Vorið er að koma. Kannski er það komið? Maður spyr sig. Það er alla vega bjart yfir núna þegar þessar línur eru skrifaðar, sólin skín og fuglarnir syngja.

Núna er tíminn til að hrista aðeins upp í sér og finna sér skemmtilega áskorun fyrir sumarið. Eitthvað sem þú getur notað næstu vikur í að undirbúa og æfa fyrir. Þetta getur verið áskorun sem þú býrð sjálf/ur til. Eitthvað sem þig hefur lengi langað til að gera. Eitthvað sem þú gætir hugsanlega fengið aðra með þér í. Eða ekki. Kannski langar þig bara að gera þetta fyrir þig. Það skiptir engu máli hvað öðrum finnst um áskorunina þína. Það sem einum finnst spennandi finnst öðrum kannski tímasóun. Það sem einum finnst of létt, finnst öðrum nánast ómögulegt.

Aðalatriðið varðandi áskorunina er að hún sé spennandi og þannig að þú þurfir að gera eitthvað aukalega til þess að ná henni. Hreyfa þig meira, sofa betur, borða hollar eða æfa öðruvísi. Ef þér dettur ekkert í hug, þá er ég með eina hugmynd að áskorun. KB þrautin verður haldin 22. maí næstkomandi. Eftir rúmlega 10 vikur. Þrautin er blanda af fellagöngu, utanvegarhlaupi og fjölbreyttum þrautum sem þátttakendur þurfa að komast í gegnum á leiðinni. Það þarf að bera hluti milli staða, klifra og skríða undir gaddavír svo nokkuð sé nefnt. Þetta er þraut fyrir alla, skemmtilegast er að taka þátt með vinum eða fjölskyldumeðlimum.

Það er líka hægt að tengja áskoranir við skemmtilega viðburði í lífinu. Það verður einn slíkur í minni fjölskyldu í lok ágúst. Ég er mjög spenntur fyrir þeim viðburði og er ekki einn um það. Konan mín byrjaði í síðustu viku á áskorun sem hún tengir við það sem mun gerast í lok ágúst. Áskorunin er æfingatengd og snýst um endurtekningar og vikufjölda. Lífið er ljúft, njótum þess!

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 11. mars 2021

Í desember síðastliðnum opnaði í Kjarnanum hundasnyrtistofan Dillirófa.
Það eru þær Anna Dís Arnarsdóttir og Valborg Óðinsdóttir sem eiga og reka stofuna. Þær eru báðar með áralanga reynslu og góða menntun sem hundasnyrtar.
„Ég hef starfað sem hundsnyrtir síðan 2008, ég hef sótt ótal námskeið og fór svo til Ítalíu að læra og hef verið duglega að sækja mér menntun bæði hérlendis og erlendis,“ segir Valborg sem sérhæfir sig meðal annars í púðluklippingum.

Allir hundar velkomnir á staðinn
Anna Dís er tölvunarfræðingur að mennt og hefur lært hundasnyrtinn hérlendis. „Ég starfaði lengi hjá Kátum hvuttum þar sem ég hlaut mikla reynslu og þjálfum. Ég hef verið lengi í hundunum og þá sértaklega að sýna mismunandi tegundir og hef með árunum lært mikið um feldumhirðu hunda,“ segir Anna Dís.
„Hingað eru allir hundar velkomnir, það er náttúrlega þannig að hver hundategund þarf mismunandi umhirðu en við bjóðum upp á alla almenna snyrtiþjónustu fyrir hunda. Við böðum og blásum, rökum og reytum, greiðum úr flækjum og gerum það sem þarf að gera og klóaklipping er alltaf innifalin.“

Góðar viðtökur í hundavænu samfélagi
Þær stöllur hafa innréttað og útbúið frábæra aðstöðu til hvers kyns snyrtinga fyrir alla tegundir af hundum. Auk þess eru þær með gott úrval af hágæða vörum fyrir feldumhirðu, sjampó, næringu, sprey og bursta.
„Við erum rosalega ánægðar hér, við höfum fengið góðar viðtökur og teljum að þessi þjónusta sé góð viðbót við annars hundavænt bæjarfélag. Við hlökkum mikið til að taka á móti Mosfellingum og nærsveitungum.“

Mosfellska hljómsveitin Eilíf sjálfsfróun gaf út aðra plötu sína þann 18. febrúar.
Eilífa sjálfsfróun skipa þeir Halldór Ívar Stefánsson, Árni Haukur Árnason, Davíð Sindri Pétursson og Þorsteinn Jónsson en platan sem þeir tóku upp og unnu sjálfir frá grunni nefnist Með fullri uppreisn og inniheldur 10 lög.

