Í fjölda ára hefur íþróttafólkið okkar í Aftureldingu farið til útlanda í keppnis- og æfingaferðir. Þessar ferðir eru frábærar fyrir svo margar sakir.
Í ferðunum eru krakkarnir saman nánast öllum stundum og kynnast því betur en ella. Iðkendur fá að æfa og keppa við bestu aðstæður, í góðu veðri og við nýjan andstæðing. Þetta bætir heldur betur í reynslubankann hjá íþróttafólkinu okkar. Þessar ferðir skapa liðsheild, vinskap og frábærar minningar.

Hjá Aftureldingu sjá foreldrarráðin, með hjálp stjórn deilda, um að skipuleggja þessar ferðir. Vinnan á bak við svona ferð er gríðarleg, hóparnir eru sumir hverjir stórir, sumir iðkendur kannski með einhverjar meiri þarfir en aðrir og einhverjir eru að fara til útlanda í fyrsta skipti. Að mörgu þarf að huga.
Kappkostað er að hafa þessar ferðir sem ódýrastar, alltaf kostar þetta þó sitt. Þar koma fjáraflanir inn, en vel skipulagðar fjáraflanir geta minnkað kostnaðinn allverulega ef iðkendur eru duglegir að taka þátt. Og það eru til dæmi um að iðkendur nái að safna sér fyrir allri ferðinni. Fjáraflanirnar einar og sér geta skapað sömu liðsheild, vinskap og minningar og ferðin sjálf. Svo talað sé ekki um uppeldislegt gildi þeirra.

Happdrætti, harðfiskur, hamingja
Fjáraflanir eru alls ekki allar jafn skemmtilegar. Sumar eru bara hreinlega leiðinlegar, en sumar eru nauðsynlegar. Ég var að öllum líkindum ekki sú vinsælasta þegar ég sendi krakkana út að tína rusl í bænum okkar í síðasta mánuði, og hreinlega með ólíkindum að ég hafi ekki verið með hiksta þegar það byrjaði að rigna og fjúka. Til þess að halda uppi fjörinu hafa foreldrafélögin reynt að hafa þær sem fjölbreyttastar. Á móti koma skemmtilegu fjáraflanirnar. Mosfellingar hafa eflaust fengið einhverja í heimsókn nú þegar með happdrættismiða eða harðfisk. Á næstu vikum fara af stað allra skemmtilegustu fjáraflanirnar, þ.e. maraþonin.
Í sumar fara nokkrir flokkar til útlanda. Frá handknattleiksdeildinni fara þrír flokkar, 4. og 5. flokkur kvenna og 4. flokkur karla, frá knattspyrnudeildinni fara 3. og 4. flokkur kvenna, frá sunddeildinni fer Gullhópur og frá frjálsíþróttadeildinni fara iðkendur 14 ára og eldri. Nú í maí og júní ætla þessar deildir að efna til maraþons, hver innan sinnar deildar. Þá eyða krakkarnir 10-12 klst saman í íþróttahúsum og sundlaugum bæjarins. Meirihuti tímans fer í að stunda þá íþrótt sem þau keppa í en svo er þessu einnig slegið upp í leik og keppnir í öðrum íþróttagreinum
Mig langar til því að biðja þig, kæri Mosfellingur, að taka vel á móti íþróttafólkinu okkar. Á næstu vikum eigið þið eftir að fá metnaðarfullt, jákvætt og duglegt íþróttafólk í heimsókn sem ætlar að safna áheitum fyrir maraþon. Þrjú maraþon, fjórar deildir og átta flokkar eru margir iðkendur. Öll stefna þau þó að því sama, að komast í keppnisferð og að verða betri. En höfum það í huga að öll stunda þau íþróttina sína hjá sama félagi.
Takk sjálfboðaliðar, takk foreldraráð og takk foreldrar fyrir að gera þessar ferðir mögulegar. Takk bæjarbúar, fyrir stuðningin og góðar móttökur.
Áfram Afturelding!

Hanna Björk Halldórsdóttir,
íþróttafulltrúi Aftureldingar

Sagt hefur verið að útivera og ferskt loft sé eitt besta meðalið sem hægt er að fá við nánast öllu.
Nú hafa sænskir vísindamenn sýnt fram á með nýlegum rannsóknum að svo sé og jafnframt að náttúran virki betur, t.d. gegn kulnun, en lyf.

