Fyrsti Mosfellingur ársins kom í heiminn á nýársdag

Piotr og Karina með nýársdrenginn.

Fyrsti Mosfellingur ársins 2024 er drengur sem fæddist á Landspítalanum þann 1. janúar klukkan 22:49, hann var 3.855 gr. og 50 cm.
Drengurinn er fyrsta barn foreldra sinna sem eru þau Karina Cieslar og Piotr Cieslar sem koma frá Póllandi en hafa búið í Mosfellsbæ í tvö ár.

Fæðingin gekk vel
„Við vorum í gamlárspartýi til kl. 2 um nóttina og vöknuðum svo við að vatnið fór hjá mér kl. 6.
Fæðingin gekk mjög vel, það var vel tekið á móti okkur á Landspítalanum og mér finnst fæðingarþjónustan hér alveg dásamleg,“ segir hin nýbakaða móðir.

Elska kyrrðina og náttúruna
„Okkur líkar rosalega vel að búa hér í Mosfellsbæ, við elskum kyrrðina og náttúruna hér í kring. Við komum frá suður Póllandi og landslagið minnir okkur á heimaslóðir. Við stefnum á að flytja aftur til Póllands eftir ár til að vera nærri fjölskyldu og vinum,“ segir Piotr.
Mosfellingur óskar fjölskyldunni til hamingju með drenginn.

Dóri DNA Mosfellingur ársins 2023

Mosfellingur ársins 2023 er skemmtikrafturinn og höfundurinn Halldór Laxness Halldórsson, betur þekktur sem Dóri DNA.
Dóri er annar tveggja höfunda sjónvarpsþáttaraðarinnar Afturelding sem sýnd var á RÚV á síðasta ári og fékk frábærar viðtökur. Serían hefur verið sýnd víðsvegar á Norðurlöndunum og var m.a. valin besta norræna sjónvarpssería ársins í Svíþjóð.
„Ég er djúpt snortinn, þetta eru fyrstu verðlaunin sem ég vinn á ævi minni og að þau komi úr þessari átt er þeim mun sætara,“ segir Dóri en samningar um aðra þáttaröð af Aftureldingarþáttunum hafa þegar verið undirritaðir.

Höldum áfram að hugsa stórt
„Í mínum huga er þetta einhvers konar fullnægja á öllu þessu Aftureldingarverkefni og gott veganesti í næstu seríu. Við erum að skila fyrstu drögum að seríu tvö í lok mánaðarins, við förum enn dýpra í bæjarlífið, hleypum smá pólitík inn í þetta og skemmtilegum karakterum. Við erum enn að velta upp hugmyndum en finnum að það eru allir spenntir fyrir þessu.
Ég tel að þessir þættir hafi hreyft við bænum, það er einhver lenska að líta á okkur Mosfellinga sem sveitó en ef við horfum á listafólkið sem kemur héðan og hefur gert á undanförum áratugum þá erum við núna með Kaleo, Ólaf Arnalds og Sigur Rós á heimssviðinu.
Það er þetta afslappaða viðmót sem við Mosfellingar höfum gagnvart listum sem er lykillinn að þessari velgengni listafólks héðan, við þurfum bara að halda áfram að hugsa stórt.“

Stórt ár á sviði lista
Árið hefur verið stórt hjá Dóra því auk Aftureldingarþáttanna er hann einn aðalhöfundur kvikmyndarinnar Northern Comfort sem frumsýnd var í september en sýningarréttur hefur verið seldur til fjölmargra landa. Uppistandssýningin Dóri DNA, Engar takmarkanir, var sýnd um allt land og m.a. fyrir fullu húsi í Hlégarði.
„Í ár komst ég aftur á kreatíva sporið, við Haddi meðhöfundur minn í Afureldingu erum að skrifa saman tvær aðrar sjónvarpsseríur. Gerðum kvikmyndina Northern Comfort sem var stórt verkefni, Netflix, erlendir leikarar og allt á ensku. Við erum í sambandi við erlenda aðila sem vilja vinna með okkur en við vinnum rosalega vel saman og samstarfið algjör snilld.“

Munum hertaka bæjarfélagið aftur
„Þegar við skrifuðum fyrstu Aftureldingarseríuna þá rýndum við vel í bæjarlífið, það er svo gott að spegla samfélagið í Mosfellsbæ því hér er allt. Tökuferlið var algjört ævintýri og samstarfið við alla sem komu að þáttagerðinni var frábært. Það voru margir starfsmenn Mosfellbæjar og Aftureldingar sem fóru langt fram úr sínum hlutverkum og gerðu svo miklu meira fyrir okkur en þeim bar og fyrir það erum við rosalega þakklát.
Það er einn Mosfellingur sem verður að fá risa hrós en það er Ásgeir Jónsson sem sá um að þjálfa stelpurnar í handbolta og koma með handboltasýnina inn handritið.
Við skilum handriti í vor og ef allt gengur að óskum þá hertökum við bæjarfélagið aftur næsta vor. Það eru margar hugmyndir í gangi. Mögulega verður einn leikmaður liðsins farinn að leita út í atvinnumennsku og okkur langar að sýna hvernig atriði eins og lóðarifrildi í bæjarstjórn getur haft áhrif eða afleiðingar í handboltanum hjá 3. flokki.

Alltaf sendiherra Mosfellsbæjar
„Ég er svolítið gjarn á að hugsa sjálfan mig í baksætinu, en árið 2025 verð ég fertugur og þá ætla ég að gefa út bók sem fjallar að miklu leyti um líkamsvitund og það að vera feitur en er samt skemmtisaga. Þá ætla ég líka að stefna á að vera með uppistand í 1.000 manna sal og halda upp á ferilinn.
Það er mér gríðalegur heiður að hljóta þennan titil, er alltaf sendiherra Mosfellsbæjar hvar sem ég er í heiminum. Mosfellsbær hefur breyst mikið frá því ég ólst hér upp en í allri minni sköpun leita ég í upprunann, yfirleitt er ég að lýsa Mosfellsbæ æsku minnar.
Ég veit að þetta hljómar kannski lúðalega en Mosfellsbær gaf mér rödd, gaf mér afstöðu til að sjá hlutina í ákveðnu ljósi og þetta er það eina sem ég á sem listamaður,“ segir Dóri að lokum.

Sundlauginni á Skálatúni lokað vegna slæms ástands

Ákveðið hefur verið að loka sundlauginni á Skálatúni til frambúðar vegna slæms ástands hennar.
Meðal þeirra sem mikið hafa notað laugina er sundkennarinn Snorri Magnússon sem kennt hefur ungbarnasund. Snorri greinir frá því á Facebook að hann sitji uppi með nemendur sem biðu þess að hefja námskeið eftir jólafrí og fullan biðlista.

