tíð.
Eftir útskrift skellti ég mér í síldina á Raufarhöfn, þar hitti ég flottan mann á balli í lopapeysu með brennivínsflösku í beltisstrengnum. Mér fannst hann meiriháttar sætur og satt best að segja ákvað ég í fyrsta dansi að þessum manni ætlaði ég að giftast, án þess að hann vissi að sjálfsögðu,“ segir Svala og brosir. „Honum var ég svo gift í nærri 50 ár.“
Eftir ævintýrið á Raufarhöfn fór Svala að vinna í farþega­afgreiðslunni á Umferðarmiðstöðinni og í 11 ár vann hún sem ritari hjá Félagsmálastofnun Reykjavíkur. Þaðan lá leiðin í TBR og svo á þrjár lögmannastofur. Hún sinnti aðalbókarastarfi hjá Læknafélagi Íslands og endaði starfsferil sinn hjá Kvennaskólanum í Reykjavík.

Hestarnir átu fyrstu blómin
Svala giftist Vigfúsi Aðalsteinssyni viðskiptafræðingi 1967 en hann lést árið 2017. Hann starfaði hjá Bæjarútgerð Reykjavíkur en setti síðan á fót sína eigin bókhaldsstofu, Reikniver. Svala og Vigfús eignuðust tvö börn, Árna Gunnar f. 1967 og Aðalheiði f. 1973. Barnabörnin eru fjögur, Daníel Freyr, Almar Nökkvi, Embla Soffía og Svala.
„Við byrjuðum okkar búskap í Reykjavík en fluttum síðan í Mosfellssveitina árið 1974 og mér leist nú ekkert of vel á það í byrjun. Mér fannst eins og við værum að flytja á hjara veraldar,“ segir Svala og hlær. „Vegurinn frá Reykjavík var malarvegur og engin ljós á leiðinni. Garðurinn okkar var malarbingur með engu grasi og hestar átu fyrstu blómin mín.
Nágrannarnir tóku vel á móti okkur og við fundum fljótt að þetta var úrvalsfólk. Við kunnum strax að meta hvað krakkarnir okkar höfðu mikið frjálsræði og stutt var í alla íþróttaiðkun.“

Eljan skilaði sér alla leið
„Við Fúsi fórum fljótlega að starfa með Aftureldingu því sonur okkar var bæði í handbolta og fótbolta. Ég tók að mér að vera gjaldkeri handboltans í eitt ár og satt best að segja var þetta ár erfiðasta árið í lífi mínu vinnulega séð, það var svo mikið að gera. Deildin var rekin eins og lítið fyrirtæki og ekkert var gefið eftir. Eljan skilaði sér alla leið og farið var með unglingana á Partille Cup í Svíþjóð um vorið.”

Er afar stolt af þessari framkvæmd
„Eftir störfin hjá Aftureldingu tók við langt tímabil hjá okkur báðum í Sjálfstæðisflokknum. Við fundum út að þar áttum við heima, fólkið var hresst og skemmtilegt.
Eftir nokkurn tíma var komið að því að kjósa nýjan formann í félaginu, ég bauð mig fram og var kosin, fyrsta konan til að gegna því embætti. Ég ákvað að félagið yrði að eignast sitt eigið húsnæði en það var ekki mikið til í kassanum. Það var því ákveðið að leggja af stað með fjáraflanir og allir lögðust á eitt. Á endanum keyptum við svo húsnæði og var það vígt með mikilli viðhöfn og var formaður flokksins viðstaddur. Ég er afar stolt af þessari framkvæmd,“ segir Svala og brosir.
„Við hjónin tókum þátt í mörgum nefndum hjá félaginu en nú er þetta farið að róast aðeins hjá mér og það er bara ágætt.“

Mér finnst gott að knúsa
„Við hjónin vorum dugleg að ferðast bæði hér heima og erlendis og við veiddum líka í mörgum vötnum og ám.
Ég er algjört félagsmálafrík og Fúsi minn var það líka, við vorum dugleg að sinna félagsmálunum og ég er enn að stússast í þessu,“ segir Svala og hlær. „Ég hef oft komið dauðþreytt heim úr vinnunni en þurft að fara á fund um kvöldið. Þegar heim er komið er ég yfirleitt full af orku, ég fæ svo mikið út úr félagsskap við annað fólk og mér finnst gott að knúsa.
Ég sæki núna fundi hjá Rótarýklúbbi Mosfellsbæjar og finnst það frábær félagsskapur.
Ég sit líka í öldungaráði Mosfellsbæjar og ég var gjaldkeri FaMos í 4 ár. Ég hef líka mikinn áhuga á að það verði stofnað hollvinafélag hjúkrunarheimilisins Hamra. Eftir því sem aldurinn færist yfir hef ég sífellt meiri áhuga á eldra fólkinu.“