Náttúran betri en lyf
„Við sjáum það mjög skýrt og endurtekið við vinnu okkar í endurhæfingarstöðinni í Alnarp að náttúran virkar mun betur en lyf og aðrar meðferðir, til að mynda gegn kulnun“ segir Erik Skärbäck, prófessor í borgarskipulagi og landslagsarkitekt við Alnarp landbúnaðarháskólann í Svíþjóð.
Á meðal þess sem var skoðað sérstaklega voru göngur, bæði í skóglendi og náttúrunni almennt, og var niðurstaðan sú að slíkar göngur væru betri fyrir heilsuna en hinir hefðbundnu lyfjakúrar. Það er virkilega ánægjulegt að fá það staðfest að sú ró og friður sem við upplifum í náttúrunni geti haft svo jákvæð áhrif á líðan okkar og heilsu.

Heilinn slakar á
Heili okkar nær að slaka á í rólegu umhverfi, ólíkt því sem gerist í áreiti borga þar sem t.d. bílaumferð er mikil og ýmis hljóð bergmála í umhverfi okkar. Náttúran, eins og t.d. fiðrildi, flugna­suð og lauf, tekur ekki eins mikla orku frá okkur og því getum getum við leyft huganum að reika segir Erik Skärbäck.
Það er til dæmis ástæðan fyrir því að þegar við förum í skógargöngu eða göngu í náttúrunni þá höfum við meira rými til að hugsa og komast til botns í ýmsum úrlausnarefnum þar sem það er ekki jafnmikið áreiti í náttúrunni.

Njótum útivistarsvæðanna
Það er því ærið tilefni fyrir okkur Mosfellinga að gleðjast enda örstutt í Hamrahlíðarskóginn, Reykjalundarskóginn, öll fellin okkar og dásamlegu útivistarsvæðin hér í túnjaðrinum. Allt saman tilvalin svæði til að njóta náttúrunnar og efla eigin vellíðan.

Við hvetjum að sjálfsögðu alla sem vettlingi geta valdið til að nýta sér þessar náttúruperlur í heilsubænum Mosfellsbæ. Munum líka að vera þakklát því það er svo sannarlega ekki sjálfgefið að vera í þessu návígi við náttúruna – náttúru sem eflir og læknar.

Ólöf Kristín Sívertsen
Lýðheilsufræðingur og verkefnisstjóri Heilsueflandi samfélags í Mosfellsbæ

Fyrir 25 árum opnaðist um 500 milljóna markaður fyrir íslenskum fyrirtækjum með inngöngu í EES. Samningurinn var umdeildur á sínum tíma en samningurinn hefur fært okkur mikla velsæld.
Landsframleiðsla á mann hefur tvöfaldast, verðmæti útflutnings á mann þrefaldast og kaupmáttur heimilanna nær þrefaldast. Ég tel það ekki bara gott heldur lífsnauðsynlegt fyrir lítið eyríki í Norður-Atlantshafi að eiga í góðum samskiptum, bæði viðskipta-, stjórnmála- og menningarlegum við önnur ríki. En þá má spyrja hvort við ættum ekki bara að ganga í Evrópusambandið? Svar mitt við því er NEI. Sjálfstæði og velferð okkar er betur varið utan ESB en þó í góðu sambandi við ESB.
Þannig er EES samningurinn að mínu viti besta lausnin. Ég hef stundum heyrt fleygt spurningum á borð við: En er allt svona frábært við þetta EES kjaftæði? Erum við ekki bara einhver stimpilpúði fyrir Brussel? Höfum við nokkra aðkomu að löggjöfinni? Nei það er ekki allt frábært, en hagurinn er mikill. Við þurfum alltaf að gæta hagsmuna okkar. Við tökum bara upp gerðir sem falla undir málaflokka samningsins, það eru um 13% þeirra gerða sem ESB hefur samþykkt á þessum 25 árum. Við semjum um undanþágur og fyrirvara þegar það á við og samráð við Alþingi er mikið.

