Hestamannafélagið Hörður í Mosfellsbæ var stofnað árið 1950. Í bænum okkar er því löng og rík hefð fyrir hestamennsku og umferð ríðandi fólks, þótt vissulega hafi margt tekið breytingum á þessum 70 árum, bæði byggðin og líka hestamennskan sjálf, en hún er nú orðin fjórða stærsta íþróttagreinin innan ÍSÍ.
Hestamennska er margs konar, líkt og aðrar íþróttir, sumir æfa fyrir keppni, aðrir til langferða, enn aðrir stunda hana til þess að njóta útivistar og samveru með hestinum. En það er pláss fyrir alla innan hestamennskunnar, fólk af öllum aldri og stigum samfélagsins sameinast í ást á hestum og hestamennsku. Nærveran við dýrin gefur fólki sérstaka sálarró, hestar eru sannir vinir.
Undanfarið hefur borið á mikilli og háværri umræðu um árekstra á milli hestamanna og annarra vegfarenda sem eru að stunda útivist. Reiðleiðir og aðrir stígar skarast eða liggja hver nærri öðrum, fólk fer inn á stíga sem eru sérmerktir annarri umferð og svo framvegis. Jafnvel hefur fólk slasast þegar hestar hafa brugðist við áreitinu á þann hátt að leggja á flótta, verandi flóttadýr.
En það er alls ekki þannig að við knapar séum farþegar sem eru stanslaust í hættu, alls ekki. Fram fer samspil manns og hests, hesturinn treystir á knapann og að hann leiði og leysi þau verkefni sem báðir standa frammi fyrir. Almennt og yfirleitt gengur þetta allt að óskum og allir njóta sín, hestamenn og aðrir. Eðli hestsins getur þó orðið allri samvinnu yfirsterkara ef flóttaviðbragðið tekur yfir. Stundum nær knapi að vinna traust strax aftur og hesturinn vinnur sig út úr óttanum. Stundum tekst það ekki og þá getur hlotist slys af, jafnvel alvarlegt. Hesturinn er annar hugur og annað hjarta, rökhugsun er ekki til staðar. Þetta er mikilvægt að þekkja sé maður í samskiptum við hesta, eða vegfarandi þar sem hestar og hestamenn eru á ferð.
Íþróttamannvirki okkar hestamanna eru að stærstum hluta reiðvegirnir. Við sjáum að hluta um að leggja þá, sinna viðhaldi og margir þeirra eru alveg sérstaklega byggðir upp fyrir ríðandi umferð. Önnur umferð getur hreinlega valdið skemmdum á þeim. Sérmerktir reiðstígar eru merktir með boðmerki. Boðmerkið sem er hvítur hestur á bláum grunni þýðir að stígurinn er eingöngu ætlaður hestamönnum. Önnur umferð er bönnuð. Svo eru til sameiginlegir stígar þar sem hestamenn geta átt von á annarri umferð og þurfa að sýna sérstaka aðgát eins og aðrir sem þá stíga nota. Kurteisi, skilningur og tillitssemi er lykillinn að því að okkur öllum gangi vel að nýta þessi svæði saman.
Sáttmáli milli hestafólks og annarra vegfarenda um umferðaröryggi var undirritaður um síðustu helgi. Útivistarhópar hafa nú tekið höndum saman um að fræða almenning um það hvernig allir þessir hópar geti deilt saman heilbrigðri og öruggri útiveru. Hægt er að sjá sáttmálann og nánar um hverjir standa að honum á vef Samgöngustofu www.samgongustofa.is/hestarogumferd. Á sama tíma var gefið út fræðslumyndband sem einnig er að finna á vefnum og á heimasíðu hestamannafélagsins Harðar www.hordur.is.
Það er von mín að með víðtæku samtali, fræðslu og gagnkvæmri virðingu takist okkur að njóta útiveru í sátt og samlyndi hvert við annað.