Þungbær ákvörðun
Nýr eigandi fasteigna á landi Skálatúns tók á dögunum þá þungbæru ákvörðun að starfsemi gæti ekki haldið áfram í sundlauginni á grundvelli öryggissjónarmiða, ekki síst með hliðsjón af því um hvers konar rekstur er að ræða.
Þetta kemur fram hjá Sóleyju Ragnarsdóttur framkvæmdastjóra sjálfseignarstofnunar Skálatúns.
„Milli jóla og nýárs á nýliðnu ári tók nýr eigandi formlega við eignarhaldi fasteigna í landi Skálatúns. Innan þess eignasafns er sundlaug, þar sem kennt hefur verið ungbarnasund til fjölda ára við góðan orðstír. Ætlun nýrra eigenda var alla tíð að sá rekstur myndi halda áfram, enda merk saga ungbarnasunds í lauginni sem mikill vilji var til þess að héldi þar áfram.“

Ástand burðarvirkis ótraust
„Síðla árs bárust upplýsingar um að ástand húsnæðisins sem laugin er í væri ekki eins og best yrði á kosið og var ákveðið að fá fagmenn til þess að skoða húsnæðið og meta ástand þess.
Út úr þeirri skoðun kom sú niðurstaða að ástand húsnæðisins er afar slæmt. Það sem vegur þyngst er að burðarbitar sem halda uppi þaki og veggjum laugarinnar eru mjög fúnir og illa farnir.
Ástand burðarvirkis er þannig ótraust og metið óöruggt.“

Núið

Ég er að vinna í núinu. Það er ekki einfalt. Kollurinn fer svo auðveldlega á flakk. Ég fer að hugsa um það sem ég ætla að gera, það sem er fram undan, það sem væri gott að myndi gerast og það sem væri minna gott að myndi gerast. En þegar ég næ að róa hugann og njóta þess sem ég er að gera án þess að velta á sama tíma fortíð eða framtíð fyrir mér þá færist yfir mig ró og friður, athyglin verður dýpri og ég skynja hluti betur.

Samhliða því að vinna í núinu er ég að vinna í breytingum. Ár 2024 er fyrir mér ár breytinga. Þessar breytingar krefjast þolinmæði, úthalds, seiglu og jákvæðs viðhorfs. Það er hollt að setja sjálfan sig í þannig aðstæður reglulega, að geta tekist á við þær áskoranir sem breytingar hafa í för með sér.

Ein leið til að tengja núið og breytingar saman er flæði. Að taka ákvarðanir, gera eitthvað en leyfa svo hlutunum að gerast í stað þess að vera of ákaftur í að ýta þeim áfram með afli. Anda inn um nefið og út um það líka. Það er heldur ekki einfalt fyrir mig, ég er ekki mjög þolinmóður að upplagi. Svo það er hollt fyrir mig að vinna í því líka, flæðinu. Flæði eins og ég túlka það, snýst um að koma hreyfingu á hluti, gára vatnið, en svo leyfa vatninu að renna þangað sem það á að renna og á þann hátt sem það á að renna.

Janúar er góður mánuður, einn af mínum uppáhalds. Lífið verður eðlilegt aftur eftir viðburðaríkan desember og það er upphafs- og bjartsýnisorka í loftinu. Evrópumót í handbolta spillir ekki fyrir – ég spái því að Steini okkar Mosfellinga verði kallaður inn í liðið um mitt mót og verði í kjölfarið ein af stjörnum mótsins.

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 11. janúar 2024

Bjarki ritar Árbók FÍ

Bjarki Bjarnason og Ólöf Sívertsen.

Bjarki Bjarnason rithöfundur á Hvirfli í Mosfelldal og Ferðafélag Íslands hafa undirritað samning um ritun árbókar félagsins 2026.
Bókin mun fjalla um Kjósarsýslu sem náði um aldir frá Elliðaánum inn í Hvalfjarðarbotn og upp á miðja Mosfellsheiði; innan sýslunnar voru þrír hreppar: Mosfellshreppur, Kjalarneshreppur og Kjósarhreppur.
Bjarki segir það mikið tilhlökkunarefni að takast á við þetta áhugaverða verkefni. „Í bókinni verður fjallað um Kjósarsýslu frá öllum sjónarhornum,“ segir hann, „um jarðfræði, náttúrufar, dýralíf, sögu og mannlíf í aldanna rás. Áður fyrr mynduðu íbúar í þessum hreppum félagsleg tengsl með ýmsum hætti, prestarnir á Mosfelli og Reynivöllum þjónuðu í kirkjunum á Kjalarnesi, bændur bundust samtökum og sýslungar tókust á í íþróttum, meðal annars í Sýsluglímu Kjósarsýslu. Karlakór Kjósarsýslu var til í eina tíð og unglingar af Kjalarnesi og úr Kjós sóttu skóla í Mosfellssveit og voru þá í heimavist. Og svo gnæfir Esjan yfir og allt um kring,“ bætir Bjarki við.
Árbók Ferðafélags Íslands er elsta ritröðin sem gefin er út á Íslandi, hún hefur komið út samfleytt frá árinu 1928, nú á dögum er bókin prentuð í 15 þúsund eintökum og dreift til félagsmanna.
Á ljósmyndinni eru Bjarki og Ólöf Kristín Sívertsen, forseti Ferðafélags Íslands, myndin var tekin í jólaskóginum í Hamrahlíð síðastliðinn sunnudag í tilefni af ákvörðun um þessi árbókarskrif.

asd f

Veitingafélagið styrkir Reykjadal

asd f

Síðastliðið sumar var góðgerðarhelgi hjá Veitingafélaginu, sem er í eigu hjónanna Óla Vals og Ragnheiðar, þá í tilefni hálfrar aldar afmælis Óla Vals.
Ákveðið var að ánafna 50% af sölu á veitingastöðum félagsins til valdra góðgerðarfélaga. Auk Bankans bistro í Mosfellsbæ á félagið og rekur veitingastaðina Mandi og Hlöllabáta.
Reykjadalur í Mosfellsdal er eitt af þeim góðgerðarfélögum sem Veitingafélagið styrkti. „Okkur langaði að styðja við frábært starf Reykjadals sem tekur á móti fötluðum börnum og ungmennum í sumarbúðir og styttri vetrardvalir. Börn vina okkar hjóna hafa notið frábærra stunda í Reykjadal, auk þess er ég alin upp í Mosfellsbæ og fjölskyldan mín hefur sterkar taugar til Reykjadals,“ segir Ragnheiður Þengilsdóttir, sem einnig er mannauðsstjóri Veitingafélagsins.
Á myndinni eru Ragnheiður Þengilsdóttir f.h. Veitingafélagsins, Andrea forstöðumaður Reykjadals og Anna Lilja sem var mætt á jólaskemmtun í Reykjadal og tók á móti styrknum sem var uppá 726.782 krónur.

Við metum betur það sem við höfum í dag

Bjarki Sigurðsson viðskiptastjóri og Elísa Henný Arnardóttir hjúkrunarfræðingur hafa bæði glímt við eftirköst af COVID-19. Í einlægu viðtali við Ruth Örnólfsdóttur ræða þau um lífshlaup sín og hvernig veikindin hafa skert lífsgæði þeirra til muna.

