Vilhjálmur Bjarnason ekki fjárfestir og fasteignasali hefur lengi barist fyrir bættum hag heimilanna í landinu

Það eru fáir sem hafa staðið jafn lengi í baráttu fyrir heimilin í landinu og Vilhjálmur Bjarnason, ekki fjárfestir. Hann gekk til liðs við Hagsmunasamtök heimilanna eftir stofnun þeirra árið 2009 og hefur verið einn af forsvarsmönnum samtakanna síðan. Sú barátta sem hefur staðið þar hæst er að farið sé eftir lögum í landinu og að réttur neytenda sé virtur en á þá kröfu hefur ekki verið nægilega hlustað í 10 ár.

Vilhjálmur er fæddur á Egilsstöðum 13. september 1963. Foreldrar hans eru þau Anna Kristín Vilhjálmsdóttir húsmóðir og þúsundþjalakona og Bjarni Ágúst Garðarsson rafvirkjameistari.
Systkini Vilhjálms eru Garðar Jón f. 1962, Haraldur Rúnar f. 1966, Bjarni Sindri f. 1970, Sigfríð Margrét f. 1972 og Svanur Þór f. 1974.

Frjálsræðið stendur upp úr
„Ég er alinn upp á Reyðarfirði og það var frábært að alast þar upp. Í minningunni var oftast sól og blíða. Þegar maður hugsar til baka þá stendur frjálsræðið upp úr. Við krakkarnir lékum okkur úti frá morgni til kvölds og það var enginn sem hafði áhyggjur. Við fórum í alls konar leiki og svo var farið niður á bryggju að veiða.
Við stukkum einnig á milli í árgilinu og reglulega var stríð á milli innbæjar, miðbæjar og útbæjar með sverðum og öllu tilheyrandi.
Á sumrin hjólaði maður út um allt en svo kom að því að maður fékk sér mótorhjól. Á veturnar renndum við okkur á uppblásnum veghefilsslöngum niður fjallið fyrir ofan bæinn og svo var skautað á tjörninni.“

Fann fjölina í sölumennsku
„Ég gekk í grunnskóla Reyðarfjarðar og mér gekk vel í skóla. Uppáhaldskennarinn minn hét Lára Jónasdóttir og öllum í bekknum þótti vænt um hana. Mér fannst skemmtilegast í smíði og í sjóvinnunni en boðið var upp á pungaprófið svokallaða, þ.e.a.s. 30 tonna skipstjórnarréttindi. Við fórum þrír 14 ára guttar saman á sjóinn á Snæfuglinn frá Reyðarfirði og eftir sumarið áttum við nóg af peningum.
Eftir grunnskóla fór ég í nám í rafvirkjun á Norðfirði og á sumrin vann ég við brúargerð, sprengdi fyrir staurum hjá Rarik og svo var ég á vertíð í Grindavík. Ég vann svo við bílatengda hluti í nokkur ár eða þangað til ég fann fjölina í sölumennsku. Fyrst í heildsölu við að selja barnavörur og leikföng en undanfarin 27 ár hef ég starfað sem fasteignasali.“

Una sér vel í Leirvogstungunni
Eiginkona Vilhjálms er Anna Thelma Magnúsdóttir viðskiptafræðingur og flugfreyja. Börn þeirra eru samtals sex, Arna Íris f. 1987, Magnús Þór f. 1989, Jón Arnar f. 1994, Anna María f. 1994, Mikael f. 2007 og Sara Lillý f. 2008.
Fjölskyldan flutti í Mosfellsbæ árið 2015 og unir sér vel í Leirvogstungunni. „Hér er bara dásamlegt að vera, stutt að fara út í náttúruna og við erum dugleg að fara í göngutúra með hundinn,“ segir Villi eins og hann er oftast kallaður.

Ákvað að láta ekki mitt eftir liggja
Á milli þess sem Vilhjálmur selur fasteignir hjá VB Eignum berst hann fyrir bættum hag heimila í landinu. Hann hefur veitt fjölda fólks ráðgjöf og hjálp í gegnum tíðina og gerir enn.
Hann kýs að kalla sig „ekki fjárfesti“, til að aðgreina sig frá alnafna sínum sem lengi vel var formaður Félags fjárfesta en þeir nafnar eru ósammála um ansi margt.
„Lítum til baka, það vita allir hvernig þetta var hérna eftir hrun,“ segir Vilhjálmur alvarlegur á svip. „Almenningur missti eigur sínar á grundvelli ólöglegra lána og fólk vissi ekkert hvert það átti að snúa sér. Þessar fjölskyldur hafa enn ekki fengið réttindi sín viðurkennd og munu búa við afleiðingar þess lengi.
Í janúar 2009 tóku nokkrir aðilar sig til og stofnuðu Hagsmunasamtök heimilanna sem eru frjáls og óháð samtök á neytendasviði, til varnar og hagsbóta fyrir heimilin í landinu. Ég heyrði af þessum samtökum og hugsaði með mér að ég gæti ekki látið mitt eftir liggja. Ég hef nú verið stjórnarmaður þarna sl. 10 ár, þar af formaður í 5 ár og í dag er ég varaformaður.
Eitt helsta baráttumál samtakanna í dag er að gerð verði óháð rannsóknarskýrsla á aðgerðum stjórnvalda eftir hrun og áhrifum þeirra og afleiðingum fyrir heimilin. Við viljum að farið sé að lögum í landinu og að réttur neytenda sé virtur.“

