Endurminningar drengs sem réð sig sem kaupamann á Meltún

Meltúnshlaðið. Kýrnar á leið í fjósið til mjalta. Brúsapallurinn er til hægri við túnhliðið. Bragginn á melnum handan við Álafossveginn var í eigu Reykjalundar. Ljósmynd: Kristbjörn Egilsson, ágúst 1969.

Út er komin Meltúnsbók, Sumardvöl í Mosfellssveit 1962-1963 eftir Kristbjörn Egilsson.
Um er að ræða endurminningar drengs sem galvaskur réð sig sem kaupamann á bæinn Meltún í Mosfellssveit sumrin 1962 og 1963. Í bókinni er fágæt lýsing á lífi og starfi á nýbýli í hreppi sem var í örum vexti á sjöunda áratug 20. aldar. Horfinn heimur. Í ritinu er fjöldi ljósmynda sem ekki hafa birst áður.
Einnig er að finna í bókinni minningarbrot húsmóðurinnar í Meltúni, Sigríðar Þórmundsdóttur, sem hún skráði þegar hún var 85 ára. Þar fjallar hún m.a. um tímann þegar þau hjón staðfestust í Mosfellssveitinni og stofnuðu nýbýlið Meltún rétt eftir seinni heimstyrjöldina í skugga berklaveikinnar.
Meðfylgjandi er kafli úr bókinni en hana er hægt að nálgast í Héraðsskjalasafni Mosfellsbæjar eða í gegnum síma 8622728.

Meltúnshjónin

Ég var tvö sumur í Meltúni og dvaldi þar í bæði skiptin frá miðjum júní til ágústloka. Í Meltúni bjuggu Sigríður Þormóðsdóttir (55 ára) og Eiríkur E. F. Guðmundsson (55 ára) ásamt uppeldissyninum Sigmari Péturssyni (11 ára).
Sigríður var Borgfirðingur, fædd í Langholti, en alin upp á hinni fornu klausturjörð Bæ sem foreldrar hennar keyptu og bjuggu á mestan sinn búskap. Systkinin í Bæ urðu fjórtán og ellefu náðu fullorðinsaldri. Eiríkur var Vestfirðingur, fæddur í Botni í Súgandafirði og ólst þar upp. Systkinin urðu tíu. Eiríkur fór í Alþýðuskólann á Hvítárbakka þegar hann stóð á tvítugu og þar kynntist hann Sigríði, einni af heimasætunum í Bæ.

Berklarnir gera vart við sig
Þau giftust árið 1932 fyrir vestan. Hinn mikli vágestur berklarnir sem tröllreið íslensku samfélagi á þessum árum tróð sér inn í líf ungu hjónanna, bæði veiktust af berklum og lágu á sjúkrahúsinu á Ísafirði. Veikindin voru langvinn og meðan Eiríkur lá á Vífilsstöðum fór Sigríður til móðursystur sinnar, Ingunnar Guðbrandsdóttur og Helga Finnbogasonar á Reykjahvoli. Þar með má segja að örlög þeirra væru ráðin hvað varðaði búsetu. Mosfellssveit varð þeirra sveit.
Þegar Eiríkur náði betri heilsu hóf hann vinnu hjá ullarverksmiðjunni á Álafossi og vann einnig á stórbýlunum Korpúlfsstöðum og Lágafelli, og svo í lausamennsku. Á þessum árum eignuðust Sigríður og Eiríkur lítið hús í landi Reykjahvols sem þau kölluðu Hverabakka og bjuggu þar í átta ár.

Húsið reist á mel sem áður hýsti braggabyggð
Eftir stríðið gekkst hreppsnefnd Mosfellshrepps fyrir því að stofna til nýbýla á hreppsjörðum, einkum í landi Lágafells og Varmár. Eiríkur og Sigríður fengu land á Jónsteigi sem er á austurmörkum Varmárlandsins, nánar tiltekið á melnum sunnan við Álafossverksmiðjuna.
Árið 1947 stofna þau nýbýlið Meltún, flytja Hverabakkahúsið með sér, stækka það og endurbæta, byggja útihús og rækta upp melana sem bærinn heitir eftir. Samkvæmt leigusamningi við Mosfellshrepp frá árinu 1950 var Mel­túnslandið 5,1 ha. Árið 1957 bættust við 2,2 ha. Jörðin var því alls 7,3 ha.
Sigríður og Eiríkur höfðu búið í Meltúni í 38 ár þegar Eiríkur lést árið 1985. Eftir það bjó Sigríður þar ein uns hún fluttist á Hlaðhamra í Mosfellsbæ árið 1988.
Meltún var reist á mel sem hafði verið nýttur fyrir braggabyggð hernámsliðs. Ábúendur græddu upp melinn og breyttu í gjöful tún og beitiland. Nú hafa bæjarhúsin verið rifin og túnin byggð nýrri kynslóð húsa.

Ég vil hafa fallegt í kringum mig

Það var vel tekið á móti mér á fallegu heimili athafnakonunnar og fagurkerans Maríu Mörtu Sigurðardóttur í Helgafellshverfinu. Við fengum okkur sæti í betri stofunni og María bauð upp á kaffi og ljúffenga ostaköku.
María hefur starfað við innflutning á ýmiss konar varningi í gegnum tíðina en nú er hún að flytja inn falleg þurrblóm og strá í hinum ýmsu litum og gerðum. Hún segir þurrskreytingar mikið í tísku í dag bæði fyrir fyrirtæki og heimili.

María Marta er fædd í Reykjavík 3. október 1964. Foreldrar hennar eru þau María Matthíasdóttir og Sigurður Jónsson en hann lést árið 2003.
Systkini Maríu eru Sigurlína Guðfríður, Jón og Sigríður Hrönn og samfeðra eru þau Valdimar og Hjördís.

Afi sagði mér sögur úr sveitinni
„Ég ólst upp í Vesturbænum en bjó einnig við Nesveg á Seltjarnarnesi, á báðum þessum stöðum var gott að búa. Við mamma fórum oft til trillukarlanna við Ægisíðuna til að kaupa rauðmaga og svo var komið við í mjólkurbúðinni á leiðinni heim.
Ég var lánsöm því á æskuheimili mínu bjó föðurafi minn, ég á margar dýrmætar minningar úr æsku tengdar honum. Afi kenndi mér bænir og vísur og sagði mér sögur úr sveitinni, hann lést þegar ég var 16 ára.“

Alin upp á kristnu heimili
„Ég er alin upp á kristnu heimili, foreldrar mínir voru bæði með kristilegan bakgrunn úr æsku. Borðbænir voru hafðar fyrir máltíðir og sunnudagsmaturinn var vanalega í hádeginu. Heima í stofu var svo lítill sunnudagaskóli fyrir okkur systkinin.
Ég byrjaði skólagöngu mína í Mýrarhúsaskóla og fór síðan í Melaskólann. Tók stúdentspróf frá Kvennaskólanum og fór síðan til Kenýa og var þar í þrjá mánuði hjá systur minni og fjölskyldu sem voru þar sem kristniboðar.
Þegar ég kom heim fór ég að starfa hjá lyfjainnflutningsfyrirtæki í Garðabæ.“

Flutti úr foreldrahúsum
„Árið 1986 fór ég á árshátíð KFUM og K, þar kynntist ég yndislegum manni, Ásgeiri Markúsi Jónssyni, sem síðar varð eiginmaður minn, faðir barna minna og besti vinur. Ásgeir var búsettur í Mosfellsbæ, var ekkill, átti tvö börn og starfaði sem flugvélstjóri hjá Flugleiðum.
Árið 1987 flutti ég úr foreldrahúsum í Bugðutangann og þar bjuggum við Ásgeir okkur heimili til 28 ára. Ég tengdist yngra barni Ásgeirs, Gerði Rós, sterkum böndum enda áttum við sama heimili.“