Samkvæmt Alþjóðaheilbrigðismálastofnuninni eru algengustu einkenni COVID-19 hiti, hósti, kvefeinkenni, slappleiki og skyndileg breyting á lyktar- eða bragðskyni, sumir smitast þó án þess að sýna einkenni. Flestir ná sér af sjúkdómnum án sérstakrar meðferðar en aðrir eru því miður ekki eins heppnir.
Hjónin Bjarki og Elísa Henný hafa bæði glímt við eftirköst af COVID-19 en þau greindust árið 2020. Síðan þá hefur bati þeirra verið hægur en með tímanum hafa þau fundið jafnvægi á líðan sinni og geta því stjórnað orkunni í rétta átt.

Bjarki fæddist í Reykjavík 16. nóvember 1967. Foreldrar hans eru þau Valgerður Ingibjörg Jóhannesdóttir húsmóðir og Sigurður Sverrir Guðmundsson vélstjóri.
Bjarki á tvær systur, Bryndísi Margréti f. 1959 og Berglindi f. 1971.

Elísa Henný fæddist í Reykjavík 18. maí 1968. Foreldrar hennar eru þau Björg Magnúsdóttir skrifstofukona og Örn Henningsson tryggingamiðlari.
Elísa á tvo bræður, Magnús Helga f. 1964 og Hjört Örn f. 1976.

Dásamlegt að alast þarna upp
Bjarki og Elísa Henný eru bæði uppalin í Fossvogshverfinu fyrir utan fimm ár sem Elísa var búsett í Breiðholti en hún hélt samt áfram skólagöngu sinni í Fossvogsskóla. Fossvogurinn var að byggjast upp á þessum tíma og því mikið um að barnafjölskyldur væru að koma sér fyrir. Fjöldi barna var því ávallt úti að leika sér og það var margt um að vera. Þau eru sammála um að þarna hafi verið dásamlegt að alast upp.
Bjarki og Elísa kynntust þegar þau voru 14 og 15 ára gömul í Réttarholtsskólanum. Bjarki segist hafa verið búinn að gjóa á hana augum áður en hún veitti honum athygli. Leiðir þeirra lágu síðan saman í partíi og þá tókust kynni með þeim fyrir alvöru.

Reyndasti leikmaður sögunnar
Þegar Bjarki var lítill strákur hafði hann lítinn áhuga á íþróttum en hann hjólaði mikið með félögum sínum og reyndi fyrir sér í knattspyrnu. Fjölskyldan fór mikið í útilegur og ferðalög á hans yngri árum og eins fór Bjarki í margar utanlandsferðir sjóleiðina með föður sínum en hann starfaði sem vélstjóri á millilandaskipum.
Áhugi hans á handbolta hófst þegar hann var sextán ára þegar skólabróðir hans Örnólfur Jónsson dró hann með sér á handboltaæfingu hjá Víkingi. Tveimur árum síðar var Bjarki valinn í æfingahóp landsliðsins og fór hann með þeim víða um heim.
Bjarki er einn reyndasti leikmaður í sögu íslenska karlalandsliðsins í handknattleik en ferill hans spannar um 30 ár. Hann var valinn til að taka þátt í Ólympíuleikunum í Seúl í Kóreu árið 1988, hann spilaði með landsliðinu á HM í Frakklandi 1989 þar sem þeir urðu heimsmeistarar, úrvalsliði á HM í Svíþjóð 1993 og eins spilaði hann á móti Egyptum sama ár með heimsliðinu.

Besta tímabilið með Aftureldingu
Bjarki átti möguleika á að gerast leikmaður stærstu liða í Evrópu en sökum þess að hann var samningsbundinn hér heima þá gat hann ekki farið. Þegar samningur hans losnaði 1997 þá fékk hann tilboð frá Drammen í Noregi sem hann gat ekki hafnað. Bjarki bjó eitt ár í Noregi, átti frábært tímabil og endaði næst markahæstur. Hann fékk síðan tilboð frá Aftureldingu sem hann tók og á þessum tíma varð liðið þrefaldur Íslandsmeistari svo það má segja að Bjarki hafi þarna spilað sitt langbesta tímabil, með sínu heimaliði.
Ég spyr Bjarka hvort hann stundi einhverjar íþróttir í dag? „Já, ég stunda hjólreiðar, golf og skíði á veturna og svo fer ég í ræktina við og við, maður þarf að hafa eitthvað fyrir stafni,“ segir Bjarki og brosir.

Íþróttirnar tóku alveg yfir
„Ég gekk í Fossvogs- og Réttarholtsskóla, á unglingsárunum var mikið um að vera og íþróttirnar farnar að taka yfir þannig að það fór kannski minna fyrir lærdóm á þeim tíma en með árunum þá fór maður að hafa meiri áhuga á námi. Á sumrin með skólanum starfaði ég hjá verktakafyrirtæki.
Frá Fjölbraut í Ármúla fór ég í Iðnskólann í Reykjavík í rafvirkjun, ég var mjög heppinn því ég fékk vinnu sem lærlingur hjá Rafver ehf. Eftir námið hélt ég áfram hjá þeim og starfaði sem rafvirki í nokkur ár, þetta var frábær tími með fagmannlegu fólki.
Leið mín lá síðan í Háskóla Íslands þar sem ég tók diploma í rekstrar- og viðskiptafræði og í dag starfa ég sem viðskiptastjóri hjá Jónar Transport.“

Fóru til að styðja sitt lið
Elísa fór mikið í skíðaferðir á sínum yngri árum með stórfjölskyldunni á skíðasvæði Víkings en í útilegur og jeppaferðir á sumrin. Fjölskylda hennar var líka dugleg að fara á fótbolta- og handboltaleiki hjá Víkingi en þau fóru til að styðja sitt lið. Elísa fór líka í Vindáshlíð og var dugleg í skátastörfunum sem krakki.
„Við fjölskyldan bjuggum í blokk í Fossvoginum með svo skemmtilegu fólki sem við höfum enn samband við og það eru reglulega haldin Keldulandspartý. Við krakkarnir í blokkinni vorum alltaf saman, vorum meira að segja með okkar eigið fótboltalið með sér búningum og allt, þetta eru svo skemmtilegar minningar,“ segir Elísa og brosir.

Það var bara svo gaman að vera til
„Ég gekk í Fossvogs- og Réttarholtsskóla og mér fannst yfirleitt mjög gaman í skólanum. Ég var samt pínu kvíðin og þorði aldrei að mæta ein í skólann, mátti aldrei mæta of seint og var mjög samviskusöm. Á sumrin með skólagöngunni starfaði ég í bæjarvinnunni, sem sendill og við afgreiðslustörf.
Mér fannst skemmtilegast á menntaskólaárunum í Menntaskólanum við Sund. Það var bara svo gaman að vera til, félagsskapurinn, tónlistin, allt dramað og hláturs­köstin, við vinkonurnar getum endalaust rifjað upp þessi góðu ár og hlæjum enn. Ég fór svo í Háskóla Íslands í hjúkrun og eftir útskrift þá hef ég starfað hjá Sjúkrasamlaginu, Heilsugæslunni í Mosfellsbæ og Landspítalanum. Í dag starfa ég á skurðstofunum í Orkuhúsinu.
Ég hef alltaf haft mikinn áhuga á íþróttum þótt ég hafi ekki verið að æfa sjálf. Ég er mikið fyrir útivist, hef stundað hlaup og gengið á fjöll. Ég hef verið í skokkhópum og eins hef ég skokkað mikið með mömmu minni og Sesselju vinkonu sem hefur alltaf hvatt mig, sama hvað. Það er svo gott að búa hér í Mosfellsbæ með öll þessi fell í kringum okkur, hér eru dásamlegar skokk- og gönguleiðir.“

