Ásgeir býður sig fram í 1. sæti

Ásgeir Sveinsson formaður bæjarráðs og bæjarfulltrúi býður sig fram í 1. sæti í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins sem verður haldið 5. febrúar næstkomandi.
„Það gengur vel í Mosfellsbæ,“ segir Ásgeir. „Ánægja íbúa mælist mikil og ég hef sinnt mörgum skemmtilegum og krefjandi störfum í farsælum og sterkum meirihluta D- og V-lista á því kjörtímabili sem nú er að líða. Ég hef brennandi áhuga á velferð Mosfellinga og Mosfells­bæjar. Víðtæk reynsla mín og þekking sem stjórnandi í viðskiptalífinu, vinna mín í bæjarstjórn auk mikillar reynslu af félagsmálum og mannauðsmálum eru meðal annars ástæður þess að ég vil leiða öflugan lista Sjálfstæðisflokksins til áframhaldandi góðra verka fyrir Mosfellsbæ.“

Kristín Ýr býður sig fram í 3.-4. sæti

Kristín Ýr Pálmarsdóttir gefur kost á sér í prófkjöri Sjálfstæðismanna sem fram fer 5. febrúar 2022. „Ég er mikill Mosfellingur og hef ég alið upp börnin mín hér með manninum mínum honum Jónasi. Ég er lífsglöð og umhyggjusöm kona og vinir mínir segja að ég sé dugleg, traust og bjartsýn. Mér þykir mjög vænt um Mosfellsbæ og langar að taka þátt í að gera frábæran bæ enn betri.
Á þessu kjörtímabili hef ég verið varabæjarfulltrúi og varaformaður umhverfisnefndar. Ég gef kost á mér í 3.-4. sæti í prófkjöri Sjálfstæðismanna.“

Hættir sem bæjarstjóri í vor

Haraldur Sverrisson bæjarstjóri í Mosfellsbæ hefur ákveðið að gefa ekki kost á sér til áframhaldandi setu í bæjarstjórn við bæjarstjórnarkosningarnar sem haldnar verða í maí á næsta ári.  Þetta tilkynnti Haraldur á fjölmennum fundi fulltrúaráðs Sjálfstæðsfélaganna í Mosfellsbæ í gærkvöldi.  Haraldur er oddviti Sjálfstæðismanna í Mosfellsbæ og hefur verið bæjarstjóri frá árinu 2007, setið í bæjarstjórn frá árinu 2002 og var varabæjarfulltrúi á árunum 1998 til 2002. 

„Ég var svona búinn að hugsa það með sjálfum mér fyrir fjórum árum að þetta yrði mitt síðasta kjörtímabil í bæjarstjórn Mosfellsbæjar en umfram allt hefur þetta verið afskaplega skemmtilegur og gefandi tími,“  segir Haraldur Sverrisson bæjarstjóri. „Ég hef verið bæjarstjóri frá árinu 2007 sem er lengst allra sem gengt hafa þessu embætti í Mosfellsbæ.  Á þessum tíma hefur íbúum fjölgað um helming og þó ég segi sjálfur frá hefur alveg ótrúleg uppbygging átt sér stað hér á umliðinum árum. Mest um vert er að bæjarbúar eru stoltir af sínu sveitarfélagi, þeir standa vörð um samfélagið og sú þjónusta sem við veitum er í fremstu röð samkvæmt mælingum. Ekkert af þessu gerist fyrir tilviljun og ég vil þakka það góðri samvinnu innan meirihluta bæjarstjórnar og einnig okkar frábæra starfsfólki. Ég vil því nota þessi persónulegu tímamót til að þakka samstarfsfólki mínu, kjörnum fulltrúum, starfsfólki Mosfellsbæjar og öðrum fyrir farsælt samstarf.  Síðast en ekki  síst vil ég þakka íbúum Mosfellsbæjar fyrir að fá að vinna með þessu góða samfélagi í öll þessi ár, það hefur gefið mér mikið. En ég mun gegna starfi bæjarstjóra af trúmennsku þar til í vor þegar kjörtímabilinu lýkur“ 

Afturelding sér um dreifingu Mosfellings

Mosfellingur og ungmennafélagið Afturelding hafa gert með sér samning um dreifingu bæjarblaðsins. Mosfellingur kemur út að jafnaði á þriggja vikna fresti og er dreift frítt í hús í Mosfellsbæ.
Íslandspóstur hefur séð um dreifingu blaðsins í fjöldamörg ár en ákvað að hætta að dreifa ónafngreindum fjölpósti á síðasta ári í sparnaðarskyni. „Þá voru góð ráð dýr,“ segir Hilmar Gunnarsson ritstjóri Mosfellings. „Við leituðum til Aftureldingar og höfum átt mjög gott samstarf við félagið sem hefur nú verið innsiglað til næstu ára.“

Ný fjáröflun ungmennafélagsins
Hanna Björk Halldórsdóttir íþróttafulltrúi Aftureldingar tekur í sama streng og fagnar þessari nýju fjáröflun félagsins. „Við erum með galvaska iðkendur innan okkar raða sem fara létt með þetta verkefni. Deildir félagsins hafa skipst á að bera út blaðið og verður það þannig áfram.“
Þessi skerta þjónusta hins ríkisrekna Íslandspósts þýðir að dreifbýlið situr eftir. Við bendum því góðfúslega á að hægt er að nálgast eintak á næstu bensínstöð, bókasafninu, íþróttamiðstöðvunum og fleiri fjölförnum stöðum í Mosfellsbæ. Svo er auðvitað hægt að lesa blaðið á netinu, www.mosfellingur.is.
Á myndinni má sjá Hönnu og Hilmar handsala samninginn.

Úr Lágafellsskóla í bandaríska flugherinn

Bræðurnir Gunnlaugur Geir Júlíusson 30 ára og Hilmar Þór Björnsson 23 ára sem báðir eru Mosfellingar og gengu í Lágafellsskóla, hafa báðir gegnt herskyldu í bandaríska flughernum.
„Afi okkar í móðurætt var bandarískur hermaður en amma okkar var íslensk, þess vegna erum við með tvöfalt ríkisfang. Mamma okkar, Natacha Durham, er að mestu leyti alin upp á Íslandi en bróðir hennar flutti til Bandaríkjanna og fór í herinn. Við vorum báðir mjög heillaðir af þessum frænda okkar alla okkar barnæsku og hann átti mjög flottan feril í hernum,“ segir Gulli eins og hann er kallaður.

