Framsóknarfélag Mosfellsbæjar hélt auka aðalfund mánudagskvöldið 20. nóvember. Kosin var ný stjórn félagsins og Óskar Guðmundsson nýr formaður.
Í stjórn voru kosin auk Óskars: Sveinbjörn Þór Ottesen, Sigurður Kristjánsson, Anna Aurora Waage Óskarsdóttir og Hreinn Heiðar Oddson. Varamenn í stjórn eru Sveingerður Hjartardóttir og Gunnar Birgisson.
„Ný stjórn kemur til með að hittast á allra næstu dögum til að skipta með sér verkum og klæðast við það tækifæri í kosningaham enda skammt til vors og stórra verka,“ segir Óskar.

Jón Sverrir Jónsson í Varmadal er einn af elstu starfandi bifreiðastjórum á landinu. Jón Sverrir hefur alla tíð verið hrifinn af vélknúnum farartækjum. Hann byrjaði ungur að árum að snúast í kringum búvinnutækin á heimilinu, 18 ára starfaði hann á vélskóflum í Kollafirði en um 22 ára aldurinn hóf hann störf sem vörubílstjóri á Vörubílastöðinni Þrótti og hefur starfað við það síðan og er nú með lengstan starfsaldur á stöðinni.

Jón Sverrir, eða Sverrir eins og hann er ávallt kallaður, fæddist í Varmadal 1. desember 1942. Foreldrar hans eru Unnur Sóley Lilja Valdemarsdóttir og Jón Jónsson bændur í Varmadal en þau eru bæði látin. Systkini Sverris eru þau Hjördís, ­Valde­mar og Haraldur.

Fyrsta manneskjan er ég augum leit
„Ég er alinn upp í Varmadal. Mér er sagt að það hafi verið kalt skammdegi daginn sem ég fæddist árið 1942. Faðir minn hafi verið tilbúinn með tvo eldishesta skaflajárnaða til ferðar að Laxnesi í Mosfellsdal ef aðstoðar ljósmóður þyrfti fyrirvaralaust sem og varð tilfellið.
Brýrnar voru að vísu komnar á Leirvogsána og Köldukvísl en vegalengdin löng, svartamyrkur og frost. Helga ljósmóðir var vakin með því að guða á glugga, hún útbjó sig í skyndi í hnakkinn á aukahestinum til að aðstoða móður mína við komu mína í þennan heim. Helga var eiginkona Einars á Litla-Landi við Brúarland og var því fyrsta manneskjan sem ég augum leit.“

Þetta var eins og gott heimili
„Bernskan í Varmadal var áhyggjulaus, allt í föstum skorðum. Húsakostur allur góður og frumuppeldið hvíldi á móður minni, Elísabetu ömmu og Hjördísi systur minni fyrstu árin. Fljótlega hændist ég þó að karlpeningi bóndabýlisins og ekki hár í loftinu var ég farinn að snúast í kringum búpening og búvinnutæki.
Skólaganga mín hófst um átta ára aldur að Klébergi á Kjalarnesi, heimavist undir styrkri stjórn Ólafs skólastjóra og Bjargar­ konu hans. Mér dettur oft í hug nú hve góðir þjóðfélagsþegnar þessi hjón voru því þetta var auðvitað bara eins og gott heimili. Ólafur kenndi allar námsgreinar og Björg handavinnu stúlknanna.
Það eina sem ég sé nú vera svolítið gamaldags var að þær stelpur sem komu úr nágrenni skólans, sem voru sem sagt ekki á heimavistinni, klæddust síðbuxum í vetrarkuldanum á ferð sinni gangandi í skólann en urðu að afklæðast þeim og fara í kjól í veru sinni í skólanum.“

Beið eftir bjarma ljósanna
„Mér eru minnistæðir þeir mánudagsmorgnar þegar áætlunarbíllinn kom úr Reykjavík á leið sinni upp í Kjós. Ég beið bílsins uppi í stofu í Varmadal þar til ég sá bjarma ljósanna þar sem nú eru Hulduhólar. Nokkru seinna tvö ljós hans þar sem nú er dekkjaverkstæðið við Langatanga og þá setti ég skólatöskuna á bakið og hljóp niður á veg við gömlu brúna. Rútan kom svo yfir Leirvogstunguhæðina og ég fór upp í hana þar.”

