Íþróttafélagið Hvíti Riddarinn var stofnað þann 14. ágúst 1998. Upphaflega var einungis um knattspyrnulið að ræða en síðar bættust við fleiri íþróttagreinar.
„Upphafið má rekja til þessa að hópur af strákum og stelpum hittist reglulega á túninu við Reykjalund,“ segir Jóhann Benediktsson fyrsti formaður félagsins. Hópurinn taldi um 15-20 manns og var spilaður fótbolti á sumrin. Formleg stofnun fór svo ekki fram fyrr en tveimur árum síðar þegar liðið var skráð til leiks í firmakeppni á Tungubökkum sumarið 1998.
„Mikil ánægja var með þetta fyrsta mót okkar og var grunnurinn lagður. Nafn félagsins kom þannig til að við skrifuðum okkur í gestabækur golfklúbbsins undir nafni Hvíta Riddarans enda ekki í neinum golfklúbbi. Þetta byrjaði því sem brandari.“

Lið í fótbolta, handbolta og körfubolta
Liðið sóttist eftir því að komast í utandeildina í knattspyrnu og eftir neitun tvö ár í röð, vegna plássleysis, þá hafðist það árið 2001 þegar liðum var fjölgað í deildinni. Á næstu fjórum árum varð Hvíti Riddarinn tvisvar utandeildarmeistari, einu sinni í 2. sæti og einu sinni í því þriðja.
Árið 2005 hóf liðið leik í 3. deild KSÍ, sem síðar var breytt í 4. deild, og komst þó nokkrum sinnum í úrslitakeppnina.
Síðar hófst samstarf við Aftureldingu.
Hvíti Riddarinn/Afturelding hefur teflt fram sameiginlegu liði á Íslandsmóti 30 ára og eldri undanfarin ár og kom fyrsti Íslandsmeistaratitillinn í hús í sumar í kringum 20 ára afmæli félagsins.
Í dag starfrækir Hvíti Riddarinn lið í karla og kvennaflokki í knattspyrnu auk 30+ í karlaflokki í fótbolta sem og liði í utandeildinni í handbolta. Í tvö ár var einnig starfrækt körfuboltalið.

Góðgerðarfélag Hvíta Riddarans
Stofnað hefur verið Góðgerðarfélag Hvíta Riddarans. Félagið hefur það að markmiði að aðstoða fjölskyldur og einstaklinga í bæjarfélaginu sem lent hafa í áföllum eða erfiðleikum.
Önnur úthlutun félagsins fór fram á dögunum þar sem fjölskyldu ofurhetjunnar Júlíu Rutar var afhent hálf milljón króna. Riddarar vilja senda baráttukveðjur til fjölskyldunnar en Júlía Rut, 4 ára, greindist með bráðahvítblæði fyrir um ári síðan.

___________________________________________________________________________
Mosfellingar eru hvattir til að ganga til lið við Góðgerðarfélag Hvíta Riddarans á Facebook og fylgast með.  

Efstu fjórir í flokki veturgamalla hrúta. Guðbrandur  Sigurbergsson með Sprengisand frá Kiðafelli, Hafþór Finnbogason með Tralla frá Miðdal, Orri Snorrason með Öl frá Morastöðum og Ingibjörg Ásta Guðmundsdóttir með hrútinn Skeggja frá Reykjum.

Hrútasýning Sauðfjárræktarfélagsins í Kjós fór fram mánudaginn 15. október. Í félaginu eru sauðfjárbændur í Kjós, á Kjalarnesi og í Mosfellsbæ og kepptu þeir sín á milli um hver ætti besta hrútinn. Keppt var í nokkrum flokkum og fengu bændur stiguð og ómmæld lömb og veturgamla hrúta.
Hrúturinn Ölur bar sigur úr býtum en hann er í eigu Orra og Maríu á Morastöðum sem hlutu því hinn eftirsótta hreppaskjöld. Í umsögn dómara er Ölur sagður jafnbestur og með þykkasta bakvöðvann. Að sögn Maríu er galdurinn að rækta hrútana vel og setja einungis þá bestu undir, þá endar með því að maður uppsker. „Það skiptir mjög miklu máli að eiga góða hrúta, enda eiga þeir flestu afkvæmin,“ segir María.

Úrslit hrútasýningarinnar:

Kollóttir lambhrútar í efstu sætunum allir frá Kiðafelli.