Oft fjör á stóru heimili
Bjarki og Elísa giftu sig árið 1990, þau eiga fjögur börn, Örn Inga f. 1990, Kristinn Elísberg f. 1995, Bjarka Stein f. 2000 og Önnu Katrínu f. 2003.
„Við höfum verið dugleg í gegnum tíðina að fara í útilegur með krakkana, þau elskuðu að fara í þessar ferðir svo fellihýsið hefur komið að góðum notum. Við höfum líka stundað útivist mikið, hjólreiðar, farið í göngur og á skíði
Öll börnin okkar hafa stundað íþróttir og við höfum verið mikið með þeim í kringum þær. Horfum mikið á íþróttakappleiki saman, hittumst svo í Hjallahlíðinni, borðum góðan mat og förum í pottinn. Það er oft mikið fjör á stóru heimili, trúðu mér,“ segir Elísa og brosir.

Einkennin ekki mikil í fyrstu
Bjarki og Elísa Henný greindust bæði með Covid í október 2020 en þau eru meðal þúsunda annarra Íslendinga sem glíma við langvarandi veikindi af slíkri sýkingu.
Einkenni Bjarka voru ekki mikil í fyrstu en hann fékk hita á fyrsta degi en eftir nokkra daga hvarf svo lyktar- og bragðskynið.
Elísa segir að veikindin sjálf hafi ekki verið svo slæm í fyrstu, bara þessi venjulegu flensueinkenni, hiti, höfuðverkur og slappleiki. „Ég hef aldrei misst bragð- né lyktarskyn, Guði sé lof því ég elska að borða,“ segir Elísa og brosir.

Með sjúkrabíl á bráðamóttökuna
„Eftir að ég greindist með Covid fór ég allt í einu að finna fyrir einkennum frá hjartanu sem ég hafði aldrei fundið fyrir áður,“ segir Bjarki. „Ég fór með sjúkrabíl á bráðamóttökuna þar sem ég var rannsakaður í bak og fyrir og í ljós kom að ég er með hjartsláttartruflanir. Ég var settur á lyf og fór heim að rannsókn lokinni. Nú er ég undir eftirliti hjá hjartalækni sem metur stöðu mína hverju sinni.
Ég fæ slæm hjartaköst öðru hverju og það er ekki langt síðan ég fékk mitt versta kast. Ég svitna við minnstu áreynslu, hjartað pumpar hratt og svo ekkert og svo aftur hratt. Maður er orðinn næpuhvítur og með yfirliðstilfinningu, það er alveg hrikaleg vanlíðan á meðan þetta stendur yfir,“ segir Bjarki alvarlegur á svip. „Næstu daga á eftir líður manni eins og það sé búið að soga úr manni alla orku, svipað og maður hafi hlaupið heilt maraþon, maður er bara alveg búinn á því.
Vinnuveitendur mínir hafa sýnt þessu mikinn skilning á allan hátt, ég get unnið heima þegar ég þarf á að halda, fyrir það er ég mjög þakklátur.“

Ég hef það að leiðarljósi
„Mér var ráðlagt að fara rólega af stað sem ég gerði en fór svo til vinnu og fann að ég var enn slæm,“ segir Elísa. „Fékk einkenni eins og mikla mæði, höfuðverki, brjóstverki, heilaþoku, málstol, mikið orkuleysi, skjálfta, svima og svo ágerðist þetta bara með tímanum.
Ári seinna eða í október 2021 þá krassa ég algjörlega, fer á Reykjalund í endurhæfingu og miklar rannsóknir. Starfsfólk Reykjalundar reyndist mér vel en mér fannst mjög erfitt að vera komin í þá stöðu að þurfa að fara þangað inn. Mér fannst að margir aðrir þyrftu þess miklu frekar en ég. Læknirinn minn sagði við mig að batinn yrði hægur næstu árin og ég hef haft það að leiðarljósi.
Ég var í veikindaleyfi fram í maí og byrjaði þá í 50% vinnu en er núna komin í 80%, ég vinn ekki á miðvikudögum, það er heilagur hvíldardagur hjá mér.
Vinnuveitendur mínir og samstarfsfólk hafa sýnt mér mjög mikinn skilning og stuðning, þau hafa passað að ég fari ekki fram úr mér og fyrir það er ég þakklát. Það er sigur fyrir mig að geta unnið, sumir hafa ekki getað mætt aftur til starfa eftir Covid.
Það koma auðvitað dagar þar sem ég hef ekki getað mætt og þá finnst mér að ég hafi tapað.“

Allt hverfur innan úr mér
„Batinn er upp á við en hægur, einkennin sem ég hef enn eru verkir, þyngsli í brjóstkassa, höfuðverkur og mest orkuleysi. Þegar líður á daginn fer ég að tæmast að innan, allt hverfur innan úr mér og það er bara ekkert eftir. Ég þarf oft að taka verkjalyf og orkudrykki þegar ég kem heim sem ég gerði aldrei áður,“ segir Elísa.
„Ég hef verið að reyna að finna jafnvægi í þessu öllu saman frá því að ég greindist, er farin að stjórna orkunni því oft var það þannig að ef ég gerði of mikið einn daginn þegar mér leið vel þá þurfti ég að borga fyrir það með því að liggja í rúminu í þrjá daga. Hvíld og orkusparnaður er það sem virkar til að líða betur. Ég get ekki lengur skokkað eða hreyft mig eins og ég vil og auðvitað hefur það áhrif á andlegu hliðina.
Eftir svona veikindi lærir maður að meta betur það sem maður hefur og það sem maður getur notið, fjölskylduna, góða vini, frábæra og skemmtilega vinnu, jóga og fleira til. Við eigum líka þrjú yndisleg barnabörn sem gefa okkur svo mikið, ég vildi að ég hefði meiri orku með þeim.“

Höfum upplifað mikla góðsemi
„Við Bjarki þekkjum marga sem eru að glíma við mikla erfiðleika í lífinu svo okkur finnst við bara vera heppin miðað við okkar aðstæður. Við horfum bæði björtum augum á framtíðina og stefnum að bata en til þess þarf mikla þolinmæði. Standa með sjálfum sér, læra að slaka á og fá ekki móral yfir því að velja og hafna því sem maður gerir. Það getur verið svo erfitt að vera búin að plana eitthvað með fjölskyldu og vinum og þurfa svo að hætta við á síðustu stundu vegna veikindanna, þetta tekur virkilega á.
Við höfum upplifað svo mikla góðsemi og væntumþykju frá fólki, fjölskyldum okkar, vinum, samstarfsfólki og fleirum, við erum bara orðlaus. Við erum sannarlega rík að hafa allt þetta góða fólk í kringum okkur.“
Ég spyr hjónin í Hjallahlíðinni hvort þau vilji segja eitthvað að lokum. „Já, við óskum Mosfellingum öllum gleðilegrar jólahátíðar og farsældar á nýju ári,“ og þar með kvöddumst við.

