Málefni barna eru mér hugleikin

Leikskólinn Reykjakot tók til starfa í febrúar 1994. Í skólanum eru fimm deildir er rúma 85 börn. Lögð er áhersla á málrækt, sköpun og leik barna. Útivera er mikilvægur þáttur í þroska hvers barns og nýtur leikskólinn góðs af ósnortinni og stórkostlegri náttúru Mosfellsbæjar.
Þórunn Ósk tók við stöðu leikskólastjóra Reykjakots árið 2017. Málefni barna eru henni hugleikin en hún hefur víðtæka reynslu úr skólasamfélaginu.

Þórunn Ósk fæddist í Reykjavík 19. mars 1970. Foreldrar hennar eru Guðrún Gunnarsdóttir og Þórarinn Vagn Þórarinsson sjómaður, d. 1969. Stjúpfaðir Ásgeir Sigurðsson verktaki d. 2024.
Systkini Þórunnar eru Gunnar Svanhólm f. 1971, Rósa María f. 1973 og Rúnar Breiðfjörð f. 1975.

Lékum okkur í böggunum
„Ég flutti í Mosfellssveit 1977 og það var gott að alast upp hér í sveitinni. Mörg börn í hverfinu og mikið um útiveru.
Tangahverfið var í uppbyggingu og hús og grunnar mislangt komin í byggingu, það gaf okkur tækifæri til að rannsaka umhverfið vel. Það var extra gaman þegar það var heyskapur á túninu fyrir neðan Skálatún þar sem Hlíðahverfið er núna. Þar lékum við okkur í böggunum og þá var sko líf og fjör.“

Gerði allt sem iðnaðarmenn gera í dag
„Foreldrar mínir byggðu sér hús í Brekkutanganum. Pabbi vann mikið eins og flestir karlmenn gerðu á þessum tíma enda þurfti að sjá fyrir stórri fjölskyldu. Á sama tíma var mamma heima og gerði allt sem iðnaðarmenn gera í dag, hún pússaði, sparslaði, málaði og flísa- og teppalagði ásamt því að hugsa um heimilið. Hún hóf síðar störf hjá Mosfellsbakaríi þegar við systkinin vorum orðin eldri.
Fjölskyldan átti góðar stundir í fríum innanlands, bróðir pabba átti heima á sveitabæ rétt hjá Grundartanga og við fórum mikið þangað, eins dvöldum við systkinin þar oft með stórum hópi frændsystkina.“

Fengum að sinna fjölda verkefna
„Ég gekk í Ísaksskóla, Árbæjarskóla, Varmárskóla og síðar Gagnfræðaskóla Mosfellsbæjar. Minningarnar frá skólaárunum eru góðar, það gekk allt sérstaklega vel vegna þess að við vorum með kennara sem náði að halda góðum aga á bekknum, en við vorum frekar óstýrilát.
Ég æfði badminton og handbolta og myndi segja að íþróttahúsið hafi verið mitt annað heimili. Foreldrar vinkonu minnar voru í stjórn handknattleiksdeildarinnar og við fengum að sinna fjölda verkefna fyrir deildina. Okkur fannst við vera aðalskvísurnar í húsinu,“ segir Þórunn og brosir.

Þarna náði ég toppnum
„Í Gaggó Mos leið mér vel en á þessum árum var mikil gelgja í gangi og ég átti til að vera með stæla, ég vildi óska að ég hefði ekki tekið þetta svona út á kennurunum.
Á sumrin bar ég út Morgunblaðið, passaði börn og var í unglingavinnunni. Ég sótti svo um starf í sjoppunni í Háholti og þar fékk ég að vinna með Hönnu í Varmadal. Þarna náði maður toppnum því mig hafði alltaf dreymt um að verða búðarkona.“
Eftir útskrift úr gagnfræðaskóla fór Þórunn í Kvennaskólann í Reykjavík, árið 1996 útskrifaðist hún sem leikskólakennari frá Fósturskóla Íslands. Hún sótti framhaldsnám í Háskólann á Akureyri og tók þar diploma í stjórnun menntastofnana og öðlaðist kennsluréttindi á grunnskólastigi. Hún er nú að klára mastersnám í stjórnun.
Árið 1997 hóf hún störf á leikskólanum Reykjakoti.