Framtíð þeirra er ein aðalástæðan
„Ein af aðalástæðum þess að ég hef unnið þessa miklu sjálfboðavinnu í öll þessi ár hjá HH er að við Thelma konan mín eigum sex börn á aldrinum 10 til 32 ára og 4 barnabörn. Framtíðin er þeirra og ég vil ekki láta bjóða þeim upp á verðtryggt lánaumhverfi eða að þau búi við þá lítilsvirðingu sem viðgengst við neytendur hér á landi innan stjórn-, dóms- og embættismannakerfisins.
Ég hef lofað þeim því að ég muni gera allt sem í mínu valdi stendur til þess að verðtryggð neytendalán verði bönnuð á Íslandi.
Það er margt sem þarf að breytast og við höfum burði og getu til að breyta þessu ef vilji væri fyrir hendi hjá þeim sem ráða í þessu landi.
Við erum ein ríkasta þjóð í heimi og nánast það eina sem skilur okkur frá öðrum þjóðum er verðtrygging lána heimilanna. Með því að afnema hana gætu allir lifað hér góðu og mannsæmandi lífi,“ segir Vilhjálmur að lokum.

Mosfellingurinn 23. maí 2019
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

Frá undirritun: Þorsteinn Sigvaldason deildarstjóri eigna og veitna hjá Mosfellsbæ, Sigríður Björk Guðjónsdóttir, lögreglustjóri á höfuðborgarsvæðinu, Haraldur Sverrisson bæjarstjóri Mosfellsbæjar, Ásgeir Þór Ásgeirsson yfirlögregluþjónn og Tómas Gíslason frá Neyðarlínunni.

Undirritað hefur verið samkomulag milli Mosfellsbæjar, lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu og Neyðarlínunnar um kaup, uppsetningu og rekstur á öryggismyndavélakerfi í Mosfellsbæ.
Öryggismyndavélakerfið þjónar eingöngu þörfum lögreglu og annarra neyðaraðila og fer um notkun þess og aðgang að gögnum úr kerfinu samkvæmt reglum lögreglu og Persónuverndar.

Ólík hlutverk samningsaðila
Mosfellsbær kaupir öryggismyndavélar til uppsetningar í Mosfellsbæ, sér um uppsetningu þeirra og er eigandi þeirra. Mosfellsbær merkir vélarnar skilmerkilega með viðvörunum um rafræna vöktun til samræmis við lög um persónuvernd.
Lögreglan á höfuðborgarsvæðinu útvegar búnað vegna móttöku á merkjum úr öryggismyndavélunum, upptökubúnað og annast vörslu á upptökum samkvæmt gildandi reglum og fyrirmælum Persónuverndar. Lögreglan annast vöktun á myndefninu og tekur ákvörðun um aðgang annarra neyðaraðila að myndefni í rauntíma. Þá tekur lögreglan að sér að taka á móti öllum beiðnum um aðgang að myndefni og beiðnum er varða réttindi hinna skráðu og afgreiða slíkar beiðnir í samræmi við lög um persónuvernd og vinnslu persónuupplýsinga. Þá ákveður lögreglan staðsetningu myndavélanna á hverjum stað í samráði við Mosfellsbæ og Neyðarlínuna.
Neyðalínan ber ábyrgð á öllum samskiptum og samningum við eigendur fasteigna vegna uppsetningar á myndavélum á svæðinu og eru samningar um slíka aðstöðu gerðir í nafni Neyðarlínunnar.

Aukið öryggi íbúa og gesta Mosfellinga
„Það er frábært að þessi samningur sé í höfn og ekki síðra að um hann ríki breið samstaða í bæjarstjórn,“ segir Haraldur Sverrisson, bæjarstjóri Mosfellsbæjar. „Við hjá Mosfellsbæ höfum um nokkurt skeið unnið að undirbúningi þessa verkefnis m.a. í samvinnu við íbúasamtök í hverfum Mosfellsbæjar. Á sínum tíma fagnaði bæjarráð Mosfellsbæjar því sérstaklega að áform væru uppi um að koma fyrir fleiri öryggismyndavélum í Mosfellsbæ og að slíkt fyrirkomulag, í samráði við lögreglu, væri til þess fallið að auka öryggi.
Við munum auðvitað gæta persónuverndar í hvívetna en tilgangur þessa eftirlits er fyrst og fremst að auka öryggi íbúa og gesta Mosfellinga og búa yfir sem bestum upplýsingum um atburði á hverjum tíma,“ segir Haraldur.

Innbrot algengari og skipulagðari en áður
Að undanförnu hefur uppsetning á öryggismyndavélum við helstu aðkomuleiðir innan sveitarfélaga aukist. Er það bæði vegna þess að innbrot eru nú algengari og skipulagðari en áður en einnig vegna þess að nýr myndavélabúnaðar hefur leitt til þess að upplýsingar nýtast betur en áður vegna aukinna myndgæða svo nokkuð sé nefnt.
Mikilvægt var talið að leggja heildstætt mat á hvar væri rétt að staðsetja slíkar myndavélar í Mosfellsbæ og var ráðgjafarstofunni Lotu, sem sérhæfir sig í öryggismálum, falið að vinna tillögu að staðsetningu myndavéla í Mosfellsbæ. Á þeim grunni verður verkefninu áfangaskipt m.t.t. mikilvægis einstakra svæða.