Þriðji orkupakkinn
Nú liggur fyrir þinginu að innleiða þriðja orkupakkann, tæknilegt framhald af þeim fyrsta og öðrum. Sú innleiðing hefur takmarkaða þýðingu hér á landi. Enda er lagalegur fyrirvari um að hlutar pakkans taki ekki gildi hér þar sem íslenski orkumarkaðurinn er ekki tengdur þeim evrópska. Allur vafi er tekinn af um það að hér verður aldrei lagður sæstrengur nema með samþykki Alþingis. Þá spyrja sumir af hverju erum við þá að þessu?
Í pakkanum felst aukin neytendavernd, krafa um gegnsæi á markaði og sjálfstætt raforkueftirlit. Engin hætta er fólgin í pakkanum og yfirráð yfir auðlindum okkar færist ekki úr landi. EES-samningurinn er mikilvægasti alþjóðasamningur sem Ísland hefur gert og við getum ekki einhliða valið hluti úr því samstarfi. Við getum sótt um undanþágur, sett fyrirvara og aðlagað eins og við höfum nú þegar gert. Engin innleiðing á Evrópureglugerð hefur fengið jafn mikla umfjöllun sérfræðinga, þingmanna og ráðherra á 9 ára vinnslutíma þess. Þannig hafa fjöldi þingmanna úr nær öllum flokkum komið að málinu á síðustu árum, öll álit hafa verið á þá leið að ekkert mæli á móti innleiðingu pakkans.
Einhvern tímann kann að koma upp sú staða að við viljum nota neyðarhemilinn og segja nei. Til þess þurfa að liggja fyrir góð málefnaleg rök enda hefur slíkt aldrei verið gert í sögu samningsins. Þau rök liggja ekki fyrir í þessu máli. Ef ég teldi hættu á ferð myndi ég ekki hika við að segja nei við innleiðingunni og senda hana aftur til Brussel. Hagsmunir íslensku þjóðarinnar eru það eina sem ræður afstöðu minni í þessu sem og öðrum málum sem ég fæst við á þinginu.
Við eigum alltaf að standa vörð um auðlindir Íslands og ég skil vel að margir kunni að vera óöruggir í ljósi þeirrar umræðu sem sprottið hefur um þetta mál. Ef þú er í þeirri stöðu og vilt leggja fyrir mig spurningu, viðra skoðanir, eða óska eftir gögnum þá er þér velkomið að hafa samband.

Bryndís Haraldsdóttir
Þingmaður Sjálfstæðisflokks
bryndish@althingi.is
www.facebook.com/bryndispolitik

Nýverið kynnti mennta- og menningarmálaráðherra hugmyndir sínar sem byggðar eru á tillögum sem unnar voru í samráði við Sambands ísl. sveitarfélaga, Kennarasamband Íslands, Háskólann á Akureyri, Menntavísindasvið Háskóla Íslands, Heimili og skóla o.fl. um að bjóða nemendum á lokaári meistaranáms til kennsluréttinda á leik- og grunnskólastigi launað starfsnám sem og námsstyrk til þess að sinna lokaverkefnum samhliða starfsnáminu. Ráðherra gerir ráð fyrir að tillögurnar komi til framkvæmda á hausti komanda.
Af þessu tilefni lagði undirritaður bæjarfulltrúi Vina Mosfellsbæjar fram svohljóðandi tillögu á 736. fundi bæjarstjórna þann 3. apríl sl.:
„Bæjarstjórn Mosfellsbæjar samþykkir að stofna starfshóp sem fái það verkefni að móta með hvaða hætti Mosfellsbær geti laðað nýútskrifaða kennara til starfa í skólum Mosfellsbæjar í framtíðinni. “
Tillagan var samþykkt samhljóða og henni vísað til bæjarráðs til afgreiðslu. Á 1396. fundi bæjarráðs þann 24. apríl sl. var samþykkt samhljóða að vísa tillögunni til umsagnar framkvæmdastjóra fræðslusviðs Mosfellsbæjar.
Brautin er því bein í þessu efni eftir samhljóða samþykktir tillögunnar í bæjarstjórn og bæjarráði og vonast undirritaður til þess að umsögn fræðslusviðs verði með þeim hætti að Mosfellsbær setji sig í stellingar til þess að, bæði vinna með tillögum ráðherra um þetta efni og í leiðinni stígi einhver þau skref að Mosfellsbær geti tryggt sér í auknum mæli réttindakennara til starfa í bæði leik- og grunnskólum bæjarins.
Í greinargerð undirritaðs með tillögunni segir þetta:
„Bæjarráði verði falið að skipa starfshópinn, en hann skoði meðal annars hvernig samstarfi skóla Mosfellsbæjar við mennta- og menningarmálaráðuneytið og háskóla vegna fyrirhugaðs starfsnáms kennaranema verði best háttað og vinni tillögur um hvernig Mosfellsbær getur laðað til starfa nýútskrifaða kennara til dæmis með því að veita þeim laun á starfsnámstíma þeirra hjá Mosfellsbæ og eða styrk þegar þeir hefja störf að lokinni útskrift, gegn því að þeir skuldbindi sig til þess að starfa í tiltekinn tíma hjá bænum.“