Margrét Dögg Halldórsdóttir
Formaður hestamannafélagsins Harðar

Ég starfa sem stuðningsfulltrúi við Helgafellsskóla. Meðal þeirra verkefna sem ég sinni er að fara ein með um 40 nemendur í rútu tvisvar sinnum í viku niður að Varmá í íþróttatíma.
Ferðin tekur okkur 80-85 mínútur frá því við förum frá Helgafellsskóla og þar til við komum til baka. Íþróttatíminn er 40 mínútur og það fara aðrar 40 mínútur í ferðir. Það hlýtur að vera eitthvað skakkt í þessu! Auk tímans sem þessi ferðalög taka þá er þetta mjög stressandi og kvíðavaldandi fyrir nemendur.
Á teikningum Helgafellsskóla er gert ráð fyrir íþróttahúsi en mér skilst að ekki sé enn búið að taka endanlega ákvörðun um hvenær það verði byggt. Við stuðningsfulltrúar sem störfum við Helgafellsskóla skorum á stjórn bæjarins að setja íþróttahús við Helgafellsskóla í algeran forgang.
Helgafellsskóli er ört stækkandi skóli í vaxandi íbúahverfi og er gert ráð fyrir um 450 nemendum í skólanum á næsta skólaári og því finnst okkur brýnt að drifið verði í því að setja íþróttahúsið á fjárhagsáætlun hið fyrsta.

Fyrir hönd stuðningsfulltrúa í Helgafellsskóla
Margrét Gróa Björnsdóttir

Við í félagsmiðstöðinni Bóli vinnum með unglingunum okkar alla virka daga. Það er fjölmennur hópur sem leggur leið sína til okkar dag hvern, annaðhvort í skipulagt starf eða „bara“ til þess að spjalla. Þess á milli lesum við, á hinum ýmsu samfélagsmiðlum, athugasemdir um krakkana okkar.
Við, starfsfólkið, lokum ekki augunum fyrir þeirri hópamyndun sem hefur átt sér stað að undanförnu, en við vitum líka að það er verið að vinna, í samvinnu við foreldra, með þessa örfáu einstaklinga sem rötuðu aðeins út af sporinu.
Það er upplifun starfsmanna Bólsins að stærsti hluti unglinganna okkar er á hárréttri braut og við gerum allt sem við getum til að aðstoða þessa örfáu við að komast aftur á rétta sporið. Hafa skal þó í huga, að Bólstarfsmönnum þykir einstaklega vænt um þessa örfáu, sem og aðra unglinga Bólsins, og innan okkar veggja eru þeir skemmtilegir, tillitsamir og kurteisir.
Við fengum nokkra einstaklinga til að skrifa niður af hverju þeir koma til okkar í Bólið. Rauði þráðurinn í þeirra punktum var að þeim finnst gott að koma og spjalla við starfsfólkið.
Á unglingsárunum eru krakkarnir að taka út þroska og átta sig á hvaða persóna þeir eru og/eða vilja vera. Mikilvægt er að mæta þeim á jafningjagrundvelli og virða þeirra skoðanir. Við verðum að forðast að setjast í dómarasætið, heldur reyna frekar að ná fram umræðum þar sem allar hliðar eru skoðaðar.
Í Bólinu eru samræðurnar oft mjög líflegar, en hvernig eiga þessir krakkar að geta speglað sig í fullorðnum einstaklingum, ef þeir fá ekki tækifæri til að tjá sig og finna að á þá sé hlustað?
Eins og með okkur öll, þá þurfum við mismikla aðstoð við að finna okkar hillu í lífinu, en við getum verið sammála um það að það er gott að fá stuðning. Öll upplifum við það að mistakast eða taka, á einhverjum tímapunkti, ranga ákvörðun. Það á jafnt við um börn, unglinga og fullorðna einstaklinga.
Það sem unglingarnir eiga sameiginlegt hjá okkur er að vera kurteisir og vel upp aldir. Þeir bera oftast virðingu fyrir skoðunum annarra og vilja þá líka fá þá virðingu til baka.
Við fullorðna fólkið getum lært mikið af þessum aldurshópi því í þeirra augum er ekkert ómögulegt og þeir eru ávallt tilbúnir að læra eitthvað nýtt eða horfa á málin frá fleiri sjónarhornum. Þeir eru hæfileikaríkir og jákvæðir, en þurfa að fá tækifæri. Tækifæri til að gera vel, en líka tækifæri til að misstíga sig og fá aðstoð við að standa aftur á fætur.
Við viljum með þessum skrifum skora á bæjarbúa að mæta unglingunum okkar með opnum huga og jákvæðni. Þeir eiga það svo sannalega skilið. Hjálpumst að við að styrkja þá og styðja þannig að leiðin inn í fullorðinsárin verði auðveld og ánægjuleg.