Mosfellssveitin fóstraði vel þennan hóp
„Eftir veruna á Klébergi tók Brúarlandsskóli við þaðan sem ég á góðar minningar. Skólanum stýrði Lárus Halldórsson og man ég vel eftir leikfimikennslu hans, hann þá kominn á efri ár en afar léttur og fimur, góð kennsla á allan hátt. Gagnfræðaskóli verknáms var næst á lífsleiðinni og tók tvö ár.
Ég gekk til spurninga til fermingar eins og það var nefnt í þá daga hjá séra Hálfdáni Helgasyni prófasti á Mosfelli en hann féll frá rétt fyrir fermingardaginn. Það varð því með fyrstu verkum séra Bjarna að ferma okkur hópinn seinna um haustið. Gaman er nú að sjá hvað Mosfellssveitin fóstraði þennan hóp vel því flest öll erum við nú enn í Lágafellssókn um 75 ára gömul.“

Lengstur starfsaldur á stöðinni
„Nú tók skóli lífsins við, vinnan við bú­störf í Varmadal og umsjón með landbúnaðartækjum hvíldi á herðum okkar bræðra. Oft hugsa ég til þess hve mikið gagn við gerðum, litlir strákar mættir með tvo fulla heyvagna af nýslegnu grasi fyrir framan súrheysturninn og þegar foreldrar okkar höfðu lokið mjöltun á morgnana gat pabbi byrjað að moka í blásarann sem blés heyinu upp í turninn.
18 ára hóf ég vinnu hjá Vinnuvélum í Kollafirði á vélskóflum í sandnámunni þar en var alltaf heima yfir sumartímann við landbúnaðarstörf.
Ég gerðist vörubílstjóri á Vörubílastöðinni Þrótti þegar ég var 22 ára og hef starfað við það síðan og er nú með lengstan starfsaldur á stöðinni.“

Ævarandi hlýja til Skálatúns
Jón Sverrir og Hanna Sigurjónsdóttir gengu í hjónaband 1964 og eignuðust fjögur börn, Jón, Andrés, Elísabetu og Björgvin. „Andrés misstum við 30 ára gamlan en hann gekk ekki heill til skógar. Hann var heima til fimm ára aldurs en bjó síðan í 25 ár á Skálatúni og kann ég því heimili ævarandi hlýju fyrir þá virðingu sem heimilið, starfsfólk og ríkið sýndi honum. Jón og Elísabet búa bæði í Varmadal en Björgvin í Leirvogs­tungu.“

Húsnæðið varð eldi að bráð
Árið 1971 stofnuðu félagarnir Jón Sverrir, Bernhard Linn og Níels Hauksson fyrirtækið Hengil sf. um rekstur vinnuvéla og keyptu fljótlega verkstæðis- og verslunarhúsið Þverholt hér í bæ og hófu rekstur. „Húsnæðið varð eldi að bráð en við byggðum það upp aftur en í breyttri mynd. Í dag eigum við hjónin ásamt syni okkar og tengdadóttur Hengil.­ Rekstur fyrirtækisins hvílir nú mest á Björgvini og dagleg umsjón þrifa og reikningshald á eiginkonunni.“

Legg mitt af mörkum
„Lífið hefur farið vel með okkur hjónin, barnalán, níu barnabörn og eitt langafabarn. Ég hef haft allgóða heilsu, unnið nokkuð mikið en líka leikið mér. Fyrst í íþróttum, hestamennsku, flugi og kórsöng ásamt því að fara reglulega í sund. Ég fer stundum einn en oftar með barnabörnunum og oftast með barnabarninu Emmu Íren minni en við höfum farið saman í sund í 15 ár og gerum enn.
Ég syng nú með Karlakór Kjalnesinga og Kirkjukór Brautarholts- og Reynivallasóknar og þykist því leggja eitthvað af mörkum fyrir samfélagið á efri árum.“
Ég spyr Sverri að lokum hvað hann ætli að gera á afmælisdaginn en hann verður 75 ára daginn eftir að viðtalið kemur út? „Ég ætla að vera í faðmi fjölskyldu og barna, þannig líður mér best.“

Mosfellingurinn 30. nóvember 2017
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

Stjórn Strætó bs. hefur fallist á ósk Mosfellbæjar að auka þjónustu við íbúa Mosfellsbæjar með áherslu á þjónustu við íbúa Leirvogstunguhverfis og Helgafellshverfis.
Niðurstaðan varð sú að frá og með 7. janúar 2018 mun leið 7 sinna Leirvogstunguhverfi og Helgafellshverfi samkvæmt áætlun á 30 mínútna fresti. Gert er ráð fyrir tveimur stoppistöðvum í Leirvogstunguhverfi og þremur stoppistöðvum í Helgafellshverfi, báðum megin á Álafossvegi og síðan öðru megin í Vefarastræti.
Gert er ráð fyrir að endastöð leiðar 7 verði í Leirvogstungu og að sett verði upp ný stoppistöð við Hlégarð.

