Rótarý er hreyfing fólks úr viðskipta- og atvinnulífi og opinberri þjónustu. Rótarýhreyfingin er alþjóðafélagsskapur sem er starfandi í meira en 200 löndum í öllum heimsálfum.
Félagar eru rúmlega 1,2 milljónir í um 35 þúsund klúbbum. Þessi alþjóðlegu samtök standa fyrir mannúðar- og menningarstarfi, stuðla að sem bestu siðgæði í öllum starfsgreinum og hvetja til góðvildar og friðar í heiminum. Til marks um það er opinbert kjörorð alþjóðahreyfingarinnar: „Þjónusta ofar eigin hag“.
Á Íslandi eru starfandi 31 rótarýklúbbur með um 1300 félaga. Í klúbbunum er lifandi starf og vikulegir eða hálfsmánaðarlegir fundir með fróðlegum fyrirlestrum og umræðu. Félagar eru á öllum aldri og af báðum kynjum. Rótarýfélagi getur sótt rótarýfund hjá hvaða rótarýklúbbi sem er í heiminum.
Rótarýdagurinn er haldinn hátíðlegur þann 24. febrúar næstkomandi og af því tilefni er Rótarýhreyfingin á landsvísu að vekja athygli á starfsemi sinni.

Hvað gerir Rótarý fyrir samfélagið ?
Rótarý leggur áherslu á ýmis mannúðarmál og ber þar fyrst að nefna verkefnið End Polio Now þar sem klúbbarnir leggja sitt af mörkum í baráttunni við útrýmingu lömunarveiki í heiminum. Rótarý á Íslandi styrkir síðan árlega efnilega tónlistarmenn í gegnum tónlistarsjóð sinn og var Víkingur Heiðar Ólafsson fyrsti styrkþegi tónlistarsjóðsins. Rótarýklúbbur Mosfellssveitar hefur veitt árleg samskiptaverðlaun til grunskólanema og ennfremur staðið fyrir skógrækt hér í heimabænum. Síðast en ekki síst veitti Rótarý í tengslum við nýliðið Umdæmisþing styrki til þriggja mjög verðugra samfélagsverkefni hér í Mosfellsbæ.

Hvað gefur Rótarý félögum sínum ?
Rótarý er félagsskapur sem eflir þekkingu og kunningsskap milli starfstétta og þar skapast tækifæri til áralangrar vináttu og samstarfs í gegnum skemmtileg viðfangsefni. Haldnir eru fjölbreyttir og fræðandi fyrirlestrar þar sem farið er yfir það sem efst er á baugi hverju sinni. Árlega heldur klúbburinn skemmtilega hátíðarfundi og fer saman í ferðir og nýtur útivistar í nærsamfélaginu en einnig hafa félagsmenn skellt sér saman í ferðir utan landssteinanna.

Rótarýklúbbur Mosfellssveitar
Rótarýklúbbur Mosfellssveitar var stofnaður þann 17. mars 1981 og er hann því rétt tæplega 37 ára gamall. Fundað er yfir vetrartímann á þriðjudögum kl. 18:15 í nýja Golfskálanum Kletti. Hafir þú eða þið áhuga á Rótarý eða viljið gerast félagar er velkomið að hafa samband við Jóhönnu Björgu Hansen forseta Rótarýklúbbs Mosfellssveitar starfsárið 2017-2018 eða Þuríði Yngvadóttur ritara klúbbsins.

