Mosfellingar eru nú orðnir 10.000 talsins og var það ung og stækkandi fjölskylda sem flutti í Skeljatanga sem kom Mosfellsbæ yfir þennan tímamótaáfanga.
Daðey Albertsdóttir og Tómas Guðmundsson fluttu í Mosfellsbæ í síðasta mánuði og eiga þriggja vikna óskírðan dreng.
Fjölskyldan flutti í Mosfellsbæ í byrjun maí en Daðey kemur úr Árbænum en Tómas úr Dalasýslunni.
„Okkur langaði að komast á stað þar sem stutt er í náttúruna en við erum einnig með hund á heimilinu. Eitt af skilyrðunum var líka að við yrðum í göngufæri í sundlaug.“

Haraldur Sverrisson bæjarstjóri færði fjölskyldunni blóm og gjafir í tilefni þessa merka áfanga en íbúafjöldi Mosfellsbæjar fer ört vaxandi og hefur tvöfaldast á síðastliðnum 20 árum. Þann 9. ágúst næstkomandi verða svo liðin 30 ár frá því Mosfellsbær fékk kaupstaðarréttindi. Árið 1987 var nafni sveitarfélagsins breytt úr Mosfellssveit í Mosfellsbæ. Íbúar á þeim tíma voru um 3.900 talsins. Í dag eru íbúar orðnir 10.000 talsins og er Mosfellsbær sjöunda stærsta sveitarfélag landsins. Haldið verður upp á afmælið í ágúst með fjölbreyttri dagskrá frá 9. ágúst og fram yfir bæjarhátíðina Í túninu heima sem fram fer í lok ágúst.

 

Krakkarnir í 8. bekk Lágafellsskóla brölluðu ýmislegt síðustu skóladaga fyrir sumarfrí.
Meðal annars fóru nemendurnir í göngu upp á Úlfarsfellið. Hlynur Bergþór Steingrímsson, sem er í hjólastól, á greinilega góða vini í sínum bekk því þeim fannst ómögulegt að Hlynur kæmist ekki með.
Þeir gerði sér því lítið fyrir og rifu Hlyn upp úr stólnum og báru hann upp á topp. Strákarnir voru sjö talsins og skiptust á að bera Hlyn upp með skipulögðum hætti. Í mesta brattanum hjálpuðust þeir svo að til að ná takmarkinu.
Frábært framtak hjá félögunum sem fengu mikið lof fyrir. Frumkvæðið var þeirra og allir í skýjunum eftir vel heppnaða fjallaferð.
Á myndinni má sjá Hlyn og hans traustu vini, Ísak Tuma, Ísak Mána, Anton, Hallgrím, Guðmund, Eyþór og Kristófer Mána áður en lagt var í gönguna.

Útskriftarhátíð Framhaldsskólans í Mosfellsbæ fór fram laugardaginn 27. maí við hátíðlega athöfn.
Að þessu sinni voru alls þrjátíu og þrír nemendur brautskráðir, sjö af félags- og hugvísindabraut og tíu af náttúru­vísindabraut. Af opinni stúdentsbraut brautskráðust fjórtán nemendur. Einnig brautskráðust tveir nemendur af starfsbraut skólans.
Útskriftarnemendum voru veittar viðurkenningar fyrir góðan námsárangur:
Arnar Franz Baldvinsson fékk viðurkenningu fyrir góðan árangur í kvikmyndafræði og Valgeir Bjarni Hafdal fékk viðurkenningu fyrir góðan árangur í umhverfisfræði. Fyrir góðan árangur í sálfræði fékk Björn Bjarnarson viðurkenningu.
Fyrir góðan árangur í dönsku, íslensku, spænsku, og náttúrufræði fékk Kristján Davíð Sigurjónsson viðurkenningar. Viðurkenningar fyrir góðan árangur í dönsku og íslensku fékk Rakel Anna Óskarsdóttir. Mosfellsbær veitti jafnframt Kristjáni Davíð viðurkenningu fyrir hæstu einkunn á stúdentsprófi.

Herdís Sigurjónsdóttir smitaðist af svínaflensu árið 2009 og hefur glímt við erfið veikindi síðan.

Herdís hefur frá unga aldri haft áhuga fyrir nærumhverfi sínu. Hún er menntuð í lífeinda-, umhverfis- og auðlindafræðum og er reynslumikill ráðgjafi á sviði neyðarstjórnunar vottað af Alþjóðasamtökum hamfarasérfræðinga IAEM.
Herdís hefur einnig látið stjórnmál sig varða og sat í bæjarstjórn Mosfellsbæjar í tæp 15 ár en baðst lausnar árið 2013.

