Bílarnir hafa breyst til hins betra

Bernhard Linn eða Benni eins og hann er ávallt kallaður er með bíladellu á háu stigi og hefur ekið bílum svo lengi sem hann man eftir sér. Hann ætlaði sér alltaf að verða bifvélavirki en fann fljótt út að það heillaði hann meira að sitja undir stýri og starfa sem atvinnubílstjóri.
Benni hefur átt hátt í 50 fólks- og vörubíla um ævina, nokkur mótorhjól og fjórhjól en fyrsta bílinn eignaðist hann 16 ára gamall, Renault „hagamús“ árgerð 1954.

Bernhard er fæddur í Reykjavík 1. októ­ber 1942. Foreldrar hans voru þau Arndís G. Jakobsdóttir starfsmaður á Álafossi og símamær og Irving Linn hermaður í bandaríska hernum. Faðir Benna var sendur frá Íslandi áður en Benni fæddist og hann hefur aldrei hitt föður sinn.
Benni á þrjá bræður samfeðra, Kenneth, Edward og Eric og hefur hann hitt tvo af þeim en Edward lést árið 1996.

Svínahirðir og sjoppustjóri
Benni hefur búið hér alla sína ævi og er því rótgróinn Mosfellingur. Fyrstu fjögur ár ævi sinnar bjó hann í Tjaldanesi í Mosfellsdal með móður sinni og afa sínum og ömmu en flutti síðan í bragga sem stóð efst í Ullarnesbrekkunni.
„Ég byrjaði að vinna 12 ára gamall á Álafossi, var svínahirðir, vann á traktor og svo var ég sjoppustjóri í tvö ár,“ segir Benni þegar við rifjum upp æskuárin hans.
„Ég gekk í Brúarlandsskóla og þar voru frábærir kennarar. Það var alltaf gaman í skólanum og mér gekk vel að læra.“

Dvergarnir sjö
Benni hefur alltaf verið góður í sundi enda alinn upp í innisundlauginni á Álafossi. Þar tók hann líka afreksstig en Klara Klængsdóttir kenndi honum sundtökin. Krakkarnir úr sumarbústöðunum í Reykjahverfinu komu oft í sund og þá var kátt á hjalla.
„Ég æfði knattspyrnu og frjálsar yfir sumartímann á Tungubökkum og á unglingsárunum æfði ég handbolta. Þá var skotið í mark í kjallara í Brúarlandi en Afturelding æfði líka í Hálogalandi í Reykjavík.
Ég spilaði í tvö ár á Íslandsmóti í handknattleik með Aftureldingu með liði sem gekk undir nafninu Dvergarnir sjö.Það nafn kom til því allir voru svo hávaxnir nema ég. Það gekk vel hjá okkur og einn veturinn fékk ég að taka öll vítaköstin. Ég skoraði úr þeim öllum nema einu sem ég fékk að taka aftur af því að dómarinn var ekki búinn að flauta og ég skoraði.“

Forljótur og erfiður í akstri
„Ég er með bíladellu á háu stigi og eignaðist mitt fyrsta mótorhjól 15 ára gamall og fyrsta bílinn 16 ára, Renault „hagamús“, segir Benni og brosir. „Ég fór í iðnskóla á Reykjalundi að læra bifvélavirkjun en áttaði mig fljótt á því að mér fannst meira spennandi að keyra bílana heldur en að gera við þá og fór þá að starfa sem atvinnubílstjóri.
Fyrsti vörubíllinn sem ég starfaði á var forljótur og erfiður í akstri, grjóthastur og þungur í stýri. Á þessum tíma voru flestir vegir malarvegir, oftast holóttir og allt leiddi þetta upp í skrokkinn á manni.
Bílarnir hafa breyst til hins betra og þróunin er gífurleg, ekki síst fyrir bílstjórann. Flestir vörubílar eru nú með loftfjöðrun á hverju hjóli, stýrishúsið á loftpúðum og sætið á loftfjöðrum og langflestir eru sjálfskiptir. Það er ekkert mál að keyra stóra bíla í dag, bara gaman.“