Vil eyða ævikvöldinu hér
„Bærinn okkar hefur vaxið úr sveitamennskunni og í dag búa hér yfir 12.300 manns. Fólki líður vel hér í nálægð við náttúruna, hér er bæði skjólgott og fallegt en samt svolítið sveitó. Íþróttaaðstaðan er frábær, bæði fyrir unga sem aldna og félagslífið blómlegt.
Ég vil hvergi búa nema í Mosfellsbæ og ég vona sannarlega að ég geti eytt ævikvöldinu hér og fái svo að hvíla í Mosfellskirkjugarði, sátt við mitt líf.“

Mosfellingurinn 27. ágúst 2020
ruth@mosfellingur.is

Ég fæ reglulega að heyra að ég gangi í ljótum skóm. Það er mögulega eitthvað til í því, þetta er auðvitað smekksatriði. Það sem einum finnst ljótt, finnst öðrum fallegt. Skór eru eins og tónlist. Mögnuðustu tónleikar sem ég hef upplifað voru með Sigur Rós í Bjarnarfirði á Ströndum fyrir nokkrum árum. Útitónleikar í göldróttu veðri. Sumum viðstöddum fannst minna til koma. Náðu engri tengingu við hljómsveitina. Á sama hátt tengja sumir við skóna mína, aðrir barasta alls ekki.

Ljótu skórnir snúast ekki beinlínis um fagurfræði, heldur form. Þeir eiga það sameiginlegt að vera þunnbotna, nánast án-botna, og eru yfirleitt breiðir að framan. Það er engin stuðningur í skónum, engin dempun, engin innlegg. Formið gerir að verkum að fæturnar ná góðri tengingu við jörðina og tærnar eru ekki kramdar saman heldur eru óheftar í skónum og ná þannig að grípa í jörðina. Þetta styrkir fæturna, þeir verða hreinlega að styrkjast þegar stuðningurinn er enginn.

Ég kynntist svona skóm fyrir 14-15 árum og hef í mörg ár ekki gengið í öðruvísi. Spariskór, við hátíðleg tækifæri, eru undantekning. Ástæðan fyrir því að ég fór þessa skóleið í lífinu er einföld. Ég var með mjög flatar iljar sem barn, man eftir heimsókn til læknis sem sagði „Þetta á alltaf eftir að verða til vandræða, ungi maður, sérstaklega þegar þú verður eldri.“ Hjá honum fékk ég hnausþykk innlegg sem ég gekk með í mörg ár, alltof mörg. Fæturnir voru til vandræða þangað til ég henti innleggjunum og byrjaði að fikra mig inn í þunnbotna skóheiminn. Ekki bara hafa fæturnir styrkst, þeir hafa líka breyst, flötu fæturnir heyra sögunni til.

Fyrir þá sem hafa áhuga á ljótum skóm og sterkum fótum mæli ég með því að byrja rólega, fæturnir þurfa tíma til að venjast því að fá að ganga aftur á náttúrulegan hátt.

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 27. ágúst 2020

Mosfellsbær og Reitir fasteignafélag vinna saman að deiliskipulagi fyrir nýjan atvinnukjarna í landi Blikastaða.
Svæðið er við Vesturlandsveg á sveitarfélagamörkum Reykjavíkur og Mosfellsbæjar. Á svæðinu er fyrirhuguð uppbygging atvinnukjarna sem skipulagður verður með náttúru, sjálfbærni og samnýtingu að leiðarljósi. Náttúra og lífríki í ánni Korpu og í skógræktinni í hlíðum Úlfarsfells skapa vistlega umgjörð um hverfið. Deiliskipulag tekur mið af náttúru, hugmyndum um sjálfbærni og samnýtingu innviða á svæðinu.
Vegtengingar eru greiðfærar og Borgarlína er fyrirhuguð gegnum svæðið sem er mikilvægt fyrir eflingu atvinnulífs Mosfellsbæjar.