Kollóttir lambhrútar
1. sæti – Lamb nr. 18 frá Kiðafelli. 87,5 stig. Gríðargóður og vænn, 67 kg með 32 mm bakvöðva.
2. sæti – Lamb nr. 3 frá Kiðafelli. 85 stig. Vænn hrútur.
3. sæti – Lamb nr. 14 frá Kiðafelli. 87 stig. Vænn hrútur.

Mislitir lambhrútar
1. sæti – Svartur hrútur frá Morastöðum. 85 stig. Lítill en vel gerður og með bestu læraholdin.
2. sæti – Mórauður hrútur frá Þórunni á Hraðastöðum. 85,5 stig. Fallegur hrútur með góðan bakvöðva.
3. sæti – Svartflekkóttur hrútur frá Reyni Hólm í Víði. 84,5 stig. Vænn hrútur.

Hyrndir hvítir lambhrútar
1. sæti – Lamb nr. 885 frá Morastöðum. 86,5 stig. Holdaköggull og pakkaður af kjöti.
2. sæti – Lamb nr. 328 frá Kiðafelli. 86,5 stig. Jafngóður hrútur fyrir alla þætti.
3. sæti – Lamb nr. 9 frá Kiðafelli. 86 stig. Vænn 64 kg hrútur, langur með góða ull.
4. sæti – Lamb nr. 442 frá Miðdal. 85,5 stig.

Veturgamlir hrútar
1. sæti – Ölur frá Morastöðum. Hvítur, hyrndur. 85 stig. Jafnbestur og með þykkasta bakvöðvann.
2. sæti – Tralli frá Miðdal. Hvítur, kollóttur. 86 stig. Þéttur hrútur með góð læri og malir.
3. sæti – Skeggi frá Reykjum. Grár, hyrndur. 85 stig. Jafnöflugur hrútur með góðar malir og læri.
4. sæti – Sprengisandur frá Kiðafelli. Svartur, hyrndur. 85,5 stig.

Gaman er að segja frá því að sigurvegarinn í Veturgamla flokknum, Ölur frá Morastöðum, er faðir lambs nr 885 frá Morastöðum sem stóð efstur í flokki hyrndra hvítra lambhrúta.

Meðan ég man er heiti á nýrri bók eftir Sigurð Hreiðar. Eins og nafnið bendir til rifjar hann þar upp ýmsar minningar frá langri ævi.
Um tilurð bókarinnar segir hann að oft hafi verið imprað á því við hann að skrifa ævisögu sína. „Ef ég gerði það er viðbúið að einhverjum þætti þar að sér vegið,” segir hann. En hann hefur í gegnum tíðina birt ýmsar glefsur frá liðinni ævi, bæði í tímaritum og á Facebook. „Þegar svo nýprentað kver sem mér þótti fallegt barst mér í hendur skömmu eftir áttræðisafmælið í vor fór ég að hugsa: Svona bók gæti ég hugsað mér að búa til. Ætli ég kunni enn að beita umbrotsforritinu sem ég notaði löngum meðan ég taldist enn vinnandi maður? – Ég fór að smala saman þessum glefsum, vinsa úr þeim og tengja með nýjum þannig að úr yrði sæmilega samheilt safn einnar mannsævi án þess að vera beint ævisaga. Ég ákvað að gefa bókina út sjálfur í takmörkuðu upplagi og selja hana bara sjálfur, einkum gegnum Fésbók.“

Sigurður er innfæddur Mosfellingur og hefur átt heima í Mosfellsbæ megnið af ævinni. Bókin er 216 blaðsíður og kostar 2.500 krónur.

Vesturlandsvegur liggur í gegnum Mosfellsbæ. 

Nú liggur fyrir að tvær mikilvægar samgöngubætur eru komnar á áætlun samkvæmt drögum að samgönguáætlun sem nú liggja fyrir Alþingi.
Samhliða þeirri vinnu rituðu framkvæmdastjórar sveitarfélaga á höfuðborgarsvæðinu og samgönguráðherra undir viljayfirlýsingu þann 21. september um að hefja viðræður um uppbyggingu samgangna á höfðuborgarsvæðinu.
Þær framkvæmdir sem um er að ræða eru annars vegar að ljúka við tvöföldun Vesturlandsvegar þar sem hann liggur í gegnum Mosfellsbæ. Með þeirri framkvæmd mun draga verulega úr þeim umferðateppum sem íbúar Mosfellsbæjar hafa gjarnan orðið fyrir á álagstímum á einum umferðamesta þjóðvegi landsins.
Hins vegar er um að ræða endurbyggingu Þingavallavegar með það að markmiði að auka öryggi vegarins m.a. með gerð tveggja hringtorga auk undirganga. Báðar þessar framkvæmdir eru áætlaðar á fyrsta hluta tímabilsins eða 2019-2023.