Kynntust í Dalnum
Benni kynntist eiginkonu sinni, Dagbjörtu Pálmeyju Pálmadóttur, eða Döggu eins og hún er ávallt kölluð, í partýi í Dalsgarði. Þau giftu sig 1970 og byrjuðu búskap sinn í Hlíðartúni en byggðu sér svo hús við Merkjateig. Í dag hafa þau komið sér vel fyrir á Eirhömrum.
Benni og Dagga eiga fimm börn, Arndísi Guðríði f. 1970, Pálma f. 1972, Steinunni f. 1977, Ágúst f. 1979 og Hauk f. 1982. Barnabörnin eru tíu talsins.
„Við Dagga höfum verið dugleg að ferðast í gegnum tíðina, höfum átt húsbíla í yfir tuttugu ár, fyrsti hét Kátur svo kom Skútinn og svo Langintes.
Við höfum farið víða með börnunum okkar og barnabörnum og eins með húsbílafélaginu.“

Unnið alla daga vikunnar
„Maður hefur komið víða við í akstrinum í gegnum tíðina. Ég keyrði sendibíl fyrir Kaupfélag Kjalarnesþings og vörubíl hjá Haraldi Guðjónssyni og mági hans hjá Sandi og möl. Ég vann í námu fyrir Vinnuvélar, keyrði hjá Steypustöðinni, Vörubílastöðinni Þrótti og hjá bækistöð Reykjavíkurborgar í 17 ár.
Vinnudagarnir voru oft ansi langir, allt frá hálfátta á morgnana til ellefu á kvöldin alla daga vikunnar, laugardaga og marga sunnudaga.
Maður setti nú ekki fyrir sig að skreppa á ball á laugardagskvöldum þótt maður þyrfti að mæta til vinnu daginn eftir,“ segir Benni og glottir.

Lærði mikið um mannleg samskipti
Árið 1970 stofnaði Benni jarðverktakafyrirtækið Hengil ásamt félögum sínum Jóni Sverri í Varmadal og Níelsi Unnari á Helgafelli. Á þessum tíma var mikil uppbygging í Mosfellsbæ og þeir félagar tóku að sér gatnagerð og húsgrunna og það var unnið myrkranna á milli.
Benni var einn af stofnendum Litlu bílastöðvarinnar, leigubílastöðvar sem starfrækt var í Mosfellsbæ í nokkur ár. Hann keypti sér leigubíl og ákvað að hvíla sig á vörubílaakstri.
Í leigubílaakstrinum segist hann hafa lært mikið um mannleg samskipti og telur sig reynslunni ríkari.
Litla bílastöðin sameinaðist síðan Hreyfli og þar keyrði Benni í nokkur ár. Samhliða leigubílaakstrinum starfaði hann í sveitastjórnarmálum í átta ár, þar af tvö ár sem framkvæmdastjóri íþróttamannvirkja.

Hefur unnið til margra verðlauna
Benni hefur lengi haft áhuga á flugi og hefur flogið mikið á einkavélinni TF-SPA.
Hann starfaði með Junior Chamber og Lions í tíu ár en bridds hefur spilað mjög stóran sess í lífi hans alveg frá því hann var unglingur og hann spilar enn.
Hann byrjaði að spila með Mosfellingum í Hlégarði en síðan á hinum ýmsu stöðum eftir það. Hann fór í þrjár keppnisferðir erlendis og hefur unnið til margra verðlauna.
Ég spyr Benna að lokum hvað sé skemmtilegast við að spila bridds? „Þetta reynir mikið á mann sem er gaman því þetta er hugaríþrótt og ekki skemmir svo félagsskapurinn fyrir,“ segir Benni er við kveðjumst.

Mosfellingurinn 4. júlí 2019
ruth@mosfellingur.is