Nýju hverfin þjónustuð betur
Fulltrúar Strætó bs. og umhverfissvið Mosfellsbæjar vinna nú að útfærslu á staðsetningu biðstöðva og öðrum hagnýtum verkefnum tengd þessari eflingu á almenningssamgöngum innan og við Mosfellsbæ.
„Það er ánægjulegt að tekist hefur að fá nýju hverfin okkar í Helgafelli og Leirvogs­tungu þjónustuð betur,“ segir Haraldur Sverrisson bæjarstjóri.
„Þetta hefur verið ósk íbúanna í töluverðan tíma og gott að þetta hefur nú náðst í gegn. Þróun og efling almenningssamgangna er eitt af stóru sameiginlegu verkefnum sveitarfélaganna á höfuðborgarsvæðinu. Sú breyting sem verður á leiðarkerfinu nú um áramótin er liður í þeirri þróun.
Við vonum að þessi breyting verði til þess að enn fleiri Mosfellingar velji þann umhverfisvæna samgöngumáta sem almenningssamgöngur eru.“

Theódór Kristjánsson sækist eftir 5. sæti í prófkjöri Sjálfstæðisflokksins í Mosfellsbæ sem fram fer laugardaginn 10. febrúar. Theódór hefur tekið virkan þátt í sveitarstjórnarmálum í bænum frá árinu 2006. Hann hefur setið í bæjarstjórn frá árinu 2014 og er formaður fjölskyldunefndar. Þá situr hann í skipulagsnefnd bæjarins og í stjórn skíðasvæða höfuðborgarsvæðisins. „Ég er verulega stoltur af því að vera einn af kjörnum fulltrúum Sjálfstæðisflokksins í Mosfellsbæ og þess meirihluta sem nú er við völd og hef áhuga á að taka þátt í áframhaldandi uppbyggingu bæjarins.“ Theódór er kvæntur Maríu Pálsdóttur og eiga þau þrjú börn og eitt barnabarn.

Hafsteinn Pálsson gefur kost á sér í 3. sæti í prófkjöri sjálfstæðismanna sem fram fer 10. febrúar. Hafsteinn situr í bæjarstjórn Mosfellsbæjar og er formaður bæjarráðs. Haf­steinn er ritari stjórnar Íþrótta- og Ólymp­íu­sam­bands Íslands þar sem hann leiðir heiðurs­ráð sam­bands­ins. Hann er stjórn­ar­formaður Íslenskra get­rauna og áður gegndi hann ýms­um trúnaðar­störf­um fyr­ir Aft­ur­eld­ingu. Hafsteinn er byggingarverkfræðingur að mennt og starfar hjá umhverfis- og auðlindarráðuneytinu. Haf­steinn er kvænt­ur Láru Torfa­dótt­ur, kenn­ara í Lága­fells­skóla, og þeirra börn eru Guðrún Erna viðskiptafræðingur, Jó­hanna Rut ljósmóðir og Snæv­ar Ingi íþróttafræðingur.

Veitingastaðurinn Hvíti Riddarinn er vinsæll og sívaxandi veitingastaður í hjarta Mosfellsbæjar en hann var stofnaður árið 2011. Á Hvíta, eins og oft er sagt manna á milli, er boðið upp á fjölbreyttan matseðil og skemmtilegt umhverfi ásamt barnahorni.
Ungi athafnamaðurinn Hákon Örn Bergmann er eigandi staðarins og hefur hann gert ýmsar breytingar frá því hann tók við árið 2014. Hann segir mikla þörf fyrir svona stað í Mosfellsbæ þar sem fólk geti hist við alls kyns tilefni og notið góðra veitinga.

