Ég er búinn að vera að vinna með kuldann í vor. Kaldar sturtur og sjóböð eru í uppáhaldi. Köldu kerin í sundlaugunum eru líka hressandi. Mér finnst þetta hafa haft mjög góð áhrif á mig. Ég finn sérstaklega mun þegar ég er búinn að vera að puða og púla. Það er eins og þreyttur líkaminn endurnærist í kalda vatninu, lifni einhvern veginn við aftur.

Best finnst mér að enda á kaldri sturtu og finna líkamann hita sig upp aftur, hægt og rólega. En maður þarf að fara að rólega af stað og venja sig við kuldann. Það er mjög mikilvægt. Byggja upp kuldaþol. Æfa sig. Verða smám saman betri í að vinna með kuldann.

Það er mikilvægt að stýra önduninni, anda hægt og rólega og slaka á, annars á maður ekki möguleika í kalda vatninu. Maður þarf líka að stýra hugsunum sínum. Hugsa um hvað þetta sé gott fyrir mann, að kuldinn geri mann hraustari og hressari. Hafi góð áhrif á mann. Þannig hugsanir hjálpa manni að ná stjórn á önduninni. Það hjálpar ekki hugsa um hvað þetta sé nú hrikalega kalt og eigi eftir að verða erfitt og vont. Jafnvel þótt þetta sé erfitt til að byrja með. Eins og með allt sem er erfitt en gott fyrir mann, þá tekur líkaminn smám saman stjórnina og hvetur mann til dáða.

Daglegu köldu sturturnar voru ekki auðveldar fyrst en núna hlakka ég til þeirra. Hlakka til þess að finna ískalt og hressandi vatnið skella á mér. Tilfinning er góð á meðan ég er í kalda vatninu og frábær eftir á.

Sjórinn er svo alltaf bestur. Stútfullur af lífi og orku. Ég hlakka til að stinga mér í spegilslétta íslenska firði í sumar. Fyrir sunnan, austan, norðan og vestan. Njóta þess að svamla í ferskri náttúrunni í sumarsólinni. Njótum ferðalagsins!

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 8. júní 2017

Bára Einarsdóttir framkvæmdastjóri og eigandi Bílaparta ehf. er Íslands- og bikarmeistari í 50 metra liggjandi riffli.

Það er ekki hægt að segja annað en að Bára Einarsdóttir fari óhefðbundnar leiðir þegar kemur að vali á áhugamálum. Dagsdaglega starfar hún innan um bíla og bílaparta, á góðviðrisdögum skreppur hún í flugtúr á sinni eigin flugvél og þess á milli meðhöndlar hún riffla og skammbyssur.
Hún veit ekkert skemmtilegra en að skella sér í veiðitúr erlendis í góðra vina hópi og síðastliðið haust var haldið til Eistlands þar sem veiddir voru elgir og rádýr.

Bára fæddist í Hafnarfirði 4. maí 1972. Hún er dóttir hjónanna Þóru M. Sigurðardóttur fv. bankastarfsmanns og Einars D.G. Gunnlaugssonar, tækniteiknara. Systkini Báru eru þau Sonja Sól og Einar Sigurður.

Með þeim fyrstu í Grafarvoginn
„Ég bjó í Reykjavík til þriggja ára aldurs en árið 1974 flutti fjölskyldan búferlum til Hafnar í Hornarfirði þar sem við bjuggum í átta ár. Móðurafi minn og amma bjuggu á Höfn og afi rak bakaríið hjá Kaupfélagi Austur-Skaftfellinga.
Móðir mín vann við verslunarstörf og faðir minn við hin ýmsu störf. Síðustu tvö árin okkar á Höfn vann hann í Síldarsöltunarstöðinni en við byggingu nýrrar söltunar­stöðvar varð hann fyrir alvarlegu vinnuslysi sem olli því að við þurfum að flytja til Reykjavíkur.
Við fluttum í Breiðholtið og ég gekk tvo vetur í Fellaskóla. Við fluttum svo yfir í Grafarvoginn og vorum með þeim fyrstu sem fluttu þangað. Fyrsta veturinn minn þar gekk ég í Laugarnesskóla en þegar Foldaskóli var tilbúinn þá færðist ég yfir. Síðasta veturinn í gagnfræðaskólanum var öllum bekkjunum skipt upp og ég valdi að fara í Ölduselsskóla og sé ekki eftir því.“