Sigurpáll heim í Aftureldingu

Sigurpáll Melberg og Gísli Elvar formaður meistaraflokksráðs knattpsyrnudeildar Aftureldingar.

Sigurpáll Melberg Pálsson hefur gert tveggja ára samning við Aftureldingu og mun spila með liðinu í Lengjudeild karla í fótbolta næsta sumar.
Sigurpáll er 28 ára varnar- og miðjumaður sem lék upp alla yngri flokkana hjá Aftureldingu. Sigurpáll kemur til Aftureldingar frá danska félaginu FA 2000 en hann lék áður með Fjölni, Fram og HK. Samtals hefur Sigurpáll skorað sex mörk í 100 leikjum í næstefstu deild á Íslandi á ferli sínum auk þess sem hann á átján leiki að baki í efstu deild.
„Ég hef fylgst náið með liðinu síðan ég var hérna fyrir átta árum. Ég er hrikalega hrifinn af spilamennsku liðsins og hvernig þetta er innan sem utan vallar. Við eigum ekki að stefna á neitt annað en toppbaráttuna,“ sagði Sigurpáll eftir undirskriftina.
„Það er frábært þegar öflugir leikmenn sem eru uppaldir hjá Aftureldingu vilja koma aftur á heimaslóðir. Sigurpáll hefur æft með okkur undanfarnar vikur og fallið vel inn í hópinn. Sigurpáll er með mikla reynslu sem mun nýtast okkur vel í baráttunni í Lengjudeildinni næsta sumar,“ sagði Magnús Már Einarsson þjálfari Aftureldingar.

Hver er Mosfellingur ársins 2023?

Val á Mosfellingi ársins 2023 stendur nú yfir. Lesendum gefst kostur á að tilnefna þá sem þeim þykja verðugir að bera nafnbótina. Öllum er frjálst að senda inn tilnefningar í gegnum heimasíðu blaðsins www.mosfellingur.is. Þetta er í 19. sinn sem valið fer fram á vegum bæjarblaðsins Mosfellings. Íbúar eru hvattir til að taka virkan þátt og senda inn tilnefningar. Gjarnan má fylgja með stuttur rökstuðningur fyrir tilnefningunni og hvað viðkomandi hefur lagt til samfélagsins.

Áður hafa þessi hlotið nafnbótina: Sigsteinn Pálsson, Hjalti Úrsus Árnason, Jóhann Ingi Guðbergsson, Albert Rútsson, Embla­ Ágústsdóttir, Steindi Jr., Hanna Símonardóttir, Greta Salóme, Kaleo, Jóhanna Elísa Engelhartsdóttir, Sigrún Þ. Geirsdóttir, Guðni Valur Guðnason, Jón Kalman Stefánsson, Óskar Vídalín Kristjánsson, Hilmar Elísson, Sigmar Vilhjálmsson, Elva Björg Pálsdóttir og Halla Karen Kristjánsdóttir.

Útnefningin verður kunngjörð í fyrsta blaði ársins 2024, fimmtudaginn 11. janúar.

Reykjalundur lokar hluta húsnæðis vegna bágs ástands

Í byrjun desember lokaði endurhæfingarstöðin Reykjalundur hluta húsnæðis síns vegna bágs ástands bygginga heilbrigðisstofnunarinnar.
Var þetta gert í framhaldi af úttekt verkfræðistofu sem sýnir að óheilnæmt er fyrir sjúklinga og starfsfólk að dvelja í umræddum byggingum.

Viðamikil úttekt verkfræðistofu
Stjórnendur og starfsfólk Reykjalundar hafa um nokkurn tíma haft grun um að hluti húsnæðis Reykjalundar sé ófullnægjandi, annars vegar út frá veitingu heilbrigðis­þjónustu til viðkvæmra sjúklingahópa og hins vegar sem vinnuaðstaða starfsfólks. Þessar áhyggjur hafa undanfarin misseri verið kynntar fulltrúum Sjúkratrygginga, heilbrigðisráðuneytis og heilbrigðisráðherra sjálfum.
Viðamikil úttekt verkfræðistofunnar Verksýnar á húsnæðinu hófst síðasta sumar og staðfestir hún, því miður, grun um ófullnægjandi ástand þess. Þær byggingar sem þarf að loka eru báðar hæðir C-álmu, efri hæð F-álmu og smáhýsi sem staðsett eru á lóð Reykjalundar og hafa verið notuð til gistingar fyrir sjúklinga utan af landi. Jafnframt þarf að loka nokkrum afmörkuðum stöðum í A-, B- og G-álmum. Auk þessa verða nokkrar álmur settar í sérstaka hreinsun og regluleg aukaþrif þar sem ástandi er ábótavant en þó ekki talið heilsuspillandi.
„Reynt hefur verið eins og kostur er að sjá til þess að lokunin verði ekki til að draga úr starfseminni þó óneitanlega verði einhverjir hnökrar á þjónustu. Óvissa ríkir um hversu lengi lokunin mun vara, þar sem ekki eru fjármunir til staðar til að fara í þær umfangsmiklu lagfæringar sem nauðsynlegar eru,“ segir Pétur Magnússon forstjóri Reykjalundar.

Stjórnvöld meðvituð um stöðuna
Þjónustusamningur Reykjalundar við Sjúkratryggingar Íslands kveður á um að greiðslur samkvæmt honum megi einungis nýta í veitingu þjónustu við sjúklinga og felur ekki í sér sérstakar greiðslur til viðhaldsverkefna. SÍBS (eigandi húsnæðisins) hefur frá stofnun Reykjalundar árið 1945 greitt kostnað við uppbyggingu og viðhald.
Eftir því sem húsnæðið verður eldra og viðhaldsfrekara samhliða því sem tekjur af flokkahappdrætti SÍBS hafa minnkað, þá hrökkva þeir fjármunir ekki lengur til og því hefur einungis lágmarksviðhaldi verið sinnt á Reykjalundi í mörg ár.
Stjórnvöld hafa verið meðvituð um þessa stöðu og meðvituð um að húsnæðismál Reykjalundar væru langt frá því að vera sjálfbær. Þrátt fyrir það hefur ekki ennþá verið gengið frá framtíðarfyrirkomulagi húsnæðismála Reykjalundar.
„Við lokunina standa til boða færri rými fyrir sjúklinga utan af landi því hluti húsnæðisins sem lokað verður hefur verið nýttur fyrir gistingu sjúklinga sem ekki komast til síns heima á kvöldin.
Alls misstu 32 starfsmenn vinnuaðstöðu sína og hefur verið unnið að því að skipuleggja nýjar starfsstöðvar fyrir umrætt starfsfólk til bráðabirgða. Slíkt fyrirkomulag gengur þó ekki upp til langframa,“ segir Pétur Magnússon.