Jóhanna Björg Hansen
Forseti Rótarýklúbbs Mosfellssveitar
starfsárið 2017-2018

Undanfarin misseri hefur mikið verið byggt í Mosfellsbæ. Ný hverfi hafa risið í Helgafellslandi og Leirvogstungu, íbúðabyggingar af ýmsum stærðum og gerðum. Sömuleiðis hefur atvinnuhúsnæði verið byggt við Desjamýri, og víða eru framkvæmdir inni í eldri hverfum bæjarins.
Undirritaður hefur setið síðastliðin 3 ár í skipulagsnefnd sem fulltrúi Íbúahreyfingarinnar og fylgst með þessari framkvæmdasemi á ýmsum stigum og reynt að leggja sín lóð á vogarskálarnar til að beina þeim í farsælan farveg.
Við hönnun byggingar er að ýmsu að hyggja. Hún þarf að uppfylla kröfur og þarfir húsbyggjandans en jafnframt að falla vel inn í umhverfi sitt, og vera augnayndi fyrir nágranna og aðra. Hún þarf að samræmast fyrirliggjandi deiliskipulagi og uppfylla ákvæði byggingarreglugerðar.
Rétt eins og við aðrar athafnir mannanna eru margir sem koma að svona verki; hver fagmaður veit hvar hans hæfileiki og þekking nýtist best og sinnir sínu hlutverki af kostgæfni og alúð.
Eða hvað?
Við uppskurð koma ýmsir að verki, skurðlæknir, hjúkrunarfræðingar, svæfingarlæknir, lyfjafræðingar og fleiri. Allir vita hvað til síns friðar heyrir og engum dettur í hug að sinna öðru en sínu hlutverki.
Við hönnun bygginga ætti sama verklag að gilda. Arkitektinn hannar bygginguna með tilliti til rýmisuppbyggingar og flæðis, stýrir birtu og litavali og nýtir listfengi sitt til að byggingin sé prýðileg umhverfinu. Verkfræðingurinn sér um að húsið sé traust og öruggt og uppfylli fagurfræðilegar væntingar arkitektsins, og tækni- og byggingarfræðingurinn tryggja að húsið hvorki leki né mygli eða sé tæknilega ófullnægjandi. Síðan eru gerðar lagnateikningar fyrir rafmagn og hitaveitu, vatnslagnir og fráveitu og ýmislegt annað. Oft kemur landslagsarkitekt að hönnun umhverfis hússins, veranda og garðs. Allir vita hvað til síns friðar heyrir og engum dettur í hug að sinna öðru en sínu hlutverki.
Því miður er veruleikinn annar í raun. Löggjafinn lítur svo á að allir sem eiga tölvu með teikniforriti hljóti að geta gert það sama, og því skuli þeir allir hafa sömu réttindi. Allmargir bygginga- og tæknifræðingar gefa sig út fyrir að vera jafn hæfir arkitektum við húsahönnun, þótt uppbygging náms þeirra sé á engan veg sambærileg, og taka að sér að gera aðalteikningar af húsum.
Þessu hefur verið líkt við að gefa slátrara læknisleyfi. Húsbyggjendur eru grandalausir og treysta sínum hönnuði í blindni. Þegar svo byggingin er risin og mistökin og klúðrið blasa við er of seint að iðrast.
Vitaskuld er ekkert mál að búa í vondu húsi. Maður getur sofið víðast, salernið virkar yfirleitt og gegnumsneitt kemst maður af fyrirhafnarlítið. En þó skynja allir á eigin skinni muninn á „fermetrum með þaki“ og góðri byggingarlist, og oftast er byggingarlistin ódýrari þegar til kastanna kemur, og ánægjulegri, bæði fyrir eigandann og umhverfið.
Sem nefndarmaður í skipulagsnefnd hef ég því miður horft upp á hvernig húsbyggjendur í Mosfellsbæ hafa látið vanhæfa aðila hanna sín hús og þannig klúðrað þeim möguleikum sem spennandi lóðir hafa boðið upp á.
Ég hef margoft lýst eftir byggingarlistarstefnu Mosfellsbæjar, sem boðuð er í núverandi aðalskipulagi en hefur ekki enn séð dagsins ljós. Gildandi byggingarreglugerð er mjög yfirgripsmikil varðandi byggingartækni og öryggismál, en þar er hvergi tæpt á fagurfræði eða formskyni, sjónmenntun eða öðru sem gæti hjálpað byggingarfulltrúum landsins til að verjast verstu smekkleysunni.
Ég hvet alla sem hyggja á húsbyggingar að vanda val sitt á ráðgjöfum og muna að vel skal til þess vanda sem lengi á að standa.