Aldursmunurinn truflaði okkur aldrei
„Við Ásgeir giftum okkur 1987 og þrátt fyrir 21 árs aldursmun þá truflaði hann okkur aldrei, það var einstök ást á milli okkar sem óx með degi hverjum.
Það sem skipti okkur mestu máli í lífinu voru börnin okkar og þeirra farsæld en við eignuðumst þrjú börn. Davíð f. 1988 starfar í Dalsgarði í Mosfellsdal, Rakel f. 1990 er flugfreyja og förðunarfræðingur og Samúel f. 1996 starfar hjá Bakka í Mosfellsbæ og er nemi í Tækniskólanum. Þau voru öll á leikskólanum Hlaðhömrum og í Varmárskóla og ég verð ævinlega þakklát fyrir hversu vel var haldið utan um þau af einstaklega góðu starfsfólki á báðum þessum stöðum en eitt barna okkar þurfti meiri þjónustu en venjan er.
Ásgeir hóf störf hjá Cargolux 1989 og þá hófst tímabil í lífi okkar þar sem hann var mikið fjarverandi. Í Lúxemborg áttum við okkar annað heimili og við tengdumst borginni fljótt.
Vorið 2003 keyptum við okkur sumarbústaðaland við Hafravatn og byrjuðum á að setja niður tré og gera fínt í kringum okkur. Við keyptum síðan hús frá Danmörku og skiptum því út fyrir gamla bústaðinn. Sæluvíkin okkar eins og hún heitir er griðastaður og er uppfull af góðum minningum.“

Hann fól Drottni þetta verkefni
„Í maí 2008 hófst erfitt tímabil í lífi okkar þar sem Ásgeir greindist með krabbamein. Við tóku aðgerðir og lyfjameðferðir en við litum á þetta sem okkar sameiginlega verkefni eins og allt annað. Ásgeir sýndi einstakt æðruleysi í veikindum sínum og fól Drottni þetta verkefni eins og öll önnur í lífinu.
Hann lést 2015 og höggið var gríðarlegt og sorgin og söknuðurinn óbærilegur. Eftir stóð ég ung ekkja með börnin þrjú en það sem hjálpaði mér mest var hvað við hjónin höfðum talað mikið saman og ákveðið margt áður en hann lést.
Ég fékk einstakan kraft til þess að takast á við framhaldið og ákvað að standa upprétt gagnvart börnunum mínum og tengdabörnum. Við vorum umvafin fjölskyldu og vinum sem studdu okkur.
Með hækkandi sól kom inn í líf mitt ömmuprinsessa, Sigurbjörg María, sem hefur veitt mér mikla gleði. Ég hef líka verið lánsöm með börnin mín því þau hafa staðið þétt við bakið á mömmu sinni, bæði í gleði og sorg.“

Gekk í gegnum sömu lífsreynslu
„Þótt áföllin í lífi mínu hafi verið mörg þá hef ég líka upplifað mikla gleði og hamingju. Haustið 2015 kynntist ég góðum manni, Tryggva Þorsteinssyni sölustjóra, sem er ástin mín og kletturinn í lífi mínu. Á árum áður vissum við af hvort öðru í gegnum dætur okkar sem spiluðu saman knattspyrnu með Aftureldingu.
Tryggvi gekk í gegnum sömu lífsreynslu og ég en hann missti maka sinn, Jóhönnu Gunnlaugsdóttur, úr krabbameini. Hana þekkti ég og hún var vel gerð kona. Tryggvi og Jóhanna eignuðust eina dóttur, Kristínu.“

Útbjuggum myndavegg á heimilinu
„Við Tryggvi ákváðum að fara ekki hratt út í hlutina barnanna vegna og eins þurftum við tíma til að vinna úr sorginni. Við höfum staðið við hlið hvors annars og hjálpast að við að halda minningu Ásgeirs og Jóhönnu á lofti. Fyrir jólin útbjuggum við myndavegg á heimili okkar þar sem þau eru í miðjunni og út frá þeim koma myndir af okkur og börnunum okkar.
Við eigum saman vel gerðan og skemmtilegan hóp af glæsilegu ungu fólki sem eru börnin okkar, tengdabörnin Einar, Lovísa og Guðmundur og tvær dásamlegar ömmu- og afaprinsessur, þennan hóp köllum við söfnuðinn.“

Hef alltaf haft áhuga á blómum
„Ég starfaði sem ritari í Lágafellsskóla í nokkur ár og svo hef ég lengi starfað við ýmiss konar innfluting. Núna er ég að flytja inn þurrblóm og strá í mörgum litum og stærðum. Þessar vörur eru mikið í tísku í dag bæði fyrir fyrirtæki og heimili. Ég hef einnig verið að gera samúðargjafir, skreyti trékrossa, geri vendi og leiðisskreytingar.
Ég hef mikla ánægju af að skreyta heimili mitt og vil hafa fallegt í kringum mig. Ég hef haft áhuga á blómum allt mitt líf og hef sótt nám í tengslum við þau. Ætli áhugi minn á þeim og að raða saman litum sé ekki hugmyndin að þessu öllu saman.
Ég vona að Mosfellingar taki mér vel og komi og skoði úrvalið hjá mér en hægt er að hafa samband við mig á stilkur.is. Ég kem til með að vera með sérstakt tilboð fyrir Mosfellinga út maí,“ segir María og brosir um leið og við kveðjumst.

Vilja koma málefnum langveikra og fatlaðra á framfæri

Anna Greta Ólafsdóttir skólastjóri Varmárskóla í settinu hjá Ágústu Fanneyju Snorradóttur.

Ágústa Fanney Snorradóttir kvikmyndagerðarkona rekur fyrirtækið Mission framleiðsla sem staðsett er í Háholti 14.
Ágústa hefur búið í Mosfellsbæ síðan í byrjun 2019 ásamt konu sinni og tveimur dætrum. Ágústa er menntuð í kvikmyndagerð og sjónvarpsframleiðslu frá skólanum COC í Kaliforníu. „Ég útskrifaðist 2013 og gerði þá heimildamyndina HUMAN TIMEBOMBS sem tekur á taugasjúkdóminum AHC, myndin hlaut fjölda verðlauna og mikla athygli,“ segir Ágústa sem stofnaði svo Mission framleiðslu árið 2017. „Eldri dóttir mín fæddist sama ár og ég stofnaði fyrirtækið og sú yngri kom í heiminn 17 mánuðum síðar í Kaliforníu þar sem við vorum búsettar á þeim tíma.
„Ég hef unnið með nokkrum fyrirtækjum hérna heima, framleitt og leikstýrt alls konar efni en ég starfa einnig sem tökumaður og klippari. Það er virkilega gaman að vera núna komin með Mission framleiðslu í gang og ekki skemmir fyrir að vera staðsett hér í dásamlega Mosfellsbæ.“