Gengdi herskyldu í 6 ár
„Þegar ég var 18 ára og vissi ekki alveg hvaða leið mig langaði að fara í lífinu þá bauð hann mér að koma til sín og bauðst til að hjálpa mér að komast inn í herinn,“ segir Gulli. „Það er heilmikið ferli að sækja um, maður þarf að taka alls kyns próf og standast miklar kröfur á mörgum sviðum. Það tók mig um 9 mánuði að komast inn. Ég valdi það að sækja um í herlögregluna hjá flughernum sem var það sama og frændi minn hafði gert á sínum tíma.
Ég byrjaði á að fara í eins konar grunnþjálfun og í framhaldinu í herskólann í San Antonio í Texas. Í framhaldi af því þá gegndi ég herskyldu í 6 ár, á þeim tíma fór ég tvisvar sinnum til Afganistan, til Katar og Þýskalands. En í rauninni þá fólst mitt starf í almennum öryggisstörfum, sjá um öryggi á herflugvöllum, öryggi varðandi kjarnorkuvopn og þess háttar.
Eftir þessi 6 ár í hernum fór ég í háskóla í afbrotafræði og hef unnið sem fangavörður með náminu,“ segir Gulli sem nýverið flutti heim eftir 12 ára búsetu í Bandaríkjunum.

Býr á herstöð í Alaska
Yngri bróðirinn, Hilmar, hafði bæði frænda sinn og bróður sem fyrirmynd að fara þessa leið í lífinu. Þegar hann var 20 ára flutti hann til bróður síns í Texas sem aðstoðaði hann svo við að komast inn í flugherinn. „Það tók mig rúmlega ár að komast inn og ferlið var svipað og hjá Gulla, ég byrjaði í grunnþjálfun í Texas en fór svo til Flórída í 4 mánuði í skóla þar fyrir starfið mitt.
Ég er flugvirki og sérsvið mitt er öll vinna utan á vélunum, öll blikkvinna og málun á orrustuþotunum. Það er mjög sérhæft starf og efnin sem við notum eru mörg og sérstök og gera það meðal annars að verkum að vélarnar koma ekki fram á radar.
Í framhaldi af því þá var ég sendur til Alaska þar sem ég kem til með að vera næstu tvö árin. Eftir það verð ég sendur á aðra herstöð annars staðar í heiminum, en ég skrifaði undir 6 ára samning hjá hernum,“ segir Hilmar sem veit ekki hvað hann gerir eftir þann tíma. Atvinnumöguleikarnir eru miklir eftir þessa reynslu.

Eins og risastór fjölskylda
Bræðurnir eru sammála um að þessi reynsla geri þá að betri mönnum en að lífið innan herstöðvanna sé ekki ólíkt lífi í smábæjum. „Í raun er þetta eins og að búa í litlum bæjum ekki ósvipað og Mosó. Þarna er allt til alls og fólk stundar sína vinnu og sinnir vinum og fjölskyldu. Mitt starf fólst í almennum lögreglustörfum og Hilmars starf í almennum flugvirkjastörfum. Það er sérstök menning innan hersins sem margir sækja í,“ segir Gulli.
„Ég er mjög ánægður með að hafa farið þessa leið, ég er búin að eignast marga góða vini og á eftir að búa að þessari reynslu alla ævi. Þetta er eins og að tilheyra risastórri fjölskyldu,“ segir Hilmar að lokum sem er í stuttri heimsókn á Íslandi.

Mosfellskt hugvit sem nær í kringum hnöttinn

Bjarki Elías Bjarkar Kristjánsson gekk til liðs við Controlant með hugbúnað sinn sem nýttur er af stærstu lyfjafyrirtækjum í heimi.

Bjarki Elías hefur starfað lengi í tæknigeiranum. Í dag leiðir hann ásamt öðrum samfélagslegt og mikilvægt verkefni hjá Controlant sem snýr að rauntímavöktun á flutningi Pfizer bóluefnisins á heimsvísu.
Bjarki hóf störf þar fyrir um ári síðan, fyrst sem ráðgjafi en færði sig svo alfarið með hugbúnað sinn sem hann hefur verið að þróa undanfarin ár en búnaðurinn er nú nýttur af stærstu lyfjafyrirtækjum í heimi.

Bjarki Elías er fæddur í Reykjavík 18. september 1974. Foreldrar hans eru þau Björk Bjarkadóttir fyrrum verkefnastjóri í ferðaþjónustugeiranum og Kristján Friðriksson fyrrum verksmiðjustjóri.
Bjarki á tvær systur, Kristínu Sólveigu lækni f. 1972 og Sesselju óperusöngkonu f. 1970.

Kjallarinn nýttist okkur vel
„Ég er alinn upp í Brekkutanganum en foreldrar mínir byggðu sér hús þar í kringum 1980 og þau búa þar enn. Það var vel rúmt um okkur þannig að kjallarinn var lengi vel stór geimur sem nýttist vel sem einhvers konar félagsmiðstöð fyrir okkur vinina.
Brekkutanginn var á þessum tíma í útjaðri bæjarins, heyskapur og folöld á túninu bak við hús sem náði alla leið til Reykjavíkur, þetta var góður staður til að alast upp.“

Vorum oft nálægt því að hrapa niður
„Leirvogurinn og Úlfarsfellið voru mín leiksvæði fyrstu árin í Mosfellssveit og þar lenti ég í ýmsum ævintýrum. Ég var frekar uppátækjasamur krakki og gerði ýmislegt sem væri ekki vel séð í dag.
Um 7 ára aldurinn gerði ég margar misheppnaðar atlögur að því að komast gangandi yfir Leirvoginn á fjöru. Ég velti því stundum fyrir mér í dag þegar ég spila golf á Hlíðarvelli og lít yfir voginn hvort gúmmítútturnar mínar sé kannski þarna enn. Það hurfu nefnilega ófáar ofan í sandleðjuna í þessum ævintýraferðum.
Eitt af því sem ég stundaði með félaga mínum var að sækja egg úr hömrum Úlfarsfells sem við seldum svo á elliheimilinu. Ef til vill voru sum þeirra stropuð en þau seldust alltaf strax fyrir fúlgur fjár að því okkur fannst a.m.k. Ég hugsa reglulega til þess þegar ég keyri Vesturlandsveginn undir Úlfarsfellinu, hve oft við félagarnir vorum nálægt því að hrapa niður.
Ég þakka fyrir að mín börn hafi ekki fetað í þessi spor mín,“ segir Bjarki og hlær.