Stofnað sem grín
Eilíf sjálfsfróun var stofnuð í byrjun árs 2019 í partíi. „Þetta nafn kom upp sem eitthvert grín í partíi og okkur fannst það bara of fyndið til að sleppa því að stofna hljómsveit.“
Markmiðið var einfalt, að spila tónlist og hafa gaman. Strákarnir hafa fylgt þessu markmiði á ýmsu vegu en eftir að hafa starfað í einungis nokkrar vikur skráði sveitin sig til leiks í Músíktilraunir við góðar undirtektir og var kosin áfram til úrslita af áhorfendum í sal.
Eftir árangurinn í Músíktilraunum gáfu þeir út sína fyrstu plötu nokkrum mánuðum seinna. Platan einkenndist af lögum eins og Einræðisherrar götunnar, sem fjallar um óbeit hljómsveitarmeðlima á vagnstjórum Strætó og 12 ár and counting, sem vísar í skýrslu Sameinuðu þjóðanna um loftslagsvána.

Lög úr ýmsum áttum
Erfitt er að skilgreina hvaða stefnu tónlist nýju plötunnar fylgir en hún einkennist af meiri tilraunamennsku en fyrri platan. „Eftir að hafa gefið út hreina pönkplötu langaði okkur að prófa meiri tilraunastarfsemi. Við vorum, til dæmis, rosalega heillaðir af hugmyndinni um að gera pönk með synth-um í stað gítars.“ Efni laganna heldur þó sama sniði, en þau fjalla öll á einn eða annan hátt um gremju og ergelsi, en þó alltaf með skoplegum undirtón.
„Kosturinn við að spila pönktónlist er að það eru engar skorður. Það gefur okkur frelsi til þess að prófa nýja hluti. Til dæmis er eitt lag á plötunni ábreiða af ítölsku þjóðlagi með ádeilutexta og annað raf-techno-pönk. Þessi tilraunastarfsemi er virkilega góð til að læra að verða betri, bæði í að semja tónlist og taka hana upp.“

Kjallarinn er algjör snilld
Platan er unnin og tekin upp af þeim sjálfum í Kjallaranum, tónlistaraðstöðu Bólsins fyrir ungt fólk í Mosfellsbæ. „Kjallarinn er algjör snilld, það er geggjað að hafa aðgang að ókeypis æfingaraðstöðu og hann gerir okkur kleift að taka upp tónlistina og gefa hana út.“
Plötuna Með fullri uppreisn má finna á Spotify 18. febrúar, en þangað til má nálgast tvo singla af plötunni sem þegar hafa verið gefnir út. Strákarnir bíða svo spenntir eftir að geta farið að halda tónleika á ný eftir langa bið.

Hanna Margrét Kristleifsdóttir skartgripahönnuður hannar sína eigin skartgripalínu, Bara Hanna.

Það má sannarlega segja að áhugamál Hönnu Margrétar Kristleifsdóttur séu margvísleg en áhugi hennar á listsköpun er eitt af því sem stendur upp úr.
Hún sinnir leiklist af kappi en árið 2007 kynntist hún skartgripagerð og fór í framhaldi í nám í almennri hönnun og þaðan í fjarnám í Institute of art and design í New York og útskrifaðist þaðan 2016.
Hanna Margrét hannar sína eigin skartgripalínu í dag sem er bæði litrík og falleg.

Hanna Margrét fæddist í Reykjavík 12. apríl 1972. Foreldrar hennar eru þau Margrét Ólafsdóttir húsmóðir og listmálari og Kristleifur Guðbjörnsson lögreglumaður og langhlaupari en þau eru bæði látin.
Systkini Hönnu eru þau Guðbjörn f. 1960 d. 2005, Gunnar f. 1965 og Unnur f. 1967.