Margra ára samstarf við Góðvild
Ágústa er að framleiða ýmis myndbönd og kynningarefni og má þar nefna Spjallið með Góðvild sem sýndur er í hverri viku á vísir.is.
Þættirnir eru afurð margra ára samstarfs Ágústu og Sigurðar Hólmars Jóhannessonar sem er framkvæmdastjóri Góðvildar. „Þegar ég fékk það verkefni á vegum Góðvildar um að gera kynningamyndbönd fyrir félagið þá kviknaði þessi hugmynd að þáttunum. Ég fann að það var bara of mikið af hlutum sem þyrfti að ræða og koma hreyfingu á varðandi þennan málaflokk.
Inntak þáttanna er að koma mikilvægum málefnum langveikra og fatlaðra á Íslandi á framfæri. Við erum að vekja athygli á öllu sem við kemur þessum málaflokk, viðmælendur okkar spanna allan skalann, allt frá sjúklingum, foreldrum langveikra og fatlaðra barna til stjórnenda og stjórnmálamanna sem hafa meira með kerfið að gera.“

Anna Greta nýjasti viðmælandinn
„Þættirnir fóru að stað síðasta haust eru sýndir alla þriðjudaga á vísi, áhorfið hefur verið mikið og við fengið mikil viðbrögð.
Það er gaman að segja frá því að í nýjasta þættinum er viðmælandi okkar hún Anna Greta Ólafsdóttir skólastjóri Varmárskóla.
Anna Greta er sjálf með ADHD og henni er mikið í mun að skólakerfið mæti börnum á þeirra forsendum. Hún hefur góða og skýra sýn á skólakerfið á Íslandi og sterkar skoðanir á því hvernig við eigum að mæta börnum með námsörðugleika betur, hún er alveg frábær fyrirmynd,“ segir Ágústa að lokum og tekur fram að alla þættina má nálgast á Vísir.is.

Öll börn á unglingastigi hafa nú aðgang að tölvum

Frá afhendingu tölva í Varmárskóla.

Í síðustu viku tóku skólar í Mosfellsbæ á móti 360 Chromebook fartölvum til afnota fyrir nemendur í 7.-10. bekk í grunnskólum bæjarins.
Þá hafa einnig verið keyptir 200 iPadar til afnota fyrir nemendur í 1.–6. bekk. Um er að ræða stærsta einstaka áfangann í því átaki sem hefur staðið yfir síðustu misseri við að bæta tölvukost í grunnskólum bæjarins fyrir bæði nemendur og starfsmenn.

Þróunarvinna frá árinu 2019
Allt er þetta hluti af þróunar- og umbótavinnu á sviði upplýsingatæknimála grunnskóla bæjarins sem staðið hefur yfir frá árinu 2019. Frá því að síðast voru sagðar fréttir af verkefninu í Mosfellingi hefur ýmislegt átt sér stað.
Ráðgjafi var ráðinn síðasta haust til þess að styðja grunnskólana við að taka næstu skref í þróun upplýsingatæknimála. Unnin var greining og mat á tækjakosti skóla og á þeim grunni sett fram þarfagreining sem tók mið af stöðunni og þörfum skólanna. Í kjölfarið var gerður samningur um Seesaw aðgang fyrir alla nemendur í 1.-6. bekk og kennara þeirra og Google for Education fyrir nemendur á unglingastigi.

Dreift miðað við stöðu tækjaeigna
Þessum 360 fartölvum og 200 spjaldtölvum var dreift í skólana miðað við stöðu tækjaeignar í hverjum skóla og þess gætt að hún sé nú orðin sambærileg milli grunnskólanna.
Nemendur í 7.-10. bekk hafa nú hver og einn afnot að Chromebook í skólanun og í 1.-6. bekk verða um 1,6 nemendur um hvern iPad og auðvelt verður að fá bekkjarsett til afnota við verkefnavinnu.

Umbætur og þjálfun starfsfólks
Sett hefur verið á laggirnar upplýsingatækniteymi í hverjum grunnskóla, sérstök Seesaw og Google leiðtogateymi með þátttöku kennara og stjórnenda.
Allir grunnskólar geta nú hagnýtt Google for Education og hafa mörg námskeið verið haldin í grunnskólunum fyrir kennara um Google for Education umhverfið og Seesaw umhverfið auk sérsniðinna námskeiða fyrir leiðtogateymin sem síðan er ætlað að kenna í þeirra skólum og aðstoða aðra kennara.

Enn eitt stóra skrefið í skólaþróuninni
„Sú umbreyting á vinnubrögðum og fjárfesting í tækjum og hugbúnaði sem nú stendur yfir í skólum Mosfellsbæjar er enn eitt stóra skrefið í skólaþróun í Mosfellsbæ,“ segir Haraldur Sverrisson bæjarstjóri.
Kennarar og aðrir starfsmenn grunnskóla munu bera þessa umbreytingu áfram í samvinnu við nemendur og foreldra og ég hef þá trú að góður undirbúningur og röggsöm framkvæmd fræðslu- og frístundasviðs, starfsmanna og stjórnenda skólanna hafi skipt sköpum í þessu verkefni og muni skila okkur miklu til framtíðar litið. Framtíðin er núna,“ segir Haraldur.

Arnór Gauti til liðs við Aftureldingu

Arnór Gauti ásamt þjálfurunum Magnúsi Má og Enesi Cogic.

Afturelding hefur fengið sóknarmanninn öfluga Arnór Gauta Ragnarsson til liðs við sig fyrir átökin í Lengjudeildinni í fótbolta í sumar.
Arnór Gauti er að snúa aftur á heimaslóðir í Mosfellsbæ en hann kemur á lánssamningi frá Fylki. Arnór Gauti er 24 ára gamall og hefur spilað 68 leiki í Pepsi Max-deildinni á ferli sínum með Breiðabliki, ÍBV og Fylki.
„Það hefur verið uppgangur hjá Aftureldingu síðustu ár. Það er margt nýtt og mjög spennandi tímar fram undan. Liðið spilar virkilega skemmtilegan fótbolta og ég held að ég eigi eftir að smellpassa inn í þetta,“ sagði Arnór Gauti eftir að hafa skrifað undir hjá Aftureldingu.

Hjálpar okkur mikið í baráttunni í sumar
Magnús Már Einarsson þjálfari Aftureldingar fagnar komu Arnórs Gauta. „Við höfum lengi viljað fá Arnór Gauta aftur í rauðu treyjuna og nú loksins er það orðið að veruleika. Það er mikið fagnaðarefni að góðir leikmenn úr Mosfellsbæ hafi trú á því sem við erum að gera og vilji koma aftur á heimaslóðir og taka þátt í því. Ég er ekki í vafa um að Arnór Gauti á eftir að hjálpa okkur mikið í baráttunni í sumar.“
Það styttist í að fótboltasumarið hefjist en fyrsti leikur Aftureldingar er gegn Kórdrengjum á Fagverksvellinum við Varmá föstudagskvöldið 7. maí næstkomandi.

Ákvarðanir og afstaða

Í gærmorgun (þetta er skrifað á mánudagsmorgni) sat ég við eldhúsborðið og skipulagði vorið og sumarið út frá þeirri heimsmynd sem þá blasti við mér. Dagatalið var stútfullt af fótboltaleikjum, æfingum og viðburðum sem tengdust þessu tvennu. Tilhlökkunin var mikil. Núna rétt rúmum sólarhring síðar eru blikur á sóttvarnarlofti vegna þess að örfáir einstaklingar höfðu ekki dug í sér til þess að fara eftir okkar einföldu sóttvarnarreglum.

Ég er venjulega geðgóður, bjart­sýnn og skilningsríkur en ég skil ekki hvað þeir sem ferðast og fylgja ekki sóttvarnarreglum eru að hugsa. Það eru sóttvarnarreglur í öllum löndum heims og þeir sem geta skipulagt ferðalög ættu að geta skipulagt sóttkví líka. Ef ekki, ættu þeir ekki að ferðast. Ég ferðaðist sjálfur í febrúar og fannst sjálfsagt að fara eftir sóttvarnarreglum, heima og heiman.