Lenti í svörtu bókinni hans Birgis
„Ég byrjaði skólagöngu mína í Ísaksskóla en eftir að við fluttum í Mosfellssveitina þá fór ég í Varmárskóla. Ég naut mín vel þar en átti það til að lenda í „svörtu bókinni“ hans Birgis skólastjóra, eflaust allt vegna „misskilnings,“ segir Bjarki og brosir. „Ég hefði eflaust verið greindur sem ofvirkt barn í dag.
Ég hélt mér nokkurn veginn á mottunni í gaggó en komst þó að því að það væri ekkert sérlega vel séð að mæta á fjórhjóli í skólann. Sumarið eftir gagnfræðaskólann var ég messagutti á varðskipinu Tý, það var mikil lífsreynsla.
Ég stundaði handbolta með Aftureldingu og fyrsta árið mitt í meistaraflokki urðum við deildarmeistarar í 2. deild og komumst upp í 1. deild í fyrsta skipti í 37 ár, það var mikið ævintýri.“

Gaf manni nýja sýn á lífið
„Ég var upphaflega ekkert sérlega spenntur fyrir bóknámi og var staðráðinn í að verða bakari en vegna hvatningar frá foreldrum mínum og Gylfa skólastjóra þá breytti ég um stefnu og fór í Verzlunarskólann.
Ég fór svo í verkfræði og uppgötvaði þá fyrir alvöru tækniheiminn og möguleikana sem hann bauð upp á og fann vel að þar átti ég heima. Ég náði þó að sameina viðskipta- og tölvunarfræði í HR en einnig tók ég hluta af grunnnáminu í Cork á Írlandi.
Á háskólaárunum starfaði ég á sumrin í lögreglunni. Afi minn heitinn, Bjarki Elíasson, hafði verið yfirlögregluþjónn og síðar skólastjóri lögregluskólans. Það var því sjálfgefið að kanna þennan starfsvettvang sem vissulega gaf manni nýja sýn á lífið og tilveruna.“

Fluttum til Danmerkur
Bjarki Elías er kvæntur Helenu Katrínu Hjaltadóttur aðstoðarskólastjóra Dalskóla. Börn þeirra eru Andri f. 1997, Matthildur Birta f. 2001, Lea Björk f. 2006 og Ari Kristján f. 2009. Þau eiga eitt barnabarn.
Bjarki hefur verið iðinn að sinna fjölmörgum áhugamálum í gegnum tíðina en segist ekki vera mikið fyrir afslöppun. Þegar fjölskyldan fer á ströndina þá er hann yfirleitt í sjónum á meðan. Yfir vetrartímann spilar hann fótbolta og körfubolta í hverri viku.
Fjölskyldan fer saman á skíði þegar tækifæri gefst en á sumrin hefur golfið tekið yfir, hann þakkar fyrir það að stór hluti fjölskyldunnar sé með honum í því sporti.
„Fyrir nokkrum árum tók ég Executive MBA gráðu við CBS í Kaupmannahöfn. Það var ævintýri sem fól í sér ferðir til Kaupmannahafnar aðra hverja helgi í tvö og hálft ár. Undir lok námsins fluttum við fjölskyldan út og dvöldum í borginni í nokkra mánuði.“

Hef gaman af að leysa þrautir
„Frá því að ég útskrifaðist hef ég starfað við nýsköpun. Ég hef alltaf haft gaman af því að leysa þrautir og vil helst vinna að einhverju sem hefur ekki verið leyst áður.
Ég hóf starfsferil minn hjá verkfræði­stofunni Hnit 1997 og hef því starfað í tæknigeiranum í rétt tæpan aldarfjórðung. Ég hef verið einstaklega heppinn með fjölbreytt viðfangsefni, ég náði að tvinna saman hugbúnaðarfræði við landupplýsingakerfi og staðsetningarháðar lausnir. Sem dæmi um viðfangsefni eru: Borgarvefsjá, fyrstu gagnvirku vefkortin á Íslandi, Sjónvarp Símans (IPTV), staðsetningareftir­litskerfi fyrir skip, bíla, þyrlur, flughermi, fólk og fleira til.“

Núverandi verkefni er einstakt
„Eftir rúman áratug í tæknigeiranum þá skipti ég um gír og fór yfir í stjórnendaráðgjöf og var í því í 12 ár. Fyrst hjá Capacent en síðar stofnaði ég eigið fyrirtæki með góðum félögum. Mitt sérfræðisvið er svokölluð viðskiptagreind þar sem viðskiptafræðin og upplýsingatæknin mætast. Það má segja að starfsferillinn minn fram að þessu hafi verið að undirbúa mig undir núverandi verkefni sem er einstakt og algjör forréttindi að vinna við.
Síðastliðið haust barst mér símtal frá stjórnendum Conrolant sem hefur heldur betur dregið dilk á eftir sér. Ég fór fyrst inn í Controlant sem ráðgjafi en færði mig svo alfarið þangað með mínar tæknilausnir sem ég hef verið að þróa undanfarin ár. Ég er að taka þátt í ótrúlega gefandi og samfélagslegu mikilvægu verkefni sem snýr að rauntímaflutningi Pfizer bóluefnisins á heimsvísu þannig að mosfellska hugvitið nær nú í kringum hnöttinn.
Á þessu ári hefur Controlant vaxið úr því að vera 70 manna fyrirtæki í að verða 300 manna. Fyrirtækið vinnur í dag náið með alþjóðlegum lyfjafyrirtækjum, flutnings­aðilum og matvælaframleiðendum í yfir 120 löndum svo framtíðin er björt,“ segir Bjarki að lokum er við kveðjumst.

Ull er gull! – Ístex 30 ára

Afmælisveisla í húsakynnum Ístex að Völuteigi. Gunnar Þórarinsson stjórnarformaður, Jón Haraldsson verksmiðjustjóri, Védís Jónsdóttir höfundur afmælisprjónabókarinnar Ístex 30 ára, Rebekka Kristjánsdóttir sölustjóri og Sigurður Sævar Gunnarsson framkvæmdastjóri Ístex.