Hákon Örn er fæddur í Reykjavík 4. nóvember 1993. Foreldrar hans eru þau Edda Herbertsdóttir tölvunarfræðingur og Hilmar Bergmann viðskiptafræðingur. Systkini hans eru þau Hildur fædd 1979, Hilmar Þór fæddur 1989, Helgi Björn fæddur 1991 og Hafþór Ingi fæddur 1995.

Gaman að leika í Leynigarði
„Ég er alinn upp í Mosfellsbæ og þegar ég lít til baka til æskuáranna þá koma upp í hugann margar góðar minningar. Það var til dæmis alltaf gaman að vera í kringum vinkonur mömmu. Ein þeirra, Gulla, byggði sér hús rétt hjá Dælustöðinni sem fékk nafnið Leynigarður. Þar eyddum við Hafþór bróðir mörgum góðum stundum.
Eins get ég nefnt allar góðu stundirnar sem ég átti með skólafélögum mínum. Ég var átta ár í Lágafellsskóla en færði mig svo yfir í Gaggó Mos. Það gerði ég einfaldlega út af því að flestir af bestu vinum mínum voru í þeim skóla.“

Skólakerfið hálf gallað
„Mér fannst alltaf gaman í skólanum og þurfti ekki mikið að hafa fyrir náminu. Kennararnir voru auðvitað misjafnir eins og þeir eru margir en Elli eðlisfræðikennarinn minn var í miklu uppáhaldi hjá mér. Hann er skemmtilegur karakter, hreinskilinn og sanngjarn.
Mér hefur alltaf fundist skólakerfið hérna á Íslandi vera hálf gallað, þá er ég að tala um námsgreinar í skyldunámi. Það voru þarna áfangar sem ég hafði engan áhuga á og taldi ekki vera nauðsynlega fyrir mig og framtíð mína. Það hafði vissulega áhrif á endasprettinn á grunnskólagöngu minni en samt ekki svo að ég komst inn í Verzlunar­skóla Íslands haustið eftir.“

Tók mikinn þátt í félagslífinu
„Ég byrja í Verzló haustið 2009 og allt gekk eins og í sögu. Ég kynntist frábæru fólki, námið gekk vel og ég tók mikinn þátt í félagslífinu. Það var algjört prinsipp hjá mér að fara í Versló, mér fannst það alltaf heillandi skóli. Hilmar, elsti bróðir minn, fór í Verzló og var alltaf mikil fyrirmynd. Hann útskrifaðist vorið áður en ég byrjaði þannig að við náðum ekki að vera þarna á sama tíma, því miður.
Á öðru ári í skólanum byrjaði lífið aðeins að flækjast. Ég vann allt of mikið með náminu sem hafði áhrif. Ég er bara þannig gerður að ég verð að hafa mörg járn í eldinum og er í raun vinnualki. Ég get sagt þér að þegar ég var 11 ára fór ég að bera út blöð. Ég var varla byrjaður þegar ég bætti við mig hverfum og fjölmiðlum. Ég hefði aldrei ráðið við þetta ef mamma hefði ekki hjálpað mér. Það var hún sem dröslaði mér á fætur. Frá þessum tíma hef ég bara ekki slakað á.“

Var að flýta mér að hefja lífið
Samhliða náminu í Verzló bætti Hákon við sig námi í Flugskóla Íslands. Hann segist hafa verið að flýta sér að hefja lífið en hafi síðan áttað sig á að þetta var of mikið í einu. „Ég leyfði mér í rauninni aldrei að njóta menntaskólaáranna sem eru svo dýrmæt. Ég kláraði þó tvö ár í Verzló og hætti í Flugskólanum.
Á þessum tímapunkti fór ég í mína stærstu niðursveiflu. Ég lokaði mig inni í tvo mánuði, sem betur fer ekki lengur, en þarna lauk námsferli mínum, alla vega í bili.“

Reynslan hefur kennt mér mikið
„Næstu árin vann ég á hinum ýmsu vinnustöðum, lengst af í Krónunni eða í átta ár með hléum. Ég byrjaði þar daginn fyrir fermingardaginn minn og sinnti ýmsu á þessum árum. Ég á í raun yfirmönnum í Krónunni mínum mikið að þakka því þarna lærði ég að vinna og reynsla mín hefur hjálpað mér mikið með flest allt sem ég hef tekið mér fyrir hendur.
Ég byrjaði svo að vinna á Dönsku kránni og þar kynntist ég barbransanum en áður hafði ég unnið á nokkrum veitingastöðum. Þar kynntist ég kærustunni minni, Ölbu Rós Jónínudóttur, en hún tók þátt í að ráða mig til starfa. Það leið ekki langur tími þangað til við fórum að búa saman ásamt Alexöndru, dóttur hennar.“