Dekkinn eyðilögðust á endanum
„Ég var tveggja ára þegar við fjölskyldan fluttum í Arkarholtið, þetta var bara sveit þá en svo þéttist byggðin smám saman.
Ég er fædd með klofinn hrygg og lærði því að ganga með hækjur en síðar þá slasaðist ég og eftir það hef ég verið í hjólastjól. Þá þurfti að gera viðeigandi breytingar á heimilinu eins og að lagfæra hurðir og fleira.
Systkini mín voru dugleg að passa mig og ég fór oft með þeim út í kerrunni. Þegar Gunni bróðir var fenginn til að fara í búðina fyrir mömmu og með mig í kerrunni þá fór hann aldrei beina leið. Hann fór í hvern einasta drullupoll og í allar þær torfærur sem hann fann enda eyðilögðust dekkin á endanum,“ segir Hanna og hlær að minningunni.

Ég grét með honum
„Ég var alin upp við að vera sjálfstæð og flestir vinir mínir í æsku voru ófatlaðir. Við lékum okkur saman í götunni í fallin spýta og fleiri leikjum en ef við fórum í fótbolta þá var ég í marki.
Eitt sinn vorum við krakkarnir að leika út í garði og einn strákurinn sem bjó í götunni var ekki sammála mér um eitthvað svo ég varð reið og sló hann með hækjunni. Hann fór þá að gráta og grét svo hátt að ég grét með honum.“

Mamma barði í borðið
„Ég gekk í Varmárskóla og Gagnfræðaskóla Mosfellsbæjar. Fyrstu árin flakkaði ég á milli bekkja sem ýmist voru á fyrstu eða annarri hæð. Mamma barði í borðið og sagði að það gengi ekki þetta flakk á milli hæða og eftir það var ég alltaf í sama bekknum.
Ein helsta skemmtun hjá strákunum í bekknum mínum í barnaskóla var að kalla á eftir mér „Hanna hækjuspenna“ því ég var svo oft með tígó í hárinu. Þeir kölluðu þetta ekki af neinni illmennsku, þeim fannst bara svo gaman að sjá viðbrögðin hjá mér. Ég nefnilega elti þá á eftir og reyndi að ná þeim, sem mér fannst mjög gaman.“

Lít eftir ungu stúlkunum
„Eftir útskrift úr gagnfræðaskóla fór ég í Menntaskólann við Hamrahlíð og lauk stúdentsprófi frá félagsfræðibraut. Með skólanum starfaði ég á bæjarskrifstofu Mosfellsbæjar sem þá var á 2. hæð í Hlégarði og svo starfaði ég líka í íþróttahúsinu að Varmá.
Ég hóf síðan nám í Háskóla Íslands á félagsráðgjafabraut en færði mig svo yfir í djáknann. Ég fór líka í förðunarnám hjá No Name árið 2003.
Árið 1997 hóf ég störf í íþróttamiðstöðinni að Varmá, þar var ég í tíu ár og vann við hin ýmsu störf. Ég var svo hjá Símanum í ár en í dag starfa ég sem baðvörður hjá Íþróttafélagi fatlaðra í Reykjavík. Ég lít aðallega eftir ungum stúlkum í 4.-6. bekk úr Laugarnesskóla þegar þær koma í íþróttir.
Ég er líka leiðbeinandi hjá Herbalife en ég fór í það eftir að ég kynntist vörunum sjálf.“

Kynntust í Halaleikhópnum
„Ég gekk í Halaleikhópinn 2002 en það er áhugaleikfélag fatlaðra og ófatlaðra sem stofnað var 1992 og er með aðsetur í Sjálfsbjargarhúsinu. Við störfum undir kjörorðinu Leiklist fyrir alla. Ég hef verið formaður félagsins sl. tvö ár en félagið er rekið af félagsfólkinu sjálfu sem gengur í öll verk og hefur engan starfsmann á launum.
Ég kynntist Þresti mínum Steinþórssyni árið 2005 í Halaleikhópnum en vinur hans, Jón Eiríksson, dró hann með sér á æfingu því það vantaði tæknimann. Hann endaði þó á sviði og lék eitt atriði á móti mér þegar við settum upp Kirsuberjagarðinn.“

