Við þurfum að fá tækifæri

Þórir Gunnarsson myndlistarmaður, einnig þekktur sem Listapúkinn, er löngu orðin landsþekktur fyrir skemmtilegar og líflegar myndir sem hann málar. Hann er afkastamikill og byrjar alla morgna á því að mála, hverfur inn í verkið og dregur fram kjarna þeirra sem hann málar hverju sinni.
Þórir var útnefndur bæjarlistamaður Mosfellsbæjar í Listasal Mosfellsbæjar árið 2021 en þessa dagana stendur yfir sýning í salnum á verkum Þóris sem spegla oftar en ekki fegurð hversdagsleikans.

Þórir er fæddur á Fæðingarheimilinu í Reykjavík 13. apríl 1978. Foreldrar hans eru þau Vilborg Þorgeirsdóttir og Gunnar Þórisson húsasmíðameistari. Þórir á einn bróður, Þormar Vigni f. 1973, en hann lést árið 2020.

Þetta var eins og lítið þorp
„Ég er Mosfellingur í húð og hár og er mjög stoltur af því að vera það. Ég bjó fyrstu níu ár ævi minnar í Mosfellssveit en svo hef ég búið í Mosfellsbæ eftir það. Hér er æðislegt að eiga heima, náttúran, góður félagsskapur og hér þekkja allir alla.
Arnartangi var mitt hverfi, þetta var eins og lítið þorp, það var svo mikið af krökkum. Við Davíð, Hrafn, Játvarður og Bjarni lékum okkur mikið saman, það voru alltaf leikir, allan liðlangan daginn,” segir Þórir og brosir er ég spyr hann út í æskuárin.
„Kassabíllinn minn sem afi Dói á Selfossi og Þormar bróðir minn smíðuðu kemur sterkt fram í æskuminningunum enda var hann mikið notaður, ekki síst af krökkunum í hverfinu.“

Leið vel í skólanum
„Ég gekk í Öskjuhlíðarskóla alla mína skólagöngu og þar leið mér vel, sérstaklega í myndlist hjá Elsu Guðmundsdóttur en annars voru allir kennararnir frábærir.
Í skólanum fékk ég hvatningu til að stunda íþróttir, ég byrjaði í sundi hjá Öspinni sem leiddi síðan yfir í frjálsar íþróttir. Ég keppti í mörg ár fyrir Öspina, bæði hér heima og erlendis á alþjóðamótum fatlaðra.
Ég færði mig yfir í Ármann til Stefáns Jóhannssonar þjálfara en þar kynntist ég Árna Georgssyni sem var formaður frjálsíþróttardeildar Ármanns á þessum tíma, einstaklega góður félagi og vinur. Hjá Ármanni var ég í nokkur ár en ég endaði frjálsíþróttaferil minn hjá Hlyni C. Guðmundssyni í Aftureldingu, en hlaup hef ég æft alla tíð og geri enn.“

Ekki mikið í boði til frekari náms
Eftir skólaskyldu var ekki mikið í boði fyrir Þóri til frekari náms en hann var þrjár annir í Iðnskólanum í Reykjavík hjá Fjölni Ásbjörnssyni. Eftir það fékk hann sumarvinnu hjá vélsmiðju Sveins í Flugumýri.
Í kringum aldamótin byrjaði Þórir að vinna á Reykjalundi í plastiðnaðarframleiðslunni en RP var leiðandi í umbúðaframleiðslu á vörum úr plasti um langt skeið, þar starfaði hann fram að hruni. Eftir það fékk hann starf á Múlalundi, Þóri líkaði mjög vel á báðum þessum stöðum.

Allt sniðið eftir mínum þörfum
„Myndlistin hefur alla tíð skipt mig miklu máli,“ segir Þórir og sýnir mér myndirnar sínar. „Ég hef alltaf haft þörf fyrir að mála og hef gert mikið af því í gegnum tíðina.
Ég mála aðallega með vatnslitum og er alltaf að sjá eitthvað í umhverfinu sem fangar athyglina. Stundum tek ég myndavélina mína með mér og þá er ég kominn með viðfangsefni þegar ég er kominn heim. Ég tek myndir af byggingum, dýrum og af mannlífinu, allt eftir því hvað hugurinn fangar hverju sinni.
Það var eins og hvalreki fyrir mig og kraftur er ég byrjaði á námskeiði í Myndlistaskólanum í Reykjavík. Þar var ég á nokkrum námskeiðum, allt sniðið eftir mínum þörfum og í framhaldi stundaði ég nám við skólann í eitt ár.“

Telur sig eiga erindi í námið
Þórir hefur tvisvar sótt um nám í Listaháskóla Íslands en hefur ekki fengið inngöngu. Hann er sár og telur fötlun sína vera ástæðu þess að hann fái ekki inni. Þórir ætlar ekki að gefast upp og ætlar að sækja um í þriðja sinn.
Inntökuskilyrði í myndlistarnám við Listaháskólann miðast við að umsækjendur hafi lokið stúdentsprófi eða sambærilegu námi. Skólanum er þó heimilt að veita umsækjendum inngöngu hafi þeir þekkingu og reynslu sem telst fullnægjandi undirbúningur. Þórir er ekki með stúdentspróf en telur sig hafa bæði reynsluna og þekkinguna sem þurfi til námsins þar sem hann hefur starfað sem listamaður í áraraðir.

Berst fyrir réttindum fatlaðra
„Ég bjóst alveg við því að komast ekki inn í Listaháskólann, ég held að skólinn treysti sér ekki til að taka á móti okkur. Þetta er svo ósanngjarnt, það þarf að gera sérstaka námsbraut fyrir fatlaða svo við fáum líka tækifæri til framhaldsnáms. Samkvæmt lögum eigum við rétt á því með viðeigandi stuðningi.
Ég mun hvetja fleiri og fleiri fatlaða til að sækja um, við gefumst aldrei upp, það þarf að breyta þessu,“ segir Þórir alvarlegur á svip.

Sýning Listapúkans
Þórir hefur haldið fjölda sýninga síðastliðin tíu ár, hann er hugmyndaríkur og ötull í list sinni, verk hans eru litrík og spegla oftar en ekki fegurð hversdagsleikans. Hann er einnig þekktur fyrir fallegar portrettmyndir.
Síðastliðið ár hefur verið Þóri viðburða-og lærdómsríkt, hann var útnefndur bæjarlistamaður Mosfellsbæjar árið 2021 í Listasal Mosfellsbæjar. Nú stendur yfir sýning í salnum á verkum hans sem ber nafnið Sýning Listapúkans og verður opin til 2. september. Þórir býður upp á litríka og fjörlega sýningu sem skipt er upp í fjóra þætti sem allir tengjast þó. Þetta eru dýramyndir, mannlýsingar og umhverfi, myndir frá Prag og nýjar myndir.

Hljóp fyrir Ljónshjarta
Þórir hefur frá unga aldri haft gaman af því að hlaupa, hann hljóp 10 km í Reykjavíkurmaraþoninu 20. ágúst fyrir Ljónshjarta, stuðningsfélag fyrir ungt fólk sem hefur misst maka og börn þeirra, en Þórir missti bróður sinn árið 2020.
„Það gefur mér mjög mikið að hlaupa, það er svo gott að hreyfa sig því þá líður mér svo vel á eftir. Ég hleyp oft bara einn en stundum hleyp ég með vinum mínum og það finnst mér gaman, félagsskapurinn er nefnilega alltaf góður,“ segir Þórir og brosir er við kveðjumst.