Kærleiksvikan fór fram í Mosfellsbæ 11.–17. febrúar. Þriðjudaginn 12. febrúar fór fram hátíðarstund í Framhaldsskólanum í Mosfellsbæ þar sem Rauði krossinn var heiðraður fyrir þeirra frábæra sjálfboðaliðastarf.
Þá hélt Þorgrímur Þráinsson fróðlegt erindi sem nefndist „Erum við að gera okkar besta?“ Skólakór Varmárskóla söng nokkur lög auk þess sem vinnustofa Skálatúns var með kærleiksgjafir til sölu.

Sérstakar þakkir til Ásgarðs
„Við viljum koma á framfæri sérstökum þökkum til allra þeirra sem tóku þátt í Kærleiksvikunni. Sérstakar þakkir fá Ásgarðsmenn fyrir smíðagripinn „faðmlag“ sem við veittum Rauða krossinum í Mosfellsbæ í ár og einnig mikið þakklæti fyrir alla gripina sem við höfum veitt síðastliðin ár.“
Kærleiksvikan var nú haldin í 10. skipti og ætla núverandi skipuleggjendur að láta þar við sitja. Óskað er eftir arftökum þeirra sem hefðu áhuga á að taka við keflinu.

Óska eftir áhugasömum arftökum
„Veitir okkur nokkuð af því að auðga kærleiksrík samskipti?“ segir Vigdís Steindórsdóttir sem er skipuleggjandi vikunnar ásamt þeim Oddnýju Magnúsdóttur og Jóhönnu B. Magnúsdóttur.
„Við þökkum öllum sem lagt hafa verkefninu lið fyrir framlag og samstarf og þar er efst í huga móttökurnar í Blik Bistro & Grill á spákaffinu síðastliðinn laugardag. Þar var virkilega kærleikur að verki.“

Ég sé nánast á hverjum degi auglýsingar um líkamsrækt. Flestar snúast um að fylgja ákveðnu æfingaprógrammi í stuttan tíma til þess að líta út eins og rómverskt goð. Auðvelt. Gera ákveðnar æfingar í nokkrar vikur til að missa öll aukakíló og bæta á sig 10–20 kg af vöðvum. Þetta eru grípandi auglýsingar og freistandi að stökkva á tilboðin. En innst inni vitum við öll að þetta er ekki hægt, það verður enginn að rómversku goði á nokkrum vikum. Jákvæðara og uppbyggilegra til styttri og lengri tíma er að hugsa um líkamsrækt sem leið til þess að líða betur – andlega og líkamlega og til þess að fá meira út úr því sem maður vill gera í lífinu. Vera í standi til þess að gera skemmtilega hluti sem krefjast þess að maður sé í góðu líkamlegu ásigkomulagi.

Ég hef verið að hugsa talsvert um þetta undanfarið. Við fjölskyldan og margir úr æfingahópnum okkar í Mosfellsbæ höfum verið að upplifa góðar stundir í gegnum ýmis konar hreyfingu. Við höfum tekið þátt í Spartanhlaupum – krefjandi en mjög skemmtileg hlaup þar sem þarf að nota styrk, úthald, liðleika og samhæfingu til þess að komast í gegnum ýmsar þrautir. Margir hafa verið að fara í skíðaferðir. Margir stunda fjallgöngur. Við fjölskyldan erum núna að læra á brimbretti.

Það sem tengir þetta saman er sá góði grunnur sem reglulegar líkamsæfingar hafa fært okkur. Það er auðveldara og miklu skemmtilegra að fara á skíði og brimbretti, í fjallgöngur og aðra hressandi og gefandi útiveru ef maður góðan alhliða styrk, góða samhæfingu og gott úthald. Maður er fljótari að læra nýja tækni, getur skíðað/hreyft sig lengur og er fljótari að jafna sig á eftir. Gleymum rómversku goðunum og þeirra fölsku skyndilausnum, einbeitum okkur frekar að stunda holla og góða líkamsrækt, reglulega, allt árið um kring. Það býr til góðan grunn fyrir lífið.