Engir fjármunir til staðar
„Það er von Reykjalundar að hægt verði að finna lausn sem tryggir samfellda og órofna þjónustu við sjúklinga til bæði skamms og langs tíma ásamt því að geta boðið upp á góða vinnuaðstöðu fyrir starfsfólk.
Verið er að skoða möguleika á tímabundinni uppsetningu færanlegra húseininga eða flutningi tímabundið í annað laust húsnæði. Vandinn er hins vegar sá að engir fjármunir eru til staðar til að greiða fyrir leigu slíks húsnæðis, né til að hefja viðgerðir á núverandi húsnæði. Það ríkir því mikil óvissa um þá mikilvægu starfsemi sem fram fer á Reykjalundi.“

Almennings eða afreks?

Við erum svo heppin að það eru til einstaklingar eins og Vésteinn Hafsteinsson sem var í ársbyrjun ráðinn afreksstjóri ÍSÍ, en hann er með mikla reynslu af því að þjálfa afreksmenn í frjálsum íþróttum, meðal annars ólympíumeistara.

Ekki allir er ánægðir að Íslendingar séu að leggja svona mikla áherslu á að búa til íþróttamenn í fremstu röð. Segja að við ættum frekar að leggja meiri áherslu á að fá almenning til að æfa og hreyfa sig.

Ég hlustaði fyrir stuttu á viðtal við Véstein útskýra afreksstefnuna. Ástæðan fyrir því að samfélög ættu að leggja áherslu á að byggja upp og styðja við afreksíþróttafólk væri að afrekin sameina okkur og efla sem hóp. Rannsóknir sýna það og við þurfum svo sem engar rannsóknir, við vitum þetta. Við vitum öll hvað það er gaman þegar íslensku landsliðin og íþróttafólkið okkar gerir vel.

Við í Mosfellsbæ vitum þetta líka – mæting bæjarbúa á úrslitaleiki og stemmingin í bænum þegar liðin okkar eru í toppbaráttu sýnir það skýrt. Þau eru fulltrúar okkar, eru að keppa fyrir okkar hönd, leggja á sig fórnir og erfiði fyrir okkar hönd og við kunnum að meta það.

Árangur okkar fólks er líka hvatning fyrir okkur hin að æfa og hreyfa okkur. Það byrja til dæmis fleiri að æfa handbolta í yngri flokkunum þegar meistaraflokkunum gengur vel.

Og það sem kannski mörgum kemur á óvart, Vésteinn segir bestu og farsælustu afreksstefnuna byggjast á því að leyfa efnilegum íþróttabörnum og -unglingum að stunda fleiri en eina íþrótt fram til allavega 15-16 ára aldurs. Þau eiga að hafa gaman af því að æfa og keppa og fá frelsi til þess að lifa eðlilegu lífi, alls ekki byrja að sérhæfa sig eða fórna öllu fyrir mögulegan árangur í einni íþrótt of snemma.

Svarið við spurningunni, almennings eða afreks, bæði takk!

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 21. desember 2023

 

 

asd f

Fjölskyldan loksins sameinuð í Mosfellsbæ eftir erfiðan aðskilnað

Í Bugðutanganum: Hanna Sím, Zahra, Ehsan, Parisa, Hassan, Einar og Mousa

Hjónin Hanna Símonardóttir og Einar Þór Magnússon hafa í gegnum árin tekið að sér fjölmörg fósturbörn í bæði skammtíma- og langtímavistun.
Það var svo í janúar 2021 að Hassan Rasooli kom til þeirra. Hassan var þá 14 ára gamall og hafði komið til Íslands skömmu áður sem flóttamaður en foreldrar hans og systkini voru enn í Íran.
„Fyrstu tvo mánuðina sem Hassan var hjá okkur vorum við að bíða eftir að hann fengi vernd á Íslandi. Eftir að Útlendingastofnun hafði samþykkt það byrjaði vinnan við að sameina fjölskylduna, sem á endanum tókst og nú búa þau öll hérna í Mosfellsbæ,“ segir Hanna sem er ánægð með hvernig Mosfellsbær stendur að móttöku flóttafólks.

Á flótta í átta mánuði
Fjölskylda Hassans er frá Afganistan þau fluttu til Íran þegar hann var um fjögurra ára gamall. Þar bjuggu þau sem flóttamenn þar til þau komu til Ísland þann 14. september. Flótti Hassans frá Íran var langt og erfitt ferli.
„Það tók mig um átta mánuði að komast hingað, ég flúði fyrsti frá Íran til Tyrklands, þar dvaldi ég í sex mánuði, var að vinna í verksmiðju ásamt fleira fólki í sömu stöðu og ég. Við bjuggum öll saman í litlu húsi og unnum í verksmiðjunni, maðurinn sem hjálpaði okkur til Ítal­íu skaffaði okkur bæði þetta húsnæði og vinnuna,“ segir Hassan sem þarna var 14 ára gamall, einn í ókunnu landi í erfiðum aðstæðum og vissi ekki hver næstu skref í hans lífi yrðu.

Þakklátur fyrir íslensku fjölskylduna
„Við fórum svo með bát frá Tyrklandi til Ítalíu, við vorum um 200 manns í þessari ferð. Við vorum fimm daga á siglingu og það var hvorki vatn né matur í boði og enginn gat lagst niður, við stóðum allan tímann. Ég er mjög þakklátur fyrir að hafa endað hér á Íslandi, Hanna og Einar eru einstakar manneskjur sem hafa breytt lífi okkar fjölskyldunnar. Við munum vera þakklát þeim til æviloka,“ segir Hassan en það tók um tvö ár fyrir foreldra hans og systkini að komast til Íslands. En hann saknaði þeirra óskaplega mikið og þau hans meðan á aðskilnaðinum stóð.

Talar mjög góða íslensku
„Hassan er svakalega flottur og duglegur strákur, hann var mjög fljótur að læra íslensku og bjarga sér á allan hátt. Hann byrjaði fljótt í 10. bekk Kvíslarskóla þar sem honum var vel tekið af bæði kennurnum og nemendum. Eignaðist góða vini sem margir eru enn saman í Borgó þar sem hann er núna á bifvélavirkjabraut.
Hann byrjaði strax í fótboltanum og svo er hann líka í karate. Hann hefur unnið með skólanum og er að safna sér fyrir bíl, enda bílprófið handan við hornið. Og nú er hann duglegur að hjálpa fjölskyldunni að læra íslenskuna og þau öll áhugasöm um að aðlagast íslenskum hefðum og venjum,“ segir Hanna.

Fjölskyldan sameinuð
Fjölskylda Hassans, þau Mousa og Zahra, Ehsan 17 ára og Parisa 12 ára komu svo loks til Íslands í september, það voru heldur betur fagnaðarfundir.
„Þau byrjuðu á að búa öll hjá okkur Einari, svo fengu þau íbúð með hjálp þeirra sem taka á móti flóttafólki hjá bænum. Mig langar að taka það fram hve vel er staðið að þessum málum hér í bæ, flott ferli og virkilega verið að kenna fólkinu á lífið hér á landi og gera þau sem allra mest sjálfstæð og örugg,“ segir Hanna og bætir við að þau séu öll svo ánægð með lífið í Mosfellsbæ.