Gunnlaugur Johnson
Höfundur er arkitekt og fulltrúi Íbúahreyfingarinnar í skipulagsnefnd Mosfellsbæjar

Það eru forréttindi að fá tækifæri til að taka þátt í stjórnmálum í samfélagi eins og Mosfellsbæ. Í Mosfellssveit, sem hún hét þá, eyddi ég æsku minni áhyggjulaus þar sem vinirnir, hesthúsin, íþróttahúsið og skólinn, í þessari röð, skiptu mestu máli.
Það var langt til Reykjavíkur og við vorum sjálfum okkur næg framan af. Ég ólst upp í stórum systkinahópi og börðust foreldrar mínir í bökkum til að hafa ofan í okkur og á. Aðstæður heima voru ekki alltaf þær bestu en við lærðum að standa á eigin fótum og að ekkert kemur af sjálfu sér. Mosfellssveitin ól okkur upp og þurftum við ekki mikið en í þessu umhverfi fannst okkur við vera óhult.
Umhverfið og náttúran mótaði mig og gerir það að verkum að ég brenn fyrir því að börn eigi að búa í góðu og öruggu samfélagi. Auðvitað hafa tímarnir breyst. Það var ekki allt gott í gamla daga en þorpið sem ég var svo heppin að alast upp í á í mér hverja taug. Vinataugin á milli vina úr Mosó slitnar ekki svo auðveldlega og er svo ótrúlega gaman að heyra yngri kynslóðir segja einmitt það sama.
Eftir nokkurra ára fjarveru fannst mér mikilvægt að mín börn fengju að kynnast því sama og ég fékk að upplifa. Að eignast vini, fara í skólann, taka þátt í tómstundum og vera örugg í sínu samfélagi. Nú eru barnabörn að koma til sögunnar og á meðan ég hef orku til mun ég leggja mitt af mörkum til að Mosfellsbær verði áfram góður staður fyrir fólk til að halda utan um sína fjölskyldu. Þar skipta skólarnir mestu máli og þjónustan sem bærinn veitir.
Þetta er ástæðan fyrir þátttöku minni í stjórnmálum. Það er mikilvægt að fá að móta og bæta samfélagið. Það gerir enginn einn. Nú er aftur komið að kosningum og eftir að hafa íhugað málin vel, athugað bensínið á tanknum þá finn ég að eldmóðurinn og áhuginn er enn til staðar. Ég er ekki í pólitík til að koma höggi á aðra heldur til að gera samfélaginu gagn. Ég veit að reynsla mín og þekking kemur að gagni og hef því ákveðið að leggja mig alla fram eitt kjörtímabil í viðbót.

Kolbrún G. Þorsteinsdóttir
bæjarfulltrúi býður sig fram í 2. sæti á lista Sjálfstæðisflokksins í Mosfellsbæ

Ágætu Mosfellingar.
Ég hef ákveðið að gefa kost á mér í prófkjöri Sjálfstæðismanna í Mosfellsbæ fyrir bæjarstjórnarkosningarnar nú í vor. Ég hef mikinn áhuga á málefnum bæjarins almennt, verkefnum bæjarins sem og þeirri þjónustu sem bærinn veitir íbúum sínum og er ég tilbúin að leggja mitt af mörkum næstu árin til að bæta og efla þjónustu bæjarins í þágu íbúanna.
Í prófkjörinu sem haldið verður laugardaginn 10. febrúar nk. sækist ég eftir 3. sæti á lista Sjálfstæðismanna.
Mínar áherslur er tengjast verkefnum og þjónustu bæjarins eru skýrar en sjálfsögðu verða þær að samrýmast stefnu þeirri sem mótuð er og verður gildandi fyrir Mosfellsbæ sem bæjarfélag.
Áframhaldandi ábyrg fjármálastjórn er forsenda góðra verka í bæjarfélaginu sem og skilvirk og gagnsæ stjórnsýsla. Samskipti bæjarbúa við bæjaryfirvöld eiga að mínu mati að byggja á einföldu en öruggu fyrirkomulagi.
Í ört vaxandi bæjarfélagi er að mörgu að hyggja í skipulagsmálum. Samgöngumál í bæjarfélaginu þarf að skoða og jafnvel endurskipuleggja, og samhliða því þarf meðal annars að byggja upp miðbæjarkjarna með góðri þjónustu bæjarbúum í hag.
Í dag tekur það okkur Mosfellinga oft ansi langan tíma að sækja vinnu og þjónustu til nágrannnasveitarfélaganna á höfuðborgarsvæðinu. Þessu þurfum við að breyta og er orðið tímabært að skoða þá möguleika sem í boði eru til að stytta ferðatíma okkar meðal annars til og frá vinnu.
Skólamál skipta okkur öll miklu máli og er mikilvægt að umgjörð skólanna sé til fyrirmyndar. Hér eru það sjálfir skólarnir og aðstaða sú sem við bjóðum starfsfólki þess og nemendum sem við þurfum að huga vel að. Þar er okkur öllum mikilvægt að aðstaðan sé í góðu lagi og að við bjóðum upp á þann aðbúnað og aðstöðu sem þarf til í skólunum.
Foreldrar með ung börn eiga að hafa kost á því að börn þeirra geti farið á ungbarnaleikskóla. Þetta er að mínu mati sjálfsagður hlutur í dag þar sem samfélag okkar hefur breyst mikið og mikilvægt að þessi valkostur sé í boði.
Ég hef verið svo heppin að fá að taka þátt í starfi Aftureldingar og síðan Ungmennafélags Íslands í nokkur ár, en þar hef ég kynnst æskulýðs- og íþróttahreyfingunni vel. Íþrótta- og félagsstarf eru góðar forvarnir fyrir alla bæjarbúa óháð aldri.
Við eigum að mínu mati sem sveitarfélag að efla og auka þátttöku bæjarbúa í félags- og íþróttastarfi. Mosfellsbær býður upp á góða aðstöðu og yndislegt umhverfi, en alltaf má gera betur og efla þarf bæjarfélagið sem Heilsueflandi samfélag.
Verkefnin eru mörg og fjölbreytt og það er margt sem við getum gert og lagt áherslu á. Ég hef einungis nefnt hér lítinn hluta þeirra verkefna sem eru bæjarins. Umhverfismál, menningarmál, málefni eldri borgara, félagsmál, atvinnumál eru sem og önnur verkefni einnig mikilvæg.
Málefni Mosfellinga eru okkar mál og það er okkar að huga vel að bæjarbúum óháð aldri þeirra, kyni, efnahag, búsetu, félagslegri stöðu eða áhuga.