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 21. febrúar 2019

Kjósarhreppur er nú að hefja vinnu við gerð umferðaröryggisáætlunar sem miðar að því að auka vitund um umferðaröryggismál meðal forráðamanna sveitarfélagsins og íbúa. Í því felst að greina stöðuna, finna slysastaði, gera úrbætur, setja sér markmið og gera aðgerðaáætlun.
Mörg sveitarfélög í landinu hafa gert slíka áætlun eftir leiðbeiningum Samgöngustofu. Kristjana Erna Pálsdóttir hjá VSÓ Ráðgjöf leiðir verkefnið ásamt Regínu Hansen Guðbjörnsdóttur hreppsnefndarfulltrúa og formanns samgöngu– og fjarskiptanefndar í Kjós. Hagsmunaaðilar í Kjós koma einnig að verkefninu eins og fulltrúi hestamanna, fulltrúi íbúa, björgunarsveitarinnar og bílstjóri skólabílsins.

Skipaður vinnuhópur og íbúafundur
Skipaður hefur verið vinnuhópur en hann skipa Guðmundur Davíðsson, varaformaður samgöngu- og fjarskiptanefndar, Hermann Ingólfsson, skólabílstjóri og eigandi Kaffi Kjós, Guðmundur Páll Jakobsson, ritari samgöngu- og fjarskiptanefndar, Adam Finnsson, Björgunarsveitinni Kili, Kolbrún G. Þorsteinsdóttir, sérfræðingur í öryggis– og fræðsludeild Samgöngustofu, Katrín Halldórsdóttir, verkfræðingur hjá umferðardeild Vegagerðarinnar og Guðbrandur Sigurðsson, aðalvarðstjóri í umferðardeild lögreglunnar á höfuðborgarsvæðinu.

Íbúafundur 9. febrúar
Íbúafundur verður haldinn laugardaginn 9. febrúar kl.12 í Félagsgarði en þar fá íbúar tækifæri til að koma með frekari ábendingar og ávinning verkefnisins. Allir íbúar eru hvattir til að mæta.

Stefán Haukur tók á móti mér á heimili sínu í Mosfellsdalnum. Snjónum hafði kyngt niður þennan dag og það var fallegt um að litast innan um útikertin sem búið var að kveikja á í garðinum.
Þegar inn var komið mátti sjá hvert sem litið var fallega útskorna hluti og húsgögn, meistaraverk húsbóndans. Stefán byrjaði ungur að skera út og var fljótur að ná tökum á tækninni en allt byrjaði þetta með fjögurra járna setti sem faðir hans hafði keypt fyrir móður hans.

Stefán Haukur er fæddur í Reykjavík 16. febrúar 1976. Foreldrar hans eru þau Helga Kristjánsdóttir fyrrv. garðyrkjubóndi og hannyrðakona og Erlingur Ólafsson fyrrv. garðyrkjubóndi og bílaáhugamaður.
Stefán er yngstur fimm systkina en þau eru Hanna f. 1962, Einar Ólafur f. 1966, Erlingur f. 1970 og Ólöf Ágústa f. 1972.

Hundurinn elti mig hvert sem ég fór
„Ég er alinn upp í Reykjadal í Mosfellsdal og það var mjög gaman að alast hér upp. Maður var samt pínu einangraður frá vinunum en þá hjólaði maður bara niður í bæ til að hitta þá. Það var ýmislegt brallað en þó mest utandyra enda engir snjallsímar á þessum tíma.
Ég notaði fjöllin hér í kring mikið og svo var ég iðulega einhvers staðar að þvælast um á hjólinu mínu og heimilishundurinn elti mig hvert sem ég fór. Það var líka nóg af lækjarlontu í ánum og ég fór oft að veiða.
Árstíðirnar skiptu engu enda alltaf hægt að treysta á fjöllin, nægur snjór og við krakkarnir oft uppi í fjalli með skíði, snjóþotur og svo grófum við líka snjóhús.“

Hafði alltaf nóg fyrir stafni
„Foreldrar mínir ráku garðyrkjustöð og það var iðulega nóg að gera heima fyrir og við systkinin byrjuðum ung að hjálpa til við garðyrkjustörfin. Ég gekk í Varmárskóla og eftir útskrift úr Gaggó Mos fór ég í Fjölbraut í Breiðholti.
Ég hafði snemma mikinn áhuga á íþróttum, æfði skíði með KR í nokkur ár og frjálsar íþróttir með Aftureldingu á sumrin. Frá 11–22 ára aldurs æfði ég lyftingar svo maður hafði alltaf nóg fyrir stafni.“

Keypti lítið hús í Dalnum
Stefán kynntist eiginkonu sinni, Guðnýju Brynjólfsdóttur félagsliða, árið 1998. Þau kynntust í líkamsræktarstöð þar sem þau voru bæði að æfa. Ári seinna giftu þau sig og frumburðurinn, Kristófer Örn, leit dagsins ljós árið 2000. Sex árum síðar fæddist þeim dóttir, Sara Ýr.
Um 18 ára aldur festi Stefán kaup á Víðibakka, litlu húsi við hliðina á garðyrkjustöð foreldra hans og þar hefur Stefán og fjölskylda hans búið allar götur síðan.