Atvinna, náttúra og sjálfbærni
„Okkar markmið er að svæðið byggist upp í takt við þarfir fyrirtækja með atvinnu, náttúru, sjálfbærni og samnýtingu að leiðarljósi. Við viljum velta við hverjum steini og hvetjum íbúa til að taka þátt í mótun svæðisins og hjálpa okkur að finna því viðeigandi nafn,“ segir Friðjón Sigurðarson, framkvæmdastjóri þróunarsviðs Reita.
Væntingar standa til þess að deiliskipulagsvinnu Blikastaðalandsins ljúki seinnihluta árs 2020 og að gatnagerð og framkvæmdir geti hafist árið 2021. Hraði uppbyggingar á svæðinu mun m.a. ráðast af markaðsaðstæðum. Gera má ráð fyrir að það gæti tekið allt að tíu til tólf ár frá því gatnagerð hefst þangað til svæðið verður fullbyggt.

Ný stjórn MotoMos: Pétur Ómar, Egill Sverrir, Jóhann Arnór, Örn og Leon.

Þann 13. maí var kosin ný stjórn í Moto­Mos og við tók ein yngsta stjórn landsins hjá félagi innan MSÍ (Mótorhjóla- & vélasleðasambandi Íslands sem er hluti af ÍSÍ).
Formaður er Jóhann Arnór Elíasson en aðrir stjórnarmenn eru Leon Pétursson, Egill Sverrir Egilsson, Pétur Ómar Þorsteinsson og Örn Andrésson. Varamenn í stjórn eru þeir Egill Sveinbjörn Egilsson og Einar Sverrir Sigurðsson.
Á bakvið stjórn félagsins eru öflugir foreldrar og aðrir velunnarar félagsins. Stjórnina skipa eingöngu heimamenn héðan úr Mosfellsbæ. Með innkomu nýrrar stjórnar má segja að MotoMos gangi í ákveðna endurnýjun lífdaga en takmörkuð starfsemi hefur verið í gangi síðustu þrjú ár.

Grettistak í viðhaldi á svæðinu
Lyft hefur verið grettistaki í viðhaldi á svæðinu sem var komið til ára sinna. Allt húsið hefur verið tekið í gegn, frágangur á dreni á svæði bættur og nú standa yfir miklar viðgerðir á vökvunarkerfi.
MotoMos-brautin var opnuð í fyrsta sinn í ár laugardaginn 13. júní en sjaldan eða aldrei hefur brautin verið opnuð jafn seint á árinu eftir að hún tók til starfa. Stafar það af aðkallandi þörf á viðhaldi sem stendur enn yfir.

Vilja ná til nýrra og ungra iðkenda
Markmið nýrrar stjórnar er að ná til nýrra ungra iðkenda í Mosfellsbæ og koma þeim á einn stað til að stunda þessa skemmtilegu en krefjandi íþrótt. Liður í því er að hafa gott æfingasvæði. Fyrir þá sem þekkja ekki þá er motocross talin ein allra erfiðasta íþrótt í heimi í dag.
Það er mjög misjafnt í hvaða íþróttum börn finna sig. Sannað er að fáar íþróttagreinar höfða jafn mikið til barna með athyglisbrest og motocross.
Nýlega setti félagið á laggirnar æfingar fyrir börn og unglinga og fara þær fram tvisvar sinnum í viku út sumarið. Hver æfing stendur í minnst tvo tíma og er í höndum aðila sem er með þjálfararéttindi og er einnig crossfit-þjálfari í Crossfit Reykjavík.

Halda Íslandsmeistaramót í Mosó
Á döfinni er fyrsta Íslandsmeistaramótið í motocrossi sem haldið verður 27. júní, en ekki hefur verið haldið Íslandsmeistaramót hjá MotoMos síðan 2017. Gert er ráð fyrir um 100 keppendum í öllum aldursflokkum og fjölda áhorfenda en frítt er á svæðið fyrir áhugasama.
MotoMos skorar á þá sem ekki hafa fylgst með svona keppni að koma og sjá bestu ökumenn landsins takast á í afar skemmtilegri braut. Það er einstök aðstaða til að fylgjast með keppninni í MotoMos og eru fáar brautir jafn áhorfendavænar en útsýni er yfir alla brautina frá klúbbhúsi.