Hefja framkvæmdir við borgarlínu 2020
„Það er mjög mikilvægt fyrir okkur Mosfellinga að þessar samgöngubætur séu núna komnar á áætlun enda höfum við unnið jafnt og þétt að því á síðustu árum að tryggja þá niðurstöðu,“ segir Haraldur Sverrisson bæjarstjóri. „Það er líka ánægjulegt að sjá hversu framarlega á áætlunartímabilinu þessar framkvæmdir eru, sem sýnir vel hversu brýnar þær eru.
Þá skiptir ekki síður máli að sameiginleg vinna innan höfuðborgarsvæðisins um uppbyggingu samgangna til næstu 10 ára er nú komin í formlegan farveg.“
Markmið viðræðna sveitarfélaganna á höfuðborgarsvæðinu er að ná samkomulagi um fjármagnaða áætlun um fjárfestingar í stofnvegum og kerfi almenningssamgangna á höfuðborgarsvæðinu. Í viljayfirlýsingu er talað um að hefja framkvæmdir við það sem heitir hágæða almenningssamgöngur og stundum er nefnt borgarlína árið 2020.

Eyða flöskuhálsum og bæta flæði
Unnið verður að því að eyða flöskuhálsum í umferðinni með því að bæta umferðarflæði og efla umferðaröryggi og eru ráðherra og sveitarstjórnarmenn sammála um að bæta almenningssamgöngur. Í yfirlýsingunni segir: „Jafnframt verði skoðaðar nýjar fjármögnunarleiðir m.a. með nýrri gjaldtöku ríkisins og gjaldtökuheimildum til handa sveitarfélögunum.“
Að loknum viðræðum um ofangreind viðfangsefni er starfshópnum falið að leiða til lykta málefni Sundabrautar undir forystu Hreins Haraldssonar.

Ingibjörg Bergrós eða Beggó eins og hún er ávallt kölluð tók á móti mér á fallegu heimili sínu í Klapparhlíðinni. Sólin lék um okkur er við fengum okkur sæti út á svölum og ekki var útsýnið til að skemma fyrir. Það er gaman að vera í návist Beggó, hún er brosmild, kvik í hreyfingum og hlær dillandi hlátri.
Íþróttir eru hennar ástríða, hún var formaður Ungmennafélagsins Aftureldingar í átta ár, sat í stjórn Íþrótta- og Ólympíusambands Íslands í 15 ár og er í dag formaður Kvennahlaups ÍSÍ.

Ingibjörg Bergrós er fædd í Vestmannaeyjum 6. desember 1953. Foreldrar hennar eru þau Jóhanna Þorsteinsdóttir húsmóðir og Jóhannes Pétur Sigmarsson múrari og vélstjóri. Þau eru bæði látin. Hún á tvö systkini, þau Helgu og Sigmar.

Bjuggum átján manns í sama húsi
„Ég er fædd og uppalin í Vestmannaeyjum. Gæti ekki hugsað mér betri stað til þess að alast upp á, þarna er frelsið mikið og frábær náttúra.
Fyrsta minning mín úr æsku er þegar ég sat í tröppunum heima og frænka mín kom til mín og spurði mig hvað væri að. Ég svaraði því til að ég væri sko að bíða eftir að barnið kæmi en á þessum tíma átti ég von á bróður.
Þegar ég var að alast upp þá bjuggum við 18 manns í sama húsi. Móðir mín var elst 16 systkina og bjuggum við fjölskyldan ásamt afa og ömmu og 11 af systkinum mömmu saman. Mér finnst algjör forréttindi að hafa alist upp í svona stórum hópi og það var ávallt mikið líf í tuskunum.“