Það skín hugsanlega í gegn að ég er smá súr yfir þessu og ekki í skapi til að smella fram „allir geta nú gert mistök“ frasanum. Þetta eru einfaldlega mistök sem enginn ætti að vera að gera núna þegar covidið er búið að hefta okkur svona lengi. EN, ég ætla samt ekki að vera fúll lengi eða láta þetta eyðileggja fyrir mér sumarið. Það er ekki búið – þegar þetta er skrifað – að breyta sóttvarnarreglum, en ég er viðbúinn og klár með Plan B ef það verður gert. Ég ætla að hafa nóg að gera og vera mjög aktívur næstu mánuði, það er ekki nokkur einasti möguleiki að ég ætli að leggjast í covid-dvala þegar sól er hæst á lofti.

Tilveran er dugleg þessa dagana að bjóða okkur upp á áskoranir og gleðitíðindi til skiptis. Það sem við getum gert er að stýra eigin viðbrögðum og athöfnum. Finna leiðir, sjá tækifæri og skipuleggja okkur þannig að við getum bæði notið góðra stunda og brugðist hratt við breyttum aðstæðum.

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 22. apríl 2021

Sjálfboðaliðar á ritaraborðinu síðastliðin 40 ár

Mosfellingarnir Ingi Már Gunnarsson og Gunnar Ólafur Kristleifsson hafa unnið ötult sjálfboðaliðastarf fyrir Aftureldingu síðastliðin 40 ár.
Þeir félagar hafa gengt ýmsum störfum fyrir félagið en þeirra aðalstarf hefur þó verið að sinna ritara- og tímavörslu fyrir handboltadeildina.
„Íþróttahúsið var tekið í notkun 4. desember 1977, ég held að fyrsta klukkan hafi komið í húsið 1978 en það var Búnaðarbankinn í Mosfellsbæ sem gaf Aftureldingu klukkuna, en síðan er nú komin nýr og fullkomnari búnaður í húsið. Við höfum meira og minna sinnt þessu starfi síðan. Við tókum báðir dómarapróf hjá HSÍ í kringum 1980 og dæmdum mikið fyrir félagið og ég dæmdi líka í efstu deild á Íslandi,“ segir Ingi Már.

Æfðu báðir með Aftureldingu
„Við vorum náttúrlega báðir að æfa hérna bæði handbolta og fótbolta og spiluðum fyrir félagið, svo þróast þetta út í það að við tökum að okkur dómgæslu og svo ritara- og tímavarðastörf.
En síðan árið 2000 þá má eiginlega segja að við höfum verið á ritaraborðinu fyrir stákana og svo núna síðust árin líka í kvennaboltanum,“ segir Gunnar. En þeir félagar segja að þetta gefi þeim mikið, að þeir hafi kynnst mörgu skemmtilegu fólki í kringum þetta starf en fyrst og fremst finnst þeim þetta rosalega gaman.

Boðið á heimsmeistaramótið í Katar
Síðastliðin 15 ár hafa þeir Ingi Már og Gunnar starfað á ritaraboðinu fyrir HSÍ á landsleikjum og öllum stórum leikjum sem HSÍ sér um. „Það hefur líka verið sjálfboðaliðastarf en árið 2015 þá var okkur boðið á vegum HSÍ á HM til Katar. Það var í raun þannig að allar þátttökuþjóðirnar fengu að bjóða 20 manns á mótið og hvert sérsamband hafði frjálst val um það hverjum þeir buðu. HSÍ tók þá ákvörðun að bjóða sjálfboðaliðum sem höfðu unnið fyrir sambandið og nokkrum styrktaraðilum.
Þetta var ógleymanleg ferð en þarna vorum við á fimm stjörnu hóteli með öllu inniföldu, vorum keyrðir fram og til baka á alla leiki og dekrað við okkur á allan hátt,“ segir Ingi Már.

Höfum gaman af þessu ennþá
„Það má eiginlega segja að þetta hafi verið bestu launin eða viðurkenningin sem við höfum fengið fyrir okkar sjálfboðaliðastarf, þetta var algjörlega ógleymanlegt ævintýri.
Maður hefur verið tengdur handbolta og Aftureldingu meira og minna alla ævi og það hefur verið gaman að fylgjast með og upplifa allar þessar breytingar sem hafa verið hér á Varmársvæðinu á þessum tíma.
Við höfum nú stundum grínast með það hvort að það sé ekki kominn tími til að hleypa að yngri og ferskari mönnum, en á meðan við höfum gaman af þessu þá höldum við áfram,“ segir Gunnar að lokum.

Rótarýklúbbur Mosfellssveitar 40 ár

Sex af stofnfélögum ásamt forseta klúbbsins.

Rótarýklúbbur Mosfellssveitar átti 40 ára afmæli 17. mars og var haldinn glæsileg afmælisveisla hjá Vigni Kristjánssyni í veislusal í Lágmúlanum. 50 gestir mættu og komust færri að en vildu, vegna sóttvarnarreglna.
Meðal gesta voru sex stofnfélagar, Guðmundur Bang, Hilmar Sigurðsson, Davíð Atli Oddsson, Georg Tryggvason, Örn Höskuldsson og Sveinn Frímannsson. Á myndini má sjá stofnfélagana ásamt Elísabetu S. Ólafsdóttur forseta Rótarýklúbbs Mosfellsbæjar.
Söngvaranir Davíð Ólafsson, Stefán Helgi Stefánsson ásamt Helga Má Hannessyni skemmtu gestum eins og þeim einum er lagið.
Rótarý er alþjóðleg hreyfing fólks úr viðskipta- og atvinnulífi og opinberri þjónustu sem stendur fyrir mannúðar- og menningarstarfi, stuðlar að sem bestu siðgæði í öllum starfsgreinum og hvetur til góðvildar og friðar í heiminum.

Hestar þurfa ekki að kunna allt

Ragnheiður Þorvaldsdóttir reiðkennari og tamningakona hefur sérhæft sig í sirkusþjálfun síðastliðin 10 ár.

Ragnheiður er alin upp í Hvítárholti í Hrunamannahreppi og segir það forréttindi að hafa alist þar upp. Hestamennska er henni í blóð borin því fjölskylda hennar hefur ræktað hross í áratugi ásamt því að reka hestaleigu.
Ragnheiður starfar í dag við reiðkennslu og þjálfun hesta en auk þess hefur hún sérhæft sig í sirkusþjálfun sem hún segir að sé góð tilbreyting frá hinum hefðbundnu störfum.

Ragnheiður er fædd á Selfossi 27. janúar 1980. Foreldrar hennar eru þau Halla Sigurðardóttir fyrrverandi bóndi en starfar í dag sem matráðskona hjá Landstólpa og Þorvaldur Jón Kristinsson smiður.
Ragnheiður á tvær systur, Elínu Ósk Hölludóttur f. 1972 og Rakel Eyju Þorvaldsdóttur f. 1990.

Uppgötvuðu fornleifar í moldarhaugum
„Ég ólst upp í sveit á bænum Hvítárholti í Hrunamannahreppi og á kærar minningar úr sveitinni, ég tel það mikil forréttindi að hafa alist þar upp.
Sumarið sem ég var 10 ára stendur ofarlega í minningunni en það var óvenju sólríkt sumar. Ég og Birgitta frænka mín sem var í sveit hjá okkur eyddum sumrinu við hestagirðinguna daginn út og daginn inn. Við vorum oft klæddar nærbuxum einum fata með pils á höfðinu og þóttumst vera indjánar. Við óðum í skurðum, stöppuðum í drullu og uppgötvuðum fornleifar í moldarhaugum, þá aðallega gömul rollubein. Skemmtilegast fannst okkur þó að hanga upp á hestunum með engin reiðtygi,“ segir Ragnheiður og brosir af minningunni.