Höfundar bókarinnar: Jón Svanþórsson, Margrét Sveinbjörnsdóttir og Bjarki Bjarnason. Hundurinn heitir Kolur og fylgdi þremenningunum í fjölmörgum gönguferðum. Myndin er tekin við Helgufoss í Bringum, efst í Mosfellsdal. Þessi stæðilega varða til hliðar heitir Gluggavarða og stendur við Seljadalsleið á Mosfellsheiði.

Hátt í öld hafa Árbækur Ferðafélags Íslands átt samleið með þjóðinni, sú nýjasta var að koma út og að þessu sinni er viðfangsefnið Mosfellsheiði – Landslag – leiðir og saga. Höfundarnir eru þrír: Bjarki Bjarnason, Margrét Sveinbjörnsdóttir og Jón Svanþórsson.
„Við höfum unnið að verkinu í nokkur ár, þetta hefur verið einstaklega ánægjulegt samstarf,“ segir Bjarki í viðtali við Mosfelling.
Hvernig skipulögðuð þið vinnu ykkar?
„Við gengum saman allar þær þjóðleiðir sem eru á heiðinni, þær eru hvorki fleiri né færri en um 20 talsins og flestar þeirra eru fornar. Sumar eru enn notaðar af hestafólki en margar eru ógreinilegar og voru jafnvel alveg týndar.
Á þessum göngum okkar huguðum við að öllu sem fyrir augu bar, hvort sem það tengdist jarðfræði, grasafræði, fuglum himinsins eða sögulegum fróðleik. Samhliða þessari grunnvinnu réðumst við í viðamikla heimildakönnun og skrif á árbókinni sem er prýdd fjölmörgum ljósmyndum og kortum.“
En hvernig tókst ykkur að finna allar þessar leiðir?
„Þær höfðu verið varðaðar í upphafi en áður við þremenningarnar hófum heiðargöngur okkar hafði Jón Svanþórsson gengið allar leiðirnar og hnitasett fjöldann allan af vörðum. Alls hafa fundist um 800 vörður á heiðinni og þar er um heilt samgöngukerfi að ræða. Í sumar kemur einnig út eftir okkur leiðabók um heiðina þar sem þjóðleiðunum verður lýst nákvæmlega. Sú bók mun bæði henta fólki sem ferðast á hestum, reiðhjólum og hestum postulanna.“
Koma þá út tvær bækur um Mosfellsheiði á þessu ári?
„Já, en árbókin er miklu stærri og viðameiri, þar er fjallað um allt sem viðkemur heiðinni, jafnt jarðfræði, dýralíf, raflínur, gömul sæluhús og fólk sem lenti þar í lífsháska.“
Eitthvað að lokum, Bjarki?
„Það er von okkar höfundanna að þessar bækur auki áhuga almennings á Mosfellsheiðinni. Hún er kjörin til útivistar og mikill sögulegur fróðleikur tengist henni. Okkur finnst heiðin vera falið leyndarmál á jaðri höfuðborgarsvæðisins og þess má geta að í tilefni af útgáfu árbókarinnar mun Ferðafélag Íslands skipuleggja þrjár gönguferðir um hana í sumar.“

Hildur Ágústsdóttir markþjálfi og Jón Finnur Oddsson flugvirki deila saman reynslu af kulnun.

Kulnun er sálfræðileg lýsing á afleiðingum langvinnrar streitu. Kulnun er ekki bara tengd starfi því oft er einnig um að ræða álagsþætti heima fyrir. Helstu einkenni eru þreyta, pirringur, spenna, depurð, gleymska, og áhugaleysi.
Hildur og Jón Finnur hafa bæði reynslu af kulnun og segja þetta grafalvarlega stöðu að vera í. Þau eru tilbúin að deila sögu sinni með lesendum Mosfellings en þau eru enn að vinna sig úr þessum erfiðu aðstæðum.

Hildur er fædd í Reykjavík 10. október 1978. Foreldrar hennar eru þau Sigurlaug Vilhjálmsdóttir verslunarmaður og Ágúst Einarsson framkvæmdastjóri og rafvirkjameistari.
Jón Finnur er fæddur í Reykjavík 12. maí 1976. Foreldrar hans eru þau Guðrún Jónsdóttir bókari og Oddur Þórðarson rannsóknarmaður í byggingariðnaði.
Hildur ólst upp í Breiðholti, gekk í Seljaskóla og varð stúdent frá MK.
Hún hóf störf í ferðaþjónustu árið 1998 og starfaði m.a. á bílaleigum, ferðaskrifstofum og við skipulagningu hvataferða. Eftir nám í Sviss fékk Hildur starf á hóteli þar.
Í dag starfar hún sem ACC markþjálfi og rekur sitt eigið fyrirtæki, Vilji Markþjálfun.