Stórafmæli Ístex (Íslenskur textíliðnaður) var fagnað að Völuteigi föstudaginn 15. október. Íslenskur lopi er gífurlega vinsæll um þessar mundir og hefur spunaverksmiðjan í Mosfellsbæ ekki undan að framleiða. Myndast hafa biðlistar eftir vörum úr ullarbænum Mosfellsbæ. 
Íslenskur textíliðnaður hf. (Ístex hf.) var stofnað 15. október 1991 og á því 30 ára afmæli um þessar mundir. Ístex er ullarvinnslufyrirtæki sem vinnur að því að skapa sem mest verðmæti úr íslenskri ull. Hluthafar félagsins eru nú 2.485 talsins og flestir þeirra eða um 80% eru bændur eða eiga rætur í sauðfjárbúskap.
Fyrirtækið rekur ullarþvottarstöð á Blönduósi og spuna- og bandverksmiðju í Mosfellsbæ. Ullarvinnsla í Mosfellsbæ hefur staðið samfleytt frá árinu 1896, áður undir nafninu Álafoss.

Handprjónaband úr íslenskri ull
Ístex kaupir ull beint frá bændum en félagið þvær og meðhöndlar um 99% af allri íslenskri ull. Ístex miðar að því að lágmarka umhverfisáhrif sín. Þvegin ull frá Blönduósi er vottuð samkvæmt OEKO-TEX 100 staðli. Markmið Ístex er að framleiða hágæða vörur úr íslenskri ull fyrir þá sem kjósa náttúrulegar, sjálfbærar og umhverfisvænar vörur.
Ístex í Mosfellsbæ framleiðir handprjónaband úr íslenskri ull og má þar nefna Álafosslopa, Einband, Jöklalopa, Léttlopa og Plötulopa. Áhugi fyrir Lopa í prjónaskap er gríðalegur. Prjónarar tengjast sterkum böndum við land, sögu og þjóð, ásamt fjölbreyttri og spennandi prjónauppskriftaflóru.
Þessi markaður hefur vaxið ört undanfarin ár bæði hérlendis og erlendis, en um 60% af sölu Ístex fer fram erlendis. Svipaða sögu er að segja um aðrar vörur úr íslenskri ull eins og ullarteppi, Lopidraumur sængurnar og Lopiloft ullareinangrun í fatnað.
Ístex gaf út á afmælisdeginum bókina Lopi 41 með 30 nýjum prjónauppskriftum eftir Védísi Jónsdóttir. Bókin stefnir í það að verða metsölubók, en meira en 1.500 eintök seldust fyrstu vikuna.

Fleiri myndir úr afmælisveislunni má finna í nýjasta tölublaði Mosfellings.

KR

KR hefur ekki verið mitt uppáhaldsíþróttafélag í gegnum tíðina. Það eru ýmsar og misgáfulegar ástæður fyrir því. En ég þekki marga ljómandi fína KR-inga, jú víst, þeir eru til og ég held að það sé mjög gaman að vera KR-ingur. Einfaldlega af því að það eru svo margir sem líta á þá sem andstæðinga númer eitt. Það getur ekki annað en gert KR-inga sterkari og aukið samheldni þeirra og samstöðu. En nóg um það, ég er ekki orðinn KR-ingur og verð það aldrei.

Ástæðan fyrir því að ég er að ræða þetta fornfræga félag í málgagni okkar Mosfellinga, er nýtt skipulag á KR-svæðinu sem var kynnt fyrir stuttu. Framtíðarsýnin í Vesturbænum er að tengja saman íþróttastarfsemi, íbúabyggð og ýmiss konar þjónustu við íbúa. Myndir segja oft meira en orð og myndin af framtíðarsvæði KR er einmitt þannig mynd. Mann langar næstum því að flytja í Vesturbæinn og gerast KR-ingur, næstum því …

Íþróttir og íþróttastarfsemi er ekki bara sprikl og læti. Í stórmerkilegri og nýútkominni bók Ágústar Einarssonar, Íþróttir hérlendis í alþjóðlegu samhengi, kemur fram að áhrif íþrótta til verðmætasköpunar á Íslandi sé um 4%, sem er umtalsvert. Framlag sjávarútvegs til verðmætasköpunar er í samanburði á bilinu 20% til 25%. Inni í þessum tölum er hvorki tekið tillit til forvarnahlutverks íþrótta né sjálfboðaliðastarfs. Íþróttir skipta okkur þannig öll máli, hvort sem við stundum þær reglulega eða ekki.

Það er stutt í sveitastjórnarkosningar. Hvernig væri að stofna nýtt afl, Íþróttaflokkinn, sem hefði það meginhlutverk að koma íþróttum inn í framtíðarskipulag Mosfellsbæjar á kröftugan hátt og þannig að eftir væri tekið? Ég sé fyrir mér Íþróttabæinn Mosfellsbæ með íþróttaþorp miðsvæðis og vel skipulögð íþróttasvæði í öllum hverfum. Allt tengt íbúðahúsnæði og þjónustu á einhvern hátt. Svona eins og vinir okkar í KR eru að stefna að.
Áfram Afturelding!

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 28. október 2021

Bjóða upp á arabískan mat

Nýverið opnaði í Kjarnanum veitingastaðurinn Mr. Kebab. Það eru þeir Mustafa Al Hamoodi og Samer Houtir sem eiga og reka staðinn.
Þeir eru báðir ættaðir frá Palestínu en hafa búið á Íslandi um árabil. „Þegar við fórum í að leita að staðsetningu fyrir staðinn okkar þá var okkur bent á að það vantaði fjölbreytni í veitingahúsaflóruna í Mosfellsbæ. Við fengum fjöldan allan af áskorunum og sérstaklega frá Mosfellingum um að opna staðinn hér,“ segir Mustafa.

Fjölbreyttur arabískur matur
„Við bjóðum upp á arabískan mat en á matseðlinum hjá okkur eru hefðbundnir kebab réttir, vefjur, borgarar og fleira. Við notumst aðeins við fyrsta flokks hráefni og gerum allan mat og sósur frá grunni. Verðlagið hjá okkur er líka gott, við reynum að hafa það sem hagstæðast fyrir viðskiptavini okkar,“ segir Samer en opnunartími staðarins er frá kl. 11 til kl. 22. Allar upplýsingar um Mr. Kebab má finna á heimasíðunni, Facebook og Instagram.