Vissum að þetta myndi ekki ganga upp
„Þegar við Þröstur byrjuðum að vera saman þá bjó hann í risíbúð á Hofteigi í Reykjavík. Þegar ég kom í heimsókn þá þurfti hann að lyfta mér upp á útitröppurnar og svo upp brattann stigann inni. Við vissum að það myndi ekki ganga upp að búa saman þarna,“ segir Hanna og skellir upp úr.
„Við leigðum okkur íbúð í Sóltúni í 14 ár en keyptum okkur svo íbúð í Helgafellshverfi og hér líður okkur vel, það er svo gott að búa í Mosfellsbæ. Þröstur kynnti mig fyrir bogfimi en hann var búinn að stunda hana í mörg ár hjá ÍFR en hann starfar þar. Ég hef reyndar lítið getað stundað bogfimina eins og ég hefði viljað vegna anna hjá Halaleikhópnum.“

Hélt ég væri með tíu þumalputta
„Áhugamál mín fyrir utan leiklistina er hvers konar listsköpun og þá helst skartgripahönnun og ljósmyndun. Ég kynntist skartgripagerð 2007 og fann þá farveg fyrir sköpunargleðina en fram að því hélt ég að ég væri með tíu þumalputta. Ég fór í nám í almennri hönnun í Tækniskólanum og er líka búin að fara á ótal námskeið.
Ég reyndi fyrir mér í gullsmíði en varð síðan að gefa hana upp á bátinn og leita að öðrum farvegi fyrir skartgripagleði mína. Ég fann fjarnám í skóla í New York, Institute of art and design, beat and wire working, og þaðan fékk ég diploma árið 2016.
Nú er ég að hanna og búa til mína eigin skartgripalínu og hef verið að selja hana að heiman frá mér en ég þyrfti vissulega að finna því annan farveg.
Hönnunarlínan mín heitir Bara Hanna og fyrir áhugasama þá set ég reglulega inn myndir á samfélagsmiðla eins og Facebook ­(Bara Hanna) og Instagram (bara_hannas­jewelry),” segir Hanna brosandi að lokum er við kveðjumst.

Yngsti sonur minn heldur með Manchester City. Einn af fáum sem ég þekki sem gerir það. Ýmsir hafa strítt honum á því: „Hva, þú velur þér bara besta liðið!“ Eins og allir þeir sem halda með Liverpool og Manchester United hafi ákveðið að styðja þau ágætu lið þegar allt var í ládeyðu hjá þeim … Við erum fjórir í fjölskyldunni sem höfum áhuga á enska boltanum. Enginn heldur með sama liði. Mér finnst það skemmtilegt. Það skapar áhugaverðar umræður og eykur umburðarlyndi. Heimilismenn eru ekki allir forritaðir eins og eru ekki blindir á allt nema ágæti síns liðs.

Við horfðum saman á Liverpool – Manchester City um síðustu helgi. Manchester City vann 4-1. Ekki síst vegna mistaka markvarðar Liverpool, hins brasilíska Alisson. Það fyrsta sem sá yngsti sagði við mig daginn eftir leikinn var: „Ég vorkenni Alisson.“ Mér þótti vænt um að heyra það. Frekar en að missa sig í gleðinni yfir því að liðið hans hefði unnið mikilvægan leik, hugsaði hann meira um hvernig manninum sem hafði gert mistökin stóru liði. Mér finnst að íþróttir eigi að snúast um þetta, virðingu og góðmennsku.

Þú keppir til að vinna og gerir allt sem þú getur til að vinna og ná árangri, en að sama skapi viltu ná árangri vegna þess að þú gerðir vel, ekki vegna þess að sá sem þú kepptir við gerði mikil mistök. Ég hef upplifað ótrúlega margar góðar stundir í tengslum við íþróttir sjálfur og fannst skemmtilegast að kynnast og keppa við stráka úr öðrum liðum þegar ég var sjálfur í yngri flokkunum. Við börðumst inni á vellinum en spjölluðum og hlógum saman utan vallar.