Krafturinn í hrossunum engum líkur
„Ég mun aldrei gleyma þegar ég fékk mér blund á Mána gamla en hann var á beit innan um alla hina hestana. Allt í einu fældust hestarnir og ég ranka við mér og næ að grípa í faxið og hestarnir rjúka á harða stökk eftir hólfinu endalöngu. Þetta er það trylltasta sem ég hef lent í, krafturinn í hrossunum var engum líkur og ég gat ekki gert neitt nema að halda mér á baki, enda ekki með neitt beisli.“

Útskrifaðist frá Hólum í Hjaltadal
„Ég gekk í Flúðaskóla og á fínar minningar úr skólanum. Við vorum fá í bekk, 12 nemendur þangað til í 8. bekk þá bættust við 6 krakkar úr nærliggjandi hreppum.
Ég fór síðan í FSU og útskrifaðist þaðan af hússtjórnarbraut, ég fór líka í Iðnskólann og lærði að teikna þar. Leið mín lá síðan í Hóla í Hjaltadal þaðan sem ég útskrifaðist hestafræðingur, leiðbeinandi og tamningakona. Árið 2006 fór ég aftur á Hóla í áframhaldandi nám og kláraði reiðkennarann.“

Giftum okkur öllum að óvörum
„Ég er gift Ara Hermanni Oddssyni, múrarameistara og hann er líka fimmfaldur járnkarl og ofurmenni. Við kynntumst á blindu stefnumóti árið 2000, vorum trúlofuð í 15 ár og giftum okkur svo 2015 öllum að óvörum í sameiginlegu afmæli okkar beggja. Við eigum þrjú börn, Kristján Hrafn f. 2003, Odd Carl f. 2007 og Sigríði Fjólu f. 2011.
Fjölskyldan hefur mjög gaman af því að ferðast og við förum mikið í veiðiferðir. Börnin hafa líka mikla hreyfiþörf eins og pabbi sinn, þau hjóla mikið á fjallahjólum með honum en fara svo í hestaferðir með mér.
Yngstu börnin eru á fullu með mér í hestunum og eru dugleg að ríða út og eru líka farin að keppa töluvert. Sá elsti er efnilegur í þríþraut og svo ætlar hann sér í Laugavegshlaupið í sumar.“

Hún er svona bredda í sér
„Ég starfa við að þjálfa hesta og kenna fólki og tel það mikil forréttindi að geta starfað við mitt aðaláhugamál. Undanfarin 10 ár hef ég sérhæft mig í sirkusþjálfun og blanda saman smelluþjálfun og 7 games með Pat Parelli. Ég hef þjálfað merina mína, Ósk frá Hvítárholti mest í þessu, hún er mikill karakter, stygg, með mikla hlaupaþörf og svona bredda í sér. Hún hefur sem betur fer mikið dálæti á nammi og ég tengi saman smelluþjálfun við nammið, þá er leikurinn auðveldari. Ég hef kennt henni allskonar kúnstir og við höfum komið fram í mörgum sýningum.“

100% traust ríkir
„Hann Svali minn er engum líkur, gæti kannski talist á smá einhverfurófi. Hann var ekki nema fjögurra vetra þegar ég kenndi honum að leggjast. Það er líka það eina sem hann kann og það er líka bara alveg nóg því hestar þurfa ekki að kunna allt. Fljótlega fór ég að prófa að velta honum á bakið og það var ekkert mál í rauninni því hann er svo afslappaður hestur að eðlisfari.
Það er ólýsanleg tilfinning að sitja á maganum á hestinum sínum með alla fætur upp í loft, þar ríkir 100% traust til að þetta sé hægt. Svali hefur komið fram á mörgum sýningum og þá oftast til þess að leggjast niður.
Ég hef líka tekið að mér verkefni í bíómyndum en síðasta mynd sem ég starfaði við var Batman myndin, Justice League, það var alveg magnað ævintýri að taka þátt í því.“

Þeysumst reglulega á Löngufjörum
„Ég held að flestir hestamenn séu sammála um máltækið, „kóngur um stund” sem lýsir best hvað hestamennska snýst um. Þegar sviti og tár gleymast í þjálfunarferlinu, hesturinn bætir við sig eða sýnir sínar bestu hliðar.
Það er líka gæsahúðatilfinning að vera á hraðskreiðum vígalegum gæðingi í stórbrotinni náttúru. Ég á einn svoleiðis hann Hrímni, við þeysumst reglulega um á Löngufjörum. En það er ekkert sem toppar að fara á fjall og smala kindum í Hrunamannaafrétt, það er vikuferðalag í fallegri náttúru með góðu fólki.“

Gef sjálfri mér tíma
„Hestarnir taka nánast allan minn frítíma en ég reyni samt að gefa sjálfri mér tíma og rækta eigin líkama. Ég hef prófað ýmislegt, æft bootcamp, hlaupið New York maraþon, gengið á Hvannadalshnjúk og tekið þátt í Íslandsmóti í hjólreiðum.
Ég tók grunnnámskeið í brasilískri glímu, tekið ýmis konar föndur og hannyrða maníu og málað myndir með olíu, svo hef ég líka óbilandi áhuga á garðrækt þannig að þú sérð að það vantar ekkert upp á áhugamálin,“ segir Ragnheiður og hlær er við kveðjumst.

Friðland við Varmárósa stækkað

Umhverfis- og auðlindaráherra, Guðmundur Ingi Guðbrandsson, hefur skrifað undir stækkun á friðlandinu við Varmárósa í Mosfellsbæ.
Með stækkuninni er svæðið sem friðlýsingin tekur til um 0,3 ferkílómetrar að flatarmáli (30 hektarar), sem er um þrisvar sinnum stærra svæði en áður var, og hefur það markmið að vernda náttúrulegt ástand votlendis og sérstakan gróður sem á svæðinu er að finna.
Varmárósar voru fyrst friðlýstir árið 1980 og friðlýsingin svo endurskoðuð árin 1987 og 2012, en svæðið hefur verið á náttúruminjaskrá frá árinu 1978.

Verndargildi svæðisins
Verndargildi svæðisins felst fyrst og fremst í því að þar er að finna fágæta plöntutegund, fitjasef (Juncus gerardii), sem vex þar í þéttum breiðum. Stækkað friðland Varmárósa nær einnig yfir mikilvægt fæðusvæði ýmissa fuglategunda og búsvæði sjaldgæfra plöntutegunda.
Varmárósar eru annar af tveimur þekktum fundarstöðum fitjasefs hérlendis en tegundin hefur verið á válista Náttúrufræðistofnunar Íslands frá 2018.
„Bæjarstjórn Mosfellsbæjar hefur fylgst náið með þessu verkefni og stutt tillögur og vinnu umhverfisnefndar í hvívetna. Verndun og endurheimt votlendissvæða eru mikilvæg verkefni á sviði umhverfismála og samvinna Mosfellsbæjar við umhverfis- og auðlindaráðuneytið og umhverfisstofnun í þessi verkefni hefur verið mjög farsæl.“ segir Haraldur Sverrisson bæjarstjóri Mosfellsbæjar.