Sótti um vegna áhuga á reiðhjólum
„Um tvítugt hóf ég störf í Grænu höndinni í Hveragerði og þar starfaði ég í tvö ár. Síðan tóku við störf í garðyrkjustöðinni hjá foreldrum mínum og ég starfaði þar þangað til þau hættu rekstri árið 2012.
Ég ákvað svo að breyta til og vegna áhuga míns á reiðhjólum sótti ég um hjá reiðhjólaversluninni Erninum. Ég byrjaði sem sumarstarfsmaður og var síðan fastráðinn. Í dag sé ég fyrst og fremst um reiðhjólaverkstæðið ásamt því að sinna öðrum störfum.
Árin í Erninum hafa verið ótrúlega viðburðarík, ég hef kynnst mörgu skemmtilegu fólki og er hreinlega alltaf að læra eitthvað nýtt.“

Hjólar í vinnuna hvernig sem viðrar
Eftir að Stefán byrjaði í vinnu hjá Erninum kviknaði enn meiri áhugi á hjólreiðum og keppnishjólreiðum. Hann hjólar alla daga í vinnuna hvernig sem viðrar, 36 km.
Hann skráði sig í Hjólreiðafélag Reykjavíkur og byrjaði að æfa markvisst.Stefán er mikill keppnismaður og afrekaskráin er orðin löng. Hann hefur m.a. keppt í hópstarti, fjallahjólreiðum og tímatöku með góðum árangri og var meðal annars í úrtaki fyrir fyrsta landsliðið í hjólreiðum.
Stefán er félagi í Hjóladeild Aftureldingar en deildin var stofnuð í apríl 2018. Hann fékk þann þann heiður á dögunum að vera sá fyrsti í deildinni sem tilnefndur er til kjörs íþróttamanns Mosfellsbæjar.

Hef alla tíð ögrað sjálfum mér
„Um 11 ára aldurinn komst ég í tréskurðarjárn sem móðir mín átti. Þetta var fjögurra járna sett sem faðir minn hafði fest kaup á handa móður minni sem ætlaði að byrja að skera út. Ég fór að æfa mig og kolféll fyrir greininni því ég náði strax góðum tökum á skurðinum.
Þegar ég var 15 ára byrjaði ég í námi í Trélistaskóla Hannesar Flosasonar sem samansettur var af 6 stigum. Ég kláraði skólann á tveimur árum og bjó svo til 7. stigið með Hannesi. Hann var frábær kennari og hjá honum lærði ég öll undirstöðu­atriðin. Framhaldið var svo undir mér komið, hversu langt ég vildi ná, en ég hef alla tíð ögrað sjálfum mér til að ná lengra og lengra í greininni í stað þess að staðna.“

Verkin skipta hundruðum
Stefán hefur unnið verk fyrir marga og skipta þau hundruðum bæði hér á landi og erlendis. Hann á til að mynda marga skúlptúra á veitingastaðnum Þremur frökkum og eins skreytti hann kassa í Úlfljóts­vatnskirkju sem geymir Guðbrandsbiblíu. Hann hefur verið að grafa í bein og járn og er frumkvöðull í „scrimshaw“ sem er eins konar tattú sem sett er á beinin.
Þessa stundina er Stefán að skera út kassa undir viskíflöskur og nú þegar hefur verið fjallað um þá í skosku bloggi um víniðnaðinn. Hann byrjaði að kenna tréskurð 18 ára og hefur m.a. leiðbeint fólki á Eirhömrum í Mosfellsbæ frá þeim tíma. Stefán heldur úti síðu á netinu þar sem hægt er að skoða verk hans, www.stefan.123.is

Hvarflar aldrei að mér að geta ekki klárað
„Áhugi minn á tréskurði hefur aldrei dvínað, ég hef verið að skera út með hléum í 32 ár og er jafnvígur á lágmyndir sem og þrívídd. Ég komst snemma að því að þegar ég byrjaði á flóknu verki hvarflaði aldrei að mér að ég gæti ekki klárað það. Þegar hugmynd að verki er komið í hendurnar á mér er ég yfirleitt búin að fara yfir tæknina hvernig ég ætla vinna verkið frá byrjun til enda áður en ég byrja á því.
Ég á að baki fjöldann allan af svefnlausum nóttum þar sem ég er beinlínis að skera út í höfðinu, svona er nú áráttan,“ segir Stefán brosandi og bætir svo við, „en ég hef svo gaman af þessu.“
„Gegnum tíðina hefur tréskurðurinn oft stangast á við önnur áhugamál en ég hef alltaf passað að rækta sjálfan mig. Ég hef alla tíð haft jákvæðnina að leiðarljósi og hún hefur fleytt mér langt.“