Herdís Sigurjónsdóttir fæddist í heimahúsi á Siglufirði 8. desember 1965. Foreldrar hennar eru þau Ásdís Magnea Gunnlaugsdóttir húsmóðir og alþýðulistakona og Sigurjón Jóhannsson skipstjóri. Sigurjón lést árið 2010.
Herdís á þrjú systkini, þau Kristínu, Jóhann og Sigurjón, en hann lést árið 1973.

Léku sér á ruslahaugunum
„Ég ólst upp á Siglufirði sem var í þá tíð ævintýri líkast fyrir krakka. Síldin var farin og eftir stóðu ónýtar bryggjur, verksmiðjur og braggar sem var gaman að leika sér í. Okkur þótti líka gaman að leika okkur á ruslahaugunum og segi ég nú oft í gríni að það sé þess vegna sem ég hef svona mikinn áhuga á úrgangsmálum í dag.
Ég elskaði að vera í bústaðnum okkar við Miklavatn. Mamma var með okkur systkinin þar öll sumur á meðan pabbi var á sjónum, þarna lærði maður að lifa í núinu.
Við fjölskyldan fluttum yfir á Raufarhöfn og þar bjuggum við í eitt ár. Pabbi starfaði sem skipstjóri á Rauðanúpi.“

Er enn smá pönkari í mér
„Ég gekk í Barnaskóla Siglufjarðar og fór svo í gagnfræðaskólann. Það var gaman í skólanum, skemmtilegast þótti mér í raungreinum og listum.
Haustið 1981 fór ég í Héraðsskólann á Reykjum í Hrútafirði. Í skólanum var náinn hópur 100 nemanda og við vorum eins og fjölskylda, deildum sorg og gleði. Þarna eignaðist ég nokkra af mínum bestu og tryggustu vinum.
Á þessum tíma var ég svarthærð og burstaklippt og ég verð að játa að ég er enn smá pönkari í mér,“ segir Herdís og glottir.

Vann á togara í Alaska
Herdís flutti suður og fór í Kvennaskólann í Reykjavík og útskrifast þaðan vorið 1985.
„Eftir stúdenspróf fór ég til Ameríku til að vera bróður mínum og mágkonu til halds og traust þar sem þau áttu von á frumburði sínum. Mér var síðan boðin vinna á togara og ég sló til og var á sjó í Alaska einn vetur en þar voru einnig nokkrir aðrir Íslendingar við störf.
Ég sótti um inngöngu í Tækniskólann áður en ég fór heim því mér hafði borist til eyrna að heima vantaði meinatækna svo mér fannst það tryggur kostur. Í skólanum kynntist ég Ella mínum, Erlendi Fjeldsted, sem er héðan úr Mosfellsbænum. Hann byrjaði á sama tíma og ég og fór í byggingatæknifræði.
Á sumrin starfaði ég á sjúkrahúsinu á Siglufirði og sem barþjónn á ferjunni Norrænu. Það var frábær skemmtun, ekki síst þegar það þurfti að æfa björgunaræfingar á færeysku.”

Vann við fisksjúkdómarannsóknir
„Eftir útskrift 1989 fór ég að vinna við fisksjúkdómarannsóknir á Keldum. Við Elli fluttum í Mosó árið 1990 og giftum okkur með pompi og prakt sama ár. Frumburðurinn, Ásdís Magnea, leit dagsins ljós árið 1992, Sturla Sær árið 1995 og svo fæddist Sædís Erla árið 2003 og er sómi okkar og ljómi eins og eldri systkini hennar.
Um aldamótin byggðum við fjölskyldan okkur hús í Rituhöfðanum.“

Besti skóli sem ég hef farið í
Herdís hefur látið stjórnmál sig varða og sat í bæjarstjórn Mosfellsbæjar í tæp 15 ár. „Mér bauðst 3. sæti á lista Sjálfstæðismanna í Mosfellsbæ í bæjarstjórnarkosningum árið 1998 og tók þá fyrst sæti í bæjarstjórn. Ég hef gaman af því að umgangast fólk og gefa af mér og fyrir slíkt fólk eru bæjarmál, þátttaka í pólitík og félagsstörf yfir höfuð skemmtileg.
Það er náttúrulega dásamlegt að búa í Mosfellsbæ og ala hér upp börn. Það eru forréttindi að hafa fengið að taka þátt í uppbyggingu samfélagsins. Ég segi oft að þáttaka mín í sveitarstjórnarmálunum sé sá besti skóli sem ég hef farið í.“