Fjölskrúðugt líf í fjöru og á landi
„Votlendissvæði hafa átt undir högg að sækja undanfarna áratugi. Ég tel mikilvægt að við náum að tryggja vernd þeirra og endurheimt og fagna því að finna hve ríkur vilji hefur verið af hálfu Mosfellinga til að stuðla að vernd þessa einstaka svæðis.
Friðlýsing svæðisins hefur fram til þessa og mun enn frekar hér eftir stuðla að því að íbúar og gestir svæðisins geti notið þess fjölskrúðuga lífs sem finna má í fjöru og á landi við þessa fallegu árósa,“ sagði Guðmundur Ingi Guðbrandsson, umhverfis- og auðlindaráðherra við undirritun friðlýsingarinnar.
Viðstaddir voru fulltrúar bæjarstjórnar og umhverfisnefndar Mosfellsbæjar, ásamt starfsmönnum sveitarfélagsins og fulltrúum Umhverfisstofnunar og ráðuneytisins, en stækkunin hefur verið unnin í góðu samráði og samvinnu fulltrúa þessara aðila.

Sorgarferlið ansi flókið

Anan Lilja Marteinsdóttir og Anna Sigríður Sigurjónsdóttir.

Vinkonurnar Anna Lilja Marteinsdóttir og Anna Sigríður Sigurjónsdóttir eiga margt sameiginlegt. Þær heita báðar Anna, eru þrítugar, búa í Mosó, og búa báðar yfir þeirri reynslu að hafa misst maka sinn fyrir þrítugt. Þar af leiðandi hafa þær báðar verið nánasti aðstandandi þess sem missir.
Þær hafa verið vinkonur frá sextán ára aldri og fylgst að síðan þá. Á dögunum opnuðu þær vefsíðuna Tilstaðar.is þar sem hægt er að kaupa eins konar samúðargjöf eða box með litlum glaðningi fyrir þá sem eiga um sárt að binda.

Ómetanlegur vinskapur
„Vinskapur okkar er ómetanlegur og eins og við segjum oft, hefðum við ekki getað ímyndað okkur þegar við kynntumst 16 ára að við ættum eftir að vera í þessum sporum um þrítugt.
Ég missi minn maka skyndilega 2013 þá 23 ára gömul sem var mikið áfall. Ég var þarna að takast á við mikla sorg og í raun vissu vinkonur mínar ekki hvernig þær ættu að nálgast mig og margar af þeim að missa góðan vin. Hvað þær ættu að segja og hvað þær ættu að gera,“ segir Anna Sigga.

Fyrstu mánuðirnir í móðu
„Á þessum tíma voru ég og Jói maðurinn minn að reka Hvíta Riddarann og Anna Sigga og Þórhallur að vinna þar og við í miklum samskiptum bæði innan sem utan vinnustaðarins.
Þarna var ég í raun að upplifa mitt stærsta áfall í lífinu að missa góðan vin og reyna að vera til staðar fyrir Önnu Siggu. Þegar ég svo missi minn maka þá var mín fyrsta hugsun að leita til hennar. Ég fann það strax að hennar reynsla, eins hræðileg og hún var þá, hjálpaði mér að komast í gegnum fyrstu dagana. Fyrstu mánuðirnir eftir svona áfall eru í einhvers konar móðu en þegar frá líður þá er það algengt að fólk verði svolítið leitandi eftir einhvers konar þekkingu á sorgarferlinu,“ segir Anna Lilja.
Hún bætir við að hún hefði skilið betur stöðu aðstandenda með að vita lítið um það hvernig best væri að vera til staðar fyrir hana þegar sem hún hafði verið í þessum sporum þegar Anna Sigga missti sinn maka.

Dagarnir misjafnir
Þær segja ótrúlega dýrmætt að eiga hvora aðra að, þær leita til hvor annarrar um ráð og ræða mikið saman um sorgina og það að halda áfram með lífið. Þær segja sorgarferlið vera ansi flókið og dagarnir misjafnir, sumir ósköp venjulegir en aðrir svo erfiðir að þeir virðast óyfirstíganlegir.
„Við erum kannski búnar að eiga langt spjall og furðum okkur á því að vera tala um hluti sem þrítugar vinkonur ættu ekki að þurfa að ræða. En út frá öllum þessum samtölum og pælingum okkar kviknaði þessi hugmynd að boxunum því að við skynjum að fólk vill vera til staðar fyrir okkur en veit ekki hvernig.
Hugmyndin er að aðstandandi, vinahópur eða vinnufélagar geti keypt gjöf sem við sendum beint á viðtakanda. Gjöfin inniheldur fjögur lítil box með fallegum skilaboðum og litlum gjöfum sem allar eiga að stuðla að vellíðan,“ segja þær.

Að vera til staðar
„Þegar viðtakandi opnar boxið blasa við falleg skilaboð og hugmyndin er að þegar ástvinurinn á erfiða stund geti hann opnað einn kassa. Við vorum lengi að semja skilaboðin og vorum sammála um að syrgjandi þarf ekki á óvelkominni jákvæðni eða einhverju pirrandi peppi að halda heldur meira svona að þér má líða svona og það sé eðlilegt,“ segir Anna Sigga.
„Okkar saga er frávik, lífið á ekki að vera svona og við erum engir sérfræðingar eða með menntun á þessu sviði. Þetta er einungis framtak sem sprottið er af þessari sameiginlegu reynslu okkar og við teljum að vanti á markaðinn. Það er gott að geta miðlað okkar reynslu öðrum til góða,“ segir Anna Lilja að lokum og bendir á að auk heimasíðunnar Tilstaðar.is séu þær á Facebook og Instagram þar sem þær eru með bæði góð ráð og fræðslu.

Besta platan

Heilsa er ekki bara að sofa, borða og hreyfa sig. Heilsa snýst um miklu meira. Viðhorf til lífsins til dæmis. Það er hægt að skrolla sig í gegnum lífið með neikvæð gleraugu á nefinu og finna öllu og öllum allt til forráttu. En það er líka hægt að fara hina leiðina, einbeita sér að því að gera hluti sem maður hefur gaman af. Þríeykið sem heldur úti hlaðvarpinu „Besta platan“ er í seinni flokknum.

Þeir Skálmaldarbræður Baldur og Snæbjörn og félagi þeirra, doktorinn Arnar Eggert, ræða saman í þessum hlaðvarpsþáttum um hljómsveit eða listamann og fara aðallega yfir þá plötu sem Snæbjörn leggur upp með að sé besta plata viðkomandi. Ég hef mikið verið að hlusta á þessi þætti undanfarið – yfirleitt þegar ég er að iðnaðarmannast eitthvað heima hjá mér. Vinnan flýgur áfram undir spjalli og stundum söng þessara herramanna. Það skín sterkt í gegn hvað þeir hafa gaman af því sem þeir eru að gera og að vera saman.

Það er sömuleiðis greinilegt að þeir tækla hvert viðfangsefni af virðingu og heiðarleika. Og gera oft grín að sjálfum sér fyrir að hafa þegar þeir voru yngri verið fullir af fordómum og fyrir að hafa „haldið með“ ákveðinni hljómsveit og litið niður á aðra af því að umhverfið sem þeir voru í nánast krafðist þess. Allir hafa þroskast upp úr því og eru óhræddir að viðurkenna hvað þeim þykir gott og skemmtilegt, sama hvaðan það kemur og hvað það heitir.

Það er ótrúlega heilsueflandi þegar covidið heldur áfram að stríða okkur, jörð skelfur eða logar og íslensku landsliðin okkar í fótbolta tapa öllu sem þau komast í, að slökkva á fréttum, útvarpi og umhverfinu eiginlega og velja sér í staðinn skemmtilegan þátt í „Bestu plötunni“. Við höfum alltaf val, við getum valið skemmtilegu leiðina í lífinu. Ég mæli með henni!