Fórum á hestbak á Keldum
„Það var skemmtilegt að búa í Grafarvogi. Þetta var fyrst um sinn lítið samfélag og við sem bjuggum þarna vorum mjög náin.
Vinahópurinn var nú ansi oft uppátækjasamur og við vorum ekki eftirlæti kennaranna. Við fórum stundum á hestbak á hestunum hjá Tilraunastöðinni á Keldum og höfðum mikið gaman af.
Eftir grunnskóla fór ég að vinna en með skólanum hafði ég verið að vinna í Kólus­ lakkrísgerð og í Miklagarði og í fiski á sumrin.“

Fluttu fyrirtækið til Mosfellsbæjar
„Í mars 1988 kynntist ég eiginmanni mínum, Ásgeiri Jamil Allanssyni. Við Jamil eigum tvo syni, Atla fæddan 1990 og Andra fæddan 1994. Atli og kona hans Ágústa eiga einn son, Alex Jamil, sem er fæddur 2010.
Við Jamil unnum saman fyrst í sjoppu og í Bílaþjónustunni í Dugguvogi en faðir Jamils rak það fyrirtæki. Við opnuðum Bílapartasöluna við Rauðavatn í júní 1989 en fluttum svo fyrirtækið að Grænumýri í Mosfellsbæ þar sem við erum í dag. Við fjölskyldan fluttum svo hingað árið 2003 og hér finnst okkur gott að vera.
Atli og Ágústa starfa með okkur á Bíla­partasölunni en Andri Jamil er í flugvirkja­námi í Grikklandi. Fjölskyldan skiptir mig mestu máli, við erum mjög samrýmd enda vinnum við öll saman og erum góðir vinir.“

Lærði arabísku í Egyptalandi
Bára fór í Skrifstofu- og ritaraskólann, Tölvu- og viðskiptaskólann og lærði líka svæðanudd. Í 12 ár sýndi hún hunda á sýningum hjá HRFÍ og var einnig formaður Spaniel-deildarinnar.
Bára er löggildur bílasali og fór á Cabas­námskeið og plastsuðunámskeið hjá Iðunni. Hún hefur farið á nokkur tungumálanámskeið og hefur meðal annars lært arabísku. Hún lagði leið sína til Egyptalands í nokkrar vikur til að læra arabískuna betur.
Jamil keppti í torfæru í sex ár og átti það hug þeirra hjóna allan þann tíma.

Fóru til Eistlands í veiðiferð
„Það var árið 2013 sem Jónas Hafsteinsson lögreglumaður kynnti mig fyrir skotfimi hjá Skotíþróttafélagi Kópavogs. Það var ekki aftur snúið því ég kolféll fyrir þessu og byrjaði að æfa um haustið.
Ég varð Íslandsmeistari í loftskammbyssu 2014 og hef síðan þá náð nokkrum titlum og sett nokkur Íslandsmet í liðakeppni í hinum ýmsu skotgreinum. Ég var valin skotíþróttakona ársins hjá félaginu árið 2015 og 2016.
Ég varði Íslands- og bikarmeistaratitilinn minn á dögunum í 50 metra liggjandi riffli og er að sjálfsögðu ánægð með það. Í dag er ég varaformaður Skotíþróttafélagsins.
Stöllur mínar, Guðrún Hafberg og Margrét Linda, hafa líka sett nokkur Íslandsmet þetta keppnisbilið en það er gaman að segja frá því að við erum allar úr Mosfellsbæ.
Ég hef mjög gaman af því að veiða og síðast­liðið haust fórum við nokkrar vinkonur saman til Eistlands í veiðiferð. Þar hittum við fleiri konur sem voru í sama tilgangi og við.
Ég veiddi þrjú rádýr í þessari ferð og stefni á að fara aftur út í haust ásamt því að fara á gæs hér heima.“