Skellti mér í að eignast barn
„Ég gekk í Barnaskóla Vestmannaeyja og fór síðan í Gagnfræðaskólann. Mér þótti alltaf gaman í skóla og stærðfræði og handavinna voru mín uppáhaldsfög. Með skólanum starfaði ég við fiskvinnslu og í sjoppu.
Eftir útskrift úr gaggó skellti ég mér í það að eignast barn með Jóni Ólafi Jóhannessyni. Við eignuðumst son í ágúst 1970 sem var skírður Jóhannes. Það kom ekkert annað til greina en að skíra barnið Jóhannes þar sem báðir afarnir hétu því nafni og ömmurnar hétu Jóhanna, allir glaðir,“ segir Beggó og brosir sínu fallega brosi.
„Ég tók þessu nýja hlutverki mjög alvarlega og fór ekki á böll eða neitt, í mesta lagi tók ég hann með mér á handboltaæfingar.
Við Jón slitum samvistum þegar Jóhannes var fimm ára.“

Barfluga á Ásláki
„Við fluttum upp á land 1975 í höfuðborgina og þar bjuggum við í tíu ár. Ég fékk vinnu við verslunarstörf og svo starfaði ég líka í þrjár vertíðar í mötuneytinu í Hval­stöðinni í Hvalfirði. Á Læknavaktinni vann ég í 5 ár og ég var barfluga í 8 ár á Ásláki sem var fyrsta sveitaskráin í Mosfellsbæ. Í dag starfa ég í hlutastarfi hjá endurskoðanda og við heimilishjálp.
Ég kynntist núverandi manninum mínum, Sigurði Óskari Waage, árið 1983 á Skálafelli á Hótel Esju. Hann er húsasmíðameistari og vann við það í áratugi en starfar í dag sem deildarstjóri hjá Bauhaus.“

Sæmd heiðurskrossi ÍSÍ
Áhugamál Beggó hafa löngum verið íþróttir, handavinna og garðrækt. Hún var formaður Ungmennafélagsins Aftureldingar í átta ár, hefur verið formaður Kvennahlaupsins á annan áratug og sat í stjórn Íþrótta- og Ólympíusambands Íslands í 15 ár og var sæmd heiðurskrossi ÍSÍ fyrir vel unnin störf.
„Ég hef haft mikla ánægju af störfum mínum sem viðkoma íþróttum og hef kynnst mikið af góðu fólki sem ég er enn í góðum samskiptum við. Eitt af því sem staðið hefur upp úr í þessu íþróttabrölti mínu eru ferðalög til fjarlægra landa. Toppurinn á tilverunni voru Ólympíuleikarnir í London árið 2012.
Ég hef líka verið þeirrar gæfu aðnjótandi að horfa á barnabörnin mín keppa í hinum ýmsu íþróttagreinum og það er ekkert eins skemmtilegt og að garga úr sér lungum á leikjum hjá þeim.“

Búum öll á sama frímerkinu
„Eitt af lottóum lífs míns var þegar við fluttum í Mosfellssveit að Sólbakka en það var árið 1985. Sólbakki var draumastaður okkar fjölskyldunnar enda bjuggum við þar í tæp 30 ár. Þegar kom að því að hugsa sér til hreyfings þá kom aldrei til greina að flytja frá þessu fallega bæjarfélagi sem Mosfellsbær er. Við ákváðum að selja ekki fyrr en við fengjum íbúð í Klapparhlíð fyrir 50+ og það gekk eftir.
Sonur minn og tengdadóttir hafa líka búið hér í bænum allan sinn búskap og svo eru barnabörnin mín, Benedikt Geir, Sædís Rán, Ingibjörg Bergrós og Anton Örn öll búin að koma sér vel fyrir í Helgafellslandinu. Það er bara dásemdin ein að búa öll svona á sama frímerkinu ef má orða það svo, það gefur mér mikið.“

Draumastaður fjölskyldunnar
„Við byggðum okkur sumarbústað í Svínadal og þar eigum við okkar gæðastundir. Siggi dundar sér þar við smíðar á meðan ég hugsa um garðyrkjuna og grænmetisræktunina.
Það er ekkert eins yndislegt eins og að skella sér upp í bústað eftir vinnu á föstudögum og vera svo út í náttúrunni, kyrrðin er alveg hreint ómetanleg,” segir Beggó er við kveðjumst.