Fyrir hönd starfsmanna Bólsins og unglinganna okkar,
Guðrún Helgadóttir, forstöðumaður Bólsins.

Í febrúar birtust niðurstöður þjónustukönnunar Mosfellsbæjar en þær sýndu ánægju notenda þjónustu sveitarfélagsins,en Mosfellsbær var yfir landsmeðaltali í 11 flokkum af 13.
Er það sérstakt fagnaðarefni að 97% foreldra leikskólabarna eru ánægðir með þjónustu leikskóla bæjarins enda hefur bæjarstjórn lagt mikla áherslu á eflingu skólastigsins. Plássum á ungbarnadeildum og opnun sérstaks ungbarnaleikskóla hefur stytt biðlista töluvert og hafa leikskólagjöld lækkað um 25% á ári frá síðustu sveitastjórnarkosningum.
Þessi aukna þjónusta við barnafjölskyldur er mikilvæg og kemur til móts við aðgerðir stjórnvalda sem hafa nú lengt fæðingarorlof í 12 mánuði. Öflugir leikskólar og metnaðarfull uppbygging í sveitarfélaginu hefur gert Mosfellsbæ að eftirsóttum stað fyrir ungt fólk að skjóta niður rótum.

Barnvænt sveitarfélag
Nýlega skrifaði Mosfellsbær undir samstarfssamning við UNICEF og félagsmálaráðuneytið um innleiðingu barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna á öllum stigum stjórnsýslu sveitarfélagsins. Mun innleiðing sáttmálans auka gæði þjónustu við börn og barnafjölskyldur og vernda réttindi barna. Síðastliðin ár hefur bæjarbúum fjölgað hratt og mikill áhugi er meðal ungs fólks á að ala upp börn í Mosfellsbæ.
Samspil góðrar þjónustu, bæjarbrags og nálægð okkar við náttúru- og útivistarsvæði gerir Mosfellsbæ að góðum stað til þess að búa á. Tilkoma hlutdeildarlána hefur auðveldað ungu fólki og tekjulágum að fjárfesta í íbúðum sem nú eru í uppbyggingu í nýjum miðbæ og virðist fjölgun Mosfellinga ekki vera á undanhaldi.

Hvernig getum við gert betur?
Þrátt fyrir að ánægja sé meðal bæjarbúa er kemur að þjónustu og starfsemi sveitarfélagsins er mikilvægt að gera betur. Þegar kemur að þjónustu við ungt fólk, og þá sérstaklega barnafjölskyldur er mikilvægt að bjóða upp á öflugar almenningssamgöngur. Nú þegar hefur Mosfellsbær byggt upp öflugt hjólastígakerfi sem tengir okkur við Reykjavík.
Á næstu árum munu sveitarfélögin á höfuðborgarsvæðinu í samstarfi við stjórnvöld hefja uppbyggingu Borgarlínu. Mikilvægt er að tryggja að þau sveitarfélög sem liggja við jaðar höfuðborgarsvæðisins geti áfram treyst á að leiðakerfi Strætó bs. og tenging við nýtt kerfi geri almenningssamgöngur að raunhæfum kost fyrir Mosfellinga. Öflugar almenningssamgöngur geta bætt lífsgæði okkar til muna, sérstaklega ungs fjölskyldufólks sem sér Mosfellsbæ sem framsækið og barnvænt sveitarfélag og vill setjast hér að.

Una Hildardóttir
Höfundur býður sig fram í 1.-2. sæti í forvali VG í Suðvesturkjördæmi

Ekki alls fyrir löngu þá barst mér skoðanakönnun sem fjallaði um upplifun mína á því hvernig mér fyndist að búa á þeim stað sem ég bý. Að mínu mati þá var ekki erfitt að svara þeim spurningunum öllum í þá veru að hvergi á jarðríki er betra að búa en í Mosfellsbæ.
En eftir á að hyggja þá fékk ég bakþanka vegna þess að marg oft hef ég orðið var við það að pólítíkusar bæjarins veifi þessari skoðannakönnun sem merki um eigið ágæti og afrek og þess vegna vil ég hér með koma því á framfæri að það er ekki vegna þeirra afreka sem ég svaraði þessari skoðanakönnun eins og ég gerði eða að það er hvergi betra að búa en í Mosfellsbæ. Ég tala svo nú ekki um umhverfið og náttúruna!