Vefjutilboð á þriðjudögum
„Nú þegar erum við með allar vefjur á matseðli á 1.000 kr. á þriðjudögum. Það hefur verið mjög vinsælt meðal Mosfellinga. Á næstunni bætast við hádegisverðartilboð og einnig ætlum við að vera með sérstök fjölskyldutilboð. Það er mánuður síðan við opnuðum, við höfum fengið mjög góðar viðtökur og það má eiginlega segja að þeir sem koma einu sinni koma aftur og aftur,“ segja þeir félagar að lokum og bjóða alla Mosfellinga sérstaklega velkomna.

Hér má finna mikinn fjársjóð

Birna Mjöll Sigurðardóttir þjóðfræðingur varðveitir skjöl stofnana, einstaklinga, félaga og fyrirtækja í Mosfellsbæ.

Héraðsskjalasafn Mosfellsbæjar var formlega opnað 24. október 2001.
Samkvæmt lögum um opinber skjalasöfn ber safninu að varðveita skjöl frá stofnunum bæjarins en einnig að varðveita einkaskjalasöfn frá einstaklingum, félögum og fyrirtækjum.
Skjalasafn sveitarfélagsins endurspeglar gerð stjórnsýslunnar gegnum tíðina, þróun og breytingar á embættum og stofnunum. Sú þekking sem finna má í skjölum er mikilvæg til að átta sig á tilurð og uppbyggingu sveitarfélagsins.

Birna Mjöll er fædd í Reykjavík 16. febrúar 1970. Foreldrar hennar eru þau Lillý Sigríður Guðmundsdóttir og Sigurður Sveinbjörn Bjarnason múrarameistari en hann lést árið 2015. Birna á tvö systkini, Aldísi f. 1962 d. 2017 og Bjarka f. 1965.

Mosfellssveit bar nafn með rentu
„Mín fyrstu ár bjó fjölskyldan í Bústaðahverfinu og ég hóf nám í 1. bekk í Fossvogsskóla. Það var mikil samheldni og vinskapur hjá krökkunum í hverfinu og við lékum okkur mikið úti við.
Árið 1976 var hafist handa við byggingu einbýlishússins okkar í Mosfellssveit og við fluttum inn í hálfklárað húsið ári síðar. Hundur bættist fljótlega við heimilið en fyrir áttum við kött og svo stuttu seinna var fyrsti hesturinn keyptur. Á þessum árum bar Mosfellssveitin nafn með rentu því um hundrað metrum frá húsinu okkar voru hestar á beit. Sveitin var á þessum tíma í hraðri uppbyggingu en íbúar voru um 2.500.
Það var mikið frelsi að alast hér upp og það var ýmislegt kannað, hvort sem það voru síli út á Varmárbökkum eða útreiðar um fjöll og firnindi.
Ég gekk í Varmárskóla og Gagnfræðaskóla Mosfellsbæjar og yfir sumartímann starfaði ég sem flokkstjóri í unglingavinnunni, þar af tvö sumur sem hverfastjóri.“

Fórum ríðandi að Hafravatnsrétt
„Eitt það skemmtilegasta sem ég og Sigurbjörg vinkona mín gerðum var að fara ríðandi að Hafra­vatnsrétt. Þar var sprett af klárunum og þeim komið fyrir í hestheldum dilk. Við tókum með okkur nesti og þarna lékum við okkur allan daginn. Á þessum tíma voru engir farsímar en ég var svo gæfusöm að foreldrar mínir treystu mér fullkomlega svo maður gat farið um sveitina að vild.
Ég hringdi líka árlega í bændur í Mosfellsdal og spurði hvort ég mætti smala fyrir þá og það stóð ekki á því. Það voru því ófá haustin sem ég reið um Mosfellsheiðina í leit að rollum og það fannst mér sko ekki leiðinlegt,“ segir Birna Mjöll og hlær.

Aflinn settur í reyk
„Við fjölskyldan eigum einnig margar góðar minningar frá Hæðargarðsvatni rétt fyrir utan Kirkjubæjarklaustur. Fyrst gistum við í hjólhýsi en síðar var byggður sumarbústaður og þarna nutum við lífsins.
Mér er minnisstætt þegar við vorum að nóttu til við veiðar í vatninu, pabbi óð út í ána meðan við mamma stóðum á bakkanum. Pabbi kastaði og það brást ekki að þegar hann óð í land var búið að bíta á. Svona gekk þetta fram eftir nóttu og var aflinn orðinn töluverður sem síðar var settur í reyk.“

Hóf störf á hestabúgarði í Sviss
„Ég byrjaði í Menntaskólanum við Sund en sá skóli hentaði mér ekki en ég kláraði samt fyrsta árið. Ég hóf síðan störf á hestabúgarði í Sviss en eftir heimkomu byrjaði ég að vinna í spunadeildinni á Álafossi. Ég ákvað síðan að fara í Fjölbrautaskólann í Breiðholti og útskrifaðist sem stúdent 1995.
Ég skráði mig í þjóðfræði í Háskóla Íslands og útskrifaðist 1999. Ég tók síðar sagnfræði og mannfræði og námskeið sem heitir eiginlegar rannsóknaraðferðir. Núna er ég langt komin með meistaranám í safnafræði svo það má segja að það sé aldrei lognmolla,“ segir Birna Mjöll og brosir.

Á mikið safn gamalla muna
Áhugamál Birnu eru margvísleg, hestamennska, sápugerð og hönnun en safnamál er hennar aðaláhugamál og skiptir ekki máli hvaða gerð safna er um að ræða því hún segist elska að skoða söfn og sýningar enda lita safnamál flesta fleti lífsins. Hún á sjálf mikið safn gamalla muna og svo á hún heilmikið af bókum.
Fyrsta starf hennar í safnageiranum var undirbúningur, forvinna og uppbygging á Stríðsárasafninu á Reyðarfirði. Hún vann ásamt öðrum þjóðfræðinemum að gagnasöfnun á höfuðborgarsvæðinu en sumarið 1997 vann hún á Reyðarfirði við söfnun heimilda og muna en safnið sjálft opnaði ekki fyrr en ári seinna.