Íþróttir eru að mínu mati frábær vettvangur fyrir krakka að upplifa akkúrat þetta, þessa skemmtilegu blöndu af keppni og samkennd. Sem þau síðan taka með sér inn í lífið. Lifi sportið!

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 11. febrúar 2021

Stefán Ómar Jónsson viðskiptalögfræðingur og stjórnsýsluráðgjafi er bæjarfulltrúi og oddviti Vina Mosfellsbæjar

Stefán Ómar hefur víðtæka reynslu úr atvinnulífinu. Hann leiddi lista Vina Mosfellsbæjar fyrir síðustu sveitarstjórnarkosningar 2018 og náði kjöri.
Þetta var óháð framboð sem á ekki rætur að rekja til hefðbundinna stjórnmálaflokka en sækir styrk sinn til einstaklinga úr ýmsum áttum sem eiga það sameiginlegt að vilja efla hag bæjarins.

Stefán Ómar fæddist í Vesturbæ Reykjavíkur 4. mars 1955. Foreldrar hans eru þau Lilja Sigurjónsdóttir húsmóðir og Jón M. Sigurðsson kjötiðnaðarmeistari og kaupfélagsstjóri en þau er bæði látin.
Stefán á sjö systkini, Guðríði f. 1943 d. 2012, Lovísu f. 1946, Jón Sævar, f. 1947, Ásthildi f. 1949, Steinar f. 1957, Snorra f. 1959 og Reyni f. 1963.

Það var um sannkallaða sveit að ræða
„Ég er alinn upp í Mosfellssveit frá tveggja ára aldri og á uppvaxtarárum mínum var hér um sannkallaða sveit að ræða. Þéttbýli var þó að byrja að myndast þar sem nú er Markholt, Lágholt og Skólabraut. Hlégarður var á sínum stað, Brúarlandsskóli og Varmárskóli.
Það má eiginlega segja að Mosfellssveitin hafi skipst í fjóra parta, niðursveitin þar sem þéttbýlið var, Dalurinn, Reykjahverfið, þyrpingin frá Reykjum að Álafossi og svo Hlíðartúnið.“

Allir vinir í dag eftir víkingabardagann
„Það er margs að minnast þegar maður lítur til baka, ég man þegar við bræðurnir fórum í dagsferð, gangandi frá Vesturlandsvegi og niður í voginn þar sem golfskálinn stóð og þar lékum við okkur í fjörunni. Farið var yfir túnin á Bjargarstöðum og yfir girðingar og skurði, við borðuðum nesti í fjöruborðinu og héldum svo heim síðdegis.
Ekki má gleyma víkingabardaganum á Lágafellinu, niður­sveitin gegn Reykjahverfi og Dalnum en það eru allir vinir í dag,“ segir Stefán og brosir.

Spilaði með hljómsveitinni Stjörnum
„Ég gekk í Brúarlandsskóla og síðan í nýjan Varmárskóla, þar voru fremstir meðal jafningja Tómas Sturlaugsson skólastjóri og Birgir D. Sveinsson. Um þetta leyti var starf skólahljómsveitarinnar að hefjast og þar hóf ég slagverksnám. Ég spilaði svo síðar með félögum mínum í mosfellsku hljómsveitinni Stjörnum.
Leiðin lá svo aftur í Brúarlandsskóla sem þá var orðinn gagnfræðaskóli, ég lauk prófi þaðan 1972. Þar réð ríkjum Gylfi Pálsson skólastjóri og var samstarf okkar mikið og náið síðustu tvö árin en þá var ég formaður nemendafélagsins.“

Fór til Danmerkur í nám
Stefán hóf nám í Verslunarskóla Íslands og fór síðan í Samvinnuskólann að Bifröst og útskrifast þaðan 1976. Eftir útskrift réð hann sig til starfa sem verslunarstjóri hjá Kaupfélagi Rangæinga á Hvolsvelli. Þar var hann í eitt ár en þá lá leið hans til Danmerkur þar sem hann fór í verk- og bóknám í skipulagi matvöruverslana. Þegar hann kom heim tók hann við verslunarstjórastöðu hjá Kron sem þá rak margar verslanir víðs vegar um Reykjavík.