Jón Finnur ólst upp í Mosfellsbæ, gekk í Varmárskóla og Gagnfræðaskóla Mosfellsbæjar og varð stúdent frá FB.
Jón fór í flugvirkjanám til Bandaríkjanna og útskrifast frá Colorado Aerotech. Eftir það starfaði hann hjá Cessna í Wichita og í París og síðar hjá Jet Aviation í Sviss.
Frá árinu 2007 hefur hann starfað hjá Air Iceland Connect.

Byrjuðu búskap í Sviss
Leiðir Hildar og Jóns Finns lágu saman árið 2000 en það var sameiginleg vinkona sem kynnti þau þótt leiðir þeirra hafi ekki legið saman í það skiptið. Þau héldu þó sambandi símleiðis enda bjuggu þau í hvort í sínu landinu á þessum tíma. Jón kom heim í stutt stopp árið 2002 og þá skruppu þau saman í ísbíltúr og hafa verið saman síðan.
„Ég flutti til Jóns um haustið og var fram að jólum en þá fór ég til Ástralíu í hótelstjórnunarnám. Eftir hálft ár í fjarbúð fluttum við saman til Sviss og ég lauk náminu þar og Jón fékk vinnu á flugvellinum í Zürich.“

Húsið var strax of lítið
„Við fluttum heim árið 2006 og frumburðurinn okkar, Róbert Dagur, leit dagsins ljós 2008 og Elmar Snær 2011. Ég tók við hótelstjórastöðu og var einnig rekstrarstjóri á upplýsingamiðstöð og Jón hóf störf á Reykjavíkurflugvelli.
Við fluttum í Fálkahöfðann í Mosfellsbæ árið 2009 en festum síðar kaup á einbýlis­húsi og fóru kaupin fram á föstudegi. Á mánudeginum komst ég að því að ég væri ófrísk í þriðja sinn og að tvíburum. Húsið var því strax orðið of lítið og við fengum vægt taugaáfall. Tvíburasysturnar, Lilja Guðrún og Tinna Sóley, fæddust svo í janúar 2016.“

Álagið var mjög mikið
„Mitt stærsta og fyrirferðamesta hlutverk í lífinu er að vera unnusta og móðir fjögurra barna sem er jafnframt mest krefjandi og gefandi verkefni sem ég hef tekið að mér. Svo er ég dóttir, systir, tengdadóttir, vinkona og svo mætti lengi telja,“ segir Hildur þegar tal okkar hefst af reynslu hennar af kulnun en tímabil Hildar spannar töluvert lengri tíma en Jóns.
„Saga mín er flókin og löng og spannar 10 ár en hún hófst árið 2009. Það ár skipti ég um vinnu og elsti sonurinn var eins árs. Ég hef alla tíð verið dugleg að vinna og datt í gírinn en svo hlóðst líka upp álag utan vinnu.“

Myndin er greftruð í huga mér
„Ég veiktist skyndilega, fékk illkynja frumubreytingar og þurfti að fara í aðgerð sem gekk vel. Ég var samt með endalausar áhyggjur af því að þetta myndi dreifa sér aftur.
Ég fékk ekki þá aðstoð sem ég þurfti og áhyggjurnar nærðust inni í mér. Ég var þó lánsöm að vinnuveitendur mínir sýndu mér skilning.
Stuttu síðar fékk ég annað áfall þegar ég horfði á strákinn minn detta ofan í djúpan læk en ég náði til hans í tæka tíð sem betur fer. Þetta var hrikaleg tilfinning og myndin af drengnum mínum liggjandi undir yfirborði læksins er greypt í huga mér.
Ég fór í fyrsta veikindaleyfið árið 2010 og var mánuð í burtu vegna álags og þreytu.“

Erfitt að sjá fjölskylduna splundrast
„Lífið hélt áfram en svo fór að bera á erfiðleikum í hjónabandi foreldra minna. Skilnaður þeirra var erfiður og staðurinn sem hafði verið okkar örugga heimili var allt í einu ekki lengur til. Þetta tók mikið á mig en enn erfiðara var að fylgjast með ósætti milli fjölskyldumeðlima vegna skilnaðarins.
Mitt í þessu tók yngri sonur okkar upp á því að hvíla sig sem minnst þannig að svefninn fór fyrir bí. Þegar ég átti að fara vinna aftur eftir sex mánuða orlof þá var ég úrvinda og var engan veginn tilbúin til að hefja störf aftur.“

Búin að vera í bullandi afneitun
„Mamma greinist með krabbamein og ég var eyðilögð og langaði að hjálpa henni meira en ég gerði en staðan á mér þarna var ekki góð. En sem betur fer sigraðist hún á þessu og er heilsuhraust í dag.
Haustið 2012 kom svo næsti skellur. Fram að því var ég búin að vera í bullandi afneitun með álagið þannig að það kom sjálfri mér að óvörum. Ég var á leið á ferðaráðstefnu og fór heim til að skipta um föt en komst ekki út aftur. Ég brotnaði saman og grét út í eitt og var skikkuð í annað veikindaleyfi.
Ég fór svo aftur í vinnuna og allt var óbreytt nema ég minnkaði starfshlutfallið niður í 75% og tók veturinn í að reyna að byggja mig upp.“