Handritin er misgömul
„Fyrsta starf mitt eftir útskrift úr Háskólanum var hjá Þjóðminjasafni Íslands í ljósmynda- og munadeild. Þaðan fór ég til Örnefnastofnunar Íslands og sá þar um skráningu gamalla skjala en hóf svo störf hjá Húsafriðunarnefnd ríkisins, þar starfaði ég sem skrifstofustjóri og aðstoðarmaður forstöðumanns. Í starfinu fólst m.a. að koma upp myndasafni af öllum friðuðum húsum á landinu.
Árin 2002-2004 vann ég aukalega fyrir Húsafriðunarnefnd við að skrifa upp úr vísitasíum prófasta og biskupa, friðaðra kirkna á landinu, og koma því í tölvutækt form. Handritin eru misgömul og afmarkast af aldri viðkomandi kirkju.
Þá vann ég í nokkur ár við að aðstoða við uppsetningar og skipulagningar á sýningum í Norska húsinu í Stykkishólmi.“

Safninu ber að varðveita skjöl
Birna hóf störf hjá Mosfellsbæ árið 2005 og starfaði bæði í þjónustuverinu og í Héraðsskjalasafni Mosfellsbæjar en árið 2013 tók hún alfarið við skjalasafninu. „Héraðsskjalasafnið var formlega opnað 24. október 2001 svo í ár ætlum við að halda upp á að það séu komin 20 ár síðan með því að bjóða upp á sýningu.
Samkvæmt lögum um opinber skjalasöfn ber safninu að varðveita skjöl frá stofnunum bæjarins en einnig að varðveita einkaskjalasöfn frá einstaklingum, félögum og fyrirtækjum svo hér má finna mikinn fjársjóð um sögu og menningu bæjarfélagsins,“ segir Birna um leið og hún sýnir mér nokkra fallega muni.
„Skjöl eru hvers konar gögn, skrifleg, teikningar, uppdrættir, ljósmyndir, filmur, hljóðupptökur, rafræn gögn eða önnur hliðstæð gögn. Ástæða fyrir varðveislu skjala er annars vegar hagnýtt gildi þ.e. notkun þeirra og sögulegt gildi þ.e varðveisla á sögu og menningu samfélagsins.
Ég vil hvetja alla Mosfellinga til að skoða hjá sér hvort það sé ekki eitthvað sem þeir gætu fært safninu til varðveislu, ég er viss um að það séu leyndir fjársjóðir víða. Hér er vel tekið á móti öllum,“ segir Birna Mjöll að lokum er við kveðjumst.

Nýr vatnstankur í hlíðum Úlfarsfells tekinn í notkun

Þorsteinn Kröyer og Haraldur Sverrisson inni í mannvirkinu.

Nýlega lauk framkvæmdum við byggingu vatnstanks í Úlfarsfellshlíðum. Bygging tanksins er nauðsynlegur hluti af þeim vexti sem orðið hefur í Mosfellsbæ á síðustu árum enda eru bæjarbúar nú um 13 þúsund og fer fjölgandi.
Vatnsgeymirinn eykur þrýsting á neysluvatni fyrir hverfin austan Vesturlandsvegar og er í 130 metra hæð yfir sjó. Við smíði, frágang og landmótun var leitast við að fella tankinn eins mikið inn í landið og frekast er kostur og ekki verður annað sagt en að það hafi tekist með eindæmum vel eins og sést á meðfylgjandi mynd. Samhliða þessari framkvæmd varð til framkvæmdarvegur og tækifærið var nýtt til þess að byggja upp eldri reiðstíg.

Lætur ekki mikið fyrir sér fara í hlíðinni
Þeir Ólafur Kristinn Magnússon og Þorsteinn Kröyer frá verktakanum Alefli afhentu Haraldi Sverrissyni, bæjarstjóra Mosfellsbæjar, mannvirkið til rekstrar þriðjudaginn 5. október.
„Eitt af markmiðum Mosfellsbæjar er að byggð falli vel að landi, náttúru og bæjarbragnum. Þá látum við umhverfið okkur varða og sinnum málaflokknum af kostgæfni eins og metnaðarfull umhverfis­stefna okkar sýnir vel. Þessi vatnstankur kúrir í hlíðum Úlfarsfells og lætur ekki mikið yfir sér en eykur rekstraröryggi vatnsveitu Mosfellsbæjar til mikilla muna og Alefli hefur skilað af sér mjög góðu verki,“ segir Haraldur Sverrisson bæjarstjóri Mosfellsbæjar.

Er meira betra?

Ég las nýlega viðtal við sterkasta mann Íslands, Stefán Karel Torfason, þar sem hann var að auglýsa íslenskt fætubótarefni. Þetta var áhugavert viðtal, meðal annars vegna þess að hann sagði orðrétt: „Aflraunir eru mjög óheilbrigt sport fyrir líkamann.“ Hann bætti við að hann vildi stunda sportið á sem heilbrigðastan hátt og að fæðubótarefnið hjálpaði mikið til. Ég trúi honum, bæði varðandi fæðubótarefnið og það að aflraunir séu ekki hollar fyrir líkamann. Álag á liði líkamans er mikið og sömuleiðis er meltingarkerfið í yfirvinnu þar sem þeir sem vilja ná árangri þurfa að borða óhóflega mikið.

Það er óalgengt að íþróttamenn í fremstu röð segi beint út að íþróttin sem þeir stunda sé ekki holl fyrir líkamann þegar æft er svona mikið. Algengara er að við horfum á þá bestu sem fyrirmyndir í æfingum og lífsstíl.

En er það góð hugmynd? Eigum við, sem erum ekki að stefna að því að vera í fremstu röð í afreks­íþróttum, að æfa eins og þeir bestu? Er hollt að æfa CrossFit sex sinnum í viku? Er hollt að hlaupa mörg hundruð kílómetra í beit? Er hollt að reyna alltaf að lyfta þyngra en síðast? Er hollt að hlusta ekki þegar líkaminn reynir að senda okkur skilaboð um að slaka aðeins á? Fæstir pæla ekki mikið í þessu fyrr en líkaminn gefur mjög skýr skilaboð eftir of mikið álag í of langan tíma.