Mosfellingurinn 27. september 2018
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

Göngustígurinn meðfram Varmánni er í miklu uppáhaldi hjá mér. Sérstaklega hlutinn í mínu hverfi, fyrir ofan Dælustöðina. Ég geng þann stíg daglega, suma daga oftar. Ég velti því fyrir mér hver á stíginn eða ber ábyrgð á honum vegna þess að honum hefur ekki verið sinnt mjög lengi. Í raun er hann að hverfa. Á köflum er hann svo mjór að feitur köttur gæti ekki gengið eftir honum. Mölin er nánast öll farin af stígnum, í staðinn marka rótarkerfi og steinar þessa mögnuð gönguleið. Þetta er svo sem ekkert vandamál fyrir mig persónulega. Ég er sprækur og hef gaman bæði af áskorunum og því að hreyfa mig. Og maður fær sannarlega fjölbreytta hreyfingu þegar maður labbar þessa leið í dag.

Ég hef meiri áhyggjur af fólki sem er minna hreyfanlegt. Fólki sem gjarna myndi vilja ganga meðfram Varmánni, hlusta á spriklandi vatnið, finna lyktina af gróðrinum og horfa á trén, en er ekki líkamlega í stakk búið til að klöngrast yfir rætur og steina eða feta einstigin sem feiti kötturinn leggur ekki í.

Að mínu mati er fátt eins heilsueflandi og göngutúrar í náttúrunni og sem flestir ættu að eiga möguleika á að nýta sér þá göngustíga sem lagðir hafa verið í Mosfellsbæ. Ég veit að nokkrir af nágrönnum mínum eru hættir að ganga þessa leið af ofangreindum ástæðum og það er ekki gott. Ef sá sem ber ábyrgð á stígnum les þessar línur hvet ég þann sama til að rjúka í að koma honum í lag fyrir veturinn og legga um leið sitt af mörkum til þess að heilsuefla bæinn okkar.

Um leið langar mig að hvetja þá alla sem lesa þennan mola að setja sér daglegt hreyfimarkmið til þess að koma nauðsynlegri og upplyftandi hreyfingu inn í lífið. Ganga, æfingar, garðvinna, leikir, viðhald – öll hreyfing telur.

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 27. september 2018

Ásrún og Sigríður Magnúsdætur með einni sögupersónunni úr bókinni. 

Systurnar Ásrún Magnúsdóttir og Sigríður Magnúsdóttir eru fæddar og uppaldar í Borgarnesi en búa nú báðar í Mosfellsbæ. Þær segjast vera mjög samrýmdar þó svo að önnur búi í rauða hverfinu en hin í því bláa.
Þær systur eru um þessar mundir að gefa út barnabókina Korkusögur en þetta er þeirra fyrsta bók og fjallar hún um stúlku sem heitir Korka. „Sigríður er mjög fær listakona en ég lunknari við textasmíðar. Okkur fannst því upplagt að leiða saman listræna hæfileika okkar og úr var bókin Korkusögur sem skrifuð er og skreytt af okkur systum,“ segir Ásrún.

Korka er lífsglöð stúlka
Báðar eru þær með BA-gráðu í ensku og stefna báðar á að klára MA-nám í enskukennslu á framhaldsskólastigi í febrúar á næsta ári. Einnig eru áhugamál þeirra áþekk og má þar til dæmis nefna hestamennsku og bókmenntir en þó eru hæfileikar þeirra mismunandi.
„Bókin fjallar um unga stúlku sem heitir Korka. Korka er mjög lífsglöð og á oft erfitt með að hemja fjörið innra með sér og lendir hún því í ýmsum ævintýrum þegar það tekur völdin. Eflaust eru einhverjir foreldrar sem kannast við slíkt en sögurnar í bókinni eru að miklu leyti byggðar á dóttur minni og skoplegum uppátækjum hennar,“ segir Sigríður.

Útgáfuhóf á laugardaginn
Bókin er gefin út af Bókabeitunni og tilheyrir seríu bóka sem kallast Ljósaserían. Í Ljósaseríunni eru bækur sem eru sniðnar að þörfum nýrra lesenda og kjörnar fyrir þá sem eru að æfa sig í lestri. Bækurnar eru misþungar en hafa allar þægilegt letur, rúmt línubil og eru fallega myndskreyttar. Börn á öllum aldri hafa gaman af þessum sögum. Bókin er nýkomin út og til að fagna því verður haldið útgáfuboð í Pennanum Eymundsson, Smáralind kl. 14:00 þann 8. september. Vona þær systur til að sjá sem flesta Mosfellinga til að fagna með þeim.