Ég átti ekkert erindi þangað
„Annar fjölskylduskellur kom svo upp og það mál átti ekki eftir að hjálpa til þannig að árið 2014 var því farið að halla verulega undan fæti hjá mér á ný og ég var greind með kulnun. Það var sótt um fyrir mig á Heilsustofnuninni í Hveragerði og ég man hvað mér fannst það hræðileg tilhugsun, mér fannst ég ekki eiga erindi þangað.
Ég minnkaði vinnuna í 50% og ætlaði í nám en því lauk fljótt því ég gat ekki einbeitt mér. Heilinn var bara ekki á sínum stað og ég grét bara fyrir framan tölvuna.“

Endaði á bráðamóttökunni
„Listinn af stöðugum áhyggjum hlóðst upp, sinna heimili, vinnu, áhyggjur að fá aftur krabbamein, peningaáhyggjur, vefjagigt, sjóntruflanir, heilaþoka, dró mig úr öllum hittingum, þunglyndi, kvíði og endaði á að fá ofsakvíðakast sem endaði með sjúkrabíl á bráðamóttöku.
Fyrsta vinnudag ársins 2015 mætti ég ekki til vinnu, ég sat heima og grét og hugsaði djöfulsins aumingjaskapur er þetta hjá annars hraustri konu. Við tók biðtími að komast inn hjá Virk í starfsendurhæfingu og bið eftir innlögn í Hveragerði. Ég reyndi smátt og smátt að tjasla mér saman og það gekk ágætlega.“

Fór heim úthvíld og endurnærð
„Ég fór síðan inn á Heilsustofnunina og nýtti þá dvöl vel. Fór aldrei heim á þessum fjórum vikum með stuðningi mannsins míns og fjölskyldu sem sáu um börnin og heimilið á meðan. Dvölin var frábær og ég fór heim úthvíld. Virk tók síðan við og þar fór í gang ýmis vinna, hreyfing, sálfræðingar, markþjálfun og talmeðferð.
Við hjónaleysin vorum bjartsýn með lífið þarna 2015 en vegna óléttu minnar þurfti ég að hætta í Virk þar sem ég var ekki á leið út á vinnumarkaðinn í bráð.
Eftir fæðingu tvíburarana tók við mest krefjandi tímabilið af öllu fyrir okkur bæði, því orkan okkar var búin. Stelpurnar voru mjög veikar fyrstu þrjú árin, meira en eðlilegt getur talist. Álagið sem fylgdi þessum tveimur yndislegu einstaklingum var bara eitthvað sem við vorum ekki að ná utan um. Hægt og rólega fjarlægðumst við hvort annað því við vorum uppgefin eftir svefnleysi og veikindi.“

Vissi ekki hvort ég gæti haldið áfram
„Vandamálin hlóðust upp og verkjalistinn kominn langt út fyrir A4 blað. Öll gömlu vandamálin voru komin í heimsókn. Ég missti skap mitt út af engu og það var engin sönn gleði. Þetta var hræðilegur staður til að vera á þegar maður á að vera hamingjusamur með lífið með fjögur heilbrigð börn og nýtt hús. En sannleikurinn er sá að ég hef aldrei verið eins einmana á ævinni.
Það sem ég áttaði mig ekki á í öllum þessum látum var ástandið á manninum mínum. Ég var búin að vera að furða mig á hegðun hans og afskiptaleysi akkúrat þegar við þurftum að vinna sem mest saman.
Ég fór samt aftur í Hveragerði margfalt verr stödd en ég var síðast. Þarna var ég orðin svo örmagna að ég vissi ekki hvort ég gæti haldið áfram með lífið. Eina ljósið sem ég sá var að vera þarna því mér hafði liðið svo vel eftir síðust dvöl.“

Setti súrefnisgrímuna á mig fyrst
„Þegar ég var komin í innlögn þá gerist það að maðurinn minn var kominn í nákvæmlega sömu stöðu og ég og kominn í veikindaleyfi vegna kulnunar, gæfulegt.
Þetta var sennilega ekki besta tímasetningin fyrir mig að fara í Hveragerði en ef ég hefði ekki gert það þá hefði verið úti um okkar samband líka og þess óskaði ég ekki. Dvölin var erfið vitandi það að manninum mínum og börnum leið illa heima.
Ég er viss um að þeim sem hjálpuðu til í fjarveru minni hafi ekki litist á blikuna. Ef ég hefði ekki tekið þessa ákvörðun þá hefði fjölskyldan okkar splundrast. Þarna var ég einfaldlega að að setja súrefnisgrímuna á mig fyrst.“

Duglega fólkið endar yfirleitt hjá mér
„Ég byrjaði fyrst að finna fyrir streitueinkennunum 2015 sem jukust svo á árunum 2016 og 2017 og ég endaði í veikindaleyfi 2018,“ segir Jón Finnur er við rifjum upp hans reynslu. „Þegar álagið er mikið í vinnunni og heima fyrir þá endist maður ekki lengi, það er eins og að brenna kerti í báða enda á sama tíma. Það voru jú einhverjir búnir að benda manni á ástandið en maður hlustaði bara ekki.
Það fyrsta sem læknirinn segir við mig þegar ég leitaði til hans var „hafðu engar áhyggjur, duglega og samviskusama fólkið eins og þú endar yfirleitt hér hjá mér. Það eina sem við þurfum til að laga þetta, er tími,” og að heyra þetta var þvílíkur léttir.“