Ég bý í þeim hluta Mosfellsbæjar sem oft er kallað olnbogabarn Mosfellsbæjar eða í Mosfellsdal. Nafnið dregur sennilega taum af því að við erum oftast síðust í röðinni þegar kemur að ýmsum framkvæmdum á vegum bæjarins og drífa ekki öll þau gæði sem bærinn veitir bæjarbúum upp í Mosfellsdal einhverra hluta vegna.
Af mörgu er hægt að taka hvað þetta varðar og töluvert misræmi sem er á milli Mosdælinga og annara bæjarbúa og má t.d. nefna að til stóð að leggja ljósleiðara um allt bæjarfélagið og var sá samstarfssamningur undirritaður fyrir nokkrum árum í votta viðurvist og smellt mynd af virtum bæjarpólitíkusum og forstjórum og birt hér í þessu ágæta blaði.

Samkvæmt framkvæmdaáætlun þá var Mosfellsdalur síðastur í röðinni. Þegar kom svo að Mosfellsdal þá kom babb í bátinn. Fyrirtækið Míla var ekki tilbúið að leggja ljósleiðara um Mosfellsdal vegna þess að það þótti ekki hagkvæmt og ekki bissness fyrir fyrirtækið þrátt fyrir fyrri yfirlýsingar að það skyldi leggja ljósleiðara um allt bæjarfélagið og viljayfirlýsingu þar um. Var brugðið á það ráð að sækja um dreifbýlisstyrk til Fjarskiptasjóðs til að fjármagna verkefnið í ljósi átaksins „Ísland ljóstengt“. Fékkst styrkur sem miðast af því að þeir sem ekki hafa kost á því að tengjast ljósneti gætu fengið styrk.

Efla verkfræðistofa var fengin í það að skipuleggja verkefnið og komast að því hverjir væru styrktarhæfir og hverjir ekki. Virðist vera að þeirra vinna hafi verið fólgin í því að fara inn á heimasíðu Mílu og slá inn heimilisföngum hverjir gætu hugsanlega tengst ljósneti og hverjir ekki og niðurstaða fengin samkvæmt því með frekar óvísindalegum niðurstöðum.
Niðurstaða bæjarfélagsins var sú að þeir sem væru styrktarhæfir greiddu 125 þúsund og óstyrktarhæfir greiddu 375 þúsund krónur til að fá ljósleiðara. Míla mátti svo sjálft velja eftir eigin geðþótta úr þau heimili sem gátu fengið tengingu á lægra gjaldinu burt séð hvort styrkur fengist eða ekki. Nú spyrja margir af hverju ættu íbúar Mosfellsdals að greiða eitthvað umfram aðra sérstaklega í ljósi þess að allir aðrir íbúar greiddu ekki neitt, en svona er nú að vera olnbogabarn Mosfellsbæjar.

Mikil áhersla var lögð á það af hálfu íbúafélagsins Víghóls að bæjarfélagið sem hafði yfirumsjón og var ábyrgðaraðili að framkvæmdinni framkvæmdi þetta allt í nánu samstarfi við íbúa og íbúasamtökin. Ekki er hægt að segja að það hafi verið gert með nokkrum hætti og allar ákvarðanir teknar í reykfylltu bakherbergi og svo að lokum tilkynnt hvernig þetta ætti allt saman að vera.
Það sjá það allir að hér er ekki um opið og sanngjarnt ferli að ræða og samkvæmt skoðanakönnun sem íbúafélagið gerði á meðal íbúa þá hefðu þeir sjálfir kosið, af því á annað borð væri gjaldtaka, að þá yrði hún jöfn og sama greiðsla sem öll heimili greiddu jafnt.
Einnig vildi fólk að Mílu hefði ekki verið gefið opið leyfi að bjóða eftir eigin geðþótta betri kjör á tengingu til einstakra heimila. Þetta endurspeglar heilbrigðan hugsunarhátt hjá íbúum Mosfellsdals sem er að skipting á einhverjum gæðum skuli skipt með jöfnum og réttlátum hætti á milli allra íbúa dalsins.