Keyptu sér flugvél í Bandaríkjunum
„Ég fór að læra að fljúga í Flugskólanum Geirfugli árið 2015 og útskrifaðist með einkaflugmannspróf sumarið 2016. Skotfimi og flug eiga vel saman, maður er í skotfiminni inni á veturna og svo tekur flugið við á sumrin.
Við Jamil keyptum okkur flugvél frá Bandaríkjunum sl. haust en hann flýgur einnig mikið. Ég flaug á sjóflugvél í fyrsta skipti um páskana á Flórída og mun ég reyna að fara sem oftast til þess.
Það er ekkert sem jafnast á við listflug. Sigurjón Valsson fráfarandi formaður Flugklúbbs Mosfellsbæjar náði að smita mig af þessari bakteríu áður en ég tók við formennsku af honum í mars sl. og ég get sagt þér að þetta er algjör snilld.
Ég fer út í sumarið full af áhuga og ætla að reyna að fljúga sem mest og njóta sumarins og ætla jafnvel að skella mér á salsanámskeið,“ segir Bára brosandi að lokum er við kveðjumst.

Mosfellingurinn 18. maí 2017
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

Reykjalundur hlaut á dögunum titilinn Stofnun ársins 2017 samkvæmt árlegri könnun sem gerð er á vegum fjármála- og efnahagsráðuneytisins í samstarfi við SFR og VR.
Á Reykjalundi fer fram alhliða endurhæfing sem miðar að því að bæta lífsgæði, færni og sjálfsbjargargetu þeirra sem þangað leita. Könnunin er framkvæmd af Gallup og nær til yfir 50 þúsund starfsmanna á almennum og opinberum vinnumarkaði. Könnunin gefur stjórnendum upplýsingar um hvað vel sé gert og hvað megi bæta frá sjónarhóli starfsfólksins. Þátttakendur eru spurðir út í ýmsa þætti í starfsumhverfinu þ.e. trúverðugleika stjórnenda, starfsanda, launakjör, vinnuskilyrði, sveigjanleika í starfi, sjálfstæði í starfi, ímynd stofnunar, ánægju og stolt og jafnrétti.
„Þessi niðurstaða endurspeglar viðhorf til vinnustaðarins og nær til ýmissa samverkandi þátta. Þetta er mikil viðurkenning og staðfesting á að við erum á réttri leið,“ segir Birgir Gunnarsson forstjóri Reykjalundar.
Niðurstöðurnar voru kynntar miðvikudaginn 10. maí.

Íþrótta- og tómstundanefnd Mosfellsbæjar veitir árlega styrki til efnilegra ungmenna á aldrinum 14-20 ára.
Markmiðið með styrkjunum er að gefa styrkþegum sömu tækifæri og jafnöldrum gefast til að njóta launa, á sama tíma og þau stunda af kappi sína list, íþrótt eða tómstund yfir sumartímann.
Styrkurinn er fólginn í launum frá vinnuskóla Mosfellsbæjar og er einstaklingum þannig gefið tækifæri til að einbeita sér frekar að sinni grein og ná enn meiri árangri. Að þessu sinni sóttu 36 ungmenni um styrkinn en 11 hlutu styrk.
Arna Karen Jóhannsdóttir badminton, Arnór Daði Rafnsson gítar, Arnór Gauti Jónsson knattspyrna/handbolti, Cecelía Rán Rúnarsdóttir knattspyrna, Dagmar Ýr Eyþórsdóttir rafgítar, Erna Sóley Gunnarsdóttir frjálsar, Hlynur Logi Ingólfsson körfubolti, Kristín Sól Guðmundsdóttir golf, Ólafur Már Einarsson, knattspyrna, Magnús Þór Sveinsson rytmískt píanónám, Ragnar Már Ríkarðsson, golf.