Að lenda í þessu er ákveðin vakning
„Að ganga í gegnum svona tímabil er erfitt og það fylgir þessu ákveðin skömm og manni finnst maður vera að bregðast öllum með því að fara í veikindafrí. En maður verður bara að takast á við þetta og gera breytingar. Stuðningur vinnuveitanda skiptir miklu máli og ég var heppinn.
Ég byrjaði í 50% vinnu haustið 2018 og er núna kominn í fullt starf. Að mæta aftur á sama vinnustað eftir veikindafrí var eitt það erfiðasta í ferlinu. Maður áttar sig á að því að maður hefur miklu minna þol gagnvart áreiti og álagi heldur en maður hafði. Það er magnað hvað streitueinkennin eru fljót að koma fram aftur.
Ég tel mig ekki vera búinn í þessu ferli en ég er að læra betur á sjálfan mig til að fara ekki aftur í þetta ástand. Að lenda í svona stöðu er samt ákveðin vakning sem ég held að hafi verið góð fyrir mig. Þetta breytti mér til hins betra og ég horfi öðruvísi á lífið.“

Nýtir reynslu sína til að hjálpa öðrum
„Ég fann út eftir veru mína í Virk að ég þurfti að skipta um starfsvettvang,“ segir Hildur. „Mér fannst eins og ég þyrfti að nýta mér reynslu undanfarinna ára til að hjálpa öðrum.
Ég byrjaði í markþjálfanámi hjá Evolvia og lauk þaðan alþjóðlegum réttindum og stofnaði svo mitt eigið fyrirtæki. Núna er ég í framhaldsnámi sem ég lýk í maí 2019.“

Erum á betri stað í dag
„Það var mikil þörf á tiltekt í sambandi okkar Jóns en við náðum að losa um spennuna sem hafði hlaðist upp á milli okkar. Breytingin á okkur sjálfum sem einstaklingum og sem pari er gífurleg. Við erum í betra jafnvægi líkamlega og andlega og höldum áfram að rækta heilsuna með útiveru og hreyfingu. Eftir situr þó að við erum bæði með mun skertara þol við álagi og erum meðvitaðri um líðan okkar.
Við hvetjum alla sem finna fyrir örmögnun í lífinu að leita sér hjálpar strax því það er leið út, við getum staðfest það,” segir Hildur og brosir til Jóns.

Mosfellingurinn 2. maí 2019
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

Í sumar eru fyrirhugaðar verulegar endurbætur á húsnæði Varmárskóla.
Umhverfissvið Mosfellsbæjar hefur óskað eftir tilboðum í viðhaldsframkvæmdir við húsnæði yngri deildar skólans. Verkefnið felur í sér endurnýjun á hluta þakefna, glugga auk múrviðgerða og málunar. Lögð verður áhersla á að vinna verkið þannig að lágmarks rask verði á skólahaldi og að því verði að mestu lokið fyrir skólasetningu í haust og að fullu lokið 1. september.
Þetta kemur fram í tilkynningu frá Mosfellsbæ.
Helstu verkþættir felast í endurnýjun bárujárns og glugga, múr­viðgerðum og málun veggja á suðurbyggingu. Í vesturhluta skólans verður skipt um bárujárn á hluta af þekju ásamt gluggum ofan við þekjuna.
Þetta útboð er fyrsti hluti af þriggja ára áætlun um endurnýjun á ytra byrði skólans og er unnið á grunni úttektar sem umhverfis­svið Mosfellsbæjar gerði.
Heildarumfang þessara framkvæmda nemur um 200 m. kr. á næstu þrem árum.

Heildstæð úttekt á Varmárskóla
Til viðbótar stendur nú yfir ítarleg greiningarvinna á húsnæði Varmárskóla, en verkfræðistofan Efla hefur á síðustu misserum unnið fyrir Mosfellsbæ að úttektum á áhrifum raka á húsnæðið ásamt því að mæla loftgæðin í skólanum.
Fyrirtækið hefur framkvæmt þrjár aðskildar úttektir á þessum atriðum á síðustu þremur árum í náinni samvinnu við starfsmenn Varmárskóla og umhverfissviðs Mosfellsbæjar en í ljósi þess að fram komu nýjar ábendingar frá skólasamfélaginu var Eflu falið að vinna heildstæða úttekt á Varmárskóla. Hófst sú vinna 15. apríl síðastliðinn og er gert ráð fyrir að henni verði að fullu lokið í maí.