Veiktist af svínaflensu
Herdís varð að hætta störfum á Keldum vegna ofnæmis. Hún byrjaði að vinna hjá Rauða krossi Íslands árið 1998 og starfaði þar til ársins 2007 við hin ýmsu störf. Hún fór í meistaranám í umhverfis- og auðlindafræðum í HÍ og útskrifaðist vorið 2009 og byrjaði síðan í doktorsnámi. Um haustið veikist hún og fjölskylda hennar öll af svínaflensu. Herdís var þá nýbyrjuð í starfi hjá VSÓ ráðgjöf.
„Ég hef aldrei náð mér eftir að ég veiktist. Fyrst á eftir hélt ég að breytingaskeiðið væri að kikka svona rosalega inn en svo var nú ekki. Ég fékk svo endalausar sýkingar og leið alltaf eins og ég væri með flensu. Mér fannst ég einhvern veginn vera bara skugginn af sjálfri mér.“

Átti mörg samtöl við Guð
„Pabbi minn lést árið 2010 og fékk það mikið á mig. Annað áfall reið yfir í fjölskyldunni þegar litli frændi minn lést 2012, eins og hálfs árs. Þetta var óskaplega erfiður tími og maður átti mörg samtöl við Guð á þessum tíma.
Árið 2013 fékk ég veirusýkingu í miðtaugakerfið sem ég hef ekki enn náð mér af. Ég varð viðkvæm fyrir hávaða og gekk með sólgleraugu jafnt inni sem úti. Ég sat í bæjarstjórn á þessum tíma en baðst lausnar vegna orkuleysis.“

Jákvæð og bjartsýn að eðlisfari
„Það var ekki fyrr en sumarið 2015 að ég var greind með taugasjúkdóminn ME eða síþreytu eins og hann er kallaður á íslensku. Ég kom mér strax í samband við forsvarsmenn ME félagsins en félagið var stofnað árið 2011. Ég gekk í vísindahóp og fór að afla mér upplýsinga um sjúkdóminn. Í dag er ég virk í félaginu sem er mjög gefandi.
Nú er verið að undirbúa ráðstefnu sem haldin verður á Grand Hótel 28. september n.k. Þar munu erlendir sérfræðingar fræða íslenskt heilbrigðisfólk og sjúklinga um ME sjúkdóminn. Þar verður einnig rætt um Akur­eyrarveikina sem gekk yfir árið 1950 og er skráð sem faraldur í ME sögunni.
Staða mín í dag er sú að ég er óvinnufær en nýti nú tímann minn í að vinna í doktorsritgerðinni minni sem ég hef ekki snert á í tvö ár.
Þessi ganga mín undanfarin ár hefur vissulega verið erfið og er mikil kúvending en ég reyni að nýta reynsluna mér til góðs og hjálpar því ég er jákvæð og bjartsýn að eðlisfari.“

Mosfellingurinn 8. júní 2017
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

Útskriftarhátíð Framhaldsskólans í Mosfellsbæ fór fram laugardaginn 27. maí við hátíðlega athöfn.
Að þessu sinni voru alls þrjátíu og þrír nemendur brautskráðir, sjö af félags- og hugvísindabraut og tíu af náttúru­vísindabraut. Af opinni stúdentsbraut brautskráðust fjórtán nemendur. Einnig brautskráðust tveir nemendur af starfsbraut skólans.
Útskriftarnemendum voru veittar viðurkenningar fyrir góðan námsárangur:
Arnar Franz Baldvinsson fékk viðurkenningu fyrir góðan árangur í kvikmyndafræði og Valgeir Bjarni Hafdal fékk viðurkenningu fyrir góðan árangur í umhverfisfræði. Fyrir góðan árangur í sálfræði fékk Björn Bjarnarson viðurkenningu.
Fyrir góðan árangur í dönsku, íslensku, spænsku, og náttúrufræði fékk Kristján Davíð Sigurjónsson viðurkenningar. Viðurkenningar fyrir góðan árangur í dönsku og íslensku fékk Rakel Anna Óskarsdóttir. Mosfellsbær veitti jafnframt Kristjáni Davíð viðurkenningu fyrir hæstu einkunn á stúdentsprófi.

Ég er búinn að vera að vinna með kuldann í vor. Kaldar sturtur og sjóböð eru í uppáhaldi. Köldu kerin í sundlaugunum eru líka hressandi. Mér finnst þetta hafa haft mjög góð áhrif á mig. Ég finn sérstaklega mun þegar ég er búinn að vera að puða og púla. Það er eins og þreyttur líkaminn endurnærist í kalda vatninu, lifni einhvern veginn við aftur.