Eins og ferlið var framkvæmt þá er það allt mjög ámælisvert og allt til þess fallið að skapa sundrung á meðal íbúa. Hið gagnstæða gerðist hins vegar sem var að þetta þjappaði fólki frekar saman í því að fordæma svona vinnubrögð og munum við leggja mikla áherslu á í framtíðinni að allar ákvarðanatökur verði gerðar í sátt og í samvinnu við íbúa í gegnum íbúasamtökin.
Já, gott fólk! Það er þess vegna sem það er best að búa í Mosfellsbæ. Það er vegna þess að íbúar Mosfellsdals- og bæjar er gott og réttlátt fólk og niðurstöður allra kannana um hvar best er að búa hefa bara alls ekkert með bæjaryfirvöld eða pólitíkusa að gera.

Guðmundur Hreinsson
Greinarhöfundur situr í stjórn Víghóls íbúasamtaka Mosfellsdals.

Í síðustu viku undirritaði ég stækkun friðlandsins við Varmárósa. Ósarnir hafa verið á náttúruminjaskrá frá árinu 1978 og voru fyrst friðlýstir árið 1980.
Verndargildi svæðisins felst fyrst og fremst í því að þar er að finna fágæta plöntutegund, fitjasef, auk þess sem sjávarfitjarnar eru sérstæðar að gróðurfari og mikilvægt vistkerfi fyrir fugla.
En það er samt fleira sem gerir svæðið einstakt; það er nefnilega einstakt að hafa aðgang að lítt snortnu votlendissvæði í næsta nágrenni við byggð. Svæði sem iðar af lífi og býður upp á ótal möguleika til fræðslu, útivistar og náttúruskoðunar. Markmið friðlýsingar Varmárósa er að vernda náttúrulegt ástand votlendis og sérstakan gróður sem á svæðinu er að finna. Fitjasef finnst bara á einum öðrum stað á landinu svo vitað sé, fyrir utan Varmárósa, sem gerir verndarsvæðið mjög merkilegt.
Það hefur verið virkilega ánægjulegt að finna hversu ríkur vilji hefur verið af hálfu Mosfellinga til þess að tryggja vernd þessa einstaka svæðis, en votlendissvæði hafa svo sannarlega átt undir högg að sækja undanfarna áratugi. Ég er sannfærður um að stækkun friðlandsins muni enn frekar stuðla að því að íbúar og gestir svæðisins geti rannsakað og notið þess fjölskrúðuga lífs sem finna má á svæðinu.

Átak í friðlýsingum
Stækkun friðlýsts svæðis við Varmárósa er 16. friðlýsingin sem undirrituð er á þessu kjörtímabili. Eitt það fyrsta sem ég gerði eftir að ég varð umhverfis- og auðlindaráðherra var að setja af stað átak í friðlýsingum, sem unnið hefur verið í samstarfi Umhverfisstofnunar og umhverfis- og auðlindaráðuneytisins. Á meðal þeirra svæða sem hlotið hafa vernd í ráðherratíð minni eru náttúruperlur á borð við Geysi, Goðafoss, Kerlingarfjöll og Látrabjarg. Ég stefni að því að áður en kjörtímabilið er á enda muni 15-20 svæði til viðbótar verða friðlýst.

Til hvers að friðlýsa?
Með friðlýsingu tökum við ákvörðun um að setja náttúruna í fyrsta sæti og stuðla að sjálfbærri nýtingu sem gengur ekki í berhögg við náttúruna, okkur og komandi kynslóðum til heilla. En mörgum friðlýsingum fylgir líka umsjón og styrking innviða. Fyrr í þessum mánuði var í fjórða sinn tilkynnt um úthlutun fjármagns úr Landsáætlun um uppbyggingu innviða. Gert er ráð fyrir rúmlega 2,6 milljarða króna framlagi til næstu þriggja ára til uppbyggingar innviða á friðlýstum svæðum vítt og breitt um landið. Landsáætlun er þannig öflugt verkfæri í þágu náttúrunnar.
Á Íslandi eru nú, auk Varmárósa, rösklega 120 friðlýst svæði og mörg þeirra á höfuðborgarsvæðinu eða næsta nágrenni þess. Ég hvet þig, lesandi góður, til að fletta þeim upp og velja þér einhverja einstaka náttúruperlu í nágrenninu til að heimsækja og njóta náttúrunnar.