Helga Jóhannesdóttir

Málefni Hlégarðs eru nú til umræðu í menningarmálanefnd Mosfellsbæjar.
Framtíð hússins er óviss en niðurstaða mikilvæg því hún hefur þýðingu fyrir svarið við þeirri spurningu hvort Mosfellsbær er úthverfi frá Reykjavík í félagslegu og menningarlegu tilliti eða bæjarfélag með sterka sjálfsímynd.

Um langt skeið hefur húsið verið leigt út til einkaaðila sem samið hafa um reksturinn við bæinn. Einn slíkur samningur er nú að renna sitt skeið og mál margra að rétt sé að endurskoða hann, áður en lengra er haldið, með það að leiðarljósi að efla félagslegan þátt starfseminnar og auka framboð og um leið fjölbreytni viðburða. Sú staðreynd að Hlégarður er eina samkomuhús Mosfellinga leggur bæjaryfirvöldum ríkar skyldur á herðar.

Félagsheimilið Hlégarður var byggt um miðja síðustu öld. Nú er 21. öldin gengin í garð og félagslegar forsendur allt aðrar. Sú spurning vaknar hvort yfirhöfuð sé þörf fyrir samkomuhús í Mosfellsbæ. Til þess að varpa ljósi á það er vert að skoða upphafið og rekja sig þaðan til dagsins í dag.

Upp úr 1900 urðu miklar breytingar á búsetu fólks á Íslandi. Þéttbýli tók að myndast og úr þeim jarðvegi spruttu m.a. ungmennafélög sem þurftu þak yfir höfuðið.
Í loftinu lá krafa um að blása lífi í íslenskt menningarlíf. Lítil samkomuhús litu dagsins ljós en eftir því sem leið á öldina fjölgaði stærri félagsheimilum á borð við Hlégarð.

Framan af hýstu þessi hús nánast allt félags- og menningarlíf á Íslandi en með tilkomu íþróttamiðstöðva, tónlistarhúsa, leikhúsa, danshúsa, skátaheimila, félagsmiðstöðva eldri borgara og húsnæðis fyrir ýmsa aðra félagsstarfsemi dró úr eftirspurninni. Samkeppnin við kvikmyndahúsin og sjónvarpið hafði líka sín áhrif.