Mosfellingurinn 31. janúar 2019
Myndir og texti: Ruth Örnólfs

Mikið hefur snjóað á höfuðborgarsvæðinu að undanförnu og vinna starfsmenn þjónustustöðvar Mosfellsbæjar og verktakar á þeirra vegum hörðum höndum að snjó­mokstri með öllum tiltækum tækjum.
Vinna við snjómokstur hefst að jafnaði um klukkan fjögur að morgni en unnið er að snjóhreinsun, söltun eða söndun gatna og göngustíga nær allan sólarhringinn þegar þess er þörf. Markmið þeirrar vinnu er að tryggja öryggi vegfarenda og að íbúar komist leiðar sinnar.

Áhersla lögð á stofnbrautir
„Megináhersla er lögð á að halda stofnbrautum opnum áður en aðrar götur og stígar eru hreinsuð,“ segir Tómas G. Gíslason umhverfisstjóri hjá Mosfellsbæ.
Þannig eru stofnbrautir, strætisvagnaleiðir og gönguleiðir til og frá skóla í fyrsta forgangi auk þeirra aðalgöngustíga sem tengja hverfi og skólasvæði. Að þeirri vinnu lokinni eru húsagötur ruddar og minni göngustígar.
Íbúar moki frá sínum innkeyrslum
Íbúar Mosfellsbæjar eru hvattir til að moka frá sínum innkeyrslum, enda er snjómoksturtækjum á vegum bæjarins ekki mögulegt að ryðja frá innkeyrslum í íbúagötum.
Í þeirri tíð sem nú ríkir er mikilvægt að íbúar geymi ekki bíla sína að næturlagi á eða við stofnanalóðir bæjarins. Ástæða þess er sú að slíkt getur staðið í vegi fyrir ruðningi stofnanalóða.

Sandur og salt í þjónustustöð
Nánari upplýsingar um forgangsröðun í snjómokstri má finna á heimasíðu bæjarins undir starfsemi þjónustustöðvar.
Íbúar Mosfellsbæjar geta nálgast sand og salt til hálkueyðingar utan við þjónustustöð bæjarins við Völuteig 15.

Íbúar eru enn fremur hvattir til að senda ábendingar um snjómokstur á facebook-síðu Mosfellsbæjar, á netfangið mos@mos.is eða í gegnum ábendingavef á heimasíðu bæjarins.

Í síðasta pistli velti ég fyrir mér úrvali matsölustaða í Mosfellsbæ. Mér finnst vera svigrúm til bætinga á því sviði, fyrst og fremst vegna þess að við langflest borðum það sem á disk okkar er lagt. Þannig erum við alin upp og það er auðveldast og þægilegast að grípa það sem hendi er næst. Ég er staddur í mekka skyndibitastaðanna, Bandaríkjunum. Hér er allt morandi í ódýrum skyndimatarstöðum – KFC er áberandi, McDonalds er að gera góða hluti virðist vera og Tacostaðir eru áberandi. Svo eru hér ný nöfn (fyrir okkur gestina allavega) sem segjast ekki vera skyndibitastaðir, en eru það samt. Farmer Boys til dæmis. Hamborgarastaður stofnaður 1981 af hressum bræðrum á bóndabæ. Það kæmi mér ekki á óvart að sjá Farmer Boys í Mosfellsbæ, kynnta til leiks sem ferskan hamborgarastað sem afgreiddi borgarana sína hratt og seldi ódýrt, en væri samt ekki skyndibitastaður.