Símtalið sem breytti öllu
„Vorið 2014 fékk ég símtal frá Geir vini mínum. Hann spurði hvort mig vantaði ekki vinnu því hann hafði frétt að það vantaði pítsubakara á Hvíta Riddarann. Ég sló til og sé ekki eftir því.
Í desember sama ár kom í ljós að það vantaði nýjan rekstraraðila fyrir staðinn. Ég og Agnar vinur minn slógum til en stuttu seinna kom í ljós að Agnar gat ekki tekið þetta að sér sökum verkefna. Ári seinna tók ég við sem eigandi. Ég hafði enga reynslu af að reka veitingastað en ákvað að hoppa út í djúpu laugina.“

Búin að gera miklar breytingar
„Mosfellsbær er fjölskylduvænn bær sem þarf á góðum veitingastað að halda sem og stað sem fólk hittist á við alls kyns tilefni. Það hefur aukist mikið að fjölskyldufólk sæki staðinn og erum við bæði með barnamatseðil og sérstakt barnahorn. Ég er mjög þakklátur bæjarbúum fyrir viðtökurnar.
Við erum með heimilismat í hádeginu á virkum dögum og hlaðborð á föstudögum. Hér fara líka fram hinir ýmsu viðburðir. Það er alltaf stemning hjá okkur í kringum boltaíþróttirnar og hér er góð aðstaða til að horfa á leiki. Við reynum líka að styðja vel við íþróttastarfið í bænum.
Ég hef fengið mikla hjálp frá mínum nánustu við uppbyggingu á staðnum og þá sérstaklega frá tengdamóður minni Jónínu og auðvitað hefur Alba Rós staðið með mér í gegnum þetta allt saman eins og klettur.“

Fullir vasar
„Í sumar stofnaði ég kvikmyndaframleiðslufyrirtækið Aktive Productions. Í framleiðslu núna er kvikmyndin Fullir vasar sem kemur í kvikmyndahús í febrúar 2018. Myndin fjallar um fjóra menn sem ræna banka til að eiga fyrir tugmilljóna skuld eins þeirra við hættulegasta mann Íslands og þá fer af stað ótrúleg atburðarás sem enginn sá fyrir.
Það eru fleiri verkefni á prjónunum fyrir næstu ár svo það má segja að framtíðin bíði bara björt,“ segir Hákon brosandi að lokum.

Mosfellingurinn 9. nóvember 2017
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

Seinna í mánuðnum kemur út ævisaga hins eina sanna Alla Rúts. Hann er Mosfellingum að góðu kunnur enda rekið Hótel Laxnes og Áslák í þó nokkur ár. Lesblindur drengur flosnar upp úr námi á Siglufirði og verður einn mesti braskarinn á Íslandi; rekur hér stærstu bílasöluna, flytur út hesta í tugatali og kemur sér bæði í og úr vandræðum eins og honum sé borgað fyrir það. Hér er skyggnst inn í heim sem fáir þekkja til — heim Alla Rúts — sem fékk ódrepandi sjálfstraust og dugnað í vöggugjöf og lætur ekkert buga sig. Hann kemur við á mörgum sviðum mannlífsins, tekur stundum dýfur, en lendir þó alltaf standandi. Höfundur bókarinnar er Helgi Sigurðsson sagnfræðingur og dýralæknir en það er Bókaútgáfan Hólar sem gefur út. Meðal þess sem kemur fram í bókinni: Voveiflegir atburðir verða í Fljótum. Sprúttsali festir tappana ekki vel. Landsþekktur danskennari er hrekktur. Jeppi er pikkfastur í Meyjarhafti. Tunnuverksmiðjan brennur. Rangur brandari er sagður á réttum stað. Bankastjóri þiggur mútur. Hauskúpa veldur uppþoti í tollinum. 112 milljónir óvart lagðar inn á bankareikning. Forsætisráðherrann segir ósatt. Gjaldþrot verður — og ekki bara eitt. Túristar vaktir með brunabjöllu og svona mætti lengi telja.