Í upphafi voru samkomuhús samstarfsverkefni félagssamtaka og hreppa. Um miðja öldina lagði ríkið svo sitt lóð á vogarskálarnar með stofnun félagsheimilasjóðs. Sameiginlegur rekstur og bygging samkomuhúsanna tengdi fólkið saman og það sem meira var íbúana og stjórnvaldið. Samkomustaðirnir urðu þannig sameiningartákn.
Öflugt félagsstarf styrkti ímynd hreppanna og gaf fólkinu tilfinningu fyrir því að það væri hluti af sterkri liðsheild. Með því að efla félagsstarfið sendu hrepparnir jafnframt frá sér þau skilaboð að búseta þar væri eftirsóknarverð, að sveitin væri sjálfri sér nóg, ekki eftirbátur annarra.
Viðfangsefni bæjarins núna er að skera úr um hvort bæjarfélagið fullnægi þessum þörfum. Hvort það skilgreini sig sem bæjarfélag eða úthverfi, hvort félagsheildin Mosfellsbær sé sjálfri sér nóg? Mælikvarðinn á það eru innviðirnir, ekki síst félags- og menningarlegir.

Ljóst er að skapandi greinar gætu haft mikil not fyrir Hlégarð. Ungmenni, eldri borgarar, íbúasamtök og önnur félagssamtök sömuleiðis. Húsið var byggt til að hýsa leiksýningar, tónlistarflutning, dansleiki og félagsstarf hverskonar. Forsendan fyrir gróskumiklu starfi þessara hópa er að þeir eigi sér afdrep þar sem fólk getur mælt sér mót, æft sig, talað saman og troðið upp í til þess gerðu umhverfi. Um samfélagslegt gildi þess að njóta í sameiningu líðandi stundar „í hléi fyrir mesta vindinum“ leikur enginn vafi.

Íbúahreyfingin hefur viðrað þá hugmynd að kalla áhugasama íbúa, félagssamtök og fagfólk til skrafs og ráðagerða um framtíð Hlégarðs. Allir hefðu gagn af því.

F.h. Íbúahreyfingarinnar
Hildur Margrétardóttir og Sigrún H. Pálsdóttir

Við lifum góðæristíma.
Góðærinu er þó misskipt og lítt fer fyrir því að lagt sé í félagsleg verkefni þegar svo vel árar.
Okkur er þess í stað tjáð að fram undan sé svo bjart að við eigum að fá „lækkun“ en ekki það sem raunin er … „afsláttur“ af hækkun.
Hér er viðtekna módelið að ef ég boða 20% hækkun en hækka svo „bara“ um 10% hafi ég lækkað eitthvað um 10%, jafnvel 50%. Til að koma þessu á skiljanlegt form getur verið gott að fjarlægja „%“ og setja í staðin orðið „hnefahögg“.
Mosfellsbær hefur undanfarin misseri grætt vel á að geta selt lóðir meðan að þéttingastefna Reykjavíkurborgar hefur keyrt lóðaverð á SV-horninu uppúr öllu valdi. Uppkeyrt lóðaverð og uppkeyrt íbúðaverð kemur með uppkeyrð fasteignagjöld hvers grunnur skapar nú rými fyrir „tilboð, afslátt, lækkun“.
Hér í bæ er verið að taka fullan þátt í því sem hefur hækkað húsnæði hvað mest á landsvísu og haldið uppi verðbólgu á tímum sem hefðu átt að vera tímar eðlilegrar verðhjöðnunar. Skortstefna lóða hefur gríðarleg áhrif enda hefur verð lóða farið á einum áratug úr því að vera 5-6% byggingakostnaðar og upp í 25%. Fjármögnunarkostnaður lóða er hærri en fasteigna og eru áhrifin á verðmyndun íbúða því enn meiri. N.B. að svo virðist vera að bæta eigi við innviðagjaldi til að hækka lóðaverð verulega í viðbót og koma lóðaverðinu í 30-33% byggingakostnaðar og þar með 35-40% endanlegs verðs.
Raunin er að við gjaldendur og nýir Mosfellingar hefðu grætt mest á því að lóðir/íbúðir hefðu verið ódýrari og hækkun íbúðaverðs sem og fasteignagjalda þá minni, verðbólga minni, kaupmáttur meiri.
Ekki verður séð að stefnan hafi breyst m.v. að þær 105 íbúðir sem rísa munu við Háholt/Bjarkarholt verða ekki á vegum félags án hagnaðarsjónarmiða líkt og Bjargs íbúðafélags heldur þvert í hina áttina enda verða íbúðirnar á vegum eins þess aðila sem borið hefur uppi verðbólgu síðastliðinna ára með gegndarlausum hækkunum á leiguverði.
Það að „fleyta rjómann“ með slíkum hætti er mjög hættulegt þar sem slíkt kerfi gerir ekki ráð fyrir stöðnun, hvað þá niðursveiflu en þegar að slíkar koma þarf oftar en ekki að grípa niðurskurðarhnífinn og beita á stærsta kostnaðarliðinn … skólana.
Endanlega eru sveitarfélögin á villigötum. Þau hafa tekið við verkefnum frá ríkinu án nauðsynlegs fjármagns eða að ríkið hefur breytt eða aukið kröfurnar eftir á svo að sveitin þarf nú að leita auka fjármögnunar. Útsvar er á flestum stöðum í botni og þá aðeins eitt til ráða … eignasala.
Mest fæst fyrir það sem takmarkað framboð er af og hafa sveitarfélögin því mörg hver valdið lóðaskorti, keyrt upp verðið en um leið íbúðaverð og verðbólgu. Nákvæmlega þetta er það sem veldur því að hér vex nú úr grasi kynslóð sem verður bráð gamma enda munu þau aldrei geta fjármagnað eigin íbúðakaup enda hækkar verðið hraðar og meira en sparnaðurinn.