Taka hlutverk sitt alvarlega
„Mosfellsbær tekur hlutverk sitt á sviði skólamála mjög alvarlega og gefur enga afslætti á því sviði frekar en öðrum,“ segir Haraldur Sverrisson bæjarstjóri Mosfellsbæjar. „Starfsmenn og stjórnendur Varmárskóla hafa sinnt góðu starfi og við leitumst við að styðja þá í þeirra mikilvægu störfum fyrir nemendur skólans.
Fram hefur komið í samskiptum Mosfellsbæjar og Eflu að fyrirtækið telji að viðbrögð Varmárskóla og umhverfissviðs Mosfellsbæjar hafi verið í samræmi við tilefni þeirra mála sem komið hafa upp á hverjum tíma, en Efla er einn reynslumesti aðilinn á sviði rakaskemmda hér á landi.“

Bærinn tekur vel á móti ábendingum
„Varðandi umræðuna sem verið hefur um skólamálin á breiðum grunni að undanförnu þá vil ég ítreka að bæjaryfirvöld taka vel á móti öllum ábendingum um umbætur á sviði skólamála og við leggjum áherslu á að vinna úr þeim eins hratt og mögulegt er. Þetta á líka við um ábendingar sem fram hafa komið um Varmárskóla. Varmárskóli stendur sig vel á mörgum sviðum en áfram er þar verk að vinna.
Skólastarf er í eðli sínu þannig að það þarf að vera í stöðugri þróun. Mikilvægt er að skólasamfélagið, sem heild, vinni saman að lausn þeirra verkefna enda segir máltækið að það þurfi heilt þorp til að ala upp barn.
Starfsemi Varmárskóla er samvinnuverkefni kennara, foreldra og bæjaryfirvalda. Vilji íbúar fá tíðari upplýsingar og koma meira að stefnumótuninni í skólanum þá göngum við í það verkefni, eins og önnur, með gleði í hjarta,“ segir Haraldur.

Ég er að prufukeyra fjarverkefni með góðu fólki. Verkefnið byggir á því sem við erum að læra hjónin á rannsóknarferð okkar um heiminn, við erum að heimsækja staði sem hafa verið þekktir fyrir langlífi og góða heilsu.

Í síðustu viku vorum við í prufuverkefninu að skoða daglega hreyfingu, hvernig hægt væri að auka hana og koma betur inn í lífið. Öll samfélög þar sem langlífi er þekkt eiga það sameiginlegt að fólk hreyfir sig reglulega yfir daginn. Dagleg hreyfing snýst ekki um að mæta æfingar tvisvar til þrisvar í viku og sitja svo á rassinum eða liggja upp í sófa/rúmi restina af sólarhringnum. Það er ekki nóg ef við viljum byggja upp og viðhalda góðri heilsu.

Við þurfum að koma reglulegri hreyfingu inn í daginn okkar og þá skipta vinnustaðir miklu máli. Ég hef unnið með og heimsótt tugi vinnustaða undanfarin ár og það er mikill munur á viðhorfi atvinnurekenda og stjórnenda fyrirtækja varðandi heilsu starfsmanna. Sumir vinnustaðir eru beinlínis heilsuletjandi á meðan aðrir hafa áttað sig á mikilvægi þess fyrir vinnustaðinn og samfélagið allt að hvetja fólk til þess að hreyfa sig og hlúa að eigin heilsu.

Mér þótti virkilega vænt um að lesa þessar línur frá einni sem tekur þátt í prufuverkefninu áðurnefnda. Það skín sterkt í gegn hvað hún er ánægð með sinn vinnustað og þá hvatningu sem hún fær til þess að hreyfa sig í tengslum við vinnuna. Það skilar sér í þráðbeint til baka til vinnustaðarins. Meiri vinnugæði, betri starfsandi, færri veikindadagar og fjarvistir svo fátt sé nefnt.
„Ég er svo heppin að ég get fengið borgað aukalega fyrir að koma mér á vistvænan máta til vinnu og svo má ég stunda líkamsrækt á vinnutíma. Með því að hjóla í vinnuna er ég bæði að stytta vinnuvikuna og fá meira útborgað … það er klassi.“

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 2. maí 2019

Tónlistarkonan Guðrún Ýr Eyfjörð Jóhannesdóttir eða GDRN eins og hún kýs að kalla sig hlaut fern verðlaun þegar Íslensku tónlistarverðlaunin voru afhent í Hörpu nýlega. Þar var hún valin söngkona ársins í flokki popp-, rokk-, raf- og hiphopptónlistar, plata hennar „Hvað ef“ var valin poppplata ársins og hún átti lag og tónlistarmyndband ársins.
Í þakkarræðu sinni hvatti Guðrún Ýr ungar stelpur til þess að láta sig dreyma risastórt, því þetta væri mögulegt.

Guðrún Ýr Eyfjörð Jóhannesdóttir er fædd 8. janúar 1996. Foreldrar hennar eru þau Kristín María Ingimarsdóttir grafískur hönnuður og kennari í Borgarholtsskóla og Jóhannes Eyfjörð Eiríksson öryggisstjóri hjá Origo.
Guðrún Ýr á tvo bræður, Matthías Eyfjörð f. 2002 og Andra Eyfjörð f. 2004.