Best finnst mér að enda á kaldri sturtu og finna líkamann hita sig upp aftur, hægt og rólega. En maður þarf að fara að rólega af stað og venja sig við kuldann. Það er mjög mikilvægt. Byggja upp kuldaþol. Æfa sig. Verða smám saman betri í að vinna með kuldann.

Það er mikilvægt að stýra önduninni, anda hægt og rólega og slaka á, annars á maður ekki möguleika í kalda vatninu. Maður þarf líka að stýra hugsunum sínum. Hugsa um hvað þetta sé gott fyrir mann, að kuldinn geri mann hraustari og hressari. Hafi góð áhrif á mann. Þannig hugsanir hjálpa manni að ná stjórn á önduninni. Það hjálpar ekki hugsa um hvað þetta sé nú hrikalega kalt og eigi eftir að verða erfitt og vont. Jafnvel þótt þetta sé erfitt til að byrja með. Eins og með allt sem er erfitt en gott fyrir mann, þá tekur líkaminn smám saman stjórnina og hvetur mann til dáða.

Daglegu köldu sturturnar voru ekki auðveldar fyrst en núna hlakka ég til þeirra. Hlakka til þess að finna ískalt og hressandi vatnið skella á mér. Tilfinning er góð á meðan ég er í kalda vatninu og frábær eftir á.

Sjórinn er svo alltaf bestur. Stútfullur af lífi og orku. Ég hlakka til að stinga mér í spegilslétta íslenska firði í sumar. Fyrir sunnan, austan, norðan og vestan. Njóta þess að svamla í ferskri náttúrunni í sumarsólinni. Njótum ferðalagsins!

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 8. júní 2017

Bára Einarsdóttir framkvæmdastjóri og eigandi Bílaparta ehf. er Íslands- og bikarmeistari í 50 metra liggjandi riffli.

Það er ekki hægt að segja annað en að Bára Einarsdóttir fari óhefðbundnar leiðir þegar kemur að vali á áhugamálum. Dagsdaglega starfar hún innan um bíla og bílaparta, á góðviðrisdögum skreppur hún í flugtúr á sinni eigin flugvél og þess á milli meðhöndlar hún riffla og skammbyssur.
Hún veit ekkert skemmtilegra en að skella sér í veiðitúr erlendis í góðra vina hópi og síðastliðið haust var haldið til Eistlands þar sem veiddir voru elgir og rádýr.

Bára fæddist í Hafnarfirði 4. maí 1972. Hún er dóttir hjónanna Þóru M. Sigurðardóttur fv. bankastarfsmanns og Einars D.G. Gunnlaugssonar, tækniteiknara. Systkini Báru eru þau Sonja Sól og Einar Sigurður.

Með þeim fyrstu í Grafarvoginn
„Ég bjó í Reykjavík til þriggja ára aldurs en árið 1974 flutti fjölskyldan búferlum til Hafnar í Hornarfirði þar sem við bjuggum í átta ár. Móðurafi minn og amma bjuggu á Höfn og afi rak bakaríið hjá Kaupfélagi Austur-Skaftfellinga.
Móðir mín vann við verslunarstörf og faðir minn við hin ýmsu störf. Síðustu tvö árin okkar á Höfn vann hann í Síldarsöltunarstöðinni en við byggingu nýrrar söltunar­stöðvar varð hann fyrir alvarlegu vinnuslysi sem olli því að við þurfum að flytja til Reykjavíkur.
Við fluttum í Breiðholtið og ég gekk tvo vetur í Fellaskóla. Við fluttum svo yfir í Grafarvoginn og vorum með þeim fyrstu sem fluttu þangað. Fyrsta veturinn minn þar gekk ég í Laugarnesskóla en þegar Foldaskóli var tilbúinn þá færðist ég yfir. Síðasta veturinn í gagnfræðaskólanum var öllum bekkjunum skipt upp og ég valdi að fara í Ölduselsskóla og sé ekki eftir því.“

Fórum á hestbak á Keldum
„Það var skemmtilegt að búa í Grafarvogi. Þetta var fyrst um sinn lítið samfélag og við sem bjuggum þarna vorum mjög náin.
Vinahópurinn var nú ansi oft uppátækjasamur og við vorum ekki eftirlæti kennaranna. Við fórum stundum á hestbak á hestunum hjá Tilraunastöðinni á Keldum og höfðum mikið gaman af.
Eftir grunnskóla fór ég að vinna en með skólanum hafði ég verið að vinna í Kólus­ lakkrísgerð og í Miklagarði og í fiski á sumrin.“