Kosningu í lýðræðisverkefninu Okkar Mosó er lokið. Alls bárust 1.065 atkvæði sem nemur um 14% kosningaþátttöku. Það er meiri kosningaþátttaka en mælst hefur í sambærilegum verkefnum í Reykjavík og Kópavogi.
Mosfellsbær er eina sveitarfélagið sem hefur slegist í hópinn með þeim tveimur fyrrnefndu og framkvæmt lýðræðislegt samráðsverkefni eins og Okkar Mosó sem felur í sér bæði hugmyndasöfnun meðal íbúa og einnig kosningu um þær hugmyndir sem fram komu.

24 milljónir í framkvæmdir sem hefjast fljótlega
Á kjörskrá voru um 7.700 einstaklingar en það voru 16 ára og eldri íbúar í Mosfellsbæ sem gátu tekið þátt í kosningunni. Faghópur á vegum Mosfellsbæjar vann úr öllum innsendum hugmyndum og alls var kosið um 25 hugmyndir. Þar af voru 10 sem hlutu brautargengi og framkvæmd þeirra mun kosta um 24 milljónir.
Allar innsendar hugmyndir hafa fengið málefnalega umfjöllun. Sumar voru sendar í framkvæmd strax og aðrar verða sendar til frekari umfjöllunar í nefndum og ráðum bæjarins. Yfirlit um afdrif hugmyndanna verður aðgengilegt og uppfært á vef Mosfellsbæjar.
Til stendur að endurtaka verkefnið Okkar Mosó. Þá er tilvalið fyrir hugmyndasmiði að senda sínar hugmyndir inn aftur hafi þær ekki náð í gegn í þetta sinn. Framkvæmdir hefjast fljótlega og hægt verður að fylgjast með þeim í sumar á vef Mosfellsbæjar.

Nafn	Kostnaður	Atkvæði
Stekkjarflöt útivistarparadís	3,5 m.	476
Aðgengi að göngu- og hjólastígum	2,5 m.	466
Bekkir fyrir eldri borgara við Klapparhlíð	1 m.	462
Vatnsbrunnar og loftpumpur	2,5 m.	378
Ungbarnarólur á róluvelli bæjarins	1,5 m.	375
Útileikvöllur fyrir fullorðna	4,5 m.	370
Göngustígur gegnum Teigagilið	1,5 m.	344
Göngugatan: Laga bekki og gróður	1,5 m.	311
Bæta aðgengi á göngustíg við trjágöngin	3,5 m.	281
Fuglafræðslustígur með fram Leirvoginum	2 m.	255

Ég hef verið tengdur íþróttum og hreyfingu síðan ég var smá gutti. Hef æft með ýmsum hópum og félögum. Þrótti, Fylki, Aftureldingu, ÍR og Mjölni, svo nokkur séu nefnd. Ég tilheyri í dag tveimur æfingahópum. Þjálfa og held utan um annan og er þátttakandi í hinum.

Hver æfingahópur hefur sína menningu. Hún er mótuð af þeim sem stýra hópnum og þeim sem mynda hópinn. Einkenni góðra æfingahópa er að fólk mætir reglulega, bætir sig, hlakkar til að mæta og líður vel eftir æfingu. Góður húmor skiptir máli, hvetjandi aðhald þjálfara og annarra æfingafélaga líka. Og það sem mér finnst mjög mikilvægt, að það sé pláss fyrir alla. Alla sem virkilega vilja vera með í hópnum og æfa með honum. Við erum öll ólík, öll sérstök á okkar hátt, en það gefur lífinu lit og gerir hópinn sterkari að innan hans séu einstaklingar sem fara sínar eigin leiðir, án þess að fara gegn óskrifuðum reglum hópsins eða eyðileggja út frá sér. Ég hef verið í æfingahópum þar sem ekki var pláss fyrir þá sem þóttu of öðruvísi. Það er hálf óþægileg tilfinning að hugsa til þess eftir á og ég er viss um að þeir hópar hefðu náð lengra ef menning þeirra hefði verið opnari.