Guðmundur Ingi Guðbrandsson
umhverfis- og auðlindaráðherra

Í Leirvogstunguhverfi sem og í öðrum hverfum Mosfellsbæjar snýst umferðaröryggi að miklu leyti um hegðun íbúanna í umferðinni. Leirvogstunga er nýlegt hverfi í Mosfellsbæ og í meirihluta hverfisins er leyfilegur hámarkshraði 30 km. á klukkustund.
Að beiðni Mosfellsbæjar var Verkfræðistofan EFLA fengin til að meta umferðaröryggi í Leirvogstunguhverfi og samhliða því var íbúum hverfisins gefin kostur á að koma með ábendingar og athugasemdir varðandi umferð og umferðaröryggi í hverfinu.
Megin tilgangur vinnu þessarar var að taka sama ábendingar og athugasemdir sérfræðinga EFLU og íbúa um hvað megi bæta í umferðaröryggi hverfisins, hverju þurfi mögulega að breyta, hvernig þá og af hverju.

Íbúasamráð
Auglýst var á Facebook síðu Leirvogstunguhverfisins eftir ábendingum íbúa. Sérstakur hlekkur var á Facebook síðu þessari þar sem hægt var að merkja við staðsetningu og koma með athugasemdir og ábendingar varðandi hættulega staði með tilliti til umferðaröryggis.
Hlekkurinn var virkur í eina viku og alls bárust 134 athugasemdir. Samráð sem þetta við íbúa er mikilvægt til að ná sem bestu, hagkvæmustu og skilvirkustu niðurstöðu til að auka umferðaöryggi í hverfinu, því íbúar hverfisins þekkja það best hvað betur má fara.
Það er þakkarvert hve margar góðar ábendingar og athugasemdir bárust og verða þær allar skoðaðar.

Slysagreining
Samkvæmt slysagögnum Samgöngustofu voru 18 slys og óhöpp skráð í Leirvogstungu og Tunguvegi á árunum 2015 – 2019. Voru 17 þeirra óhöpp án meiðsla og eitt slys með litlum meiðslum.
Flest slysanna voru einslys, það er að segja slys þar sem einungis einn aðili átti hlut að slysinu. Einslysin voru meðal annars þegar ekið var á ljósastaur, vegrið og á ökutæki sem er lagt við hægri brún götu.
Í slysagreiningunni kemur til dæmis fram að töluvert sé ekið á bíla sem eru kyrrstæðir í bílastæðum við götukanta.
Nokkrir staðir í hverfinu vekja meiri athygli en aðrir út frá slysagreiningunni. Ber hér helst að nefna Laxatungu við gatnamót Leirvogstungu (austur tenging) og gatnamót Laxatungu og Kvíslartungu (suður tenging).

Umferðaröryggi í hverfinu
Ábendingar og athugasemdir bárust meðal annars frá íbúum varðandi lýsingu í hverfinu, varðandi mikinn hraða ökutækja, skertrar sjónlengdir, til dæmis vegna gróðurs sem nær út fyrir lóðamörk, skjólveggja og óhagstæðra legu vinkils götu.
Hraðatakmarkandi aðgerðir eins og hraðahindranir sem styðja 30 km. hraða eru nú þegar til staðar í hverfinu og bann­svæði hafa verið máluð á vissum stöðum til að lágmarka árekstrarhættu og hraða. En gera þarf betur og er til dæmis mælt með því í skýrslunni að kynna fyrir íbúum hættu sem myndast við gatnamót þar sem sjónlengdir eru skertar og þar sem gróður nær út fyrir lóðarmörk.

Skýrsla EFLU hefur verið kynnt í skipulagsnefnd og rædd í Bæjarstjórn Mosfellsbæjar auk þess sem skýrslan var birt á Facebook síðu Leirvogstunguhverfis. Umhverfissviði Mosfellsbæjar hefur nú verið falið að rýna niðurstöður skýrslunnar og verða tillögur íbúa og sérfræðinga EFLA nýttar til þess að auka enn frekar umferðaröryggi í Leirvogstunguhverfi.

Ásgeir Sveinsson, bæjarfulltrúi og formaður bæjarráðs og skipulagsnefndar Mosfellsbæjar.
Helga Jóhannesdóttir, nefndarmaður í skipulagsnefnd og varabæjarfulltrúi