Óskar Guðmundsson
Greinarhöfundur er formaður
Framsóknarfélags Mosfellsbæjar

Undirbúningur sjálfstæðismanna til sveitarstjórnarkosninga í vor er nú í fullum gangi. Margir einstaklingar með ólíka sýn á bæjarmálum gefa kost á sér sem mér finnst mjög jákvætt því það leiðir til fjölbreyttra hugmynda um hvernig hægt sé að gera Mosfellsbæ betri bæ til að búa í, þótt gott sé að búa þar í dag og óvíða betra.

Ég hef alltaf haft áhuga á bæjarmálum en aldrei fundist rétti tíminn eða þorað að hella mér í framboð því ég hélt að ég hefði ekki nægjanlega reynslu til að stíga skrefið til fulls sem er svo oft með okkur konur. Við erum oft sjálfar duglegastar að draga úr okkur kjarkinn og höldum að við séum ekki nægilega hæfar.
Við þurfum ekki að kunna allt eða hafa þekkingu á öllu til að taka áskorunum heldur lærum við af öðrum reynsluboltum sem hafa starfað á þessum vettvangi. Mér finnst að við konur ættum að vera duglegri að ögra okkur sjálfum og sýna hver annarri meiri stuðning í daglegu lífi hvort sem það er innan veggja heimilisins, í vinnu eða komandi kosningum.

Við getum gert bæinn okkar enn betri, bæ sem fólk vill búa í til frambúðar og það er svo sannarlega gott að búa í Mosfellsbæ. Hér er frábært að ala upp börnin sín og einnig fyrir börn að alast upp fullyrðir dreifbýlistúttan ég, Kristín Ýr, sem naut þess að alast upp í litlu þorpi út á landi.
Mér finnst Mosfellsbær einmitt vera eins og lítill bær út á landi, stutt er í náttúruna, frábærar gönguleiðir, frábært íþróttastarf fyrir alla og nánd við nágrannana.
Nú hvet ég allar konur að velta þessum hlutum fyrir sér, skrá sig í flokkinn og flykkjast á kjörstað og sýna í verki að við konur getum líka gert gagn þó svo að ég sé ekki að gera lítið úr karlmönnunum sem starfa í bæjarmálunum hér.

Það er mín skoðun að konur ættu að fá meira vægi í stjórnmálum almennt. Ég tók ákvörðun fyrir þremur árum að ég ætla aldrei að hallmæla öðrum konum, ég ætla að ögra sjálfri mér, hafa þor til að taka ákvarðanir, þor til framkvæmda, kynnast nýju fólki og taka fólki eins og það er og mynda mér skoðanir um fólk þegar ég hef kynnst því en halda samt sem áður áfram að vera ég sjálf.
Ég er nefnilega mamma, eiginkona, vinkona og mig langar að geta gert gagn í bæjarmálum hér í Mosfellsbæ.

Kristín Ýr Pálmarsdóttir.
Sækist eftir 5.-9. sæti í prófkjöri
Sjálfstæðisflokksins þann 10. febrúar.