Fljótandi veitingar

Það er mikið í umræðunni núna hvort það sé rétt að selja bjór á íþróttaleikjum. Tvö sjónarmið takast á – annars vegar forvarnarsjónarmiðið sem segir að íþróttir og áfengi fari aldrei saman og hins vegar viðburðasjónarmiðið sem setur íþróttaleiki á hæsta stigi í sama flokk og aðra viðburði sem fjöldi fólks velur að mæta á. Viðburði eins og leiksýningar og tónleika. Eins og oft þegar ólík sjónarmið eru í umræðunni vantar oft það sjónarmið sem tekur tillit til beggja póla og til þess hvað fólk almennt vill.

Það er staðreynd að íþróttaviðburðir á afreksstigi eru í samkeppni við aðra viðburði í samfélaginu. Það er margt í boði í dag og á flestum stöðum er það frekar fámennur kjarni sem mætir á alla leiki síns liðs. Aðrir koma ef liðinu gengur vel, ef veðrið er gott, ef vinir og kunningjar ætla að mæta og, hugsanlega, ef það er boðið upp á veitingar sem fólk á að venjast frá annars konar viðburðum. Þetta skiptir afreksliðin miklu máli – bæði að fólk mæti og að það kaupi veitingar. Veitingar, fljótandi, eru stór tekjulind margra félaga í dag. Mjög stór, hvort sem okkur líkar betur eða verr.

Það er líka staðreynd að mörg börn og unglingar mæta á íþróttaviðburði. Og það getur ekki verið mikil forvörn í því að þau fylgist meðvitað eða ómeðvitað með sér eldri sturta í sig bjórum í stúkunni við hliðina á þeim. Jafnvel fyrirmyndum sínum – leikmönnum og þjálfurum.

Hvernig tæklum við þetta sem samfélag? Hvernig getum við fundið lausn sem tekur bæði sjónarmið til hliðsjónar? Getum við lært af öðrum? Skoðað hvernig önnur samfélög með svipuð gildi og við hafa nálgast þetta viðfangsefni? Sums staðar geta áhorfendur keypt sér fljótandi veitingar fyrir leik í afmörkuðu rými – en mega ekki taka þær með sér á áhorfendabekkina. Væri það leið?

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 5. júní 2025