En þar sem við erum stödd má líka finna dæmi um hið gagnstæða, matsölustaði og sérstaklega matvörubúðir sem leggja mikla áherslu á hollustu og heilbrigði. Loma Linda Market er þannig matvöruverslun. Gott úrval af ferskum ávöxtum og grænmeti, mikið úr heimahéraði. Mjög lítið, nánast ekkert, af draslmat og nammi. Í staðinn fyrir að vera með nammibar eru í Loma Linda Market stórir hnetu og fræbarir. Mitt uppáhald þessir barir, mikið úrval og hver og einn ákveður sinn skammt sjálfur. Búðin er á háskólasvæðinu, tengd Loma Linda University, sem kennir fyrst og fremst heilbrigðistengdar greinar. Við erum búin að rölta um háskólasvæðið, hitta fólk og skoða okkur um. Það er áberandi að það eru engir nammisjálfsalar hérna, ekki verið að selja kók og pepsí. Matsölustaðirnir og búðirnar sem tengjast háskólanum bjóða upp á hollan og góðan mat, ekkert annað. Og hvað gerir fólk þá? Fær sér hollan og góðan mat. Þetta er ekki flókið.

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 31. janúar 2019

Eva Björk Sveinsdóttir verkefnastjóri hjá KPMG lætur sig málefni fráskildra foreldra varða.
Barn getur aðeins átt eitt lögheimili og það telst eiga fasta búsetu þar sem það á lögheimili. Það getur því oft reynst erfið ákvörðun fyrir foreldra sem standa í skilnaði hvar skal skrá barnið eða börnin. Oftar en ekki eru foreldrar hvattir af fulltrúum Sýslumanns að fara út í sameiginlega forsjá.
Eva Björk Sveinsdóttir er ein af þeim sem fór þá leið er hún stóð í skilnaði. Hún á tvo syni og voru þeir skráðir hvor á sitt heimilið. Það sem Eva gerði sér ekki grein fyrir þá er að hún yrði ósýnileg í kerfinu og samfélaginu gagnvart syninum sem skráður var hjá föðurnum.

Eva Björk er fædd í Reykjavík 25. júní 1976. Foreldrar hennar eru þau Sigurbjörg Guðjónsdóttir fyrrv. starfsmaður í Varmárskóla og Sveinn Árnason fyrrv. verktaki.
Eva á tvö systkini, þau Brynjar Örn f. 1971 og Önnu Rún f. 1984.

Þetta var oft mikið ævintýri
„Ég flutti í Mosfellssveitina fjögurra ára gömul, það var yndislegt að alast hér upp enda vil ég hvergi annars staðar búa. Foreldrar mínir, systkini og tengdaforeldrar búa hér líka svo hér er allt mitt fólk,“ segir Eva og brosir.
„Í æsku minni dvaldi fjölskyldan öll sumur úti á landi þar sem pabbi vann við að plægja niður símastreng út um allt land og svo síðar þegar ljósleiðarinn var lagður hringinn í kringum landið.
Mamma sá um að elda fyrir pabba og hina vinnumennina og við systkinin fylgdum með. Við bjuggum í hinum og þessum samkomuhúsum, skólum og gömlum bóndabæjum og þetta var oft mikið ævintýri.“

Keyptum gjafirnar í Mosraf
„Ég gekk í Varmárskóla og Gagnfræðaskóla Mosfellsbæjar. Ég var í frábærum bekk sem hélst alveg upp í 10. bekk. Kristín Sigsteinsdóttir kenndi okkur öll árin í Varmárskóla og bekkurinn var mjög samheldinn. Við áttum það t.d. til að safna reglulega í púkk og kaupa gjöf fyrir kennarann okkar en þá var Mosraf aðal gjafavöruverslunin. Þar fékkst hið fína úrval af kökudiskum og kisustyttum og einhverra hluta vegna held ég að hún hafi átt orðið mikið safn af þessu öllu saman,“ segir Eva og hlær.
„Það var líka virkilega skemmtilegur tími í Gaggó Mos og við æskuvinkonurnar höfum alltaf haldið góðu sambandi. Eftir Gaggó fór ég í Verzlunarskóla Íslands.“

Fjölbreytt og skemmtileg vinna
„Eftir stúdentinn tók ég mér frí frá námi og vann í eitt ár en fór svo í Tækniháskóla Íslands og útskrifaðist þaðan með BSc í alþjóðamarkaðsfræði. Mér fannst markaðs­fræðin mjög skemmtileg en tölur lágu betur fyrir mér og ég fór að vinna í bókhaldi í heildverslun foreldra minna. Við það kviknaði áhugi á frekara námi svo ég skellti mér í Háskóla Íslands og sótti svo um vinnu hjá KPMG og byrjaði þar á endurskoðunarsviði árið 2005. Ég starfaði við endurskoðun í sex ár en flutti mig svo á skatta- og lögfræðisvið árið 2011 og er þar enn. Ég hef sérhæft mig í tekjuskatti félaga og stýri verkefnum við gerð skattalegra áreiðanleikakannana. Þetta er mjög fjölbreytt og skemmtileg vinna.“