Það skiptir ekki máli hvers konar hreyfingu maður stundar eða hvaða íþrótt maður er að æfa, öflugur æfingahópur er alltaf mikill styrkur. Gefur manni orku, veitir manni jákvætt aðhald og andlega upplyftingu.

Það eru margir æfingahópar í Mosfellsbæ. Afturelding og hin íþróttafélögin í bænum eru til dæmis með marga hópa á sínum vegum, líkamsræktarstöðvarnar sömuleiðis. Hópar hittast til að sparka í bolta, glíma, ganga á fjöll eða hlaupa. Möguleikarnir eru ótal margir og í bæ þar sem margir þekkja marga er mjög líklegt að þú getur fundið æfingahóp sem hentar þér og þínum lífstíl.

Vilhjálmur Þór Matthíasson er eigandi og framkvæmdastjóri Fagverks verktaka sem er framúrskarandi fyrirtæki

Vilhjálmur Þór tók á móti mér á skrifstofu sinni í Flugumýri. Hvert sem litið var, bæði á inni- og útisvæði, mátti sjá vörubíla, malbikunarvélar, gröfur, valtara og aðrar stórvirkar vinnuvélar.
Villi, eins og hann er ávallt kallaður, stofnaði fyrirtækið Fagverk árið 2004. Hann sér fram á mikla viðhaldsvinnu við malbikun á næstu árum þar sem götur eru víða farnar að láta á sjá vegna umferðarþunga.

Vilhjálmur Þór er fæddur í Reykjavík 20. febrúar 1974. Foreldrar hans eru þau Svanhildur Vilhjálmsdóttir félagsliði og Matthías Ottósson verktaki. Systkini Vilhjálms eru þau Svava fædd 1971, Sólborg 1975 og Matthías 1986.

Notuðu bíl nágrannans sem rennibraut
„Ég bjó í Kópavogi til 10 ára aldurs og á þaðan góðar minningar. Ég og Ægir vinur minn fórum reglulega í dagsgöngu í Fossvogsdalinn til að veiða kanínur. Við ætluðum að hafa þær í búri í garðinum sem við höfðum smíðað sjálfir.
Mörg prakkarastrikin voru framin á þessum tíma. Við systkinin rifum einu sinni upp öll blómin hjá nágrannakonunni sem hún var búin að vera að rækta. Það þurfti að sjálfsögðu að borga fyrir þau. Einu sinni notuðum við bíl nágrannans sem rennibraut því hann var svo ótrúlega vel hannaður. Það þurfti að borga fyrir viðgerðina á honum.
Ég fattaði svo að ef maður lamdi rúður með einhverju hörðu þá brotnuðu þær. Held að ég hafi náð að brjóta 18 rúður áður en það sást til mín og nágrannakonan sem átti blómin átti 12 af þeim. Ég held að hún hafi ekki haldið mikið upp á mig þessi elska,“ segir Villi og brosir er hann rifjar þetta upp.

Settu Íslandsmet í boðsundi
„Við fjölskyldan fluttum svo í Mosfellssveitina og ég hóf nám í Varmárskóla. Þar eignaðist ég marga vini sem ég er enn í góðu sambandi við.
Ég byrjaði fljótlega að æfa sund en það var Svava systir sem dró mig í það. Hópurinn sem ég var að æfa með stóð sig mjög vel. Við settum mörg Íslandsmet í boðsundi og þau met verða aldrei slegin, alla vega ekki í okkar huga.“

Kennarinn reyndist sannspár
„Í Gaggó Mos gekk mér ekki vel námslega því ég er bæði les- og skrifblindur en það greindist ekki fyrr en á síðasta árinu mínu í skólanum. Ég man að eitt sinn öskraði einn kennarinn á mig að ef ég myndi ekki taka mig á þá myndi ég enda á því að moka skurði. Það er nú svolítið gaman að segja frá því að nokkrum árum seinna keypti ég mér mína fyrstu gröfu af mörgum og byrjaði að moka skurði. Ég hef í raun gert það allar götur síðan svo kennarinn reyndist sannarlega sannspár.
En það var alltaf gaman í skólanum og við vinirnir skemmtum okkur vel. Það voru nokkrar ruslatunnur sprengdar á göngunum og svona en við tölum nú ekkert meira um það,“ segir Villi og hlær.