Stefán Ómar Jónsson
Bæjarfulltrúi L lista Vina Mosfellsbæjar

Árbók Ferðafélags Íslands 2019 kemur óvenjusnemma þetta vorið eða í fyrrihluta apríl. Á liðnum árum hefur útkoman verið nokkru síðar eða í maí.
Að þessu sinni er Mosfellsheiðin tekin fyrir og er margt gott að finna í ritinu einkum þar sem lýst er leiðum eftir gömlum en misjafnlega niðurföllnum vörðum. Munu vera nálægt 800 vörður og vörðubrot á heiðinni en Mosfellsheiði var lengi vel ein fjölfarnasta leið í landinu og er enn.
Sitthvað má finna að þessu verki. Titill árbókarinnar er Mosfellsheiðin en spyrja má hvar höfundar þessa rits draga mörkin því einn kaflinn er teygður á gamla þingstaðinn og getið allra þeirra hátíða sem þar fóru fram allt frá 19. öld. Auðvitað áttu þeir sem leið á Þingvöll oftast leið um Mosfellsheiði en hefði ekki þurft að minnast á þetta atriði sérstaklega í titli verksins ef þetta átti að vera hluti ritsins?
Ein mjög slæm staðreyndavilla kemur fram í bókinni. Fyrrum var Seljadalur í Mosfellsbæ mikilvægur vettvangur seljabúskapar fyrrum. Örnefnið Seljadalur ber með sér að þar hafi verið tvenn eða jafnvel fleiri sel þar í Dalnum. Þekkt er Nessel undir suðurhlíð Grímannsfells en hvar er hitt eða hin selin? Við mynni hans er gömul rétt, Kambsrétt sem var lögskilarétt fram um miðja 19. öld. En um miðja þá 16. verða siðskiptin sem bókstaflega gjörbyltu íslensku samfélagi. Má um það lesa í ritgerð um Þingvallaskóg í Skógræktaritinu 2010.

Viðeyjarsel var eftir máldögum í Seljadal en bókarhöfundar flytja það suður fyrir Lækjarbotna undir Selfjall.
Eitt frægasta hestakvæði á íslenskri tungu er án efa Fákar. Sagt er að Einar Benediktsson hafi fengið hugmyndina að þessu einstaka kvæði á reið sinni um Mosfellsheiðina. Í nokkurs konar boðsriti um þessa bók var á þetta minnst en einhverra hluta vegna hefur þetta ekki ratað í árbókina sem verður að teljast mjög miður. Í staðinn er vikið að gamalli kjaftasögu sem Jón Ólafsson ritstjóri 18 blaða kom á flot en þegar Einar Benediktsson var á leið haustið 1904 austur í Rangárvallasýslu sem nýskipaður sýslumaður, reið hann sökum fótarmeins í kvensöðli í stað venjulegs hnakks. Auðvitað átti þetta vissulega að vera vel valin sneið til skáldsins. Jón Ólafsson átti til að vera nokkuð dyntóttur og gat oft ekki setið á sárs manns höfði enda ritstjórinn til í ýmis konar uppákomur eins og frægt er í sögunni.

Frá Skálabrekku var Hjörtur Björnsson myndskeri og rithöfundur. Hann var þekktur fyrir náttúrurannsóknir sínar. Hann fann a.m.k. tvær sjaldgæfar jurtir við austurbrún Mosfellsheiðar.
Hjörtur dó ungur úr berklum og ritaði kennari hans, Ríkharður Jónsson myndskurðarmeistari, mjög fögur eftirmæli um hann í Vísi 1942. Nokkrum árum áður birtist ritgerð hans um örnefni á Mosfellsheiði í Árbók fornleifafélagsins 1939. En Hjörtur var mjög góður rithöfundur og hefði mátt segja ögn frá honum enda fáir á 20. öld sem tengjast jafn traustum böndum og hann.
Í kaflanum „Náttúrufar“ er gott yfirlit um jarðfræði heiðarinnar sem hefur verið mörgum jarðfræðingum mikill og góður efniviður. Þaðan hafa gríðarmikil grágrýtishraun runnið um langan veg og mótað landslag norðurhluta höfuðborgarsvæðisins. Árni Hjartarson jarðfræðingur hefur bent á að jarðfræðin er í raun nokkuð flóknari. Er bent á það í ritinu og vísað í heimildir.
Gróðurfar á Mosfellsheiði er á margan hátt nokkuð sérstætt. Í dag ber eðlilega mest á mosanum en svo hefur ekki alltaf verið. Gróðurfar hefur breyst mikið á Mosfellsheiði á liðnum öldum. Í Jarðabók Árna Magnússonar og Páls Vídalíns frá 1704 er getið um að enn séu skógarleifar í landi Elliðakots. Sjálfsagt hefur rányrkja og einkum vetrarbeit sauðfjár gengið nærri birkinu, hinum upphaflega gróðri heiðarinnar.
Um gróðurfarið er einkum byggt á tölvupóstum sem farið hafa milli höfunda og Ágústar H. Bjarnasonar. Ekki ber ég neitt vantraust til hans en ég minnist þess hvergi að hafa rekist jafnoft vísað í tölvupósta og hér í þessu riti. Það verður að teljast mjög óvenjulegt. Tilvísanir og heimildir eru til þess ætlaðar að hefja rit á hærri stall og greinir eðlilega milli vísindarita og skáldsagna.