Fluttu til Svíþjóðar
Þórunn Ósk á tvo syni, Arnar Frey f. 1990 og Eið Örn f. 2005. „Árið 1998 fluttum við fjölskyldan til Svíþjóðar þar sem barnsfaðir minn fékk vinnu á Skáni. Við höfðum bæði verið í námi og vorum að feta okkar fyrstu skref inn í fullorðinsárin, ég sem kennari og hann sem tamningamaður.
Þetta var mikið ævintýri og mesta vinnan fyrsta árið var að aðlaga Arnar okkar að nýju samfélagi en hann fór strax að æfa hand- og fótbolta. Ég fór að kenna í leikskóla og æfði handbolta í Ahus. Íþróttirnar voru okkar leið inn í nýja samfélagið og okkur var alls staðar vel tekið.
Þótt dvölin í Svíþjóð hafi verið góð þá var hún líka erfið. Það urðu tímamót í mínu lífi þar sem ég þurfti að takast á við áfengis­neyslu og við fluttum því heim 2002. Ég steig mín fyrstu skref í 12 spora samtökunum og öðlaðist nýtt líf. Ég get ekki lýst með orðum hversu gæfurík árin mín hafa verið eftir þessi skref.“

Lærði af miklum reynsluboltum
„Árið 2012 fluttum við fjölskyldan í Ásahrepp þar sem fjölskyldufyrirtækið Margaretahof var að hefja starfsemi á búgarði þar. Eldri sonur okkar varð eftir í Mosfellsbæ þar sem hann var í háskólanámi en sá yngri fór í grunnskólann Laugaland. Ég hóf störf á leikskólanum Heklukoti á Hellu.
Árið 2014 slitum við samvistum, ég flutti á Selfoss og bjó þar í eitt ár. Hóf störf hjá Sunnulækjarskóla og síðar Ingunnarskóla sem umsjónarkennari. Fór í teymiskennslu og lærði mikið af reynsluboltum hvernig góð teymi í skólum geta virkað en leik- og grunnskóli eru töluvert ólíkar stofnanir.
Mér varð ljóst eftir skilnaðinn að ég þurfti að komast aftur heim í Mosó, til fjölskyldu og vina og byrja nýtt líf. Ég rakst á atvinnuauglýsingu frá Lágafellsskóla um deildarstjórastöðu. Fékk starfið og enn tók við nýr kafli. Þetta var lærdómsríkt ferli, ég hitti margt fólk í skólasamfélaginu sem kenndi mér og studdi mig áfram í minni vegferð.“

Gert í litlum skrefum
„Þótt mér hafi liðið vel í mínum störfum þá kallaði leikskólaumhverfið samt alltaf á mig. Ég sá einn daginn auglýsingu um stöðu leikskólastjóra á Reykjakoti og ákvað að sækja um. Yfirmaður minn til margra ára í þessum leikskóla, Gyða Vigfúsdóttir, var að láta af störfum. Þar fer kona sem ég lærði mikið af, hún býr yfir visku sem aðeins lífið getur kennt þér.
Ég tók við 2017, í skólanum eru fimm deildir er rúma 85 börn. Málefni barna eru mér mjög hugleikin, leikskólinn er núna á vegferð þar sem reynt er að horfa á starfsumhverfi barna og starfsfólks og bæta úr því sem betur má fara. Þetta er verið að gera í litlum skrefum og við fögnum því.
Við þurfum kennara inn í leikskólana, þeir eru sérfræðingar í námi og þroska barna og þeir geta miðlað til annarra starfsmanna.“

Lífið getur verið einfalt og fallegt
Ég spyr Þórunni að lokum um áhugamálin? „Ég fer út að ganga og hlaupa og svo les ég mikið og prjóna. Nýjasta dellan er sund og sauna á kvöldin, þá hitti ég félaga mína, Sundkútana.
Ég hef einnig verið að þjálfa 9. flokk í handbolta hjá Aftureldingu, að þjálfa yngstu iðkendur í handbolta gefur mér innsýn í hreina gleði íþróttarinnar og minnir mig á hvað lífið getur verið einfalt og fallegt,“ segir Þórunn Ósk að lokum er við kveðjumst.