Allir fá að njóta sín í sínu
Eva á tvo syni með fyrrverandi eiginmanni sínum, þá Ísak Mána f. 2003 og Adam Orra f. 2006 en þau slitum samvistum árið 2008. Hún kynntist núverandi eiginmanni sínum, Valdimari Róberti Tryggvasyni, sölustjóra hjá Glerborg árið 2010 og þau gengu í hjónaband árið 2016.
„Þegar við Valdi fórum að vera saman þá græddi ég fjögur stjúpbörn í leiðinni, Breka f. 1997, Heklu f. 2000, Telmu f. 2003 og Viktor f. 2006. Við bjuggum hvort á sínum staðnum fyrstu tvö árin eftir að við kynntumst.
Það getur verið flókið að sameina tvær fjölskyldur, sérstaklega þegar þær búa í sitthvoru sveitarfélaginu og því tókum við okkur góðan tíma í þetta allt saman. Við keyptum okkur svo hús í Mosfellsbæ 2012.
Allir í fjölskyldunni eiga svo sín áhugamál og við höfum reynt að leyfa hverjum og einum að njóta sín. Við förum svo öll saman í sumarbústaði, útilegur og svo höfum við skroppið út fyrir landsteinana.“

Sorgleg staðreynd
„Við búum í þjóðfélagi þar sem blandaðar fjölskyldur eru orðnar normið. Þegar ég og barnsfaðir minn skildum ákváðum við eftir ráðleggingu frá fulltrúa sýslumanns að hafa sameiginlega forsjá yfir sonum okkar. Við skiptum þessu þannig að annar var með lögheimili hjá mér og hinn hjá pabba sínum enda áttum við þessa stráka saman og ætluðum að halda áfram að ala þá upp til jafns, annað kom aldrei til greina.
Við gerðum ráð fyrir við þessa ákvörðun að báðir foreldrar tækju jafna ábyrgð á uppeldi barnanna en annað átti svo eftir að koma í ljós. Reyndin er sú að sameiginleg forsjá hefur mjög lítið gildi fyrir það foreldri sem ekki er með barnið skráð með lögheimili hjá sér. Lögheimilisforeldrið er skráð í opinberar skráningar. Hitt foreldrið er einfaldlega ekkert tengt barninu hjá hinu opinbera og er kallað umgengnisforeldri.
Mér finnst það sorgleg staðreynd að sonur minn sem ég gekk með og kom í heiminn, hef fætt og klætt og alið upp til jafns við föður hans sé hvergi skráður sonur minn af því lögin eru gölluð og kerfið úrelt.“

Sárt að geta ekki sinnt sínu eigin barni
„Það er langt frá því að vera eðlilegt að maður geti ekki sinnt sínu eigin barni og gert einföldustu hluti fyrir það eins og að stofna bankareikning, skrá það í tómstundir, unglingavinnu eða mötuneytisáskrift í skólanum svo dæmi séu tekin.
Ég þarf oft og iðulega að segja við son minn þegar hann biður mig um eitthvað að því miður geti ég ekki gert það fyrir hann, hann verði að biðja pabba sinn. Þetta er ótrúlega sárt, bæði fyrir mig og hann.
Ég get ekki skoðað sjúkrasögu hans á netinu því ég hef ekki aðgang, eingöngu annar sonur minn er skráður á skattframtalið mitt og tryggingafélögin neita að tryggja þau börn sem búa á heimilinu hjá okkur aðra hverja viku, bara af því að þau eru ekki skráð með lögheimili. Til að kóróna allt þá barst bréf til okkar frá Sjúkratryggingum Íslands vegna heilsufarsmála sonar mins og var það stílað á stjúpföður hans en ekki mig, móðurina. Þegar ég leitaði upplýsinga hverju þetta sætti þá var mér tjáð að það væri regla að senda bréf á elstu kennitölu heimilisins.“

Það þarf að byggja upp nýtt kerfi
„Málefni fráskildra foreldra og skilnaðarbarna eru flókin. Það er löngu orðið tímabært að byggja upp kerfi þar sem báðir foreldrar eru skráðir forsjáraðilar og geta sinnt þörfum barna sinna jafnt. Þessu þarf að breyta hið fyrsta,” segir Eva að lokum er við kveðjumst.

Mosfellingurinn 10. janúar 2019
Myndir og texti: Ruth Örnólfs