Sá yngsti á landinu
Stefán giftist Ástu Sverrisdóttur árið 1977 en hún lést árið 1996. Börn þeirra eru Ásthildur f. 1976 fatahönnuður, Ómar f. 1980 matreiðslumeistari og Arndís f. 1983 hjúkrunarfræðingur.
Golf og stangveiði eru aðaláhugamál Stefáns auk þess sem hann hjólar reglulega. Áhugi hans á veiði hefur loðað við hann frá því hann var strákur en hann veiddi mikið við Hafravatn, í Köldukvísl og Varmá.
Í árslok 1980 var Stefán ráðinn sveitarstjóri í Gerðahreppi aðeins 24 ára gamall. Hann er eftir því sem best er vitað yngstur allra sem hafa gegnt starfi sveitar- eða bæjarstjóra á landinu.
Svo skemmtilega vildi til að móðir hans er fædd í Garði. Langafi hans, Stefán Einarsson sem hann er skírður í höfuðið á, bjó einnig alla tíð í Garðinum og var þar með útgerð nokkurra áttæringa eins og það hét í þá daga.

Hús sátta þessa örlagaríku nótt
Rétt eftir sveitarstjórnarkosningarnar 1982 var Stefán ráðinn bæjarstjóri á Selfossi sem þá var fjögur þúsund manna bær. Áfram hélt eldskírn sveitarstjórnarmála og verkefnin voru mörg á meðan hann gegndi embættinu.
„Meðal verkefna minna var að koma að byggingu Fjölbrautaskóla Suðurlands. Uppbyggingar- og rekstrarsamningur var milli Selfoss og sýslnanna þriggja, Árnes-, Rangárvalla- og Vestur-Skaftafellssýslu en þetta var tímamótasamningur og fyrirmynd samskonar samninga víða um land.
Samningaviðræður höfðu staðið í marga mánuði án árangurs en loks tókust samningar eftir tæplega sólarhrings fund í Tryggvaskála. Það leiðir hugann að því að Tryggvaskáli var ekki bara fyrrum umferðar­miðstöð Suðurlands heldur á þessum tíma fundarstaður bæjarstjórnar Selfoss og hús sátta þessa örlagaríku nótt.“

Kom á legg dreifingarmiðstöð
„Árið 1987 hóf ég störf í einkageiranum, Valur heitinn Arnþórsson þá kaupfélagsstjóri KEA bað mig að koma á legg dreifingarmiðstöð fyrir nokkur norðlensk matvörufyrirtæki á höfuðborgarsvæðinu. Ég tók verkefnið að mér sem átti að vera til eins árs en árin urðu fimm, fyrirtækið var meðal þeirra stærstu á svæðinu þegar ég ákvað að komið væri nóg. Þá hélt ég til Danmerkur til framhaldsnáms í viðskiptalögfræði og lauk mastersgráðu árið 1998.
Eftir heimkomu hóf ég störf hjá Landsímanum, fyrst sem fjármálastjóri og ári síðar varð ég einn af sex þáverandi framkvæmdastjórum Símans.“

Viðfangsefnin eru oft á tíðum lík
„Haustið 2001 var ég ráðinn sem bæjarritari Mosfellsbæjar en stöðuheitinu var síðar breytt í framkvæmdastjóri stjórnsýslusviðs. Þá var ég aftur kominn til starfa í opinbera geiranum eftir mikla og góða skólun í einkageiranum.
Ég hef oft sagt að munurinn á þessum geirum sé að í einkageiranum lærir maður að hámarka hagnað og fara með fé hluthafanna en í opinbera geiranum þarf maður að hámarka velferð og umhyggju íbúanna og fara vel með fé þeirra. Viðfangsefnin eru oft á tíðum ansi lík.
Frá því ég lauk störfum hjá Mosfellsbæ 2014 hef ég rekið mitt eigið fyrirtæki í stjórnsýsluráðgjöf og í þeim störfum einna mest fyrir sveitarfélög þar sem ég hef getað notað uppsafnaða þekkingu til margra ára.“