Heilsumolar Gaua
Mosfellingur 1. apríl 2021

Hugmyndasöfnun stendur yfir fyrir Okkar Mosó 2021

Ærslabelgur á Stekkjarflöt og skilti á fellum bæjarins eru meðal þess sem komið hefur til framkvæmda í Okkar Mosó.

Nú er komið að þriðju hugmyndasöfnuninni vegna Okkar Mosó, samráðsverkefni íbúa og bæjarins um forgangsröðun og úthlutun fjármagns til smærri framkvæmda í nærumhverfi íbúa Mosfellsbæjar.
Verkefnið byggir á áherslum í lýðræðisstefnu Mosfellsbæjar um samráð og íbúakosningar auk þess sem markmið verkefnisins er að virkja almenning til þátttöku í lýðræðislegri umræðu og ákvarðanatöku. Okkar Mosó 2021 byggist á fyrri reynslu sambærilegra verkefna árin 2017 og 2019.

Hugmyndasöfnun til 6. apríl
Íbúar Mosfellsbæjar eru hvattir til að senda inn fjölbreyttar hugmyndir að góðum verkefnum í bænum. Hugmyndirnar geta tengst því að gera Mosfellsbæ betri, skapa eitthvað nýtt, efla hreyfingu, hafa jákvæð áhrif á umhverfi og íbúa til útivistar og samveru, bættrar lýðheilsu eða aðstöðu til leikja og skemmtunar. Gert er ráð fyrir að verja allt að 35 milljónum króna í þau verkefni sem fá flest atkvæði.
Til að komast áfram í kosningu þurfa hugmyndirnar sem sendar eru inn að uppfylla eftirfarandi skilyrði:
• Nýtast hverfi eða íbúum bæjarins í heild.
• Vera til fjárfestinga en ekki rekstrar.
• Auðveldar í framkvæmd.
• Varða umhverfi á bæjarlandi en ekki á landi í einkaeigu.
• Falla að skipulagi og stefnu Mosfellsbæjar.
• Vera í verkahring sveitarfélagsins.
• Kostnaður hugmyndar taki ekki stóran hluta af fjármagni verkefnisins.

Kosið verður um bestu hugmyndirnar
Hver hugmynd þarf að vera vel útskýrð og með nákvæma staðsetningu. Það auðveldar fólki að meta hugmyndina og hvort það vilja gefa henni atkvæði. Athugið að starfsmenn Mosfellsbæjar geta óskað eftir nánari skýringum á hverri hugmynd.
Hugmyndir að framkvæmdum á íþrótta-, sundlaugar- og skólasvæðum þarf að skoða sérstaklega.
Kosið verður um bestu hugmyndirnar dagana 31. maí til 6. júní.

Börn eru svo einlæg og hreinskilin

Dagbjört Vatnsdal Brynjarsdóttir leiðsögumaður og viðburðastjóri er félagsforingi Skátafélagsins Mosverja.

Hæ Dagga, kölluðu börnin úr öllum áttum er við Dagbjört, eða Dagga eins og hún er ávallt kölluð, fengum okkur göngutúr í bænum einn góðviðrisdaginn. Það sést langar leiðir að Dagga hefur unun af því að vera í návist barna, hún hefur lengi sinnt yngstu kynslóðinni hér í bæ bæði sem stuðningsfulltrúi og sem forstöðumaður Frístundasels.
Í dag sinnir hún drekaskátunum hjá skátafélaginu Mosverjum ásamt því að veita félaginu forstöðu. Náttúran er þeirra leikvöllur og börnunum er kennt að tengjast orkunni sem í henni býr.

Dagbjört fæddist í Reykjavík 7. desember 1973. Foreldrar hennar eru þau Guðrún Kristinsdóttir bókari og Brynjar Vatnsdal Dagbjartsson smiður.
Dagbjört á tvo bræður, þá Dagbjart Kristin f. 1971 og Þorleif Jón f. 1978.

Lékum okkur í skóginum alla daga
Dagbjört ólst upp í Hafnarfirði en fjölskyldan fluttist búferlum til Svíþjóðar þegar hún var sex ára. Þau bjuggu fyrst í Helsingborg en svo byggðu foreldrar hennar sér hús í miðjum skóginum á Hallandsásnum.
„Við systkinin lékum okkur frjáls í skóginum alla daga með fullt af villtum dýrum í kringum okkur. Ég upplifði mig svolítið eins og Ronju Ræningjadóttur þegar hún strauk að heiman. Afi okkar, Kristinn Hallsson kom oft í heimsókn til okkar í tengslum við fundi. Hann kom iðulega með stútfullar ferðatöskur af alls kyns góðgæti eins og Cheerios, harðfiski og öðrum íslenskum gersemum.
Ég gekk í skátana og lærði að lifa í náttúrunni, elska hana og virða. Náttúran hefur síðan verið minn griðastaður og þangað fer ég til að endurnæra mig. En með aldrinum verð ég að viðurkenna að það er samt alltaf gott að sofa í rúminu heima líka,“ segir Dagga og brosir.

Of þrjósk til að láta það gerast
„Sumarið 1985 fór ég til Íslands í fyrsta sinn síðan við fluttum og þá uppgötvaði ég hvað landið er frábrugðið Svíþjóð. Allt hraunið frá flugvellinum, fossarnir, fjöllin og lítið af trjám. Ég fékk að sjá Geysi gjósa það sumar og þá vaknaði ást mín á íslenskri náttúru.
Ég gekk í skóla í Svíþjóð öll mín grunnskólaár og flutti svo heim til Íslands 1989 en þá var ég búin að koma hingað nokkur sumur til að vinna. Ég var vel talandi á íslensku en hafði hvorki lært íslenska réttritun né málfræði. Það gekk því pínu brösulega í íslenskuáföngunum í Fjölbrautaskólanum í Breiðholti. Ég féll þó aldrei, var einfaldlega of þrjósk til að láta það gerast.“

Keyptu sér húsbíl
Dagga er gift Páli Sigurði Magnússyni vélfræðingi sem lengst af hefur starfað við sjómennsku en starfar í dag hjá Lambhaga. Þau eiga tvær dætur, Andreu Dagbjörtu f. 1998 og Guðrúnu Ísafold f. 2000
„Foreldrar okkar Palla kynntust í skátunum og við líka svo ósjálfrátt snýst líf okkar mikið um skátastarf. Við höfum líka gaman af því að ferðast og síðastliðið sumar keyptum við okkur húsbíl sem við skírðum Benna. Við erum dugleg að fara í göngutúra og skoða okkur um, að njóta frekar en að þjóta er okkar.“

Starfið var bæði gefandi og krefjandi
Dagga hefur starfað hjá ýmsum fyrirtækjum í gegnum tíðina, hún var í gróðurhúsavinnu í Hveragerði, var leikskólastarfsmaður í Hafnarfirði og svo var hún bókari og sölufulltrúi hjá rafverktaka annars vegar og bólstrara hins vegar. Hún var stuðningsfulltrúi í Lágafellsskóla og tók síðan við stöðu forstöðumanns Frístundaselsins.
„Eftir að ég hætti í skólanum þá fór ég að starfa hjá Bandalagi íslenskra skáta sem verkefnastjóri dagskrár- og fræðslumála, það starf var rosalega gefandi en líka krefjandi. Þar kynntist ég Ólafi Proppé fv. rektor Kennaraháskólans og hann hvatti mig til þess að fara í háskólanám sem ég og gerði. Ég tók diplómanám í viðburðastjórnun við Háskólann á Hólum og fyrst ég var komin á bragðið þá tók ég leiðsögumanninn í Leiðsöguskóla Íslands.“