Það hefði aukið gildi ritsins um Mosfellsheiðina að dokað hefði verið með útgáfu og fengnir hefðu verið staðfróðir aðilar til að lesa yfir og bæta úr göllum. Ekkert mannanna verk er það fullkomið að ekki megi bæta það í einhverju.
Gallarnir eru nokkrir og hefur verið vikið að nokkrum þeirra hér. En mjög margt er vel ritað og sérstaklega þykir mér vel ritaðir kaflarnir um sæluhúsin sem byggð voru á 19. öld og fylgdi ferðamönnum við viðsjárverð veður bæði einsemd og jafnvel draugagangur. Gamlar ljósmyndir af sæluhúsunum á heiðinni eru birtar og hafa þær væntanlega ekki komið fyrir sjónir margra fram að þessu. Og ekki síðri er kaflinn um veitingastaðina eftir að þeir komu við sögu. Má segja að þarna sé upphafið að „sjoppumenningu“ landsmanna sem hvarvetna blasir við ferðamönnum á Íslandi í dag. Þessir veitingastaðir voru víða á leið ferðamanna yfir Mosfellsheiðina og einn þeirra meira að segja uppi nánast á háheiðinni, „Heiðarblómið“ sem bjartsýnn danskur maður kom á fót fyrir rúmlega öld. Þá er kaflinn um samgöngurnar á bifreiðaöld mjög vel ritaður og upplýsandi.

Þingvallaleiðin var eðlilega mjög oft farin. Hún tengdi landshluta saman, Faxaflóasvæðið við Suðurland og algengt var að farið var um Kaldadal og áfram norður að sumri. Langur kafli er um erlenda ferðamenn yfir heiðina og rakin ummæli þeirra um heiðina sem þeim þótti bæði löng og leiðinleg einkum þegar veður voru misjöfn. Þennan kafla hefði mátt stytta verulega enda ekki nauðsynlegt að segja nema í stuttu máli hvaðan þeir komu, hvert þeir fóru og hverja þeir hittu og höfðu misjafnlega reynslu af landsmönnum. Þar reyndi verulega á úthald mitt sem lesanda sem var spenntur að lesa meira um heiðina sjálfa.

Eitt þykir mér vanta um kaflann um Gamla Þingvallaveginn sem tengja mætti jafnframt nútímanum. Þessi gamli vegur var „hannaður“ fyrir ríðandi ferðamenn sem og umferð hestvagna. Í dag gætir sá misskilnings hjá sumum að með því að þræða gamla vegi sé ekki verið „að aka utan vega“. Þessir gömlu vegir voru lagðir með frumstæðri tækni og ekki ætlast til að eftir þeim væri ekið í þungum ökutækjum sem eru kannski 2-3 tonn. Þessir gömlu vegir voru „börn“ síns tíma og þarf að umgangast þá með virðingu. Mjög víða meðfram gamla Þingvallaveginum má allt of mikið af utanvegaakstri þar sem ekið hefur verið eftir að vegurinn sjálfur hefur orðið ófær.

Niðurstaða:
Ágætt og læsilegt rit sem betur hefði mátt úr garði gera. Ljósmyndir eru margar sem sumar hefðu mátt hafa verið teknar við betri aðstæður hvað birtu og árstíð varðar. Villur eru fáar nema nokkrar staðreyndavillur sbr. um Viðeyjarsel sem er flutt nokkuð úr leið. Frágangur ritsins er ágætur, meinlegar prentvillur engar en undirbúning hefði mátt betur vanda.