Opnuðum kosningahöll í gámi
„Í aðdraganda sveitarstjórnarkosninganna 2018 ákvað ég að gefa kost á mér til starfa í bæjarstjórn. Fyrir valinu var að fara fram með landsóháðan lista, Vini Mosfellsbæjar, og kjörorðið fólk en ekki flokkur.
Það er skemmst frá því að segja að undirtektir voru undraverðar því með aðeins fjögurra vikna fyrirvara varð til 18 manna listi. Komið var upp kosningahöll í gámi og einum einblöðungi var dreift í hús. Niðurstaðan varð einn bæjarfulltrúi og rétt um 11% atkvæða.
Starf bæjarfulltrúans er að vinna að hagsmunum allra bæjarbúa og gæta þar réttlætis og jafnræðis, þessu má maður ekki gleyma. Starfið hefur gengið vel í það heila, auðvitað skarast stefnur og áherslur en aðalatriðið er að allar skoðanir njóti gagnkvæmrar virðingar,“ segir Stefán að lokum.

Mosfellingur ársins 2020 er veitinga- og athafnamaðurinn Sigmar Vilhjálmsson.
Simmi, eins og hann er alltaf kallaður, er fæddur og uppalinn á Egilsstöðum en hefur búið í Mosfellsbæ frá árinu 2007. „Ég var að leita eftir þessum bæjarbrag og langaði að synir mínir myndu alast upp í svona samfélagi. Ég kann vel við það að þekkja nágranna mína og það fólk sem ég rekst á í búðinni. Það er hluti af því að tilheyra samfélagi að gefa af sér. Ég hef reynt að vera virkur í kringum íþróttastarf strákanna minna og er alltaf opinn fyrir góðum hugmyndum og skemmtilegu samstarfi,“ segir Simmi sem segist alls ekki getað flutt úr bænum núna eftir þessa nafnbót.

Út fjölmiðlum í veitingarekstur
Simmi hefur verið einn af okkar þekktustu fjölmiðlamönnum til margra ára en að undanförnu hefur hann átt mikilli velgengni að fagna í veitingarekstri.
„Ég hef brallað ýmislegt í gegnum tíðina en minn fyrsti sjálfstæði rekstur var þegar ég stofnaði Hamborgarafabrikkuna. Ég hef víðtæka reynslu og þegar ég stóð frammi fyrir því ásamt viðskiptafélaga mínum honum Óla Val að skipuleggja hvað skyldi gera við gamla Arion banka húsið þá kviknaði sú hugmynd að opna hverfisstað í Mosfellsbæ. Úr varð að við opnuðum Barion í lok árs 2019 ásamt því að reka Hlöllabáta í sama húsnæði.

Barion – hverfisstaður Mosfellinga
„Úr varð að við ákváðum að fara alla leið með hugmyndina, ég segi alltaf að þú færð ekki annað tækifæri á fyrstu hughrif. Það er skemmst frá því að segja að viðbrögðin við Barion hafa verið fram út björtustu vonum, þrátt fyrir að standa frammi fyrir stórum rekstraráskorunum vegna COVID-19.
En í svona aðstæðum er einmitt spurning um að fara í var og bíða af sér storminn eða læra að dansa í rigningunni. Við fórum t.d. í gott samstarf við Aftureldingu. Það var fjáröflun fyrir félagið, bæjarbúar fengu aukna þjónustu og við náðum að halda dampi.“ Þá hafa Mömmumatur og Þristamús einnig átt vinsældum að fagna auk þess sem afurðir Barion og Hlöllabáta fást nú í verslunum.

Líf skapar líf
„Við lögðum upp með að skapa stað fyrir alla Mosfellinga, bjóðum upp á fjölbreyttan matseðil á góðu verði, góða þjónustu ásamt því að standa fyrir alls konar viðburðum.
Okkur hefur verið tekið rosalega vel og fyrir það erum við þakklátir. Á árinu opnuðum við einnig Barion Bryggjuna og Mini­garðinn, en þess má geta að höfuðstöðvar fyrirtækisins eru og verða í Mosó.
Simmi hefur að undanförnu vakið mikla athygli á Instagram þar sem hann er duglegur að deila frá sínu daglega lífi.
„Þetta gerðist nú eiginlega óvart og er bara skemmtileg viðbót við lífið. Ég kalla þetta mínar daglegu stuttmyndir,“ segir Simmi og er þakklátur fyrir viðurkenninguna.