Íþróttir hafa verið hluti af mínu lífi nánast frá fyrsta degi. Í kringum mig hafa alltaf verið einhverjar íþróttir, æfingar og leikir. Það er gaman að vinna sigra og ná árangri, en það er enn skemmtilegra að geta hreyft sig skikkanlega og leikið sér fram eftir öllum aldri. Til þess að geta það þarf að pæla aðeins í hlutunum, stýra álaginu og ekki láta glepjast af meira er betra boðskapnum.

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 7. október 2021

Stefndi á að koma Íslandi á kortið

Magne Kvam eigandi Icebike Adventures sameinaði þekkingu sína og fór að taka að sér hjólaleiðsögn um landið.

Icebike Adventures er lítið fjölskyldufyrirtæki sem stofnað var árið 2006 og er fyrsta fyrirtækið á Íslandi sem býður upp á margra daga fjallahjólaferðir á hálendinu. Stofnandinn, Magne Kvam hefur eytt síðustu 15 árum í að leita að og búa til hjólaleiðir um land allt.
Hann og hans starfsfólk hafa mikla ástríðu fyrir útivist og fjallahjólreiðum og leitast við að skapa einstök reiðhjólaævintýri fyrir viðskiptavini sína á fjarlægustu slóðum Íslands.

Magne Kvam er fæddur á Akureyri 13. júní 1975. Foreldrar hans eru þau Gígja Kjartansdóttir tónlistarkennari, organisti og stofnandi Urtasmiðjunnar og Roar Kvam tónlistarkennari og tónskáld. Magne á eina systur, Helgu Kvam f. 1972 sem starfar sem tónlistarkennari og tónskáld.

Rex var sannur vinur
„Ég er alinn upp á Svalbarðsströnd í Eyjafirði og það var frábært að alast þar upp, í sveitinni við fjörðinn. Maður var alltaf að bardúsa eitthvað, með veiðistöngina á reiðhjólinu eða smíðandi fleka úr vörubrettum. Á næsta bæ átti ég skyldfólk og hjá þeim var ég mikið á mínum æskuárum.
Ég átti hund sem hét Rex og hann fór með mér hvert sem ég fór og var sannur vinur. Hann varð síðan fyrir bíl og það var mjög vont fyrir ungan dreng.
Ég man vel eftir þeim degi þegar ég smíðaði mér boga og skaut ör í flugdreka drengs í sveitinni sem mér þótti ekki skemmtilegur með þeim afleiðingum að drekinn hrapaði til jarðar. Það var mikill víkingasigur sem ég er enn stoltur af,“ segir Magne og brosir.

Stundaði nám á alls kyns hljóðfæri
„Ég gekk í grunnskóla í sveitinni alveg upp í 6. bekk, þetta var lítill sveitarskóli sem var bara kósí og við vorum fjögur í mínum árgangi. Ég fór síðan í Glerárskóla á Akureyri og kynntist þar nýjum félögum og kláraði mína skólaskyldu þar. Á sumrin vann ég í unglingavinnunni, við garðslátt, girðingarvinnu og á trésmíðaverkstæði.
Á unglingsárunum ólst ég eiginlega upp í tónlistarskóla, stundaði þar nám á alls kyns hljóðfæri í klassísku tónlistarnámi. Hóp­íþróttir áttu ekki vel við mig og ekki mikið annað í boði þannig að ég hjólaði mikið sem barn og fann mig vel í því sporti.
Ég gekk líka í þungarokkshljómsveitir og brallaði ýmislegt mis gáfulegt.“

Sá risastórt tækifæri
Eftir skólaskyldu fór Magne að starfa sem handlangari á trésmíðaverkstæði en svo lá leið hans í Verkmanntaskólann á Akureyri á myndlista- og handiðnabraut. Hann var eini karlmaðurinn í allri deildinni, þar teiknaði hann, málaði og lærði einnig á vefstól.
„Eftir verkmenntaárin lá leið mín í 4 ára myndlistar- og hönnunarnám í Myndlistaskólanum á Akureyri og ég útskrifast þaðan árið 1997 sem grafískur hönnuður. Við tók 18 ár af auglýsingagerð og sjónvarpsframleiðslu hjá fyrirtækjum eins og OZ, Fíton, Jonsson & Le’macks, CAOZ, Pipar/TBWA og einnig tók ég að mér sjálfstætt starfandi verkefni tengd hreyfimyndagerð og sjónvarpsframleiðslu. Á sama tíma var ég einnig að kenna hönnun við Myndlistarskólann og byrjaði svo að fást við location & logistics vinnu þ.e. finna hentuga staði fyrir myndatökur og fleira.
Út frá ofangreindu þá fór að þróast hjá mér mikil della og áhugi fyrir ferðamennsku um landið. Sameinaði ég þá þekkingu mína við fjallahjóladelluna og fór að taka að mér leiðsögn reiðhjólamanna ásamt því að sinna ljósmyndatökuverkefnum. Á þessum tíma var fjallahjólasport nánast ekki til á Íslandi og ég sá risa tækifæri til þess að koma Íslandi á kortið sem áfangastað fjallahjólreiðamanna.“

Bæti við uppbygginguna árlega
„Ég stofnaði fjallahjólafyrirtækið, Icebike Adentures, og fór að byggja upp ferðaþjónustu sem gekk vel og óx ört, ég stefndi á að koma Íslandi á kortið. Í framhaldi sá ég þörfina á að byggja upp leiðakerfi og efla aðstöðu til fjallahjólreiða um land allt meðal annars búa til og viðhalda stígum.
Ég hef verið að byggja upp brautir í Skálafelli og Hlíðarfjalli þar sem skíðasvæðin halda uppi rekstri fyrir fjallahjólreiðar og ég bæti við þá uppbyggingu árlega. Ég hélt svo áfram og bauð sveitarfélögum upp á þjónustu í uppbyggingu á leiðum en maður fann fyrir mismiklum áhuga þeirra sem ráða. Sums staðar á pólitíkin langt í land hvað varðar skilning og þá sérstaklega fyrir yngstu kynslóðina því það hafa ekki öll börn áhuga á hópíþróttum.
Undanfarið höfum við verið að vinna fyrir Hveragerðisbæ og það hefur gengið mjög vel og þar eru komnar margar góðar leiðir í fallegu umhverfi.“

Fara á leynilegar slóðir
Eiginkona Magne er, Ásta Briem framkvæmdastjóri Icebike Adventures en hún kom inn í fyrirtækið með honum árið 2013. Þau eiga þrjú börn, Eldar f. 2004, Sölva f. 2014 og Heklu f. 2015.
Þau segja áhuga fólks á hjólreiðum hafi aukist mjög mikið og hafa verið að bjóða upp á námskeið fyrir byrjendur og eins lengra komna. Í ferðum sínum leggja þau mikið upp úr því að koma viðskiptavinum sínum á leynilegar slóðir hálendisins. Farið er yfir óbrúaðar ár með breyttum jeppum og sérsmíðuðum reiðhjólavögnum.