Fluttu fyrirtækið til Mosfellsbæjar
„Í mars 1988 kynntist ég eiginmanni mínum, Ásgeiri Jamil Allanssyni. Við Jamil eigum tvo syni, Atla fæddan 1990 og Andra fæddan 1994. Atli og kona hans Ágústa eiga einn son, Alex Jamil, sem er fæddur 2010.
Við Jamil unnum saman fyrst í sjoppu og í Bílaþjónustunni í Dugguvogi en faðir Jamils rak það fyrirtæki. Við opnuðum Bílapartasöluna við Rauðavatn í júní 1989 en fluttum svo fyrirtækið að Grænumýri í Mosfellsbæ þar sem við erum í dag. Við fjölskyldan fluttum svo hingað árið 2003 og hér finnst okkur gott að vera.
Atli og Ágústa starfa með okkur á Bíla­partasölunni en Andri Jamil er í flugvirkja­námi í Grikklandi. Fjölskyldan skiptir mig mestu máli, við erum mjög samrýmd enda vinnum við öll saman og erum góðir vinir.“

Lærði arabísku í Egyptalandi
Bára fór í Skrifstofu- og ritaraskólann, Tölvu- og viðskiptaskólann og lærði líka svæðanudd. Í 12 ár sýndi hún hunda á sýningum hjá HRFÍ og var einnig formaður Spaniel-deildarinnar.
Bára er löggildur bílasali og fór á Cabas­námskeið og plastsuðunámskeið hjá Iðunni. Hún hefur farið á nokkur tungumálanámskeið og hefur meðal annars lært arabísku. Hún lagði leið sína til Egyptalands í nokkrar vikur til að læra arabískuna betur.
Jamil keppti í torfæru í sex ár og átti það hug þeirra hjóna allan þann tíma.

Fóru til Eistlands í veiðiferð
„Það var árið 2013 sem Jónas Hafsteinsson lögreglumaður kynnti mig fyrir skotfimi hjá Skotíþróttafélagi Kópavogs. Það var ekki aftur snúið því ég kolféll fyrir þessu og byrjaði að æfa um haustið.
Ég varð Íslandsmeistari í loftskammbyssu 2014 og hef síðan þá náð nokkrum titlum og sett nokkur Íslandsmet í liðakeppni í hinum ýmsu skotgreinum. Ég var valin skotíþróttakona ársins hjá félaginu árið 2015 og 2016.
Ég varði Íslands- og bikarmeistaratitilinn minn á dögunum í 50 metra liggjandi riffli og er að sjálfsögðu ánægð með það. Í dag er ég varaformaður Skotíþróttafélagsins.
Stöllur mínar, Guðrún Hafberg og Margrét Linda, hafa líka sett nokkur Íslandsmet þetta keppnisbilið en það er gaman að segja frá því að við erum allar úr Mosfellsbæ.
Ég hef mjög gaman af því að veiða og síðast­liðið haust fórum við nokkrar vinkonur saman til Eistlands í veiðiferð. Þar hittum við fleiri konur sem voru í sama tilgangi og við.
Ég veiddi þrjú rádýr í þessari ferð og stefni á að fara aftur út í haust ásamt því að fara á gæs hér heima.“

Keyptu sér flugvél í Bandaríkjunum
„Ég fór að læra að fljúga í Flugskólanum Geirfugli árið 2015 og útskrifaðist með einkaflugmannspróf sumarið 2016. Skotfimi og flug eiga vel saman, maður er í skotfiminni inni á veturna og svo tekur flugið við á sumrin.
Við Jamil keyptum okkur flugvél frá Bandaríkjunum sl. haust en hann flýgur einnig mikið. Ég flaug á sjóflugvél í fyrsta skipti um páskana á Flórída og mun ég reyna að fara sem oftast til þess.
Það er ekkert sem jafnast á við listflug. Sigurjón Valsson fráfarandi formaður Flugklúbbs Mosfellsbæjar náði að smita mig af þessari bakteríu áður en ég tók við formennsku af honum í mars sl. og ég get sagt þér að þetta er algjör snilld.
Ég fer út í sumarið full af áhuga og ætla að reyna að fljúga sem mest og njóta sumarins og ætla jafnvel að skella mér á salsanámskeið,“ segir Bára brosandi að lokum er við kveðjumst.

Mosfellingurinn 18. maí 2017
Myndir og texti: Ruth Örnólfs