Guðjón Jensson

Nú leyfir heilsan mín mér loksins að ganga lengri vegalengdir en síðustu 2 árin. Ég kemst aftur á gamlar slóðir hér um bæinn okkar. Í dag löbbuðum við hjónin um Ævintýragarðinn eftir endalöngu fram og tilbaka. Þetta er orðið vinsælt og fallegt útivistarsvæði.
En ég varð fyrir áfalli þegar ég sá hvernig útikennslusvæðið Varmárskólans er útileikið. Þarna er búið að brjóta og bramla og eyðileggja allt sem hægt er að skemma. Ég veit ekki hversu lengi það er búið að vera svona.
Þetta þótti á sínum tíma með flottustu útikennslusvæðum á landinu og ég vann á sínum tíma við þróun þess. Ég notaði þá svæðið mikið í minni kennslu. Varmárskólinn fékk Grænfánann sem er viðurkenning fyrir starf í þágu umhverfismenntunnar og átti þetta fyrirmyndar útikennslusvæði þátt í því.
En núna virðist enginn lengur hafa áhuga á þessu starfi og ekkert annað er til ráða en að rífa og fjarlægja það sem stendur eftir af útikennslustofunni. Svona skemmdarverk eru slæm fyrirmynd. Þetta er ekki neinum til sóma og hefur neikvætt uppeldisgildi fyrir ungmennin okkar. Vonandi verður svæðið hreinsað sem fyrst. Spurningin er hvort þetta væri ekki með brýnustu verkefnum í „Okkar Mósó“.

Úrsúla Jünemann

Umhverfis- og loftlagsmál eru mikið í umræðunni þessa dagana, það er líka mjög jákvætt hvað ungir krakkar eru orðnir meðvitaðir um þessi mál.
Þau geta haft mikil áhrif á aðra og hafa virkilega mikinn baráttuvilja til að koma í veg fyrir hlýnun jarðar með ýmsum leiðum. Þar er hægt að nefna Gretu Thunberg frá Svíþjóð sem berst fyrir framtíðinni.
Hún byrjaði með þöglum mótmælum í þeim tilgangi að fá fólk til að opna augun fyrir þessum vanda og hefur hún breytt út boðskapinn þannig að keðjan rúllaði af stað og fleiri og fleiri krakkar í öðrum löndum, þar á meðal Íslandi, eru farnir að hugsa meira um umhverfis- og loftslagsmál og gera sér grein fyrir því að ef allir leggjast á eitt í baráttunni fyrir umhverfis- og loftlagsvernd þá er hægt að hægja á og jafnvel koma í veg fyrir hlýnun jarðar.
Það er hægt og þú getur tekið þátt í því með því að flokka sorpúrgang frá heimilinu meira, labba meira, keyra minna, fljúga minna og kaupa minna af fötum og hætta eða minnka að kaupa óþarfa hluti sem gefa okkur gervigleði.

Ég hef verið svo heppin að vinna með frábærum hóp af ólíku fólki í umhverfisnefnd að gera umhverfisstefnu Mosfellsbæjar að veruleika. Nú er verið að leggja lokahönd á þá vinnu og vonumst við til að það hjálpi í þeirri alvarlegu stöðu sem loftslagsmálin stefna í ef ekki verður gripið til aðgerða í þeim efnum.
Tökum höndum saman og lofum sjálfum okkur því að við ætlum að gera betur í dag og næstu ár en við höfum gert hingað til.

„Við þurfum í raun að grípa til aðgerða núna. Við höfum 10-12 ár, rúman áratug, til þess að breyta því hvernig við lifum og koma í veg fyrir gríðarlegar afleiðingar sem hlýnun jarðar og súrnun sjávar mun hafa. Núna er tækifærið og við verðum að grípa það.“

Staðreyndir um þessi mál
Þannig munu jöklar og hafís bráðna og minnka og yfirborð sjávar hækka um allt að 7 metra á næstu 10 árum, með þeim afleiðingum að stór láglend landsvæði myndu sökkva, eins og hluti af Bangladesh, Hollandi og Flórída, og margar litlar úthafseyjar
Mosfellsbær er einn af eigendum að Sorpu sem er að taka í notkun gas og jarðgerðastöð sem verður í Álfsnesi. Hún verður tekin í notkun 2020 þar sem molta og metan verður búið til og verður því hægt að nýta það áfram sem er jákvætt fyrir umhverfið og gott er að taka jákvæð lítil skref sem verða að stórum markmiðum síðar.

Kristín Ýr Pálmarsdóttir