Það er dulúð yfir landinu okkar
„Aðaláhersla okkar er að kynna Ísland og fjallahjólreiðar fyrir bæði erlendum og innlendum ferðamönnum víða um land. Það sem við höfum hér á landi er auðnin og óbyggða hálendið okkar. Möguleikinn á að geta hjólað dag eftir dag án þess að rekast á annað fólk er eitt af því sem fólk sækist eftir.
Grófleikinn, tengingin við uppruna jarðarinnar og gríðarlega fjölbreytt landslag sem tekur endalausum breytingum gerir ferðalagið spennandi og krefjandi. Ísland sem fjallahjólaland er ekki fyrir alla en þeir sem skilja jarðfræðina og átta sig á töfrum landsins, þeir koma aftur og aftur.
Það er einhver dulúð yfir landinu okkar sem er spennandi og ógnandi á sama tíma,“ segir Magne að lokum er við kveðjumst.

Helgafellsskóli afhentur Mosfellsbæ

Haraldur Sverrisson bæjarstjóri, Rósa Ingvarsdóttir skólastjóri og Bergþór Ásgeirsson frá Flotgólf ehf.

Helgafellsskóli var afhentur Mosfellsbæ við formlega athöfn í skólanum þann 7. september að viðstöddum bæjarfulltrúum, nefndarmönnum í fræðslunefnd, starfsmönnum fræðslu- og frístundasviðs og umhverfissviðs Mosfellsbæjar. Skólinn er afhentur á réttum tíma og undir kostnaðaráætlun.
Hönnun Helgafellsskóla var á höndum Yrki Arkitekta og VSB verkfræðistofu. Í ársbyrjun 2019 voru 1. og 4. áfangar skólans teknir í notkun og nú tveimur árum síðar eru 2.- 3. áfangar skólans tilbúnir. Í þeim hluta skólans verður 7.-10. bekkur auk sérgreinastofa skólans eins og raungreinastofur, listasmiðjur og gróðurhús svo nokkuð sé nefnt. Þá er í þessum áfanga vel búinn hátíðarsalur.

Innan kostnaðar- og tímaramma
Fyrirtækið Flotgólf vann að uppbyggingu 2.-3. áfanga og tókst þrátt fyrir utanaðkomandi tafir að halda verkinu á áætlun.
Undirbúningur að byggingu Helgafellsskóla hófst í ársbyrjun 2015 og 1. og 4. áfangar voru teknir í notkun í janúar 2019. „Stýrihópur verkefnisins hefur að mínu mati skilað einstaklega góðu verki,“ segir Haraldur Sverrisson bæjarstjóri Mosfellsbæjar.
„Þá vil ég sérstaklega hrósa fyrirtækinu Flotgólf fyrir vandaða vinnu, góð og uppbyggileg samskipti á byggingartímanum og einstaka tillitssemi gangvart starfsemi þess hluta skólans sem starfaði á byggingartímanum.
Kostnaðarrammi 2. og 3. áfanga var áætlaður rúmir 2,3 milljarðar króna og er heildarkostnaður við byggingu þessa áfanga áætlaður um 98% af kostnaðarramma. Verkefnið í heild er því í senn innan kostnaðarramma og tímaramma.
Það er mikilvægt að ná slíkum árangri í opinberum rekstri og slík jákvæð frétt nær ekki alltaf eyrum allra. Ég vil því nota þetta tækifæri til að hrósa öllum þeim sem að verkefninu hafa komið enda getum við verið stolt af þessum glæsilega skóla.
Skólinn verður sannkallað hjarta Helgafellshverfis og bæði salir skólans og lóð verða þungamiðja menningar- og mannlífs í hverfinu í nánustu framtíð“ segir Haraldur.

Hinsegin klúbbur Bólsins hlýtur jafnréttisviðurkenninguna 2021

Una Hildardóttir formaður lýðræðis- og mannréttindanefndar, Katla Jónasdóttir umsjónarmaður Hinsegin klúbbsins og Haraldur Sverrisson bæjarstjóri.

Jafnréttisviðurkenningu Mosfellsbæjar 2021 hlýtur Hinsegin klúbbur Bólsins.
Hinsegin klúbbur félagsmiðstöðvarinnar Bólsins var stofnaður árið 2019 og er vettvangur þar sem öll geta verið þau sjálf og veita þátttakendum færi á að fræðast frekar um hinsegin málefni.
Hinsegin klúbburinn er fyrir alla krakka á aldrinum 13-18 ára en öll áhugasöm um hinsegin málefni eru velkomin og geta tekið þátt í þeim viðburðum sem haldnir eru hverju sinni. Starfsemi klúbbsins er kærkomin viðbót í flóru félagsstarfs í Mosfellsbæ en þar er meðal annars staðið fyrir fjölbreyttri fræðslu, m.a. kynfræðslu og hafa samtök eins og #Sjúkást og Eitt líf komið í heimsókn.
Loks vinnur hinsegin klúbbur Bólsins að því að brjóta niður staðalmyndir kynjanna og vinnur markvisst að framgangi jafnréttis og gegn kynbundnu ofbeldi, kynferðislegu ofbeldi og áreitni.
Með viðurkenningunni vill lýðræðis- og mannréttindanefnd Mosfellsbæjar fagna fjölbreytileikanum og viðurkenna þörfina fyrir öruggan vettvang fyrir hinsegin ungmenni. Mikilvægt er að tryggja að við öll sem búum í Mosfellsbæ njótum sömu mannréttinda óháð kyni, kynhneigðar, kynvitundar, kyntjáningar eða kyneinkenna.

Smelltu hér til að horfa á streymi frá deginum.