Hlakka til að gefa til baka
Að lokum báðum við fjölskylduna að segja okkur hvað það væri það skrítnasta við Ísland og hvað það var sem kom þeim á óvart. Það stóð ekki á svörum hjá þeim og þótti þeim kuldinn og myrkrið það skrítnasta.
Það sem kom þeim mest á óvart var fólkið og góðvildin sem þau mæta alls staðar og hve allt er frjálst. Þau hlakka til að geta lagt eitthvað til samfélagsins og gefa til baka.

 

 

 

Kosið um íþróttafólk ársins

Búið er að tilnefna átta konur og ellefu karla til íþróttafólks Mosfellsbæjar 2023.
Eins og áður gefst bæjarbúum kostur á, ásamt íþrótta- og tómstundanefnd
Mosfellsbæjar, að kjósa íþróttafólk ársins rafrænt á www.mos.is.
Í nýjasta tölublaði Mosfellings má finna kynningu á íþróttafólkinu sem tilnefnt er og afrekum þess á árinu.
Netkosning stendur yfir frá 30. nóvember til og með 11. desember. Velja skal í 1., 2. og 3. sæti í kvenna- og karlaflokki. Kosningin er ekki gild nema valið sé í öll þrjú sætin.
Tilkynnt verður um valið við hátíðlega athöfn fimmtudaginn 11. janúar.
Núverandi íþróttafólk Mosfellsbæjar eru þau Thelma Dögg Grétarsdóttir blakkona úr Aftureldingu og Anton Ari Einarsson knattspyrnumaður hjá Breiðabliki.

Hér er hægt að kjósa

Jóga er tenging við hinn innri mátt

Íris Dögg Oddsdóttir flugfreyja, jógakennari og leiðsögumaður hefur það að markmiði að hjálpa fólki við að bæta heilsu og vellíðan.

Jóga er talið elsta mannræktarkerfi veraldar og miðar að þroskun líkama, hugar og sálar. Orðið jóga þýðir tenging eða sameining við hinn innri mátt. Allir geta stundað jóga óháð aldri eða líkamlegri getu og það er aldrei of seint að byrja.
Íris Dögg Oddsdóttir fór í jógakennaranám til Rishikesh á Indlandi. Hún leiðir nú námskeið í jóga hjá GoMove og Mjölni ásamt því að vera með hleðsluhelgar á hótelum víða um land.

Íris Dögg er fædd í Reykjavík 25. maí 1983. Foreldrar hennar eru Guðrún Jónsdóttir bókari og Oddur Þórðarson rannsóknarmaður hjá Rannsóknarstofnun byggingariðnaðarins.
Systkini Írisar eru Þórður f. 1966, Þórdís Anna f. 1972, Jón Finnur f. 1976 og Vignir Örn f. 1978.

Ljúft að alast upp í Barrholti
„Ég er alin upp í Barrholtinu, foreldrar mínir byggðu þar hús 1981 og búa þar enn. Það var ljúft að alast upp í þessari götu, yndislegir nágrannar og hverfið stútfullt af börnum. Á auða svæðinu milli Bergholts og Barrholts var leik- og fótboltavöllur, þar lékum við okkur mikið. Þar var líka fyrsti kossinn og fyrstu og einu slagsmálin,“ segir Íris Dögg og brosir.
„Ég á góða fjölskyldu og minningarnar eru margar og þá sérstaklega við eldhúsborðið því það var alltaf matur hjá mömmu klukkan 19:00, þá komu allir heim.“

Góðar minningar frá Gufunesi
„Við systkinin vorum mikið í Gufunesi á okkar yngri árum og við eigum frábærar minningar þaðan. Afi og Hjálmar sem var eins og þriðji afi okkar voru með hesthús á þessu svæði en þeir unnu báðir hjá Áburðarverksmiðju ríkisins.
Þetta var alvöru sveit í borg með heyskap og girðingarvinnu. Þetta var minn öryggisstaður ef ég loka augunum, inni í hlöðu, í rólunni eða liggjandi út í haga.“

Tókum inn sitthvorn hestinn
„Það var eftirminnilegt þegar við fengum að ríða á hestunum með afa og Hjálmari frá Gufunesi upp í Mosfellsbæ og alla leið heim í Barrholt. Mig dreymdi alltaf um að geta haft hestana á Varmárbökkum í hesthúsahverfinu og það fór svo að árið 1994 tókum við systurnar inn sitthvorn hestinn. Systir mín flutti síðan til Kaupmannahafnar og ég var því ein með hestana þann veturinn en þó aldrei ein því foreldrar mínir studdu alltaf við bakið á mér.
Það var líka vel hugsað um mann í hesthúsahverfinu, mikið af góðu fólki og ég á Þresti Karlssyni vini mínum mikið að þakka, ég fékk inni hjá honum í húsi og hann hjálpaði mér óendanlega mikið og hefur alltaf gert.“

Starfaði á hestaleigu
„Ég gekk í Varmárskóla og Gagnfræðaskóla Mosfellsbæjar og leið alltaf vel í skólanum. Við stelpurnar vorum lengi í fótbolta en svo færðum við Ása vinkona okkur yfir í handbolta. Á sumrin passaði ég börn, sinnti hestunum mínum, starfaði á reiðnámskeiði, var í unglingavinnunni og nokkur sumur starfaði ég á hestaleigunni á Reynisvatni, þaðan á ég yndislegar minningar.
„Ég fór í Menntaskólann við Sund en skipti svo yfir í Borgarholtsskóla og kláraði stúdentinn 2003. Með námi starfaði ég hjá World Class en eftir stúdentinn vissi ég ekki hvað ég vildi gera svo ég hélt áfram störfum þar.“

Við getum hlaðið okkur orku
„Í World Class fór ég í minn fyrsta jógatíma, þá kviknaði ljósið og ég fann þennan innri frið sem fylgir þessari iðkun. Síðar á lífsleiðinni eða árið 2018 skellti ég mér í jóganám til Rishikesh á Indlandi. Þegar kom að því að finna starf á þeim vettvangi hér heima þá lá beinast við að ræða við eigendur World Class. Hafdís hvatti mig áfram og ég vona að mér hafi tekist að kveikja jóganeista hjá iðkendum.
Jóga þýðir sameining, á einstaklingssálinni og alheimssálinni, þegar við köfum dýpra þá finnum við þessa tengingu, að eitt er allt og allt er eitt. Ég trúi því að við getum hlaðið okkur orku og vellíðan með jóga og tengingu við náttúruna. Við losum um ákveðin boðefni innra með okkur og komum auga á falleg augnablik þegar við leyfum okkur að vera hér og nú en ekki föst í fortíð og framtíð.“