Sveit í bæ fílingur
„Ég er fædd í Reykjavík en flutti í Mosfellsbæ þegar ég var fjögurra ára. Það var frábært að alast hér upp því þetta var smá sveit í bæ fílingur og mikið frelsi. Það var gaman að banka upp á hjá jafnöldrum mínum og fara svo saman út að leika.
Ég var fimm ára þegar ég byrjaði að læra á fiðlu í Tónlistarskóla Mosfellsbæjar. Þegar kennarinn minn flutti til Írlands þá færði ég mig yfir í Suzukitónlistarskólann í Reykjavík. Ég hætti í fiðlunáminu 17 ára og ákvað stuttu eftir það að hefja söngnám í Tónlistarskólanum í Mosfellsbæ og þar var ég í nokkur ár. Ég færði mig svo yfir í Tónlistarskóla FÍH og fór að læra jazz-söng og seinna á píanó og ég er enn við nám þar í dag.
Ég æfði líka knattspyrnu í mörg ár hjá Aftureldingu og dreymdi um að verða fótboltastjarna en þurfti því miður að hætta vegna hnémeiðsla.“

Ætlaði að verða læknir
„Mér fannst alltaf gaman í skóla en ég gekk í Varmárskóla og Gagnfræðaskóla Mosfellsbæjar. Uppáhaldsfögin mín voru myndmennt og textíl. Gelgjan var nú svolítið í hámarki síðustu árin í gaggó,“ segir Guðrún Ýr og brosir.
„Ég fór í Menntaskólann í Reykjavík á náttúrufræðibraut því ég ætlaði mér að verða læknir. Ég fann samt fljótt út að þetta var ekki leiðin sem hentaði mér, ég kláraði stúdentinn og fór svo af fullum krafti í tónlist.“

GDRN
Guðrún Ýr segist hafa hent sér út í djúpu laugina þegar hún fór að búa til sína eigin tónlist. Það gerir hún undir nafninu GDRN sem stendur fyrir Guðrún án sérhljóða.
Hún gaf út sína fyrstu tónlist árið 2017 en það var ekki fyrr en hún gaf út lagið „Lætur mig“ sumarið 2018 sem boltinn fór almennilega að rúlla. Hún gaf síðan út plötuna „Hvað ef“ í ágúst 2018 og vakti hún gríðarlega athygli. Platan var valin plata ársins á Grapevine Music Awards og hlaut einnig Kraumsverðlaunin. Platan var líka tilnefnd á Nordic Music Prize í Noregi en í sama flokki var söngkonan Robyn tilnefnd sem gerði garðinn frægan árið 2010 með laginu sínu „Dancing on my own“ sem náði vinsældum á heimsvísu.
Á milli lagasmíða kemur Guðrún Ýr fram á tónleikum.

Með ótrúlegt tóneyra
„Það þýðir ekkert annað en að vera kræfur í þessum bransa, ég er alveg óhrædd við að spyrja hvort ég megi syngja með þeim sem mig langar að syngja með og fæ alltaf góð viðbrögð. Það er gott að vera kona í tónlistarbransanum á Íslandi og ég finn fyrir miklum stuðningi frá öðrum tónlistar­konum. Ég vil vera innblástur fyrir ungar stúlkur sem eru að taka sín fyrstu skref.“
Guðrún Ýr vinnur einnig með upptökustjórateyminu ra:tio sem samanstendur af þeim Bjarka Sigurðarsyni og Teiti Helga Skúlasyni en þau hafa þekkst síðan í MR. Þeir félagar segja hana tónlistarlegan suðupott sem sé með óvenjulega rödd og komi með óvænt áhrif inn í poppið. Hún sé einlægur karakter, föst á sínu og með ótrúlegt tóneyra.

Þetta var draumi líkast
Fjölbreytni og fagmennska var í fyrirrúmi á glæsilegri verðlaunahátíð tónlistargeirans þegar Íslensku tónlistarverðlaunin voru afhent í Silfurbergi í Hörpu.
Plata Guðrúnar „Hvað ef“ var valin poppplata ársins, lagið „Lætur mig“ sem hún syngur með Flóna var valið popplag ársins. Guðrún Ýr var valin söngkona ársins í flokki popp-, rokk-, raf- og hiphopptónlistar og hún fékk einnig verðlaun fyrir tónlistarmyndband ársins.
Hún segir verðlaunin hafi komið sér reglulega á óvart.
„Ég var búin að gera mér vonir um að vinna titilinn söngkona ársins en fékk svo þrenn verðlaun til viðbótar, þetta var bara draumi líkast. Það er svo gaman að fá svona viðurkenningu sérstaklega þegar maður hefur lagt svona mikla vinnu í hlutina, það er bara æðislegt.“

Kemur fram á þjóðhátíð í Eyjum
Guðrún Ýr er ein af þeim sem kemur fram á þjóðhátíð í Eyjum í ár og segist hún full eftirvæntingar. Hún fór fyrst á þjóðhátíð í fyrra og segir þau kynni hafi verið ansi köld og blaut því veðrið var ekki upp á sitt besta.
„Ég hef nú oftast verið á unglingalandsmótum um þessa helgi að keppa í fótbolta og frjálsum eða að ferðast með fjölskyldunni um landið. Það var því mikið upplifelsi að prófa eitthvað nýtt og fara á þjóðhátíð, þetta var svona fyrsta skrallhelgin.
Það verður örugglega enn skemmtilegra núna þar sem maður fær að taka þátt í dagskránni á stóra sviðinu og ég hlakka mikið til,“ segir Guðrún Ýr að lokum er við kveðjumst.

Mosfellingurinn 4. apríl 2019
Myndir og texti: Ruth Örnólfs