Grunnurinn er alltaf sá sami
„Skátastarfið í Svíþjóð var svolítið frábrugðið því sem er hér þótt grunnurinn sé í raun alltaf sá sami. Að upplifa ævintýri og takast á við áskoranir í hópi vina sem þú treystir.
Eftir að ég flutti til landsins þá var það í skátunum sem ég eignaðist vini en ekki í skólanum og þá vini er ég enn í tengslum við.
Ég var búin að búa hér í Mosó í tvö ár þegar Gunnar Atlason fékk mig til að koma og aðstoða sig við yngstu skátana því þeim hafði fjölgað mikið. Hálfu ári síðar fór hann í önnur störf innan félagsins og ég tók því yfir með þau yngstu og er þar enn. Núna kallast þau drekaskátar en hétu áður ylfingar.“

Gaman að hitta börnin á förnum vegi
„Það eru nokkur hundruð börn sem hafa komið við hjá mér í skátastarfinu. Mörg hver eru komin með fjölskyldu sjálf og sum þeirra starfa enn með okkur. Það er svo gaman að hitta börn á förnum vegi sem eru ekki lengur hjá okkur, þau heilsa manni alltaf og jafnvel knúsa.
Fyrir nokkrum árum tók ég sæti í stjórn Mosverja og varð svo aðstoðarfélagsforingi en í dag starfa ég sem félagsforingi og hef verið það síðastliðin fimm ár. Félagsforingi er formaður stjórnar félagsins en með mér í stjórn eru sjö flottir sjálfboðaliðar sem deila með mér ábyrgðinni. Þá eru ekki taldir upp allir hinir foringjarnir sem starfa í félaginu, þetta væri sko ekki hægt án þeirra, þau eru á aldrinum 15-60 ára og öll jafn ung og frábær.“

Þau gera ekki greinarmun á fólki
Ég spyr Döggu út í börnin. „Börn eru svo einlæg og hreinskilin, það skiptir þau engu máli hvernig fólk er klætt eða hversu flottan bíl maður á. Þau gera ekki greinarmun á fólki eftir útliti heldur líta til hins innri manns og ef þú ert með gott hjarta þá færðu kærleikann frá þeim og virðinguna.
Börn þurfa að fá að vera forvitin og detta í mölinni og meiða sig, fara í drullupoll, klifra í trjám og læra að pissa úti. Þau þurfa einfaldlega að fá að njóta en ekki þjóta. Foreldrar gleyma þessu oft í amstri dagsins því það er allt of mikið að gera hjá þeim, vinnan, ræktin, félagslífið og áhugamálin. Stærri hús, flottari bíll, þetta kostar peninga og þá þarf að vinna meira sem þýðir minni tími fyrir börnin, þessi tími kemur ekki aftur og sumir foreldrar átta sig á þessu allt of seint, því miður,“ segir Dagga alvarleg á svip.

Við lærum á lífið sjálft
„Í skátunum kennum við börnunum að upplifa, takast á við áskoranir og setja sér markmið. Við lærum á lífið sjálft, hvernig við gerum það besta úr okkur sjálfum því öll geta tekist á við stærstu áskoranirnar í hópi vina sem þau treysta. Náttúran er okkar leikvöllur því þar tengjumst við svo vel orkunni sem í henni býr.
Það má í raun segja að í huga og hjarta sérhvers barns býr sá kraftur sem þarf til að breyta heiminum, svo einfalt er það,“ segir Dagga að lokum.

Ný heilsugæslustöð opnar 29. mars

Hörður Ólafsson fagstjóri lækninga og Dagný Hængsdóttir svæðisstjóri Heilsugæslu Mosfellsumdæmis.

Heilsugæsla Mosfellsumdæmis vinnur nú að því að flytja starfsemi sína úr Kjarnanum í Sunnukrika 3 og er ráðgert að opna á nýjum stað mánudaginn 29. mars. Síðar í apríl verður svo formlegri opnun með hátíðarbrag.
„Þetta verður algjör bylting á starfsaðstöðunni fyrir okkur,“ segir Dagný Hængsdóttir svæðisstjóri Heilsugæslu Mosfellsumdæmis. „Húsnæðið býður upp á tækifæri til að vinna betur í teymisvinnu og stöðin er hönnuð með það í huga að nánara samstarf verði milli hjúkrunarfræðinga og lækna.“

Plássið farið að há starfseminni
„Þetta verður mikil breyting fyrir starfsfólkið en ekki síður fyrir þá sem nýta sér þjónustuna,“ bætir Hörður Ólafsson við en hann er fagstjóri lækninga. Þjónustan verður betri og vinnuaðstaðan gjörbreytist. Þar af leiðandi getum við breytt öllu verklagi og bætt við fleira fólki eftir þörfum.“
Nýja heilsugæslustöðin er hugsuð til framtíðar með pláss til að geta vaxið enn frekar í takt við bæjarfélagið. Plássleysið var farið að há starfseminni í Kjarna. Gert er ráð fyrir að lágmarki 10 læknum og vonast er til þess að nýja stöðin verði eftirsóttur vinnustaður og sveitarfélaginu til sóma en gert er ráð fyrir að hægt verði að sinna 12−15 þúsund manns.

Staðan batnað að undanförnu
„Því er ekki að leyna að við höfum verið undirmönnuð af læknum en staðan hefur batnað mjög að undanförnu þótt við séum ekki alveg orðin fullmönnuð,“ segir Dagný og bætir við að flutningar á nýjan stað með bættri aðstöðu muni hjálpa þar mikið til.
„Við vorum að bæta við síðdegisvakt á föstudögum þannig að hún er nú starfrækt alla virka daga kl. 16-17. Á morgnana erum við með stutta hraðvakt kl. 8:00-9:30 með svipuðu fyrirkomulagi. Þá erum við einnig með skyndimóttöku allan daginn og fólk getur alltaf komið ef nauðsyn krefur. Einnig erum við með öfluga símaþjónustu og svo getur fólk auðvitað pantað sér tíma ef þannig ber undir.“

Flottasta heilsugæslan á landinu
Heilsugæslan hefur verið starfrækt í Kjarnanum í um 20 ár, frá því íbúafjöldi var um 5.000, þar til nú þegar bæjarbúar eru að verða 13.000. Það er því ljóst að húsnæðið sem nú þjónar umdæminu, 700 m², er löngu sprungið.
Nýja stöðin verður hinsvegar 1.220 m² og mun gjörbylta allri aðstöðu. „Það er ekki hægt að líkja þessu saman. Stöðin verður öll nútímalegri og vinnuaðstaða fyrir starfsfólk og aðkoma fyrir skjólstæðinga verður allt önnur. Þetta verður flottasta heilsugæslan á höfuðborgarsvæðinu og líklega á landinu og það er mikil tilhlökkun í okkar herbúðum,“ segir Dagný Hængsdóttir svæðisstjóri Heilsugæslu Mosfellsumdæmis sem þjónar fyrst og fremst Mosfellsbæ, Kjalarnesi og Kjósarhreppi, en allir eru velkomnir á stöðina.
Í sama húsi í Sunnukrika 2 mun opna apó­tek og önnur heilsutengd þjónusta, Nettó, kjötbúð og þá verða einnig íbúðir fyrir 60 ára og eldri í turninum.