Nýtur þess að brölta um landið
„Ég hóf nám í Háskóla Íslands í líffræði en eftir fyrstu önnina skipti ég yfir í dönsku. Ég útskrifaðist 2010 og fór í framhaldi í kennslufræði. Ég starfaði sem dönskukennari við FMOS á árunum 2011-2016. Það var dásamlegt að koma inn í skóla sem fór algjörlega eftir nýjum vísindum og stefnum í kennslufræðum.
Samhliða kennslunni starfaði ég tvö sumur á ferðaskrifstofu og eftir það fór ég í leiðsögunám. Eftir að ég hóf störf sem leiðsögumaður uppgötvaði ég að það væri mikilvægt að hafa meirapróf svo ég bætti því við. Ég tek að mér stök verkefni og nýt þess að brölta um landið með ferðamenn.“

Ákveðin liðsheild sem myndast
Sambýlismaður Írisar er Haraldur Árni Hróðmarsson knattspyrnuþjálfari. Sonur þeirra er Hjálmar Þór f. 2020 en fyrir átti Íris þá Loga f. 2005 og Leo f. 2010. Íris Dögg hefur undanfarin ár starfað sem flugfreyja hjá Icelandair og líkar vel.
„Árið 2015 hvatti Lára vinkona mín mig til að sækja um sumarstarf hjá Icelandair. Ég lét tilleiðast og verð alltaf þakklát fyrir það því eftir fyrsta sumarið fann ég að mig langaði til að halda áfram og ég kvaddi því FMOS með trega.
Ég elska flugið og samstarfsfólk mitt, þetta er lifandi starf og enginn dagur er eins. Það er ákveðin liðsheild sem myndast um borð og það er gott að vinna á þannig vinnustað.“

Bíllinn kom á miklum hraða
Í apríl 2022 var Íris að koma heim úr flugi frá Stokkhólmi þegar keyrt var á bíl hennar við hringtorg í Mosfellsbæ. Hún var kyrrstæð þegar pallbíll kom á miklum hraða og keyrði aftan á hana. Íris missti meðvitund og var flutt á sjúkrahús með áverka á höfði. Viku eftir slysið var hún lögð inn á gjörgæslu þar sem hún lá í fimm daga. Íris er enn að glíma við eftirköstin en segist aldrei hafa misst trúna á að hún myndi ná fullum bata.
„Í dag er ég í 50% starfi hjá Icelandair og stjórnendur þar hafa reynst mér vel. Ég starfa einnig sem jógakennari en ég leiði námskeið hjá GoMove og Mjölni. Árið 2020 setti ég á stofn mitt eigið verkefni sem ég kalla irisyogablisss, þar blanda ég saman jóga og útivist með það að markmiði að hjálpa fólki við að bæta heilsu og vellíðan. Ég hef líka verið með svokallaðar hleðsluhelgar á hótelum úti á landi og á höfuðborgarsvæðinu.
Ég veit að ég get gert gagn með því að vinna með fólki, ég treysti á flæðið og karma og ég vil gefa það áfram sem hefur hjálpað mér. Jóga og útivist gripu mig eftir slysið og voru stór þáttur í því að koma mér til heilsu aftur og auðvitað læknar, heilbrigðisstarfsmenn og allt góða fólkið í kringum mig, þetta er ómetanlegt,“ segir Íris að lokum er við kveðjumst.

Þolinmæði Aftureldingar á þrotum

Varmársvæðið í sumar með aðalvöllinn í forgrunni.

Formannafundir Aftureldingar fóru fram á dögunum þar sem formenn allra 11 deilda Aftureldingar hittust og fóru yfir málin.
Mikill órói er meðal Aftureldingarfólks eftir að hafa séð drög að fjárhagsáætlun Mosfellsbæjar sem tekin hefur verið til fyrri umræðu í bæjarstjórn.
Samráðsvettvangur Mosfellsbæjar og Aftureldingar var settur á laggirnar haustið 2018 um uppbyggingu og nýtingu íþróttamannvirkja að Varmá.
Afturelding hefur nú ákveðið að draga sig úr þessum vettvangi og segir þá vinnu sem þar sé unnin litlu sem engu skila fyrir félagið.

Áskorun til bæjarstjórnar
Formannafundur Aftureldingar skorar á bæjarstjórn að við uppbyggingu að íþróttasvæðinu að Varmá á árinu 2024 verði sú framkvæmd fullkláruð í einum áfanga og til staðar verði bæði knattspyrnuvöllur og frjálsíþróttasvæði við verklok.
Það er að öllu leyti óásættanlegt að ekki eigi að vera til æfingaaðstaða til frjáls­íþróttaiðkunar og með því að bíða með uppbyggingu er Mosfellsbær að stuðla að því að leggja niður starf frjálsíþróttadeildar Aftureldingar, segir í áskoruninni.
Þá skorar Afturelding jafnframt á bæjaryfirvöld að hefja þegar í stað vinnu við að skipuleggja uppbyggingu íþróttasvæðisins að Varmá og fara í hönnun þeirra bygginga sem vitað er að þarf að reisa, þ.e. hönnun þjónustubyggingar og stúku.

Kallað eftir heildarsýn
„Mikill órói hefur verið í mínu kæra félagi, Aftureldingu, síðustu vikur,“ segir Birna Kristín Jónsdóttir formaður Aftureldingar.
„Í langan tíma höfum við kallað eftir heildarsýn og skipulagningu á því hvernig tímalínan á að vera varðandi uppbyggingu íþróttamannvirkja að Varmá.
Það er sannarlega verið að setja 700 milljónir í framkvæmdir á árinu 2024 og fögnum við því sannarlega. En við fögnum því alls ekki að verið sé að taka alveg aðstöðuna af einni deild og óbeint verið að leggja niður frjálsíþróttadeild félagsins.
Ég brenn fyrir því að sjá félagið mitt blómstra og aðstöðuna batna en viðurkenni að það er nett bugun í gangi en saman komumst við vonandi áfram,“ segir Birna Kristín.

Uppsöfnuð uppbyggingarþörf
Eftir holskeflu neikvæðrar umræðu á samfélagsmiðlum á dögunum sá meirihlutinn í bæjarstjórn Mosfellsbæjar sig knúinn til að svara.
„Eftir kosningar í maí 2022 voru miklar væntingar bundnar við að nýr meirihluti hæfi umtalsverða uppbyggingu að Varmá enda var mikil uppsöfnuð uppbyggingarþörf á svæðinu,“ skrifar Halla Karen formaður bæjarráðs.
„Á síðastliðnu eina og hálfa ári hefur gervigrasvöllurinn verið endurnýjaður að fullu og settur upp vökvunarbúnaður. Þá fékk Afturelding afhenta styrktaraðstöðu sem óskað hefur verið eftir í fjöldamörg ár og eins hefur félagið fengið aukið fjármagn til þess m.a. að mæta auknum kostnaði við starfsmannahald.
Í fjárhagsáætlun 2024 er gert ráð fyrir tæpum milljarði í framkvæmdir, þ.á m. að aðalvöllurinn verði endurgerður að fullu auk þess sem í þriggja ára fjárhagsáætlun er gert ráð fyrir bæði þjónustubyggingu og stúkubyggingu við aðalvöllinn.
Við erum með stórhuga hugmyndir um framtíð Varmársvæðisins og teljum mikilvægt að horfa á svæðið í heild og horfa til framtíðar en bæta ekki við enn einum bútnum í bútasauminn.“