Unnu alla verslunarmannahelgina
Eftir útskrift úr Gaggó Mos fór Villi beint út á vinnumarkaðinn og til 18 ára aldurs starfaði hann hjá föður sínum sem rak jarðvinnufyrirtækið Mottó.
Síðan hóf hann störf við malbikun hjá Malbik og völtun og starfaði þar í nokkur ár. „Vinnutíminn í malbikinu gat orðið ansi langur, allt upp í 100 tímar á viku þegar mest var að gera, og það gat tekið á. Ég ákvað að breyta til og fór að vinna hjá JVJ verktökum. Þar vann ég meðal annars við gerð Höfðabakkabrúarinnar.
Eitt sinn vorum við fengnir til að vinna alla verslunarmannahelgina. Þá áttum við að breyta gatnamótum á meðan allir voru í útilegu. Við fengum auka bónus fyrir þetta, ferð til Newcastle, svo menn urðu mjög ánægðir með það.
Ég byrjaði svo aftur hjá pabba árið 2000 og starfaði þar sem verkstjóri.“

Fara reglulega á ættaróðalið
Villi kynntist konu sinni, Sigrúnu Eiríksdóttur, ritara í Gagnfræðaskóla Mosfellsbæjar, um tvítugsaldurinn. Þau byrjuðu að búa saman í Reykjavík en ákváðu síðan að byggja sér hús í heimahögunum en þau eru bæði alin upp í Mosfellsbæ. Þau eiga þrjár dætur, þær Írisi, Tinnu og Lísu.
„Ég man þegar maður stóð í byggingaframkvæmdunum á sínum tíma. Allar ferðirnar til Ásbjörns byggingafulltrúa upp á lofti í Hlégarði. Þá var maður nú stundum stressaður en hann tók alltaf vel á móti stráknum sem var aðeins 22 ára þá og leiðbeindi manni í gegnum ferlið. Við Sigrún byggðum okkur svo seinna stærra hús í Spóahöfðanum þar sem við búum í dag.
Við fjölskyldan höfum yndi af ferðalögum innanlands og erum búin að fara í óteljandi ferðir á hina ýmsu staði um landið. Við förum reglulega vestur á firði á ættar­óðalið okkar sem er rétt fyrir utan Þingeyri eða við Svalvogana.“

Viðurkenning frá Creditinfo
Villi var þrítugur þegar hann stofnaði sitt eigið fyrirtæki, Fagverk verktaka. Fagverk er í grunninn malbikunarfyrirtæki en er einnig í byggingageiranum. Fyrirtækið er með mjög gott vörubíla- og vinnuvélaverkstæði til að þjónusta tæki og búnað í þeirra eigu.
Villi segir að fyrirtækið hafi í raun byrjað að blómstra í hruninu en þá sá hann tækifærin út um allt. Í dag starfa 24 hjá fyrirtækinu en fleiri starfa yfir sumarið eða á meðan mest er að gera í malbikinu.
Fagverk fékk á dögunum viðurkenningu frá Creditinfo sem framúrskarandi fyrirtæki 2016 og er því á meðal þeirra fyrirtækja sem efla íslenskt efnahagslíf.
„Þetta er mikill heiður, við stóðumst styrkleikamat sem er frábært. Aðeins gott starfsfólk gerir þetta mögulegt en hér starfar afar jákvæður og samrýmdur hópur.
Það er alltaf gaman að fá viðurkenningu fyrir það að maður sé að gera góða hluti,“ segir Villi er við kveðjumst.

Mosfellingurinn 6. apríl 2017
Myndir og texti: Ruth Örnólfs